Το παρακάτω κείμενο ενδεχομένως να δημιουργήσει πολλές στιγμές νοσταλγίας στους σημερινούς 40άρηδες και σίγουρα θα δημιουργήσει πολλές απορίες στους κάτω των 30 ετών αναγνώστες.

Στην Ελλάδα. Στο μπάσκετ. Στα τέλη της δεκαετίας του 80'. Υπήρχε μόνο μία ομάδα. Ο Άρης. Βασικά δεν ήταν μόνο μία ομάδα μπάσκετ ο Άρης, ήταν ένα αθλητικοκοινωνικό φαινόμενο της εποχής . «Άρη θυμήσου πριν τόσα χρόνια μέσα στα ευρωπαϊκά σαλόνια...» και το Αλεξάνδρειο να γεμίζει με χαρτάκια και ταινίες από ταμιακές μηχανές στο τζάμπολ.

Το συγκεκριμένο κείμενο όμως δεν έχει στόχο να αναφερθεί σε όσα σήμαινε ο Άρης εντός παρκέ, αλλά εκτός.

Το βράδυ της Πέμπτης ήταν πάντα διαφορετικό. Έπαιζε ο Άρης.

Αυτό σήμαινε πως τα καλά εστιατόρια ήταν κλειστά. Τα θέατρα και τα μπουζούκια επίσης. Μη ξεχνάτε πως αναφερόμαστε στην εποχή του ΠΑΣΟΚ, στην εποχή του «Τσοβόλα δώσ΄τα όλα».

Στα μπουζούκια δεν έβρισκες καρέκλα, όχι τραπέζι. Στα θέατρα επίσης. Και όμως η Πέμπτη ήταν η αργία τους. Λόγω Άρη και μόνο.

Σημαντική παράμετρος η οποία αναδεικνύει ακόμη περισσότερο τη δυναμική εκείνης της ομάδας.

Μπουζούκια και θέατρα δεν ήταν κλειστά μόνο στη Θεσσαλονίκη, αλλά και στην Αθήνα.

Όλα, όχι κάποια.

Για τους δρόμους δεν το συζητάμε.

21:45 το τζάμπολ και από τις 21:30 οι δρόμοι μεγάλης κυκλοφορίας ήταν άδειοι.

Όλοι μπροστά σε μία τηλεόραση για να δουν τον Γκάλη, τον Γιαννάκη, τον Φιλίππου και τα άλλα παιδιά του Γιάννη Ιωαννίδη.

Το «Παλέ» χώραγε 5.500 ανθρώπους και εισιτήριο δεν έβρισκες ούτε αν είχες «μπάρμπα στην Κορώνη».

ΟΛΟΙ ΗΤΑΝ ΑΡΗΣ

Μπορεί στη σύγχρονη εποχή να μοιάζει ουτοπικό ή ψέμα, αλλά πιστέψτε μας δεν ήταν. Ρωτήστε τους γονείς σας να το επιβεβαιώσουν.

Κάθε Πέμπτη όλη η Ελλάδα ήταν με τον Άρη. Φίλαθλοι του Ολυμπιακού ήταν και Άρης για ένα βράδυ. Φίλαθλοι του Παναθηναϊκού, της ΑΕΚ ήταν και Άρης κάθε Πέμπτη. Φίλαθλοι του ΠΑΟΚ δεν παραδεχόντουσαν το γεγονός πως... παραδεχόντουσαν τα όσα πετύχαινε εκείνη η ομάδα, απλά και μόνο για να μη νιώσουν την κατακραυγή της πόλης από τους λίγους.

Κάθε επίσκεψη του Άρη στην Αθήνα το Σάββατο για την Α1 σήμαινε το μεγαλύτερο αθλητικό γεγονός. Στο Παπαστράτειο, στο Μετς, στα Ιλίσια, στον Τάφο του Ινδού, στη Νέα Σμύρνη, στον Παπάγο... όπου ερχόταν ο «Ξανθός» με την ομάδα του τα γήπεδα ήταν γεμάτα 2 ώρες πριν.

