Για να κατακτηθεί ένας τίτλος από μία ομάδα θα πρέπει όλα ή έστω τα περισσότερα γρανάζια της μηχανής να δουλέψουν στο φουλ και να δώσουν αυτά που πρέπει. Έτσι έγινε και στον φετινό ΠΑΟΚ, οι... ασπρόμαυροι κατάφεραν κάτι που από το ξεκίνημα του πρωταθλήματος φάνταζε δύσκολο και στην συνέχεια μετά τα πολλά και σημαντικά προβλήματα, απίθανο. Να κάνουν το τρία στα τρία και για να το πετύχουν χρειάστηκαν την βοήθεια όλων.

Α’ Ιταλίας, Αταλάντα – Μίλαν, ώρα 21:45. Παίξε νόμιμα και με ασφάλεια στις συναλλαγές (21+)!

Από τους δύο προπονητής που είχαν (Καλμαζίδης στο ξεκίνημα, Ελγκέτα από τα πλέι οφ ως το τέλος), τους παίκτες είτε έπαιξαν, είτε όχι, μέχρι και τον τελευταίο φροντιστή. Βέβαια πάντα υπάρχουν και οι πρωταγωνιστές, αυτοί που έχουν το μεγαλύτερο μερίδιο, αυτοί που τράβηξαν περισσότερο το κάρο.

Στον «δικέφαλο» οι δύο που ξεχώρισαν ήταν οι Αμαράλ Ντάντε και Αλεξάντερ Σαφράνοβιτς, δύο παίκτες που η αλήθεια είναι πως στο μεγαλύτερο διάστημα του πρωταθλήματος δεν προσέφεραν σχεδόν τίποτα, αλλά στα πλέι οφ, εκεί δηλαδή που έκαιγε η μπάλα, έκαναν αυτό που ξέρουν καλύτερα από τον καθένα. Οδήγησαν την ομάδα τους στον τίτλο, δείχνοντας ο πρώτος πως είναι γεννημένος νικητής και ο δεύτερος πως πραγματικά ξέρει καντάρια βόλεϊ.

Στο 30% έκανε την διαφορά

Όταν το 2005 ανακοινώθηκε από τον Παναθηναϊκό έγινε πάταγος, καθώς ακόμα και την εποχή που όντως ερχόντουσαν μεγάλοι παίκτες στο πρωτάθλημά μας, ήταν δύσκολο να έβλεπες κάποιον εν ενεργεία διεθνή με την Εθνική Βραζιλίας, Ο Αμαράλ Ντάντε έχοντας κατακτήσει το CEV Cup με την Μόντενα, κατάφερε με τη φανέλα των... πρασίνων να πάρει ένα πρωτάθλημα (2006), δύο Κύπελλα (2007, 2008) και να ανέβει και στο τρίτο σκαλί του βάθρου στο Top Teams Cup στη Μαγιόρκα.

Στην συνέχεια κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι, ο ψηλόλιγνος ακραίος πήγε σε Ρωσία, Βραζιλία και Ιαπωνία και το καλοκαίρι επέστρεψε στην χώρα μας, αυτή την φορά για λογαριασμό του ΠΑΟΚ. Στο άκουσμα της μεταγραφής η αλήθεια είναι πως δεν έκανε το γκελ που είχε κάνει το 2005, κάτι λογικό όμως, μιας και μιλάμε πως πλέον ο Ντάντε βρίσκεται στο 37ο έτος της ηλικίας του. Ακόμα και έτσι όμως οι περισσότεροι τόνιζαν πως και στο 50% να έπαιζε από όσο ξέραμε, θα έκανε την διαφορά.

Μάλιστα για να πείσει την διοίκηση ο Γιάννης Καλμαζίδης να αποκτηθεί ο Ντάντε, είχε αναφέρει πως πρόκειται για τον Μέσι του βόλεϊ, με τον ίδιο στην συνέχεια να κάνει πλάκα, λέγοντας πως είναι ο Νεϊμάρ. Και μιας και αναφερθήκαμε στην πλάκα, αξίζει να τονιστεί πως μιλάμε για έναν από τους πιο χαμογελαστούς και καλούς ανθρώπους που έχουν αγωνιστεί στην χώρα μας. Χωρίς καμία δόση βεντετισμού, κάτι που με δεδομένη την πορεία του στο άθλημα, άνετα θα μπορούσε να είχε. Ο Ντάντε όμως είναι ο ορισμός του ακομπλεξάριστου και γι' αυτό όλοι μόνο καλά λόγια έχουν να πουν όχι για τον αθλητή (αυτό το δείχνουν οι διακρίσεις του), αλλά για τον άνθρωπο.

