Μεγαλώνοντας, ωριμάζοντας, βλέποντας πολύ διαφορετικά τα πράγματα έξω από το ποδόσφαιρο και έχοντας το θάρρος της γνώμης του αλλά και τη μαγκιά να παραδεχθεί σωστά και λάθη, ο Ρόμπι Φάουλερ ξέρει πολύ καλά τι συνέβαινε στο μυαλό του όταν βρισκόταν στη Λίβερπουλ και πόσα πράγματα θα ήθελε να έχει κάνει διαφορετικά.

Γεννημένος την 9η Απριλίου του 1975, άφησε το σχολείο μόλις στα 16 του χρόνια για να ενσωματωθεί στα τμήματα υποδομής των «κόκκινων» του Μέρσεϊσαϊντ (αν και οπαδός της Έβερτον) και υπέγραψε το πρώτο του συμβόλαιο στην ηλικία των 17 ετών, τον Απρίλη του 1992.

Βοήθησε την εθνική ομάδα της Αγγλίας σε επίπεδο κ-18 να κατακτήσει το Euro του 1993 και εκείνα τα χρόνια, με τη νέα μορφή του αγγλικού ποδοσφαίρου και την ίδρυση της Πρέμιερ Λιγκ, το ξεπέταγμα του Ρόμπι Φάουλερ συνδυάστηκε με τρομερή δημοσιότητα αναφορικά με το αγγλικό ποδόσφαιρο και τους ποδοσφαιριστές που κέντριζαν το ενδιαφέρον εκείνη την εποχή.

Ο θρύλος της Λίβερπουλ ήταν ένα από εκείνα τα παιδιά που με τις επιδόσεις τους, έκαναν τις κάμερες και τα φλας να στραφούν προς το μέρος τους... «Θεωρώ ότι σ' εκείνη την ηλικία δεν ήμουν καθόλου έτοιμος για όλη αυτή τη δημοσιότητα και τον αντίκτυπο που είχε στον κόσμο η Πρέμιερ Λιγκ. Ξαφνικά όλη η ποδοσφαιρική καθημερινότητα άρχισε να περιστρέφεται γύρω από το δικό μας πρωτάθλημα, περισσότερο από ποτέ» τόνισε σε συνέντευξη που παραχώρησε πριν από λίγα χρόνια, επιδεικνύονται απόλυτη επίγνωση της κατάστασης στην οποία βρέθηκε όντας πιτσιρικάς και έχοντας σκεφτεί τις κινήσεις του για να καταλήξει στο συμπέρασμα πως... του ήρθε πολύ απότομο.

Το ντεμπούτο του στην 11άδα της Λίβεπρουλ σημειώθηκε στις 22 Σεπτέμβρη του 1993, σε ματς του Λιγκ Καπ απέναντι στη Φούλαμ. Μάλιστα, σκόραρε στην πρώτη του εμφάνιση για να... δώσει ένα πρώτο δείγμα των όσων θα ακολουθούσαν και του σκοραρίσματος για το οποίο θα λάμβανε μια θέση ανάμεσα σε αυτούς που οι οπαδοί του συλλόγου θεωρούν κορυφαίους στην ιστορία του κλαμπ.

Στον επαναληπτικό απέναντι στους «cottagers» στο «Άνφιλντ», πέτυχε και τα πέντε γκολ, για να γίνει μόλις ο τέταρτος στα χρονικά των «κόκκινων» που βρίσκουν πέντε φορές το δρόμο για τα δίχτυα σε ένα ματς! Έγραφε ιστορία από τις πρώτες του ημέρες ως... καθιερωμένο μέλος του ανδρικού τμήματος της Λίβερπουλ.

Δεν θα ξεχάσει ποτέ τη στιγμή που ο Γκρέιαμ Σούνες, τότε προπονητής της Λίβερπουλ, τον κάλεσε μια μέρα στο γραφείο του όταν ακόμα ο Φάουλερ ήταν ένας ενθουσιώδης νέος, 18 ετών, για να του παρουσιάσει έναν από τους ανθρώπους που θα του μάθαιναν πολλά... «Από εδώ ο οικονομικός σου σύμβουλος. Θα σε βοηθήσει για τον προγραμματισμό της υπόλοιπης ζωής σου» ήταν τα λόγια που άκουσε ο παλαίμαχος, πλέον, φορ, που εν έτει 2017 παραμένει ανάμεσα στους πρώην ποδοσφαιριστές με εξαιρετικό εισόδημα, έχοντας ασχοληθεί με τις ενοικιάσεις διαμερισμάτων, τόσο εντός Αγγλίας, όσο και στην Ευρώπη.

