Ο Σαμ Μπούι ανήκει στην κατηγορία των “καταραμένων” παικτών του ΝΒΑ κι αυτό γιατί δεν μπόρεσε να δικαιολογήσει επαρκώς την ιδιότητα του. Αυτή του παίκτη. Και πώς να το κάνει όταν η σάρκα ασθενούσε και δεν μπορούσε να ακολουθήσει το πνεύμα; Η εξίσωση, σε αυτές τις περιπτώσεις έχει μία και στενάχωρη λύση: Την οπισθοχώρηση για να σωθεί το σώμα. Να προστατευτεί η υγεία. Ωστόσο, όταν είσαι πολύ κοντά στην επαγγελματική αποκατάσταση, στην ασφάλεια των πολλών χρημάτων και του ήσυχου μέλλοντος (τουλάχιστον οικονομικά), τότε προσπαθείς να παρακάμψεις τον απόλυτο νόμο της (ανθρώπινης) φύσης. Αναζητάς το εικονικό φάρμακο που θα εξυπηρετήσει τον αθώα δόλιο σκοπό σου και θα μπορέσεις να αποκτήσεις την “χρυσή” παρηγοριά της υλικής ανταμοιβής. Το placebo του Σαμ Μπούι ήταν ένα μικρό ψέμα που έμελλε να προκαλέσει έκπληξη στον κόσμο του ΝΒΑ το 1984.

Ψέμα γιατί δεν γινόταν αλλιώς

Η χρονιά εκείνη θα ήταν ούτως ή άλλως σημαδιακή για το ΝΒΑ μια και ο Μάικλ Τζόρνταν ετοιμαζόταν να γίνει μέλος του. Αυτό που δεν ήξερε κανείς ήταν πού θα κατέληγε και ποια ομάδα θα ήταν η ευλογημένη. Ε, εκεί “επενέβη” ο Μπούι. Όχι φυσικά για να τον Τζόρνταν, αλλά για τον ίδιο. Πώς; Δεν ανέφερε ποτέ στους Πόρτλαντ Τρέιλ Μπλέιζερς ότι πονούσε στην αριστερή κνήμη στη διάρκεια των ιατρικών εξετάσεων πριν τον ντραφτ. Η αποκάλυψη έγινε σε ντοκιμαντέρ του ESPN και μας έδωσε την απάντηση στο γιατί οι Μπλέιζερς επέλεξαν αυτόν στο Νο2 αντί του “Air”. Με την ανειλικρίνεια του δεν άφησε άλλη επιλογή στην ομάδα του Όρεγκον. Ο Μπούι ανατρέχει στο παρελθόν και δηλώνει ότι:

“Τους θυμάμαι να παίρνουν ένα μικρό ξύλινο σφυρί, να με χτυπούν στην αριστερή κνήμη και να τους λέω δεν νιώθω τίποτα. Στην πραγματικότητα όμως ήταν επώδυνο. Εάν είπα ψέματα, εάν έσφαλα, το έκανα γιατί άνθρωποι που αγαπούσα είχαν ανάγκες. Έκανε ό,τι θα έκανε ο καθένας”.

Άδικη κριτική

Η αποτίμηση της καριέρας του δεν είναι αντικειμενική. Όχι γιατί έκανε κάτι σπουδαίο κι αυτό αποσιωπήθηκε, αλλά γιατί είναι μονοσήμαντη. Μένει μόνο στο πρόβλημα υγείας και περιορίζει αυθαίρετα τον μπασκετικό του βίο. Η υπεράσπιση δεν είναι από οίκτο, αλλά γιατί ο Μπούι έχει παίξει καλό μπάσκετ. Όσοι τον είδαν στο Λύκειο (Lebanon, Pennsylvania) διαπίστωσαν τι μπορούσε να κάνει υγιής. Βέβαια, έπρεπε να μάθει να διαχειρίζεται τις ενοχλήσεις και τους πόνους στα πόδια και να μην τα επιβαρύνει με αδικαιολόγητη πίεση. Στα βίντεο της εποχής φαίνονται τα αγωνιστικά του χαρακτηριστικά: παιχνίδι πάνω από το καλάθι και καλή πάσα. Παρ' όλα αυτά ήταν άβολο να τον βλέπεις να διασχίζει το γήπεδο. Η ρίζα του κακού εντοπίζεται σε κάταγμα κνήμης στο κολέγιο που δεν διαγνώστηκε έγκαιρα. Ε, μετά ήρθε η απόκρυψη της αλήθειας και τα υπόλοιπα είναι ιστορία.

Η σωστή επιλογή για τους Μπλέιζερς

Οι Μπλέιζερς τότε, το 1984, έκαναν τη σωστή επιλογή. Ο Ολάζουον είχε πάει στο Χιούστον και ο Τζόρνταν προετοιμαζόταν με την εθνική ΗΠΑ για τους Ολυμπιακούς εκείνης της χρονιάς. Ο Τζιμ Πάξον, φόργουορντ επιπέδου Ολ Σταρ και ο νεαρός σούτινγκ γκαρντ Κλάιντ Ντρέξλερ κάλυπταν δύο βασικές θέσεις. Υπήρχε κενό σε αυτή του σέντερ. Έτσι, επέλεξαν τον Μπούι. Ο ίδιος παραδέχεται ότι ένιωθε πως κάτι λάθος είχε συμβεί τη βραδιά του ντραφτ. Η σκέψη που έκανε ενώ βρισκόταν ανάμεσα στους υπόλοιπους επιλεχθέντες ήταν “βαθιά μέσα μου ήξερα ότι σωματικά δεν ήμουν όπως αυτοί”.

Η ρούκι χρονιά δεν πήγε άσχημα. Δεν είχε καμία σχέση με αυτή του Τζόρνταν στους Μπουλς, όμως συνεισέφερε στο γεμάτο ταλέντο ρόστερ των Μπλέιζερς. Μαζί με τους Ντρέξλερ, Πάξον, Βάντεγουεϊ, Τόμπσον κέρδισαν 42 αγώνες. Ο Μπούι σε 511 αγώνες σε διάστημα δέκα σεζόν. Δεν έγινε ποτέ Ολ Σταρ και ποτέ δεν του δόθηκε η ευκαιρία να αναδείξει τις δεξιότητες του.

Πηγή

-yahoo sports