Φέτος ωστόσο στο μεγαλύτερο διάστημα ο Βραζιλιάνος όχι στο 50, αλλά ούτε το 10% δεν είχε φτάσει και η γκρίνια όσον αφορά την προσφορά του είχε κάνει για τα καλά την εμφάνισή της. Όσοι τον ήξεραν όμως έλεγαν να περιμένουν γιατί ο συγκεκριμένος παίκτης ήξερε καλύτερα από τον καθένα πως να κατακτά τίτλους κάτι που έδειξε στους τελικού. Ο Ντάντε στις δύο νίκες του ΠΑΟΚ ήταν εξαιρετικός, ενώ ειδικά στην τελευταία που έδωσε και το πρωτάθλημα, ασταμάτητος, θυμίζοντας τον παλιό καλό Ντάντε.

Χωρίς να χρειαστεί καν να φτάσει στο 50%, ο 37χρονος ακραίος οδήγησε την ομάδα του στην κατάκτηση του τρίτου συνεχόμενου πρωταθλήματος και στο τέλος έδειξε πως το χάρηκε με την ψυχή του. Δεν είπε μεγάλες κουβέντες γιατί έχει μάθει να μιλάει στο γήπεδο, ενώ δεν ανέφερε αυτά τα ωραία για απαντήσεις στο γήπεδο. Αυτές ξέρει να τις δίνει και όχι να τις λέει και κυρίως να τις δίνει όταν πρέπει...

Ο πολυτιμότερος του πρωταθλήματος

Πριν δύο χρόνια, μπορεί όλο το βάρος στην κατάκτηση του πρώτου πρωταθλήματος από τον ΠΑΟΚ να είχε πέσει πάνω στον Ερνάντο Γκόμεζ, κάτι λογικό άλλωστε με δεδομένα τα όσα έκανε ο διαγώνιος από την Βενεζουέλα, ωστόσο δίπλα του είχε έναν παίκτη που χρόνια είχαμε να δούμε στην χώρα μας. Ο λόγος για τον Αλεξάντερ Σαφράνοβιτς, ο οποίος από την πρώτη στιγμή που πάτησε το πόδι του στην χώρα μας, έδειξε πως ξέρει καντάρια βόλεϊ. Ο Ισραηλινός παρά τα προβλήματα που αντιμετώπισε με το χέρι του στους τελικούς, συνέβαλε τα μέγιστα και μετά αναχώρησε για την Πολωνία.

Φέτος ο 34χρονος ακραίος επέστρεψε στην χώρα μας και πάλι για λογαριασμό του «δικεφάλου» και χωρίς να πιάσει την προπέρσινη απόδοση ήταν αυτός που μαζί με τον Ντάντε οδήγησαν τους «ασπρόμαυρους» στο τρία στα τρία. Δεν είναι τυχαίο που ψηφίστηκε πολυτιμότερος παίκτης του πρωταθλήματος, δεν είναι τυχαίο που ο Ελγκέτα το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να αναφέρει δημόσια πως θέλει να μείνει και την επόμενη χρονιά.

Και στα 35 του ο Σαφράνοβιτς είναι σε θέση να κάνει την διαφορά γιατί ξέρει πολύ βόλεϊ. Είναι από τους ελάχιστους που έχουν τόσο μεγάλη ποιότητα σε πίσω (υποδοχή και άμυνα) και σε μπροστά ζώνη (επίθεση και μπλοκ), ενώ και στο σερβίς μπορεί να κάνει πολλές φορές μεγάλη ζημιά. Αυτό έκανε και στα κρίσιμα παιχνίδια. Εκεί δηλαδή που η μπάλα έκαιγε δήλωσε παρών, όπως δηλώνει πάντα στα δύσκολα και δεν είναι τυχαίο πως όλοι τον θεωρούν ιδανικό συμπαίκτη.

Ντάντε και Σαφράνοβιτς, Σαφράνοβιτς και Ντάντε, δύο παίκτες που έκαναν την διαφορά, οδήγησαν τον ΠΑΟΚ στο τρία στα τρία και χωρίς να παραβλέπει κανείς την συνεισφορά και των υπολοίπων, έδειξαν πως και στο βόλεϊ, αν βέβαια γνωρίζεις το άθλημα όσο αυτοί, μπορείς να γίνεις σαν το καλό κρασί και κάθε χρόνο να γίνεσαι όλο και καλύτερος...