Γιατί το Πάσχα είναι... όλα τα φαγητά, είναι η αποθέωση των αισθήσεων. Γεύση: όταν το κοκορετσάκι αγγίζει τον ουρανίσκο, Όραση: Οταν βλέπεις τα αρνάκια να γυρίζουν, Όσφρηση: Οταν αρχίσουν να ροδίζουν, Ακoή: Οταν ακούς να στριφογυρίζουν, Αφή: όταν πιάνεις την πρώτη πετσούλα... Κυριακή του Πάσχα και πιστέψτε με δεν υπάρχει ωραιότερο πράγμα! Γιατί σε αυτή τη γιορτή συμμετέχει η οικογένεια, το σόι, οι φίλοι και όπου λαλούν πολλοί κοκόροι γίνεται το έλα να δεις. Γιατί σίγουρα έχετε όλοι ιστορίες να διηγηθείτε, ακόμα και αν συνεχίζετε να κάνετε Πάσχα στην πόλη. Η τύχη να βρίσκεσαι στο χωριό ή εκτός πρωτεύουσας δεν περιγράφεται και ‘γω είμαι ένας από αυτούς. Στο Παναιτώλιο Αιτωλοακαρνανίας μάθαμε από παιδιά πως το Πάσχα είναι... hardcore!

Τα αυτιά μας συνήθισαν στους... δυναμίτες και τα βαρελότα, τα μάτια μας γέμισαν λάμψη με τα χαλκούνια, μα το στομαχάκι μας γνώρισε τον έρωτα όταν δοκίμασε αρνάκι και κοκορέτσι, φτιαγμένο από τον κορυφαίο σεφ. Γιατί στα Θεοδωροπουλαίικα ξέρουν καλά την τέχνη του ψησίματος. Ατάκες που έγραψαν ιστορία και τις θυμάσαι ακόμα και όταν κάνεις Πάσχα στην άδεια Αθήνα ή στο εξωτερικό. Μπορεί τα σκηνικά του χωριού να είναι για μένα απίθανα, μπορεί οι αντιδράσεις του θείου Παναγιώτη να είναι τεράστιες, αλλά σε συζητήσεις με συναδέλφους βρήκαμε κοινά πολλά κοινά... Ολοι έχουμε το δικό μας «γαλατικό» χωριό, όπου για λίγες ημέρες αποτελούσε φρούριο μακριά από στεναχώριες και μαθητικά βάσανα. Φαγητό, γέλια και κρασί (όταν μεγαλώσαμε). Γεια σου Ελλάδα!

Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι... αληθινή! Οι χαρακτήρες άλλωστε μοιάζουν και στα δικά σας πρόσωπα!

Όταν ο Barbarian ζει δίπλα σου…
Ποτέ κανείς μας δε θα ξεχάσει το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου. Η πρώτη Ανάσταση έγινε, παρακαλάς τη μάνα σου για ένα κομμάτι τσουρέκι κι αφού κάνει τα στραβά μάτια στο μασούλημα σε στέλνει στου μεγάλους. Οσο πλησιάζεις τον τόπο του εγκλήματος τόσο η καρδιά σου χτυπά δυνατά, ακούς τους ρόγχους των αρνιών, πας να βάλεις τα κλάματα, αλλά τότε σου λένε πως θα πάνε στον Παράδεισο και ηρεμείς. Ναι, όταν είδαμε πατεράδες, θείους να βγάζουν το δέρμα του αρνιού και να το βάζουν στο τσιγκέλι, για λίγο το μυαλό μας πήγε στον Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ και τον «Conan the Barbarian». Λες να έχει διπλή ζωή; Αναρωτηθήκαμε… Μεγαλώνοντας γίναμε πιο ευαίσθητοι και αποφεύγαμε τα σκηνικά εγκλήματος. Την Κυριακή είχαμε... ξεχάσει όλες τις ευαισθησίες.

Σα να είσαι στο… Survivor
Γιατί απ' το αρνί θα μείνουν μόνο τα κόκαλα! Ακόμα και το κεφαλάκι είναι γεμάτο μεζέδες! Πείτε μου, δεν υπάρχει ούτε ένας στην οικογένειά σας που δεν έτρωγε γλώσσα και μυαλό; Γιατί στη δικιά μας υπήρχαν αυτοί που δεν άφηναν μεζέ να πέσει κάτω λες και είναι στο Survivor κι έχουν ως εναλλακτική μόνο καρύδες. Φυσικά και δε θα αφήσουν τα αχαμνά. «Ρε κουτά, αυτός είναι μεζές. Μόνο… goody’s ξέρετε να τρώτε» φώναζε ο θείος.

