Σε μία μπασκετομάνα πολιτεία όπως η Ιντιάνα, έχουν συμβεί απίστευτες εκπλήξεις. Η ήττα των Αμερικάνων από τους Βραζιλιάνους το 1987 στον τελικό του Παναμερικανικού Πρωταθλήματος και η, εκ νέου, ήττα των αφ' υψηλού αστέρων του ΝΒΑ από τους Αργεντινούς, τους Σέρβους και τους Ισπανούς στο Μουντομπάσκετ του 2002 είναι δυο εξ αυτών. Παρεμπιπτόντως, η Ιντιάνα έχει να θυμάται εκείνη την εκπληκτική ομάδα Γυμνασίου από την πόλη που κατέκτησε το πρωτάθλημα το 1951. Ήταν οι λεγόμενοι «Hoosiers».

Όμως, η μεγαλύτερη έκπληξη στην ιστορία του Κολεγιακού Πρωταθλήματος και, ίσως, στην ιστορία του μπάσκετ, δεν έχει γίνει εκεί! Το Νορθ Καρολάινα Στέιτ του 1983 πήρε το στέμμα της πραγματικής «Σιντερέλα». Ήταν η ομάδα του Τζίμι Βαλβάνο που δημιούργησε το μεγάλο μπαμ στο κολεγιακό μπάσκετ, ένα χρόνο αφού το πρωτάθλημα κρίθηκε με το σουτ του Μάικλ Τζόρνταν: Νορθ Καρολάινα- Τζορτζτάουν 63-62, η πρώτη μεγάλη ήττα του Πάτρικ Γιούιν από τον Τζόρνταν.

«Φάι Σλάμα Τζάμα»

Αντιθέτως, μεγάλο φαβορί μόλις βγήκαν οι ομάδες που θα στελέχωναν το Φάιναλ Φορ, ήταν το κολέγιο του Χιούστον, που στον τελικό της Midwest Regional είχε διασύρει το Βιλανόβα, 89-71. Οι «Κούγκαρς» είχαν δύο παίκτες που αργότερα θα άφηναν φαρδύ πλατύ το αποτύπωμά τους στην ιστορία του ΝΒΑ: Τον Χακίμ Ολάζουον, το «Όνειρο» και τον Κλάιντ «the glide» Ντρέξλερ. Εξαιτίας αυτών των δύο παικτών η ομάδα είχε ονομαστεί «Φάι Σλάμα Τζάμα» και, πράγματι, ήταν απίστευτα θεαματική. Αρκεί το γεγονός ότι στον ημιτελικό με το Λούιβιλ, οι παίκτες του Χιούστον έκαναν 13 καρφώματα μόνο στο δεύτερο ημίχρονο της αναμέτρησης και το τελικό 94-81 τους αδικεί.

Από την άλλη μεριά, αντίπαλος στον τελικό θα ήταν το Νορθ Καρολάινα Στέιτ. Προπονητής ήταν ο Ιταλοαμερικανός Τζίμι Βαλβάνο. Το Στέιτ θεωρείτο κολέγιο δεύτερης κατηγορίας και μόνο το γεγονός ότι βρέθηκε στον τελικό ήταν έκπληξη μεγατόνων. Αστέρι της ομάδας ήταν ο Θερλ Μπέιλι, ένας από τους πολλούς κομπάρσους στο ΝΒΑ, που έπαιξε και στον Πανιώνιο πολύ αργότερα.

Έκπληξη θεωρήθηκε ακόμα και το γεγονός ότι το Νορθ Καρολάινα Στέιτ βρέθηκε στις 52 ομάδες που συμμετείχαν στην «Τρέλα του Μάρτη». Την πιο άνετη νίκη του την πέτυχε στον ημιτελικό της West Regional, όταν και κέρδισε με 75-56 τη Γιούτα. Μέχρι τότε: Κέρδισε με 69-67 το Πέπερντιν έπειτα από δύο παρατάσεις και με 71-70 το UNLV. Στον τελικό της περιφέρειας επιβίωσε από τον πόλεμο με το Βιρτζίνια, 63-62. Στον ημιτελικό του Φάιναλ Φορ στο «The Pit» του Αλμπουκέρκι κέρδισε με 67-60 του Τζόρτζια. Αλλά στον τελικό ήταν χαμένο από χέρι.

«Σαγιονάρα, Νορθ Καρολάινα Στέιτ!»

