Αλλάζει ή... βουλιάζει!

Για ακόμη μία χρονιά, ο Παναθηναϊκός απέτυχε να δημιουργήσει μία ανταγωνιστική ομάδα που θα διεκδικήσει το πρωτάθλημα. Για την ακρίβεια μετά την σεζόν 2014-2015, η διοίκηση του «τριφυλλιού» αποτυγχάνει να δημιουργήσει τις συνθήκες σε όλα τα επίπεδα, ώστε να παρουσιάσει ένα σύνολο που να θυμίζει σύνολο αντάξιο του επιπέδου του συλλόγου και προχώρησε ξανά σε «γκρέμισμα» και χτίσιμο από την αρχή. Στα μέσα της σεζόν. Επικίνδυνες καταστάσεις.

Το «τριφύλλι» βρίσκεται σε οριακό σημείο, καθώς οι οπαδοί του συλλόγου διαπιστώνουν ότι ο τρόπος διοίκησης του Γιάννη Αλαφούζου δεν οδηγεί πουθενά, δεν δίνει όραμα και ελπίδα, μιας και ο ισχυρός άνδρας της ΠΑΕ δεν μαθαίνει από τα λάθη του. Δεν μπήκε χθες στο ποδόσφαιρο αλλά το καλοκαίρι του 2012, οπότε οι δικαιολογίες έχουν αρχίσει να στερεύουν.
Ο Παναθηναϊκός είτε θα αλλάξει ρότα είτε θα οδηγηθεί με μαθηματική ακρίβεια στα βράχια μίας άνευ προηγουμένου εσωστρέφειας που αργά ή γρήγορα θα στείλει το καράβι με πορεία προς τον βυθό!

Το Gazzetta Weekend Journal καταγράφει τους έξι κύριους άξονες πάνω στους οποίους το «τριφύλλι» θα πρέπει να αλλάξει τον σκληρό του δίσκο και να μην επαναλάβει τα λάθη του παρελθόντος.

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ

Από το καλοκαίρι του 2013 και έπειτα ο Γιάννης Αλαφούζος έβαλε το τρένο πάνω στις ράγες, όσον αφορά το οικονομικό κομμάτι. Το πλάνο της «Συμμαχίας» δεν προχώρησε όπως θα περίμενε και ο «mr. ΣΚΑΪ» εξελίχθηκε από εγγυητής της λαϊκής βάσης σε μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ. Όλοι και όλα πληρώνονταν στην ώρα τους, το χρέος μειώθηκε και ο σύλλογος φαινόταν να είχε λύσει ένα μεγάλο μέρος του προβλήματος που απέκτησε μετά τον άδοξο τερματισμό της πολυμετοχικότητας και το γνωστό... παρκάρισμα των μετοχών. Τα απαραίτητα «ανοίγματα» το καλοκαίρι του 15 και του 16 για να ανέβει επίπεδο ποδοσφαιρικά ο Παναθηναϊκός έφεραν νέους μπελάδες και αύξησαν και πάλι το χρέος της ΠΑΕ, καθώς ο Αλαφούζος δεν έχει την δυνατότητα να συνεχίσει να διατηρεί το υψηλό- για τα δεδομένα του- μπάτζετ, κάτι που σημαίνει ότι το κόστος λειτουργίας θα μειωθεί σημαντικά για να έρθει στα μέτρα των εσόδων της εταιρίας και της από εδώ και πέρα συνεισφοράς του Έλληνα καναλάρχη και εφοπλιστή.

Από την στιγμή που το ιδανικό για τα δεδομένα του Παναθηναϊκού δεν φαίνεται δυνατό να συμβεί-δηλαδή να διατηρήσει το μπάτζετ στα φετινά επίπεδα ο Αλαφούζος- ο σύλλογος θα πρέπει να επιστρέψει στις καλές οικονομικές του συνήθειες. Να κάνει δηλαδή το αυτονόητο. Η προσφυγή του Εσιέν, του Ταυλαρίδη, του Πλατανιά για τον Κουλιμπαλί, ο εκνευρισμός του Πανιωνίου για τα χρωστούμενα του Μπουμάλ, η καθυστέρηση στις δόσεις των συμβολαίων είναι γεγονότα που πλήττουν το πρεστίζ του συλλόγου και δημιουργούν εικόνα κακοπληρωτή στην πιάτσα, με άμεσα αρνητικά αποτελέσματα μέσα και έξω από την ομάδα.

