Ντέρμπι από τα παλιά που ανεβάζουν το βόλεϊ...

Η αλήθεια είναι πως μετά από ένα τόσο μεγάλο παιχνίδι, αυτό δηλαδή ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό ήταν λογικό να γίνει αναφορά σε αυτό και στο εξαιρετικό θέαμα που μας προσέφεραν οι δύο ομάδες. Όμως επειδή πραγματικά αυτό με την διαιτησία έχει ξεφύγει και ξαναλέω έχει ξεφύγει από όλους, σε κάθε αμφισβητούμενη φάση, προτίμησα να ασχοληθώ με το μοναδικό πράγμα που μπορεί να σώσει την κατάσταση και αυτό δεν είναι άλλο από το βίντεο ριπλέι.

Τώρα που ηρέμησε το κεφάλι από τις ερωτήσεις «Φώτη για πες η διαιτησία καθόρισε το αποτέλεσμα;», ας ασχοληθούμε με την ματσάρα, το θέαμα που μας προσέφεραν οι δύο ομάδες, τους πρωταγωνιστές, αλλά και τα κακώς κείμενα που πρέπει άμεσα να διορθώσουν για να μην τα βρουν μπροστά τους. Πριν βέβαια για ακόμα μία φορά ας τονιστεί πως πραγματικά η διαιτησία ήταν πολύ καλή και σε αυτό το ματς και είναι κρίμα να τα ακούνε οι άνθρωποι όταν σε ένα τόσο μεγάλο ντέρμπι έκαναν δύο με τρία λάθη το πολύ.

Ένα ντέρμπι που πραγματικά μας είχε λείψει τα τελευταία χρόνια. Χρόνια στα οποία ο Παναθηναϊκός πέρασε πολλά, βρέθηκε μια ανάσα από τον υποβιβασμό λόγω των σημαντικών οικονομικών προβλημάτων, ενώ και ο Ολυμπιακός είδε τον ΠΑΟΚ όχι μόνο να τον αμφισβητεί, αλλά να του παίρνει τα σκήπτρα και ανεβαίνει στην κορυφή. Για να είμαστε σωστοί η κατακόρυφη άνοδος του... δικεφάλου ανέβασε και το ενδιαφέρον για το βόλεϊ, ειδικά την στιγμή που στο Παλατάκι φτάσουμε να δούμε ακόμα και 10.000 κόσμο σε αγώνα πρωταθλήματος.

Ωστόσο ένα καλό ντέρμπι... αιωνίων έλειπε και χθες μετά από χρόνια έκανε την εμφάνισή του. Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός τα έδωσαν όλα σε μια... μάχη που κρίθηκε στις λεπτομέρειες και που κυρίως είχε πολύ όμορφο θέαμα. Με εντυπωσιακές επιθέσεις, εμφατικά μπλοκ και εξαιρετικές άμυνες. Ένα παιχνίδι δηλαδή που έκανε και τον κόσμο που δεν τρελαίνεται για το άθλημα, να κάτσει να ασχοληθεί με το ματς και κυρίως σε μεγάλο βαθμό να πει πόσο του άρεσε αυτό που είδε.

Στο καθαρά αγωνιστικό μέρος, οι Πειραιώτες κέρδισαν γιατί έχουν τον Αγκάμεζ. Ναι αυτό το καταλαβαίνει ο καθένας, αλλά έτσι ήταν χθες. Ο Κολομβιανός απαλλαγμένος από το άγχος του να γίνει πατέρας και παρότι άυπνος από το κορούλα του που ήρθε στη ζωή την Παρασκευή, θύμισε τον παίκτη που έδινε την μία παράσταση μετά την άλλη με τον Παναθηναϊκό και που έκανε σημαντική καριέρα στο εξωτερικό. Ο Αγκάμεζ έκανε αυτό ακριβώς που πρέπει να κάνει κάθε διαγώνιος, να τελειώνει τις... σκοτωμένες μπάλες και να παίρνει τους κρίσιμους πόντους και αυτός χθες πήρε όλους τους κρίσιμους. Έκανε το 25-22 στο πρώτο, το 25-23 στο τρίτο και το 25-23 στο τέταρτο και τελευταίο. Ο ορισμός δηλαδή του παίκτη-νικητή.

Δίπλα του είχε έναν πολύ καλό Στεφάνου στο μεγαλύτερο διάστημα του ματς και βέβαια έναν Φράγκο που μόλις μπήκε έκανε την διαφορά για ακόμα μία φορά. Με αφορμή την είσοδο του Φράγκου η αλήθεια είναι πως ο Ολυμπιακός μπορεί να έχει κάνει το επτά στα επτά, αλλά έχει δείξει πως έχει ένα σημαντικό κενό. Αυτό είναι ο Τσούπκοβιτς. Ο Σέρβος ακραίος είναι έως τώρα η μαύρη τρύπα των... ερυθρολεύκων, καθώς όλες οι ομάδες το σημαδεύουν στο σερβίς, τον βγάζουν εκτός ρυθμού και ουσιαστικά ο Ολυμπιακός παίζει χωρίς δεύτερο ακραίο.