Να τους δουν να φτάνουν στο γήπεδο, να δουν τον Γκάλη να αλλάζει φανέλα στο ζέσταμα από τον ιδρώτα, Ο Άρης ήταν οι Beatles της Ελλάδας.

ΤΑ «ΠΡΩΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ» ΗΤΑΝ ΣΤΟ ΠΑΛΕ

Οι δύο σπουδαιότεροι τραγουδιστές της εποχής εκείνης ήταν η Μαρινέλα και ο Πάριος. Δεν έχαναν παιχνίδι για παιχνίδι. Πήγαιναν Θεσσαλονίκη Πέμπτη μεσημέρι και έφευγαν Παρασκευή πρωί για να επιστρέψουν στις... πίστες τους.

Ο Βασίλης Τσιβιλίκας έκανε ακριβώς την ίδια διαδρομή.

Επαναλαμβάνουμε πως θέατρα και μπουζούκια ήταν κλειστά κάθε Πέμπτη για αυτό το λόγο. ΑΝ κάποιος επιχειρηματίας είχε διαφορετική άποψη τότε απλά αφενός δε θα είχε κάποιο σπουδαίο όνομα στη δούλεψή του και αφετέρου θα βάραγε μύγες από την αναδουλειά.

ΚΑΘΕ ΠΕΜΠΤΗ ΕΠΙΤΡΕΠΟΤΑΝ ΤΟ ΞΕΝΥΧΤΙ

Τα παιδιά εκείνη της εποχή πήγαιναν στο κρεβάτι τους νωρίς για ύπνο. Ειδικά μέρες που είχαν σχολείο την επόμενη μέρα. Ε, λοιπόν την Πέμπτη είχαν άδεια από του γονείς τους να κοιμηθούν στις 23:30 για να δουν το ευρωπαϊκό ματς του Άρη και όχι στις 21:00 όπως συνήθιζαν.

ΔΕΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑΤΑ ΠΟΥ ΗΤΑΝ «ΑΡΗΣ ΕΚΕΙΝΗΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ»

1. Άρης ήταν... το «Ακρόαμα». Το στέκι που πήγαιναν μετά οι πρωταγωνιστές και η Μαρινέλα με τον Πάριο έπιαναν μικρόφωνο και μετέτρεπαν το «Με το στόμα γεμάτο φιλιά» του Λεωνίδα Βελλή σε «με τον Γκάλη, τον Γιαννάκη, τον Φιλίππου και τ΄ άλλα παιδιά, προχωράμε...».

2. Άρης ήταν... το πέρασμα από το μπαράκι του Λευτέρη Σούμποτιτς με όνομα «6.25». Όλοι πέρναγαν, έπιναν το ποτό τους και αποθεώνονταν για όσα είχαν πετύχει λίγη ώρα νωρίτερα στο «Παλέ».

3. Άρης ήταν... το γήπεδο της Σατούρν Κολωνίας, το οποίο είχε πλακάκια αντί για παρκέ.

4. Άρης ήταν... να φεύγουν δε 30' τα εισιτήρια για το ματς με τη φινλανδική Ουσικαουπούνκι, την ελβετική Πιγί και την ολλανδική Νάσουα Ντεν Μπος.

5. Άρης ήταν... ο Γκρεγκ Ουίλτζερ να προβάρει πως σουτάρει βολές, πριν... σουτάρει βολές.

6. Άρης ήταν... ο καυγάς του Γιαννάκη με τον ΜακΓκι της Μακάμπι Τελ Αβίβ.

7. Άρης ήταν... τα μπινελίκια του Γιάννη Ιωαννίδη στα τάιμ άουτ.

8. Άρης ήταν... η καθυστέρηση του τζάμπολ από τα χαρτάκια που γέμιζαν το γήπεδο.

9. Άρης ήταν... το «μωρό του ελαφιού», Μάικ Τζόουνς.

10. Άρης ήταν... όλη η Ελλάδα ενωμένη για δύο ώρες κάθε Πέμπτη βράδυ.

*Στο παραπάνω κείμενο δεν υπάρχει ίχνος υπερβολής. Αν αμφισβητείται κάτι, ρωτήστε κάποιον 40άρη και πάνω να σας πει.