Ανάποδες αποδόσεις

Ποτέ στο παρελθόν ένας αγώνας βόλεϊ δεν είχε τόσο ανάποδες αποδόσεις. Ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε για το όνειρο της νίκης στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό και βρέθηκε να χάνει πανηγυρικά με 2-0 σετ και 16-12. Όταν οι παίκτες του συμφιλιώθηκαν με την ιδέα της ήττας γύρισαν τον αγώνα και όταν πίστεψαν πως θα φτάσουν στη νίκη μετά από 4,5 χρόνια ηττήθηκαν.

Αντίθετα, ο Ολυμπιακός φοβόταν μην πάθει τη ζημιά αλλά μπήκε σοβαρά και έκανε τη διαφορά για 2,5 σετ. Όταν πίστεψε πως έχει κατακτήσει τον αγώνα βρέθηκε με συνοπτικές διαδικασίες στο τάι μπρέικ κι εκεί όταν τέθηκε ζήτημα για την πρώτη ήττα κατάφερε να νικήσει. Αυτό είναι το βόλεϊ. Επιτυγχάνεις χωρίς χρόνο και χάνεις με τον χρόνο. Τόσο απλά. Όσο για τους οπαδούς, τις ατμόσφαιρες και τα συναφή δεν παίζουν απολύτως κανένα ρόλο στο άθλημα. Και άδειο να ήταν το γυμναστήριο τα ίδια θα γίνονταν.

Αν έπαιζαν ρόλο οι φωνές και η βαβούρα από την εξέδρα τότε οι ομάδες θα έκαναν μεταγραφές οπαδών και όχι παικτών. Εκτός των άλλων ο Παναθηναϊκός θα έπρεπε να ήταν αήττητος στην Κυψέλη, όπως και ο Ολυμπιακός στο Ρέντη. Ο αγώνας μπορεί να είχε σασπένς, ένταση, πάθος, εναλλαγές στο σκορ αλλά και δραματικό φινάλε στα τρία τελευταία σετ, στην πραγματικότητα στερήθηκε πολλά ποιοτικά στοιχεία.

Η αγωνιστική αστάθεια του Ολυμπιακού δεν ήταν κάτι πρωτόγνωρο. Δεν έγινε μόνο με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό. Έγινε και σε άλλους αγώνες στο εφετινό πρωτάθλημα και κυρίως με τον Εθνικό στο Ρέντη όπου οι «ερυθρόλευκοι» από 2-0 σετ οδηγήθηκαν στο τάι μπρέικ. Δεν είναι επίσης τυχαίο πως στο εφετινό πρωτάθλημα, ο Ολυμπιακός έχει πάρει νίκες και στα τέσσερα τάι μπρέικ. Παίζει ρόλο ο παράγοντας τύχη αλλά πιο πολύ μετράει η αυτοπεποίθηση, η εμπειρία και η πληρότητα πάγκου. Και ο Ολυμπιακός διαθέτει και τις τέσσερις προϋποθέσεις παρότι έχει μεγάλα περιθώρια βελτίωσης σε μπλοκ – άμυνα, σερβίς, επίθεση και υποδοχή.

Όσο για τη φάση του... αγώνα στο 23-22 του 3ου σετ δεν είναι να ασχολείται κανείς πολύ για τον απλούστατο λόγο ότι ένα λάθος των διαιτητών καλύφθηκε με ένα νέο λάθος. Ο Νώντας Γεροθόδωρος δεν αντιλήφθηκε την άουτ επίθεση του Γιάννη Τακουρίδη και ο Αλέξανδρος Μυλωνάκης «ανακάλυψε» το «υποβοηθούμενο χτύπημα» του Κλάρκ στην αμυντική προσπάθεια που προηγήθηκε της επίθεσης του Τακουρίδη. Με άλλα λόγια χρεώθηκε ότι κράτησε κόντρα τη σκάλα του διαιτητή για να βγάλει άμυνα.

Ακόμα κι έτσι να ήταν γιατί ο Μυλωνάκης αφού είδε την φάση δεν σφύριξε αμέσως την παράβαση παρά φτάσαμε στο χτύπημα άουτ του Τακουρίδη;

Η μπάλα έπρεπε να δοθεί στον Παναθηναϊκό και δόθηκε έστω και δια της τεθλασμένης. Ακόμα και τότε ο Ολυμπιακός γύρισε το σκορ από 24-22 και προηγήθηκε 25-24 αλλά και πάλι δεν τελείωσε τον αγώνα με 3-0 σετ ως «όφειλε» με βάση το προβάδισμα και τις ευκαιρίες που δημιούργησε. Ο Ολυμπιακός είχε για άλλη μια φορά τον διαγώνιο του με ποσοστό 40% αλλά υπήρχαν και χειρότερα από τον Κάρσον Κλάρκ. Ο Καμίνσκι μόλις που έπιασε το 22% αποτελεσματικότητα. Με άλλα λόγια και οι δύο ομάδες έπαιζαν χωρίς... διαγώνιους.

