Οι Bazooka δεν είναι χθεσινοί. Ξεκίνησαν να... πυροβολούν με συγχορδίες από το 2008 και έχουν ήδη βγάλει 5 άλμπουμ, ενώ έχουν κάνει αρκετά tour και στο εξωτερικό. Ξεκίνησαν από αγγλικό στίχο, ωστόσο, όπως λένε και οι ίδιοι, αποφάσισαν να γυρίσουν στις μεσογειακές ρίζες τους και να τραγουδήσουν στα ελληνικά. Αυτοπροσδιορίζονται ως psychedelic punk rock και είναι μέρος του ελληνικού ρεύματος που έχει τελευταία πολλές συμπάθειες και στο εξωτερικό. Η μπάντα των Ξάνθου Παπανικολάου, Γιάννη Βούλγαρη, Βασίλη Ζελέπη, Άρη Ράμμου και Πάνου Παπανικολάου συστήνεται στο G-Weekend Journal και μιλά για το πως πορεύεται μια μπάντα στην Ελλάδα της κρίσης. Και τα λένε ωραία...

Πώς θα αυτοπροσδιορίζατε το μουσικό σας στιλ. Το όνομα Bazooka είναι αντιπροσωπευτικό;

Το όνομα Bazooka είναι αντιπροσωπευτικό αν θες να το δεις έτσι. Ότι δηλαδή παίζουμε δυνατά και τα σχετικά. Οι βασικές μας επιρροές προέρχονται από τη “ροκ” μουσική και τα παρακλάδια της. Αστειευόμενοι λέμε κάποιες φορές ότι παίζουμε Family Rock επειδή έρχονται γονείς και σόγια κάποιες φορές στα live μας και γουστάρουν. Μας φέρνουν ταπεράκια με φαγητά και μας λένε να ντυνόμαστε ζεστά και να προσέχουμε όταν φεύγουμε για περιοδείες.

Αγγλικός στίχος vs ελληνικού. Περάσατε από τη μία άκρη στην άλλη. Πώς έγινε αυτή η επιλογή και πώς σκοπεύετε να συνεχίσετε; Σας εκφράζει περισσότερο ο στίχος στα ελληνικά;

Ο ελληνικός στίχος δεν ήταν σχεδιασμένη επιλογή αλλά ενστικτώδης. Κάτι που ήρθε φυσικά. Μιλάμε ελληνικά κάθε μέρα και κάποια στιγμή φάνταζε αδιανόητο να μην κάνουμε και ένα δίσκο στα ελληνικά. Δε θα έλεγα ότι μας εκφράζει κάτι από τα δύο περισσότερο. Απλά το ελληνικό κοινό ταυτίζεται πιο εύκολα με την ελληνική γλώσσα που είναι και λογικό. Τα σχέδια για το μέλλον περιλαμβάνουν και τις δύο γλώσσες καθότι περιοδεύουμε και βγάζουμε δίσκους στο εξωτερικό και θα ήταν λίγο δύσκολο να συνεχίσουμε να το κάνουμε μόνο με ελληνικό στίχο.

Πόσο εύκολο είναι για μια μπάντα να σταθεί στα πόδια της και να προχωρήσει στην μνημονιακή Ελλάδα;

Θα λέγαμε ότι είναι όσο δύσκολο ήταν πάντα. Αν και εμείς ουσιαστικά ξεκινήσαμε να παίζουμε στη μνημονιακή Ελλάδα. Σε τελική ανάλυση μνημονιακή, ξε-μνημονιακή δε θα βρεις και πολλές ελληνικές μπάντες που τα κατάφεραν οικονομικά. Τα μαγαζιά που μπορούμε να κάνουμε live εκτός Αθήνας και Θεσσαλονίκης είναι περιορισμένα. Οι περισσότεροι μαγαζάτορες φοβούνται να το ρισκάρουν και ακόμα όταν προσπαθούμε να κλείσουμε κάποια live μας ρωτάνε αν παίζουμε διασκευές και αν μπορούμε να παίξουμε πιο σιγά για να μην τους κάνουνε μήνυση οι γείτονες. Και στην εποχή που ζούμε τα βασικά έσοδα μιας μπάντας έρχονται από τα live και όχι από τις πωλήσεις δίσκων.

Γιατί «Άχρηστη Γενιά» στον τίτλο του δεύτερου άλμπουμ σας;

Γιατί πολύς κόσμος λέει ότι περιμένει πράγματα από τους νέους. Πάντα αυτό λένε που είναι και λίγο χαζό αν το σκεφτείς. Σε τι ακριβώς αυτή η γενιά διαφέρει από την προηγούμενη δηλαδή;Εντάξει έχουμε internet και μέσα κοινωνικής δικτύωσης αλλά αν το σκεφτείς ο άνθρωπος δεν έχει αλλάξει στην ουσία του. Τέλος πάντων αυτοί που περιμένουν πράγματα από εμάς με την πρώτη ευκαιρία μας βαφτίζουν άχρηστους και ανίκανους για καινούργια πράγματα μιας και ξέρουν και τα έχουν δει και όλα. Ζηλιάρηδες γέροι είναι. Αφού λοιπόν μας τη λένε εμείς σφυρίζουμε αδιάφορα και το κάνουμε και δίσκο.