ΟΜΑΔΑ

Τους τελευταίους 18 μήνες, ο Παναθηναϊκός έχει αποκτήσει πάνω από 30 ποδοσφαιριστές και έχει αποδεσμεύσει άλλους τόσους. Η πολιτική της μίας ντουζίνας κάθε καλοκαίρι και χειμώνα, έχει ως αποτέλεσμα την έλλειψη δημιουργίας μίας ομάδας, με όλα τα χαρακτηριστικά εκείνα που θα πρέπει να έχει. Ο Παναθηναϊκός δεν διαθέτει αρχή, μέση και τέλος, δεν έχει μία συνέχεια από σεζόν σε σεζόν, ώστε να παρουσιάζει ομάδα με συγκεκριμένη ταυτότητα, συνοχή, προσωπικότητα, ομοψυχία.

Το ρόστερ δέχεται το ένα... ηλεκτροσόκ πίσω από το άλλο και τα αποτελέσματα προφανώς και δεν δικαιώνουν την συγκεκριμένη επιλογή της «πράσινης» διοίκησης.

ΞΕΚΑΘΑΡΟ ΠΛΑΝΟ

Ο Νίκος Νταμπίζας έφυγε από τον Παναθηναϊκό πριν τρία χρόνια αλλά το πλάνο και η λειτουργία του συλλόγου με τον Έλληνα τεχνικό διευθυντή στο τιμόνι του ποδοσφαιρικού τμήματος, θα μνημονεύεται για ακόμη περισσότερα χρόνια αν ο Γιάννης Αλαφούζος δεν επιτρέψει στον σύλλογο να διοικηθεί με ποδοσφαιρική λογική. Από εκείνους που ξέρουν, από εκείνους που στην τελική τους πληρώνει για να κάνουν την δουλειά.

Ο Ζιλμπέρτο έφυγε... νύχτα, επειδή ο πρόεδρος της ΠΑΕ έδωσε εν λευκώ την διαχείριση του ποδοσφαιρικού τμήματος στον Αντρέα Στραματσόνι, ο «Ντάμπι» οδηγήθηκε στην έξοδο επειδή ο Αλαφούζος άλλαξε την ιεραρχία στο πλάνο(πρώτα ο προπονητής, μετά ο τεχνικός διευθυντής) και με την πρόσληψη του Νίκου Λυμπερόπουλου το «τριφύλλι» δείχνει σημάδια κανονικότητας.

Ο «Λύμπε» βαδίζει σιγά-σιγά στα χνάρια επιρροής του πρώην συμπαίκτη του στην Εθνική ομάδα, έχει αγαστή συνεργασία με τον Μαρίνο Ουζουνίδη και τη ζητούμενο είναι να διατηρηθούν οι ισορροπίες, ώστε ο Παναθηναϊκός να πορευθεί με ένα ξεκάθαρο πλάνο μετά από τρία χρόνια. Οι δυο τους θα χαράξουν την επόμενη μέρα στον σύλλογο, μια μέρα που θα έχει έντονο το ελληνικό στοιχείο. Είτε αυτό θα προέρχεται από τα σπλάχνα του συλλόγου είτε θα αποτελεί προϊόν επένδυσης.

ΣΤΕΛΕΧΗ

Η φωτογραφία από την Λεωφόρο με τον Γιάννη Κομπότη στην... βίτρινα του γηπέδου και δίπλα του στελέχη της ΠΑΕ(Παναγόπουλος, Κωνσταντίνου, Σωπήλης) να συνομιλούν μαζί του σε άψογο κλίμα δείχνει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, το πρόβλημα νοοτροπίας στο εσωτερικό του συλλόγου. Το συγκεκριμένο, βέβαια, αποτελεί απλά ένα παράδειγμα. Παράδειγμα μεν, τρανταχτό δε!

