«Μαλάκες όσοι αποκαλούν τον Κάστρο δικτάτορα» τόνισε ο Κώστας Ζουράρις και στο σχόλιο πως « 56 χρόνια δεν έγιναν εκλογές» ο υπουργός Παιδείας είπε «Ε, ήταν άλλο το σύστημα εκεί, ήταν ένα σύστημα άμεσης δημοκρατίας, βεβαίως με ελαττώματα...».

Από τα μέσα Κοινωνικής δικτύωσης μέχρι τη Βουλή η μάχη ήταν έντονη «Επαναστάτης ή Δικτάτορας ο Φιντέλ Κάστρο;» Εσείς τι λέτε;;; Εμείς τον χαρακτηρίζουμε μια από τις πιο χαρισματικές προσωπικότητες του προηγούμενου αιώνα με τα θετικά και τα αρνητικά του...

Παρακάτω σας παραθέτουμε μια... ιστορία απιστίας! Πως ο ήρωας των νεανικών χρόνων ήταν ακόμα ένας δικτάτορας! Για τους έφηβους που ήθελαν να γυρίσουν τον κόσμο και να βρεθούν σε μια χώρα επαναστατική που αντιστέκεται, που λειτουργεί υπέρ των καταπιεσμένων, η Κούβα ήταν η πιο σέξι χώρα στον πλανήτη. Ηταν η γη της salsa σοσιαλισμού.

Οταν στο υπόλοιπο της Λατινικής Αμερικής είχαν τους στρατηγούς και τους συνταγματάρχες, η Κούβα του Φιντέλ αντιστεκόταν στις ΗΠΑ. Ηταν το έθνος των πολιτών που λάμβαναν υγειονομική περίθαλψη και υπέροχη εκπαίδευση.

Ηταν η χώρα που έστειλε στρατεύματα στην Αγκόλα! Ηταν εκεί, στη Νότιο Αφρική για την καταπολέμηση των δυνάμεων μεσολάβησης του καθεστώτος του απαρτχάιντ. Η μελωδία της «Guantanamera» σε έστελνε στον παράδεισο...

Ωστόσο, αυτή η άνευ όρων εγκωμίαση ενός καθεστώτος που δεν χαρακτηρίζεται δημοκρατικό φέρνει δυσπιστία. Βραζιλία, Αργεντινή, Χιλή, η Κόστα Ρίκα επέστρεψαν στη Δημοκρατία. Η Κούβα γιατί όχι; Αλλωστε, ο Φιντέλ Κάστρο δεν κινδύνευε πλέον από τα τάγματα θανάτου.

Οι περίφημες αξιώσεις των κερδών της επανάστασης ήταν... οφθαλμαπάτη. Η άρνηση των θεμελιωδών ελευθεριών είχε καταστροφικές οικονομικές συνέπειες. Οι επιχειρήσεις... στραγγαλίζονταν με τη γέννησή τους... Μια προσοδοφόρα επιχείρηση έπρεπε να κλείσει. Οι πληροφορίες αναφέρουν πως το 2008 και την αποχώρηση του Φιντέλ Κάστρο το θρυλικό σύστημα υγείας είχε καταρρεύσει. Στο νοσοκομείο θα πλήρωνες για τα φάρμακά σου κι αυτή την πολυτέλεια την είχαν οι πολίτες με συγγενείς στο Μαϊάμι. Ναι, αυτοί που λάμβαναν εμβάσματα. Οι δάσκαλοι, οι καθηγητές και οι εργαζόμενοι στο σύστημα Υγείας είχαν μισθούς... πείνας, μικρότερους από αυτούς που έκαναν χειρωνακτική εργασία. Διαφθορά, δωροδοκία είχαν την τιμητική τους. Σε αυτή τη νέα εποχή των δημαγωγών με σύντομες λύσεις, ο κόσμος θα πρέπει να διεκδικήσει τις δημοκρατικές και φιλελεύθερες αξίες πιο δυνατά από ποτέ. Ψυχικά και σωματικά. Κάποιοι θάβουν τον Κάστρο, χωρίς να τον επαινέσουν.

Στη Δύση, η κληρονομιά του Κάστρο απορρίπτεται ως αυταρχική, αφού θεωρούν την Κούβα ως μονοκομματικό κράτος με λίγες ελευθερίες. Υψηλή ποιότητα στη δημόσια υγειονομική περίθαλψη, καθώς και το προσδόκιμο ζωής, συστήματα εμβολιασμού και στην παιδεία των παιδιών παράλληλα με εκείνα των ανεπτυγμένων κρατών ξεπερνώντας και τις ΗΠΑ.