Οι «Γούλφπακ» θα έπαιζαν σε αυτό τον πόλεμο με σφεντόνες απέναντι στα πολεμικά όπλα του Χιούστον: «Η μόνη τους ελπίδα είναι να τρακάρει το λεωφορείο των "Κούγκαρς"» έγραψε η «Tulsa World». Η «Tampa Tribune» το προχώρησε λίγο περισσότερο: «Η τελευταία σας επιθυμία; Να σας δέσουμε τα μάτια; Ένα τσιγάρο; Σαγιονάρα, Νορθ Καρολάινα Στέιτ! Την ώρα που θα βγαίνετε στο γήπεδο, προφανώς θα σας συνοδεύουν ένοπλοι φρουροί και ιερείς που θα ψάλλουν τον 23ο ψαλμό. Αλλά δεν πρόκειται να υπάρξει συγχώρεση. Η καρμανιόλα πέφτει απόψε, στις 9.12 μ.μ. Κι αν βρέξει, ακόμα καλύτερα. Πάντα βρέχει όταν εκτελούν ένα κατάδικο».

Ο Τύπος είχε, ήδη, βρει τον (όχι απλώς χαμένο αλλά) συντριμμένο αυτού του τελικού. Πράγματι, η διαφορά ποιότητας μεταξύ των δύο ομάδων ήταν τόσο προφανής ώστε να οδηγεί σε αυτά τα συμπεράσματα. Το καλύτερο ήταν αυτό που έγραψε η Washington Post. Μάλιστα, ήταν τόσο καλό, που ο Βαλβάνο το κρέμασε στον τοίχο πίσω από το γραφείο του, ώστε να το βλέπουν όλοι: «Όταν τα δέντρα αρχίζουν να χορεύουν κλακέτες, ελέφαντες πάρουν μέρος στο «Ράλι Ιντιανάπολις» και ο Όρσον Γουέλς μείνει νηστικός για μία ολόκληρη μέρα, τότε ίσως το Νορθ Καρολάινα Στέιτ να καταφέρει να κερδίσει το Χιούστον», Το ίδιο βράδυ, σαν να είδαν οι κάτοικοι του Αλμπουκέρκι τα δέντρα να το παίζουν Τζιν Κέλι, έναν ελέφαντα να κάνει δοκιμαστικό για το Ράλι της Ιντιανάπολις και τον Όρσον Γουέλς να μην τρώει όλη τη μέρα.

Ο Λορέντζο Τσαρλς

Ήταν το μεγαλύτερο θαύμα του μπάσκετ. Ένα πολιτισμικό, εκτός των άλλων, σοκ. Ο τελικός θύμιζε κλεφτοπόλεμο. Το άγχος ήταν από τη μεριά των «Κούγκαρς» και το UNCS βρέθηκε να προηγείται στην αρχή. Όταν το Χιούστον πήρε το προβάδισμα, 42-35, πολλοί βιάστηκαν να κατεβάσουν την κουρτίνα: «Φινίτο». Αλλά ο «Jimmy V» δεν είχε πει ακόμα την τελευταία του λέξη. Οι παίκτες του Χιούστον στη γραμμή του φάουλ, για 1+1 βολές. Στο τελευταίο λεπτό, οι δύο ομάδες ήταν ισόπαλες, 52-52 και στα 44’ πριν τη λήξη ο Άλβιν Ρόμπερτσον χαράμισε μία ακόμα ευκαιρία.

Μία επίθεση για το Στέιτ. Η πίεση του Χιούστον έμοιαζε με δαγκάνα. Ο Μπέιλι κρατούσε τη μπάλα και ο χρόνος τελείωνε. Πάσα στον Ντέρεκ Γουίτενμπεργκ, πρέπει να σουτάρει. Από τα 9 μέτρα. Κανείς δεν ακούει την προσευχή του. Η μπάλα δε φτάνει στο καλάθι. Και εκεί που ταξιδεύει στον αέρα, ο Λορέντζο Τσαρλς, αναπληρωματικός την πιάνει και την καρφώνει, 54-52, τέλος.

«Με φίλησε στο στόμα!»

«Κάποιον έψαχνα να αγκαλιάσω. Οι παίκτες πανηγύριζαν. Ο Τσαρλς ήταν χωμένος στις αγκαλιές άλλων. Γονείς μπήκαν στο γήπεδο. Μπράβο… Σε ωραία εκτίμηση με έχουν. Και τότε έρχεται ο χοντρός πρόεδρος. Μία αγκαλιά είναι πάντα μία αγκαλιά. Χώνομαι στο στρώμα από το λίπος, με κοιτάει στα μάτια και… με φιλάει με δύναμη στο στόμα». Το επινίκιο παραλήρημα του Βαλβάνο στη Συνέντευξη Τύπου, παραμένει μνημειώδες. Ο Ιταλός πέθανε από την επάρατο νόσο πριν τα 50 του. Λίγα χρόνια μετά το θρίαμβο, έπεσε από το θρόνο του, μέσα σε ένα κυκεώνα σκανδάλων. Τουλάχιστον, είχε προλάβει να κερδίσει αυτό το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου…