Ο Οράσιο Γιάμας (Horacio Llamas), ένας άσημος μεξικανός παίκτης, απαντά άθελα του σε μια απλή, αλλά δύσκολη, ερώτηση: “Υπάρχει τύχη;” Οι ορθολογιστές, οι βασιζόμενοι σε απτές αποδείξεις και αδιάσειστα επιστημονικά στοιχεία σίγουρα θα πουν “όχι”. Όσοι όμως θέλουν να πιστέψουν, στο ελάχιστο, ότι υπάρχει, η περίπτωση του εν λόγω γίνεται ατράνταχτο επιχείρημα. Γιατί; Διότι βρέθηκε στην κατάλληλη θέση, την κατάλληλη στιγμή. Βρέθηκε στο ΝΒΑ απέναντι στα είδωλα του, μαζί τους. Συμπαίκτης. Συνέβαλλε σημαντικά στη διαμόρφωση σημαντικών στιγμών κι ύστερα... ξεχάστηκε. Ελάχιστοι τον θυμούνται, όμως εδώ βρίσκεται και η ρίζα της απόδειξης περί τύχης. Ένας περαστικός από το καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου μπόρεσε να ζήσει ό,τι άλλοι χρειάζονται μια ζωή. Το όνειρο του έγινε πραγματικότητα επειδή οι συγκυρίες τον ευνόησαν. Ένα παράδειγμα. Αγωνίστηκε με τον Μάικλ Τζόρνταν λίγο πριν αυτός αποσυρθεί οριστικά και μάλιστα από πάσα του “Air” πέτυχε νικητήριο καλάθι. Άμα σε θέλει...

Έζησε το όνειρο

Το να πεις ότι έκανε καριέρα στο ΝΒΑ είναι προκλητικό. Με 28 αγώνες κανονικής περιόδου και 143 λεπτά στο παρκέ, είναι απαγορευτικό. Σύντομο πέρασμα λέγεται, αλλά είναι σαν να πρόσθεσε στο 15λεπτο της διασημότητας που όλοι δικαιούνται. Ο Γιάμας είναι πρώτος μεξικανός παίκτης που εμφανίστηκε στη μεγαλύτερη σκηνή του μπάσκετ και σίγουρα “έκλεψε” ένα πολύ λαμπερό κομμάτι από το ασταμάτητο σόου του ΝΒΑ. Εν συντομία, βρέθηκε στο παρκέ με τον Κόμπι Μπράιαντ όταν αυτός ήταν νέος και στην ακμή του, έπαιξε απέναντι στο είδωλο του, τον Χακίμ Ολάζουον, ένιωσε το βλοσυρό βλέμμα του Τσάρλς Μπάρκλεϊ, τα έβαλε με τον 25χρονο Σακίλ Ο' Νιλ και, το καλύτερο, όπως αναφέραμε στο ξεκίνημα, πέτυχε, μετά από ασίστ του Μάικλ Τζόρνταν, το νικητήριο καλάθι σε εσωτερικό αγώνα των Ουάσιγκτον Ουίζαρντς. Ναι, δεν είναι πολλά, αλλά είναι πολλές και μαζεμένες οι ανέλπιστες στιγμές μπασκετικής ευφορίας και τύχης. Η φράση-κλισέ “ζω το όνειρο” είναι αυτή που συμπυκνώνει την καλοτυχία του Γιάμας και το πιο σημαντικό ότι το κράτησε για πάντα. Πολλοί εύχονται να ζήσουν όσο έχουν ονειρευτεί, αλλά ελάχιστοι τα καταφέρνουν. Ας δούμε τα επεισόδια χαράς του Μεξικανού.

Δέκα μέρες στους Σανς

Πρώτα απ' όλα από εκείνο που δημιούργησε τον NBAer Οράσιο Γιάμας. Ο Μεξικανός όταν έφυγε από το Grant Canyon College δεν κατάφερε να μπει στο ντραφτ του 1996. Αυτό όμως δεν τον πτόησε. Επέμεινε και έλαβε μέρος στα σάμερ λιγκ με τους Πίστονς και τους Λ.Α Λέικερς. Η ομάδα του Λος Άντζελες ετοιμαζόταν να ζήσει την εποχή Κόμπι. Ο Γιάμας συνέχισε στους Sioux Falls Skyforce του CBA και από κει μπόρεσε να μπει στο ΝΒΑ. Πώς; Τον Φεβρουάριο του 1997, οι Φοίνιξ Σανς του έδωσαν 10ημερο συμβόλαιο μια και η γραμμή ψηλών είχε αποδυναμωθεί λόγω τραυματισμών.

Το ξέσπασμα χαράς τον συνεπήρε. Ωστόσο, όσο οι μέρες περνούσαν η ζεστασιά του πάγκου γινόταν μόνιμη. Ήταν πεπεισμένος ότι θα επέστρεφε στο CBA χωρίς να συνεισφέρει, στο ελάχιστο, στους Σανς. Στις 2 Μαρτίου 1997 -τελευταία μέρα του συμβολαίου του- με τους γονείς του να τον παρακολουθούν από τις εξέδρες του γηπέδου των Μάβερικς, οι “Ήλιοι” ήταν πίσω στο σκορ με διψήφιο αριθμό πόντων στο δεύτερο ημίχρονο. Ο Ντάνι Έιντζ, προπονητής του Φοίνιξ, κοίταξε στον πάγκο, συνάντησε το βλέμμα του Γιάμας και τον έστειλε στη θέση που περιμένουν οι αναπληρωματικοί για να μπουν στον αγωνιστικό χώρο. Ο χρόνος, για λίγο, σταμάτησε. Ακινητοποιήθηκε. Ο Μεξικανός μπήκε στο παρκέ και είχε συμπαίκτες τον Τζέισον Κιντ, ο οποίος έπαιζε το πρώτο του ματς στο Ντάλας μετά την ανταλλαγή Μάβερικς-Σανς, και τον Κέβιν Τζόνσον που αργότερα διετέλεσε δήμαρχος Σακραμέντο. [...] Ο Γιάμας αγωνίστηκε μόλις τέσσερα λεπτά σε εκείνο το παιχνίδι, αλλά ήταν αρκετά για να γράψει ιστορία. Το καλύτερο ήρθε στο τέλος όταν υπέγραψε δεύτερο δεκαήμερο συμβόλαιο.

Απέναντι στον Χακίμ

Ο Γιάμας, αφού έληξε και το δεύτερο δεκαήμερο συμβόλαιο, συμφώνησε ως το τέλος της σεζόν. Αν και είχε μικρή επίδραση στο παιχνίδι της ομάδας, η τύχη των Σανς έδειξε να αλλάζει με αυτόν στο δυναμικό της. Το Φοίνιξ είχε ξεκινήσει την αγωνιστική περίοδο 1996-97 με 13 σερί ήττες και τη στιγμή που ο τυχερός Μεξικανός έκανε ντεμπούτο βρισκόταν στο 21-36. Με αυτόν στη σύνθεση τους η χαρά της νίκης εκδηλώθηκε ουκ ολίγες φορές. Όταν έφτασε η μέρα να αντιμετωπίσουν τους Χιούστον Ρόκετς στις 2 Απριλίου 1997, κατέγραφαν έξι συνεχόμενες επιτυχίες και εννιά νικηφόρα ματς στα δέκα τελευταία. Ο Γιάμας θα ξεκινούσε βασικός απέναντι στις “ρουκέτες”. Το δεύτερο επεισόδιο χαράς μια και θα συναντούσε το είδωλο του, τον Χακίμ Ολάζουον.

Ο “Dream”, το περασμένο καλοκαίρι, τον είχε προπονήσει για δύο εβδομάδες. Ο Γιάμας ήταν ενθουσιασμένος και για τη “σύγκρουση” με τον Τσαρλς Μπάρκλεϊ, ο οποίος τον είχε συμβουλέψει σε ανεπίσημους αγώνες. Ο Μεξικανός θυμάται τον Ολάζουον να σημειώνει 12 πόντους απέναντι του και τον Μπάρκλεϊ τόσο σκληρό στο μπλοκ άουτ, που τον έριξε στο έδαφος, στάθηκε από πάνω και του είπε μερικά “γαλλικά”. Από εκείνο το σημείο πείσμωσε και έπαιξε πολύ πιο σκληρά. Έμεινε στο παρκέ 24 λεπτά, σημείωσε έξι πόντους και μάζεψε τέσσερα ριμπάουντ. Προς έκπληξη του, οι συμπαίκτες του τον ανακήρυξαν MVP.