Ο Παναθηναϊκός όπως και με τον Άρη πρέπει να είναι ευχαριστημένος που πήρε έναν βαθμό. Για άλλη μια φορά μπήκε αργά στον αγώνα, η υποδοχή του στις άριστες έφτασε μόλις στο 33% και στην επίθεση είχε ουσιαστικά μόνο τον Πρωτοψάλτη και κατά δεύτερο λόγο τον Κουκ.

Το μεγάλο άλλοθι του Παναθηναϊκού είναι το γεγονός πως με το 1/3 του μπάτζετ του Ολυμπιακού άγγιξε την πρώτη νίκη επί των «ερυθρολεύκων» μετά από 4,5 χρόνια. Αν μάλιστα δεν γύριζε στον αγώνα ο Ντιάτσκοφ μετά τον τραυματισμό του στο 5ο σετ, κι αν δεν μετρούσε η εμπειρία και η τεράστια αγωνιστική αξία του Κώστα Χριστοφιδέλη ο Ολυμπιακός δύσκολα να έβρισκε τις λύσεις για να «δραπετεύσει» με το «διπλό» από την Κυψέλη.

Ο Ολυμπιακός ανέβασε στο 18-0 το συνολικό σερί στις αναμετρήσεις με τον Παναθηναϊκό σε πρωτάθλημα, Κύπελλο, Λιγκ Καπ και Σούπερ Καπ. Το 14-0 αφορά στο πρωτάθλημα και μάλιστα στα μισά παιχνίδια (στα επτά) ο Ολυμπιακός έχει νικήσει τον Παναθηναϊκό 3-2 σετ.

Στο βόλεϊ λίγα πράγματα είναι τυχαία. Τα περισσότερα «ανεξήγητα» έχουν την ερμηνεία τους που πάντα μας βοηθάει να κατανοήσουμε το πως διαμορφώνεται ένα σκορ. Χωρίς υποδοχή και με τους διαγώνιους να βρίσκονται σε άλλο γήπεδο οι δύο πασαδόροι Κώστας Στιβαχτής και Κώστας Προύσαλης δεν είχαν πολλές επιλογές. Ο Ντιάτσκοφ και ο Πρωτοψάλτης φορτώθηκαν το επιθετικό βάρος των ομάδων τους, ενώ ο Στιβαχτής επέμεινε πιο πολύ στους κεντρικούς απ΄ ότι ο Προύσαλης που δεν είχε ποιοτική υποδοχή.

Στο τάι μπρέικ κρίθηκε και το άλλο μεγάλο ντέρμπι κορυφής μεταξύ της Κηφισιάς και του Εθνικού. Κι αν στον Ολυμπιακό υπάρχει απογοήτευση για την απώλεια του ενός βαθμού, στον Εθνικό Αλεξανδρούπολης κανείς δεν έχει καταλάβει πως χάθηκε ο αγώνας με τη Κηφισιά από 2-1 σετ και μάλιστα με προβάδισμα 20-14 στο 4ο σετ. Και στο Ζηρίνειο δεν υπήρχαν φανατικοί οπαδοί των γηπεδούχων. Υπήρχε μόνο η τακτική στο σερβίς και στο μπλοκ και ο εκπληκτικός Ζόραν Γιοβάνοβιτς που κυριολεκτικά ήταν μια ομάδα μόνος του σταμάτησε το σερί του Εθνικού.

Τα δύο ντέρμπι έδωσαν χρώμα στο πρωτάθλημα και φούντωσε την αντιπαράθεση κυρίως μεταξύ των «πρασίνων» και των «ερυθρολεύκων». Την ίδια ώρα ο Γιάννης Μέλκας έφευγε από τον πάγκο της Λαμίας και ο Χόρχε Ελγκέτα αναχωρούσε με δάκρυα στα μάτια για την Αργεντινή έχοντας αφεθεί στην τύχη του από τους ανθρώπους της ΑΕΚ. Μάλιστα επειδή δεν είχε βίζα εξέδωσε εισιτήριο μέσω Ρώμης – Μπουένος Άιρες ελπίζοντας πως στην ιταλική πρωτεύουσα δεν θα του ζητήσουν βίζα. «Δεν είχα τηλέφωνο και χρήματα να φάω. Ενιωθα σαν φυλακισμένος. Παρόλα αυτά αγαπώ την Ελλάδα σαν δεύτερη πατρίδα μου και θα ξαναέρθω», ήταν τα τελευταία λόγια του Ελγκέτα πριν μπει στο αεροπλάνο για την επιστροφή του στο Μπουένος Άιρες. Ο προπονητής που ήρθε ως «μεσσίας» στην ΑΕΚ έβγαλε το εισιτήριο του με δανεικά και υποσχέθηκε να γυρίσει αλλά ποτέ πια για την ΑΕΚ.