Πείτε μας για την tour σας στην Ευρώπη. Είναι περίπου όπως τα βλέπουμε στις ταινίες; Πόσο σημαντικό είναι για μια μπάντα να βγαίνει στο εξωτερικό;

Κάθε μπάντα έχει άλλους στόχους. Για εμάς το να κάνουμε live είναι ζωτικής σημασίας και το να βγαίνουμε στο εξωτερικό είναι μια φυσική συνέχεια. Δε βλέπουμε διαφορά από το αν παίζουμε έξω ή μέσα. Απλά γουστάρουμε να παίζουμε. Στην Ελλάδα επίσης είναι αδύνατο να κάνεις tour για 4 με 5 βδομάδες συνεχόμενα. Ξεκινήσαμε να κάνουμε περιοδείες στο εξωτερικό το 2011 και από τότε έχουμε κάνει 8 ευρωπαϊκές και μία στην Αμερική. Το πρόγραμμα ενός τουρ περιλαμβάνει πολλές ώρες μέσα στο βαν, έντονη εναλλαγή σκηνικών κάθε μέρα που σε κάνει να ξεχνάς που βρισκόσουν την προηγούμενη, πολλή αναμονή πριν και μετά τα live καθώς καταντάει βαρετό και κουραστικό να πίνεις και να παρτάρεις κάθε βράδυ και πάρα πολλά συνεχόμενα live φυσικά. Μέσα σε μια περιοδεία υπάρχουν ξέφρενες μέρες και ήσυχες μέρες. Έχουμε μια μονάδα μέτρησης της ταλαιπωρίας που μπορεί να υφίσταται ένας μέλος του γκρουπ ή και όλο το γκρουπ μαζί,το ταλαιπωριόμετρο και μία μονάδα μέτρησης για όταν κάνουμε χουζούρι και περνάμε καλά, το χουζουρόμετρο φυσικά. Τελικά η ανταμοιβή για όλα αυτά είναι είναι ένα καλό live. Ένα καλό live την ημέρα τον γιατρό τον κάνει πέρα.

Το στιλ σας διαφοροποιείται από δίσκο σε δίσκο. Ποιες είναι οι βασικές σας επιρροές. Τι ακούτε όταν δεν παίζετε μουσική;

Οι βασικές επιρροές από την εφηβεία είναι Stooges, Sonic Youth, Nirvana, Wipers, Captain Beffheart, Beatles, Jimi Hendrix, Rolling Stones και άλλα κλασσικά ακούσματα του είδους. Επίσης πολύ punk. Μεγαλώνοντας David Bowie, Fela Kuti, Joy Division, Neil Young, Alice Cooper, Syd Barret, Black Sabbath, Can, Beethoven, The Cure, Mudhoney, Ramones, Dead Moon, Big Black, Ρεμπέτικα, Τελευταία ακούμε Sleaford Mods, Fat White Family, Ausmuteants, Chuck Berry, Jay Reatard και τους δικούς μας ΤΣΟΠ!

Πώς ήταν να συνυπάρχετε στη σκηνή με έναν θρύλο όπως ο Marky Ramone; Δώστε κανένα ακυκλοφόρητο από τα παρασκήνια!

Εντάξει πλάκα είχε. Οι πραγματικοί θρύλοι βέβαια είναι οι αυθεντικοί Ramones. Διασκεδαστικό ήταν το live αλλά ήταν σαν ένα καλό tribute band. Το μόνο σχεδόν αυθεντικό μέλλος ήταν ο Marky. Η μπάντα καθυστέρησε μία ώρα να βγει γιατί ο κιθαρίστας είχε χλωμιάσει από τα πολλά τσίπουρα αλλά τελικά το έβγαλε το live.

Ο Γιάννης Αγγελάκας είχε δηλώσει πρόσφατα στην popaganda ότι βγαίνουν συνεχώς νέα συγκροτήματα, τα οποία παίζουν πολύ καλά, αλλά δεν είναι πρωτότυπα. Συμφωνείτε με αυτό; Γιατί πιστεύετε ότι συμβαίνει;

Είναι αλήθεια πως υπάρχουν αρκετά νέα συγκροτήματα και όντως παίζουνε καλά όπως οι Τσοπ, οι Chinese Basement, οι Αcid Baby Jesus και πολλά άλλα. Το νέο φέρνει ούτως ή άλλος μία αλλαγή αλλιώς θα ήταν παλιό. Μένει το κοίταγμα σε αυτά τα νέα συγκροτήματα και από εκεί θα φανεί το νέο και το πρωτότυπο. Η πρωτοτυπία πάρα πολλές φορές έχει συμβεί χωρίς να το καταλάβουμε.

Εσείς πώς βλέπετε το μέλλον της ελληνικής ευρύτερης rock σκηνής και πώς το δικό σας;

Όλο και πιο πολλά νέα συγκροτήματα έρχονται στην επιφάνεια οπότε αυτό δεν μπορεί παρά να είναι σημάδι ότι κάτι γίνεται και αργά ή γρήγορα αυτές τις μπάντες θα της πλησιάσει ένα ευρύτερο κοινό. Αυτό που λέμε “ροκ” μουσική έχει ακόμα τη δυνατότητα να δέχεται επιρροές και από άλλες μουσικές και να προχωράει. Δεν είναι “κλειστή” μουσική κολλημένη σε κανόνες. Εμείς αυτό που θα κάνουμε είναι να συνεχίσουμε να βγάζουμε δίσκους και να κάνουμε συναυλίες.