Μη με ξυπνάς ρε μάνα…
Ένα τέταρτο μετά την Ανάσταση είσαι σπίτι – ναι, ελάχιστοι κάθονται μέχρι τέλους και είναι για χειροκρότημα- μαγειρίτσα και γαρδούμπα σε περιμένουν ζεστά – ζεστά. Θα πιεις το κρασάκι σου κι αν δεν πέσεις για ύπνο στο... τραπέζι θα βγεις και για ένα ποτό. Ε, το Αγρίνιο για μας ήταν πέντε λεπτά δρόμος και τα μαγαζιά φουλ στον κόσμο. Ζωάρα… Ο εφιάλτης όμως άρχιζε με το ξημέρωμα της Κυριακής, όταν όλο το σπίτι ήταν σε συναγερμό, λες και μας καλούσαν τα καταφύγια. Απορροφητήρες, πόρτες να ανοιγοκλείνουν, φωνές για τα κάρβουνα, αλλά ευχόσουν πως η μητρική αγάπη θα νικήσει και μετά το ξενύχτι θα σε αφήσει λίγες ωρούλες να κοιμηθείς. Μάταια… «Ξυπνήστε ρε, μόνο για να τρώτε είστε;;;» φώναζε ο πατέρας. Ναι, ρε γαμώτο ήταν το χειρότερο μου σε αυτή τη μέρα, να ξυπνάω νωρίς για να κατέβω να γυρίσω το αρνί. Τιμή και δόξα σε αυτόν που ανακάλυψε τις ηλεκτρικές ψησταριές! Πήραμε παράταση στο κρεβάτι. Στο σόι μας πάντως δεν υπήρχε ούτε ένας που να γλίτωνε το ξύπνημα. Στη δική σας;;;

Οι… αιρετικοί με το κατσίκι!
Δε θα ξεχάσω ποτέ τις κόντρες πατέρα και θείων για το ποιο είναι καλύτερο; Αρνί ή κατσίκι; Να σας πω την αλήθεια, μικρός δεν είχα καταλάβει τη διαφορά, αφού και τα δυο στη σούβλα έμπαιναν και λίγο αργότερα οι πιατέλες ήταν άδειες. Πιστέψτε με όμως, τώρα που μεγάλωσα και χω γίνει σαν τον Οβελίξ μπορώ να πω, πως το αρνί δεν το αλλάζω. Δεν είναι η γεύση, γιατί εκεί χάνω πόντους, αλλά το γεγονός πως το αρνάκι μπορείς να το φας κρύο και να το έχεις να κοσμεί το ψυγείο σου για μέρες. Αν μου πείτε πως δεν παίρνετε πεσκέσι όταν φεύγετε από το χωριό δε θα σας πιστέψω!

Από το… Παρίσι είσαι;
Γιατί τα… κρούσματα αυξάνονται! Εχετε και σεις στην οικογένειά σας άτομα που δεν τρώνε αρνί; Ούτε κατσίκι; Βλέπουν το κοκορέτσι και τσιμπάνε μόνο αντεράκια; Επρεπε να υπάρχει ειδική πτέρυγα στα νοσοκομεία γι αυτούς τους ανθρώπους που γυρίζουν την πλάτη στη δική μας... αρνίσια Κυριακή του Πάσχα. Φανταστείτε πως αισθάνθηκε το σόι μας, όταν δυο νέα μέλη της θέλησαν να ψήσουμε μπριζόλες… Ολοι τις κοιτάξαμε λες κι ήρθαν από άλλο πλανήτη. Ο θείος μου ρώτησε αν έχουν πυρετό κι όταν κατάλαβε πως τα γούστα τους απέχουν…μίλια από τα δικά μας ένα ρίγος τον διαπέρασε και τσίμπησε χωρίς όρεξη ένα κομμάτι γαρδουμπίτσα. Μια μεγάλη αγκαλιά και σε αυτούς και ίσως μια μέρα έρθει ή Φώτιση κι αλλάξουν γούστα. Γιατί δε γυρίζεις την πλάτη του στο κοκορέτσι και στο αρνί, στο κοκορέτσι και στο αρνί!!!

Το άγχος για το κοκορέτσι
Δεν υπάρχει ωραιότερο πράγμα για τους ψήστες και την οικογένεια από το σουλάτσο της Κυριακής. Βόλτες σε φίλους, συγγενείς, για να ευχηθείς και να τσιμπήσεις μεζεδάκι. Γι αυτό και οι πρώτες σούβλες κοκορέτσι έπρεπε να είναι έτοιμες στην ώρα τους. Δεν μπορείς να πιεις κρασί χωρίς μεζέ κι από το σπίτι μας περνούσαν δεκάδες φίλοι. Μπορεί οι ψήστες να αγωνιούσαν για το αποτέλεσμα, αλλά εγώ μετρούσα τις... μπουκιές των φιλοξενούμενων. Ε, να μείνει και κάτι για το μεσημέρι. Οποιος δε, τσιμπούσε και δεύτερο κομμάτι, ένα μαχαίρι διαπερνούσε την καρδιά μου. Ωραία η φάση της βόλτας, αλλά μη μας φας και τη σούβλα...