«Ας μη γελιόμαστε, όταν είσαι 18, το μοναδικό που θέλεις κάθε φορά που υπογράφεις ένα συμβόλαιο με αυξημένο μισθό είναι να βγαίνεις τις νύχτες, να παίρνεις καινούρια αυτοκίνητα, να αποκτήσεις όλα τα πράγματα που δεν είχες μέχρι εκείνο το σημείο της ζωής σου. Όμως, πάντα έρχεται μια στιγμή που σκέφτεσαι τελικά “ώπα, πρέπει να κάνω λίγο πίσω και να μαζευτώ...”» έχει αναφέρει.

Στο φινάλε της πρώτης του σεζόν ήταν ο πρώτος σκόρερ του συλλόγου με 18 τέρματα, έχοντας σκοράρει 12 φορές στα πρώτα του 13 παιχνίδια με την κόκκινη φανέλα! Οι εμφανίσεις του στην Πρέμιερ Λιγκ τον οδήγησαν και στο τμήμα κ-21 της εθνικής ομάδας της Αγγλίας, ενώ, την αγωνιστική περίοδο 1994-1995 πέτυχε συνολικά 57 τέρματα σε όλες τις διοργανώσεις!

​

Στο πρώτο του ντέρμπι με την Έβερτον πέτυχε το νικητήριο γκολ σε ματς που είχε σκοράρει αρχικά ο Ίαν Ρας και είχε ισοφαρίσει ο Ντέιβ Γουότσον, ενώ πέτυχε και το δεύτερο πιο γρήγορο χατ-τρικ (διατηρώντας αυτή την επίδοση για 20 χρόνια) στην ιστορία της Πρέμιερ, σε τέσσερα λεπτά και 33 δευτερόλεπτα, σε παιχνίδι με την Άρσεναλ.

Τόσο το 1995 όσο και το 1996 αναδείχθηκε καλύτερος νέος ποδοσφαιριστής από την Ένωση Επαγγελματιών Ποδοσφαιριστών, πράγμα που έχουν καταφέρει άλλοι δύο ποδοσφαιριστές (Γκιγκς, Ρούνεϊ). Συνεχίζοντας το επιθετικό του κρεσέντο, το 1996, στην τρίτη του χρονιά στην ομάδα, έπιασε πλέον τριψήφιο αριθμό τερμάτων, σπάζοντας την 100άρα με ένα από τα τέσσερα τέρματα που πέτυχε κόντρα στη Μίντλεσμπρο, στις 14 Δεκέμβρη.

Η ειλικρίνεια ήταν από τα μεγαλύτερα «όπλα» του χαρακτήρα του και για τον λόγο αυτό του απονεμήθηκε από την UEFA το βραβείο του Fair Play, όταν έκανε μάταιες προσπάθειες να αλλάξει την απόφαση του ρέφερι σε παιχνίδι με αντίπαλο την Άρσεναλ, όταν κέρδισε πέναλτι σε μαρκάρισμα του Σίμαν, δίχως όμως να το αξίζει...

Παράλληλα, δεν ξεχνούσε τις ρίζες του. Γεννημένος και μεγαλωμένος στο Toxteth του Λίβερπουλ και προερχόμενος από την εργατική τάξη, το 1997 τιμωρήθηκε από την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία με πρόστιμο 900 λιρών επειδή πανηγύρισε με μπλουζάκι υπέρ των 500 λιμενεργατών που είχαν απολυθεί... Μάλιστα, μαζί με τον άλλοτε συμπαίκτη του, Στιβ ΜακΜάναμαν, συνείσφεραν και οικονομικά στον αγώνα αυτών των ανθρώπων...

Ένα πρόβλημα στο γόνατο θα τον κρατήσει εκτός δράσης στο μισό πρωτάθλημα της σεζόν 1997-1998, θα χάσει το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998 και από τη δική του απουσία, θ' αρχίσει να αναδεικνύεται ένας άλλος τεράστιος σκόρερ – μέχρι να τον χτυπήσουν οι τραυματισμοί – ο Μάικλ Όουεν.

Με την εθνική ομάδα της Αγγλίας, κέρδισε την πρώτη του συμμετοχή τον Μάρτιο του 1996, μπαίνοντας με αλλαγή σε ματς με τη Βουλγαρία και ήταν μέλος της αποστολής για το Euro εκείνης της χρονιάς, σημειώνοντας δύο συμμετοχές στη διοργάνωση. Συνολικά κατέγραψε 26 εμφανίσεις με τη φανέλα με το εθνόσημο, παίζοντας τόσο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2000, όσο και στο Μουντιάλ του 2002.