Χθες ο Μπόσκαν του έδωσε περισσότερες ευκαιρίες από όσες άξιζε και παραλίγο να το πληρώσει. Με την κακή του παρουσία να έχει επηρεάσει και τους Νταφ και Άθος που χωρίς πρώτη μπαλιά δεν απείλησαν σχεδόν καθόλου. Η αλήθεια πάντως είναι πως αν ο Τσούπκοβιτς δεν αλλάξει άμεσα πρόσωπο, είναι εξαιρετικά δύσκολο να συνεχίσει και μετά τον Ιανουάριο στον Ολυμπιακό. Θα μιλάμε για μεγάλη έκπληξη, εκτός και αν ανεβάσει σημαντικά ρυθμούς.

Όσον αφορά τον Παναθηναϊκό, έδειξε πως η εμφάνισή του απέναντι στον ΠΑΟΚ και η νίκη στη Πυλαία μόνο τυχαία δεν ήταν. Οι... πράσινοι τα έδωσαν όλα στο Ρέντη και παρότι δεν είχαν στα γνωστά του στάνταρ τον Μεργκαρέχο (λογικό καθώς ήταν το πρώτο τόσο μεγάλο ντέρμπι για τον πιτσιρικά Κουβανό), κοίταξαν στα μάτια τον μεγάλο τους αντίπαλο. Ο Μαρούλης σε ένα ακόμα ματς ήταν εξαιρετικός μοιράζοντας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το παιχνίδι, δίπλα του ο Γκονζάλες που θύμισε τον παίκτη που έκανε... όργια με τη φανέλα του Εθνικού Αλεξανδρούπολης, ενώ την διαφορά πάνω στο φιλέ την έκανε ο Ρανγκέλ, μια από τις πολυτιμότερες μεταγραφές συνολικά του πρωταθλήματος. Στα συν για το... τριφύλλι ο πολύ καλός σε υποδοχή και άμυνες (κυρίως) Δαρίδης, αλλά και το πάθος που έδειξαν σε όλο το ματς οι παίκτες του Δημήτρη Ανδρεόπουλου.

Το πάθος αυτό είναι από την αρχή το μεγάλο όπλο της συγκεκριμένης ομάδας, αλλά από την άλλη θέμα υπάρχει και έχει να κάνει με το μικρό ρόστερ. Ο Παναθηναϊκός παίζει από την πρώτη αγωνιστική στα...κόκκινα και χωρίς εναλλακτικές λύσεις θα έχει ενδιαφέρον να φανεί πόσο θα αντέξει. Αν αντέξει, όπως είδαμε και χθες, αλλά και στην Πυλαία κοιτάζει μέχρι και τελικό, αν δεν αντέξει όμως τότε η είσοδος στην τετράδα θα είναι το ταβάνι του.

Κλείνοντας δύο λόγια για τον ΠΑΟΚ. Ο...δικέφαλος με τον Ντάντε να ανεβάζει ρυθμούς κέρδισε με εμφατικό τρόπο τον Ηρακλή και έδειξε σε όλους πως μόνο ξεγραμμένος δεν είναι. Προσωπικά θεωρώ πως η ομάδα του Γιάννη Καλμαζίδη είτε με τον Γκόμεζ, είτε με άλλον ξένο διαγώνιο θα είναι το φαβορί για τον τίτλο (ειδικά αν ο Ολυμπιακός δεν αλλάξει τον Τσούπκοβιτς και ο Σέρβος δεν ανεβάσει την απόδοσή του). Ειδικά αν γίνει πιο σταθερός ο Πέτκοβιτς ή αλλαχθεί ο Σέρβος, δύσκολα θα χαθεί το τρίτο συνεχόμενο, παρότι όντως έχει μείνει αρκετά πίσω...

ΥΓ: Αν δεν υπήρχαν τα δύο ντέρμπι η αγωνιστική έπρεπε να ήταν αφιερωμένη στον τεράστιο Μπόγιαν Γιορντάνοφ. Ο Βούλγαρος ήταν συγκλονιστικός στην Χαλκίδα και οι 47 πόντοι σε 4 σετ με εντυπωσιακό ποσοστό άφησε τους πάντες άφωνους. Με το πρόβλημα στον ώμο να τον έχει αφήσει για τα καλά, ο Γιορντάνοφ διανύει δεύτερη νιότη και αποτελεί μια από τις μεγάλες ατραξιόν του πρωταθλήματος.

ΥΓ1: Στον Ηρακλή θα λέγαμε πως είχαν ανάγκη αυτή την κατραπακιά στο ντέρμπι. Η ομάδα του Γιάννη Ορφανού είχε λίγο παραπάνω έπαρση από όσο θα έπρεπε και η βαριά ήττα θα κάνει τους πάντες να σκύψουν τα κεφάλια, να δουλέψουν το ίδιο σκληρά και τα αποτελέσματα θα έρθουν και πάλι.