Ο αξέχαστος “Σακ”

Οι Σανς, εννιά μέρες μετά τη νίκη στο Χιούστον, με το σερί νικών στο 11+, ταξίδεψαν στο Λος Άντζελες για να παίξουν με τους Λέικερς. Στην ομάδα του L.A βρίσκονταν οι Σακίλ Ο' Νιλ (1η του σεζόν με τους “Λιμνάνθρωπους”) και Κόμπι Μπράιαντ (6η φορά που ξεκινούσε βασικός εκείνη τη σεζόν). Ο “Σακ” είχε χάσει τα προηγούμενα 28 ματς λόγω τραυματισμού και όταν ο Εϊντζ έβαλε τον Γιάμας, ο Ντελ Χάρις, κόουτς των Λέικερς, απέσυρε τον Ο' Νιλ βάζοντας στη θέση του τον Σον Ρουκς. Λάθος επιλογή, καθώς όσες προσπάθειες κι αν πήρε έπεσαν στο κενό. Ο “Σακ” ξανά στο παρκέ. Τότε, ο Γιάμας θυμήθηκε τι του είχε πει ο Ολάζουον όταν τον προπονούσε: να είναι σκληρός με τους πιο μεγαλόσωμους απ' αυτόν σέντερ από το τρίποντο ως τη ρακέτα. Κι αυτό έκανε. Η προσπάθεια δεν οδήγησε σε νίκη και ο Σακίλ δεν έμεινε εκτός πεδίου δράσης του. Μολαταύτα, ο Γιάμας έπαιξε όσο πιο σκληρά μπορούσε και μάλιστα προκάλεσε βαθιά εκδορή πάνω από το μάτι του «Ντίζελ». Η ήττα δεν αποφεύχθηκε, όμως ο Μεξικανός και οι Σανς κέρδισαν πρόσθετο σεβασμό από τους Λέικερς. Η αντιμετώπιση του Σακίλ έμεινε αξέχαστη στο Γιάμας.

Δίπλα (για λίγο) στον Θεό του μπάσκετ

Ο Γιάμας αγωνίστηκε σε 20 αγώνες της κανονικής περιόδου με τους Σανς χωρίς να πάρει λεπτό συμμετοχής στα πλέι οφ (αποκλεισμός στον πρώτο γύρο από τους Σόνικς). Την επόμενη σεζόν, 1997-98, εμφανίστηκε σε οκτώ παιχνίδια με τους «Ήλιους».

Την τετραετία που ακολούθησε αγωνίστηκε σε διάφορα πρωταθλήματα εκτός ΗΠΑ. Το 2002 επιχείρησε να επιστρέψει στο ΝΒΑ μέσω των Ουάσιγκτον Ουίζαρντς. Εκείνη τη χρονιά, ένας από τους συμπαίκτες του ήταν ο Μάικλ Τζόρνταν. Το τελευταίο επεισόδιο χαράς για τον Γιάμας.

Ο “Air” ήταν στα 39 και ξεκινούσε την τελευταία του σεζόν, 15η, στο ΝΒΑ. Ο Γιάμας έκανε ό,τι μπορούσε για να μάθει από τον εξάκις πρωταθλητή και πεντάκις MVP της λίγκας. […] Στη διάρκεια των 16 ημερών παραμονής του στην πρωτεύουσα, μπήκε στην ομάδα του “MJ” στο εσωτερικό διπλό της ομάδας. Ο Τζόρνταν, εκείνη την περίοδο, δεν έκανε και πολλές προπονήσεις στην πρι σίζον. Ούτε μετείχε τόσο πολύ στα προπονητικά ματς. Ωστόσο, κάτι τον παρακίνησε τότε να μπει πιο ενεργά. Τι ήταν αυτό; Οι συμπαίκτες του. Τουλάχιστον ορισμένοι απ’ αυτούς. Ο Τζέρι Στάκχαουζ κάποτε ανήκε στους διαδόχους του, ο Κρίστιαν Λέτνερ προερχόταν από τους ανταγωνιστές του Duke και ο Μπράιαν Ράσελ είχε γονατίσει –κυριολεκτικά- μπροστά στους τελικούς του 1998 με τη Γιούτα. Έτσι, σε έναν αγώνα προπόνησης οι σφυγμοί είχαν ανέβει και η ένταση περίσσευε. Το trash talking δεν σταματούσε. Απέμεναν λίγα δευτερόλεπτα για τελειώσει και η ομάδα του Τζόρνταν ήταν πίσω με δύο πόντους. Μετά από τάιμ άουτ, ο “Air” έκανε διείσδυση, τράβηξε δύο παίκτες πάνω του και την κατάλληλη στιγμή έδωσε την μπάλα στο Γιάμας. Το σουτ του από τη γραμμή του τριπόντου ήταν εύστοχο. Ο Τζόρνταν ύψωσε τις γροθιές του και πανηγύρισε. Ο Στάκχαουζ έφυγε αμέσως από το γυμναστήριο χτυπώντας με ορμή τις πόρτες.

Ο Γιάμας μετά από λίγες μέρες αποδεσμεύθηκε, όμως για μια στιγμή ένιωσε σαν να είχε κερδίσει το 7ο παιχνίδι των τελικών του ΝΒΑ!

Πηγή

-ESPN