Και ερχόμαστε στο περιστατικό με το... σνιφάρισμα. Το 1999, λοιπόν, έχοντας έρθει αντιμέτωπος με ανυπόστατους ισχυρισμούς περί χρήσης κοκαΐνης, ο Ρόμπι Φάουλερ σκέφτηκε τον πιο λάθος – εκ του αποτελέσματος αλλά και από την παραδοχή του ιδίου – τρόπο για ν' απαντήσει. Σκοράρει από την άσπρη βούλα σε «μάχη» του Μέρσεϊσαϊντ απέναντι στην Έβερτον, τρέχει στη γραμμή του άουτ και αρχίζει να κάνει την κίνηση που υποδηλώνει τη χρήση... Πρόστιμο 60.000 λιρών από τη Λίβερπουλ στον ποδοσφαιριστή της καθώς καταπάτησε τις αρχές και τις αξίες που πρεσβεύει η ομάδα.

​

Πολλά χρόνια μετά από εκείνο το περιστατικό, θα δηλώσει: «Ομολογώ ότι εκεί ξέφυγα... Έγινε τεράστιο ζήτημα και κατάλαβα πολύ αργότερα γιατί πήρε τέτοιες διαστάσεις. Δεχόμουν πικάρισμα και λέγονταν διάφορα, οπότε εκείνη τη στιγμή αισθάνθηκα πως μόνο έτσι θα μπορούσα να δώσω τη δική μου απάντηση. Είναι από τα πράγματα που έχω μετανιώσει και φυσικά θα ήθελα να μην έχουν συμβεί.

Αν μπορούσα να γυρίσω πίσω το χρόνο και να μην το κάνω, θα ευχόμουν να γίνει πολύ διαφορετικά. Θα το άλλαζα, αλλά έμαθα πολλά από εκείνη τη στιγμή. Όσο μεγαλώνεις, αντιλαμβάνεσαι ότι δεν γυρίζουν όλα γύρω από εσένα στο ποδόσφαιρο. Ίσως είχα πολύ διαφορετική αντίληψη τότε που ήμουν μικρός. Πίστευα πως ήμουν το κέντρο της προσοχής. Τότε δεν θα μπορούσα να το ξέρω και φυσικά χρειάζεσαι τις εμπειρίες και την ωριμότητα της ηλικίας για να καταλάβεις ότι ποδόσφαιρο δεν είναι απλά να προπονείσαι και να παίζεις ματς».

Η σχέση του με τον Ζεράρ Ουγιέ είχε αρχίσει να... περνάει από κύματα την τελευταία του χρονιά στη Λίβερπουλ (πριν την επιστροφή του), όμως έπαιξε τον δικό του ρόλο στην επιτυχία του τρεμπλ το 2001, με το Κύπελλο, το Λιγκ Καπ και τον τρομερό τελικό του Κυπέλλου UEFA με αντίπαλο την Αλαβές στο Βεστφάλεν του Ντόρτμουντ.

Ένας τσακωμός με τον κόουτς θα τον αφήσει τελείως εκτός πλάνων για την επόμενη σεζόν, θα πάρει την απόφαση να μετακομίσει στη Λιντς και το 2003 θα πάρει μεταγραφή στη Μάντσεστερ Σίτι, προτού κάνει το come-back στους «κόκκινους» του Μέρσεϊσαϊντ, το 2006. Παρέμεινε 1,5 χρόνο για να αυξήσει απλά το σύνολο των γκολ του με την ομάδα στα 183 έπειτα από 369 εμφανίσεις, με τα 128 εξ αυτών να επιτυγχάνονται σε επίπεδο Πρέμιερ.

Κάρντιφ, Μπλάκμπερν, North Queensland Fury και Perth Glory στην Αυστραλία, αλλά και Muangthong United στην Ταϊλάνδη, ήταν οι ομάδες από τις οποίες πέρασε προτού εν τέλει αποσυρθεί από την ενεργό δράση, το 2012.

«Η επιστροφή μου στη Λίβερπουλ, όπως έχω σκεφτεί πολλές φορές, είναι όπως όταν είσαι νεαρός και χωρίζεις, τότε ξαφνικά θέλεις πολύ να επιστρέψεις στην κοπέλα σου. Κάπως έτσι ήταν για εμένα με τη Λίβερπουλ...».

Ο «Θεός», είναι μέχρι σήμερα, ο 6ος σκόρερ όλων των εποχών για την ομάδα που τελικά αγάπησε κι ας υποστήριζε τον μεγάλο της «εχθρό» σε μικρή ηλικία...

​