Οι τέντες και οι πατέντες!
Ποιο ΜΙΤ, ποιο Stanford, ποιο Cambridge και ποιο Harvard! Στην Ελλάδα της πατέντας γίνεσαι επιστήμονας χωρίς Πανεπιστήμιο! Ποιος θα σκεφτόταν άλλωστε να φτιάξει σούβλα από... θερμοσίφωνα. Ναι, το είδαμε κι αυτό γιατί σαν τους ψήστες δεν ξέρει κανείς. Ακόμα και τον Τάσο Αρνιακό παίζουν στα δάχτυλα. Ενα βλέμμα στον ουρανό το απόγευμα του Σαββάτου είναι αρκετό για να ξέρουν τι καιρό θα κάνει την επόμενη μέρα. Κι αν δουν πως η βροχή πλησιάζει ή ο αέρας απειλεί, τότε θα σου κάνουν την αυλή κλειστό του ΟΑΚΑ! Τέντες, σχοινιά και τα αρνάκια με ασφάλεια στη σούβλα. Στην Ελλάδα του 2017 θα μπορούσαν να έχουν και τμήμα στα ΙΕΚ οι ψήστες!

Ο… ξυπνιτζής της σούβλας
Υπάρχουν κι αυτοί… Είναι οι τύποι που θα προσπαθήσουν να χαλάσουν την ηρεμία του αφεντικού, του αρχιψήστη. Είναι οι άνθρωποι που ξέρουν γιατί ο Μέσι δεν έκανε δεύτερο σερί χατ τρικ, γιατί ο Λεμονής έβαλε στην ενδεκάδα τον Καρντόσο και γιατί ο Ερντογάν θα κερδίσει το δημοψήφισμα... Είναι προπονητές, αναλυτές και δυστυχώς παίζουν... μπάλα και στη δική σου αυλή. Θα πουν πως το αρνί δεν είναι σωστά δεμένο, αλλά και αλατοπιπερωμένο… Ασε μας ρε φίλε που τα ξέρεις όλα! Γιατί θες να χαλάσεις την ηρεμία μας;;; Ο ψήστης όμως απτόητος, τον έχει μάθει τον ξερόλα και συνεχίζει το έργο του. Θείε Πάνο μη μασάς…

Goodoπάσχα, τζατζίκι και 2ος γύρος!
Κυριακάτικο τραπέζι χωρίς σαλάτες γίνεται; Δε γίνεται... Οι παιδικές επιθυμίες για τηγανιτές πατάτες κόπηκαν νωρίς και μπήκαμε σε ρυθμό... ψητού, σαλατών και τζατζικιού. Ναι, πολύ τζατζίκι, έτσι για να γλιστράει! Όμως, όλα τριγύρω αλλάζουν κι άντε να πεις στον αρχηγό της οικογένειας πως στο τραπέζι υπάρχει σαλάτα του σεφ και σαλάτες με κρουτόν και σος. Η ατάκα «Τι το κάναμε; Goodoπάσχα...» μπορεί για σας να μη λέει τίποτα, αλλά θα συντροφεύει ολόκληρη τη ζωή μου. Κι αφού τρως μέχρι να πέσεις νοκ άουτ, κοιμάσαι, πίνεις ένα καφέ να ξυπνήσεις, μπαίνεις στο ρινγκ για δεύτερο γύρο. Γιατί σαν το κρύο αρνί.... Αγρίνιο το μοναδικό μέρος όπου όλοι φωνάζουν «κρύο τρώγεται τ' αρνί καμαριμ!!!».

Ενας υπερήφανος ψήστης!
Το κομμάτι είναι αφιερωμένο σε όλα τα μαστόρια, τους ψήστες που κάνουν την Κυριακή του Πάσχα μοναδική. Φίλε ψήστη μπορεί να τραβάς μοναχός σου όλο το λούκι, μπορεί να έχεις το άγχος για το αν θα φάει καλά όλο το σόι, μπορεί να νευριάζεις με όλους εμάς του τουρίστες που το παίζουμε ειδικοί και προσπαθούμε να σου χαλάσουμε το δημιούργημα τσιμπώντας πετσούλες, αλλά όλοι σε αγαπάμε. Φίλε ψήστη δεν είσαι μόνος, έχεις όλους εμάς που σε στηρίζουμε και σε αποθεώνουμε. Θείε, μπορεί να μην έμαθα να δένω το αρνί, μπορεί με το αλατοπίπερο να τα κάνω μαντάρα, αλλά για πάντα θα έχω στο μυαλό και την καρδιά πως στο Παναιτώλιο φτιάχτηκε το ωραιότερο παζλ πασχαλινών μου αναμνήσεων. Εσείς έχετε παζλ;;;

Ψήστες όλης της χώρας, «τουρίστες», υπναράδες, θαυμαστές του κατσικιού, ξενέρωτοι της μπριζόλας το Πάσχα είναι... Hardcore και το Gazzettα – Weekend σας εύχεται καλή όρεξη!!! Στην υγειά μας ρε παιδιά!