Ο Γιάννης Αλαφούζος θα πρέπει να αξιολογήσει τους ανθρώπους που «τρέχουν» το καράβι όχι με κριτήριο την προσωπική σχέση που έχει μαζί τους αλλά με γνώμονα την προσφορά τους στην ΠΑΕ. Μία ΠΑΕ που έχει αποτύχει παταγωδώς σε αρκετά εξωποδοσφαιρικά κομμάτια και, όμως, τα στελέχη που είναι υπεύθυνα αναβαθμίζονται!

Όπως επίσης θα πρέπει να επαναπροσδιοριστεί το μέγεθος του συλλόγου σε όσους δεν το έχουν καταλάβει, μιας και σε αρκετές ενέργειες βασιλεύει η προχειρότητα και ο ωχαδερφισμός! Η «μεταγραφή» του Τάκη Μπαλτάκου, ενός ανθρώπου που διαθέτει ότι δεν διαθέτουν τα υπόλοιπα μεγαλοστελέχη της ΠΑΕ δηλαδή το «know-how» και Παναθηναϊκή νοοτροπία, ήταν μία κίνηση προς την σωστή κατεύθυνση. Αρκεί να του επιτραπεί να προσφέρει αυτά που μπορεί και να μην περιοριστεί σε ρόλο «κομπάρσου»...

ΑΚΑΔΗΜΙΕΣ

Η έλλειψη ιδανικών συνθηκών στο Κορωπί έφερε αρκετά πίσω τις ακαδημίες του Παναθηναϊκού που δεν λειτουργούσαν με τα στάνταρ του παρελθόντος. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ο σύλλογος να χάνει ταλέντα από τους άμεσους ανταγωνιστές του αλλά και να μην μπορεί να αξιοποιήσει στο έπακρο τα δικά του παρά την «μάχη» που έδινε καθημερινά ο μέχρι πρότινος διευθυντής των φυτυρίων, Γιάννης Σαμαράς.

Από την στιγμή που δεν έχει την δυνατότητα να ανεβάσει άμεσα τον δείκτη της ποιότητας του στην πρώτη ομάδα, ο Παναθηναϊκός είναι υποχρεωμένος μεταξύ άλλων να ξαναεπενδύσει με χρήμα, εμπιστοσύνη και χρόνο στους πιτσιρικάδες του.

Αυτό βέβαια πρέπει να γίνει ως κομμάτι ενός μεγαλύτερου σχεδίου και όχι ως το ίδιο το σχέδιο. Ο Παναθηναϊκός είναι ο... Παναθηναϊκός και δεν μπορεί να έχει 5-6 πιτσιρικάδες στο αρχικό του σχήμα. Η ποδοσφαιρική λογική υπαγορεύει ότι σε ένα «δεμένο» και ποιοτικό σύνολο μπορείς να ενσωματώσεις 2-3 νεαρούς παίκτες μέσα στην χρονιά, ώστε χρόνο με τον χρόνο να παίρνουν περισσότερο χρόνο και να γίνονται βασικοί. Ομαλότητα...

ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ

Ο κόσμος, δικαίως, δεν έχει άλλα κουράγια, έχει απογοητευθεί από την κατάσταση στον σύλλογο και τις κινήσεις του ισχυρού άνδρα της ΠΑΕ που μέχρι στιγμής αδυνατεί να φέρει τον Παναθηναϊκό εκεί που του αξίζει. Άλλος δρόμος, όμως, πέρα από εκείνον της συσπείρωσης δεν υπάρχει. Συσπείρωση και στήριξη στην ομάδα δεν σημαίνει στήριξη στην διοίκηση και τα στελέχη της, για να μην παρεξηγηθούμε. Ο Παναθηναϊκός έχει ανάγκη τον κόσμο του, έχει ανάγκη αυτό το κλίμα υγείας που ξεκίνησε το 2013 και το τελείωσε η Καμπάλα. Κάτι παραπάνω ξέρει ο Νίκος Λυμπερόπουλος που έλεγε έξω από τα αποδυτήρια της Λεωφόρου μετά το 0-0 με τον Λεβαδειακό ότι: «Τώρα είναι που χρειάζεται υπομονή από όλους. Το πιο εύκολο είναι να είμαστε ο ένας απέναντι από τον άλλο και να διαλυθούμε, αλλά εμείς σας θέλουμε δίπλα μας». Εύκολο; Καθόλου. Απαραίτητο; Εντελώς...