Ποιος θα ξεχάσει όμως την εξωτερική πολιτική της Κούβας, ιδιαίτερα την πολιτικής της Αφρικής. Οι Κουβανοί υπό τον Φιντέλ Κάστρο εργάστηκαν σκληρά για να αναπτύξουν δική τους ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική της απο εκείνη των ΗΠΑ ή την υποτιθέμενη σύμμαχό της, τη Σοβιετική Ενωση.

Η Αφρική έγινε το επίκεντρο αυτή της εξωτερικής πολιτικής. Στις συνειδήσεις των Αφρικανών, ήταν ο ήρας των απελευθερωτικών τους αγώνων. Δεν αγωνίστηκε για μια... αφηρημένη αιτία, πάλευε για την ελευθερία.

Ο Κάστρο ποτέ δεν έμεινε στα λόγια, όσον αφορά την προώθηση της επαναστατικής πολιτικής στο εξωτερικό. Αυτό περιελάμβανε την αποστολή στρατευμάτων για την καταπολέμηση της στους πολέμους εναντίον της αποικιοκρατίας στην αφρικανική ήπειρο, καθώς και στην υποστήριξη αυτών των κινημάτων με την υλικοτεχνική και τεχνική υποστήριξη.

Η Κούβα έστειλε στρατεύματα, έστειλε δεκάδες χιλιάδες γιατρούς, οδοντιάτρους, νοσηλευτές, τεχνικούς υγειονομικής περίθαλψης, ακαδημαϊκούς, καθηγητές και μηχανικούς.

Ο Φιντέλ Κάστρο έκανε στην Αφρική σε 50 χρόνια όσα δεν είχαν γίνει τα 400 τελευταία. Ολα ξεκίνησαν με την υποστήριξη του απελευθερωτικού αγώνα της Αλγερίας κατά της Γαλλίας, στη συνέχεια... μετακόμισε στο Κονγκό. Την επταετία βοήθησε τη Γουϊνέα να κερδίσει τους Πορτογάλους και λίγο αργότερα να ανακοινώσει την ανεξαρτησίας της. Η συμμετοχή της Κούβας στη Ν. Αφρική ήταν δραματική. Δυο φορές νίκησε τον στρατό της χώρας και ταπείνωσε τους λευκούς στρατηγούς! «Η Μαύρη Αφρική στην κορυφή του κύματος που ενισχύεται με την κουβανική νίκη στην Αγκόλα» τόνιζε ο Τύπος. Το 1998 ο Φιντέλ Κάστρο γνωστοποίησε, τουλάχιστον 381.432 Κουβανοί στρατιώτες και αξιωματικοί πολέμησαν για την εθνική ανεξαρτησία των Αφρικανών. Οι Times του Λος Αντζελες έγραψαν πως «10.000 στρατιώτες της Κούβας σκοτώθηκαν στην Αγκόλα, αναλογικά πολύ υψηλότερο από τους θανάτους Αμερικανών στο Βιετνάμ».

Ποιος θα ξεχάσει τη συνάντηση δυο τεράστιων προσωπικοτήτων... Ενα από τα πρώτα ταξίδια εκτός Νοτίου Αφρικής για τον Νέλσον Μαντέλα ήταν στην Αβάνα «Ο Κάστρο είναι πηγή έμπνευσης για όλους τους ανθρώπους που αγαπούν την ελευθερία» και τόνισε για τους Αμερικάνους:

«Κανένας έντιμος άνδρας ή γυναίκα δεν θα μπορούσε να δεχθεί συμβουλές από ανθρώπους που ποτέ δεν νοιάστηκαν για μας στις πιο δύσκολες στιγμές».

Η Κούβα συνεχίζει να είναι στο πλευρό της Αφρικής και τροφοδοτεί Καθηγητές και Ακαδημαϊκούς για την καλύτερη μόρφωση. Ακόμα και οι ΗΠΑ αναγνώρισαν την κουβανική συμβολή στην άμβλυνση της κρίσης κατά τη διάρκεια της επιδημίας Εμπολα. Η χώρα των 11 εκατομμυρίων ανθρώπων προμήθευσε το μεγαλύτερο άγημα ιατρικού προσωπικού, από οποιοδήποτε άλλο έθνος.

Φιντέλ Κάστρο, ΗΡΩΑΣ και για τους Αφρικανούς.