Οι περισσότερες λύσεις έβαψαν «ερυθρόλευκο» το ντέρμπι

Μετά από ντέρμπι σε όλα τα αθλήματα διαβάζετε αναλύσεις επί αναλύσεων, ενώ στην πραγματικότητα τα πράγματα είναι εξαιρετικά απλά, ειδικά στον αθλητισμό. Χθες στο Ρέντη ο Ολυμπιακός υποδέχθηκε τον ΠΑΟΚ στο πρώτο μεγάλο ματς της χρονιάς για την Volley League και κέρδισε γιατί είχε περισσότερες λύσεις από τον αντίπαλό του. Ναι θα πείτε “καλά τόσο απλό είναι” και η απάντηση είναι ναι τόσο απλό είναι...

Πριν όμως γίνει μια αναφορά στο γεμάτο συγκινήσεις αγώνα, ας ξεκαθαρίσουμε δύο πράγματα. Αρχικά μιλάμε μόλις για την 4η αγωνιστική και είναι δεδομένο πως δεν κρίθηκε απολύτως τίποτα. Ειδικά στα αθλήματα που υπάρχουν πλέι οφ, κανείς δεν μπορεί να πει πως κάτι τελείωσε πριν από αυτά, πόσο μάλλον όταν η αναμέτρηση έγινε στην 4η στροφή του πρωταθλήματος.

Δεύτερο είναι πως δεν υπάρχει περίπτωση να δούμε ίδιο ντέρμπι με αυτό τις επόμενες φορές που θα συναντηθούν οι δύο ομάδες. Και όπως όλα δείχνουν θα συναντηθούν πολλές φορές, εκτός αν οι Ηρακλής και Παναθηναϊκός κάνουν την έκπληξη, αλλά αυτό είναι εξαιρετικά δύσκολο. Ο Ολυμπιακός δεν θα είναι τόσο κακός, ενώ και ο ΠΑΟΚ δεν θα έχει τα προβλήματα που είχε και εννοείται πως θα μιλάμε για εντελώς διαφορετικές αναμετρήσεις.

Πάμε τώρα στα του ματς. Ο Γιάννης Καλμαζίδης έκανε το αυτονόητο, κάτι δηλαδή που θα έκανε ακόμα και αν έπαιζαν οι Γκόμεζ, Ντάντε και Ανδρεάδης. Πίεσε τον Ολυμπιακό στο αδύνατο σημείο του που είναι η υποδοχή του Τσούπκοβιτς. Όλα τα σερβίς πήγαιναν στον Σέρβο, αυτός φάνηκε πως εκνευρίστηκε ή έστω κουράστηκε και εκτός από τραγική πρώτη μπαλιά ήταν κάκιστος και στην επίθεση που είναι άλλωστε και το μεγάλο του... όπλο.

Έτσι έχοντας ουσιαστικά εκτός αγώνα τον Τσούπκοβιτς και με εξαφανισμένους τους Νταφ και Άθος, λόγω της κακής υποδοχής, αλλά και παρουσίας του Φιλίποφ, οι Θεσσαλονικείς δεν είχαν πρόβλημα να πάρουν και μάλιστα με άνεση το πρώτο σετ, κλείνοντας απλά στο μπλοκ τον Αγκάμεζ που ήταν σαν να παίζει μόνος του. Στο διάστημα αυτό βέβαια οι Σαφράνοβιτς, Σωτηρίου και Σακόγλου ήταν σχεδόν αλάνθαστοι, με τους δύο τελευταίους να καλύπτουν επάξια τα κενά των Ντάντε και Γκόμεζ αντίστοιχα.

Και έτσι φτάνουμε στο δεύτερο σετ, ένα σετ που έκρινε τη νίκη. Και την έκρινε, όταν ο Μπόσκαν που έως το 15-19 έδειχνε να χάνει κατά κράτος από τον Καλμαζίδη, είδε το αυτονόητο και αποφάσισε να κάνει διορθωτικές κινήσεις. Πολύ απλά έβγαλε τον αρνητικό Τσούπκοβιτς και τον κακό Φιλίποφ και έβαλε τους Φράγκο και Στιβαχτή. Ο διεθνής ακραίος που η αλήθεια είναι πως στα τελευταία ματς με την Εθνική και ειδικά στις αναμετρήσεις με Ισπανία ήταν κακός, έδειξε ένα πολύ καλό πρόσωπο, όχι στην επίθεση που είναι και το δυνατό του σημείο, αλλά στην υποδοχή έχοντας σε 17 πρώτες μπάλες το εντυπωσιακό 76% άριστες!!!

Η υποδοχή του Φράγκου έκανε τον Στιβαχτή να βάλει στο παιχνίδι τους Νταφ και Άθος, να απελευθερωθεί και ο Αγκάμεζ και έτσι να γίνει το 1-1, με τον Ολυμπιακό να κάνει ένα σερί 5-0. Μόλις έγινε το 1-1 αντί για το 0-2 και με δεδομένο πως ο ΠΑΟΚ με εξαίρεση τον Παπαδόπουλο που μπήκε αλλά χωρίς να κάνει την διαφορά, δεν είχε άλλες λύσεις, ήταν σίγουρο πως το ντέρμπι θα βαφόταν... ερυθρόλευκο. Η κούραση δεν υπήρχε περίπτωση να μην κάνει την εμφάνισή της στους φιλοξενούμενους και έτσι στα υπόλοιπα δύο σετ, ουσιαστικά δεν είδαμε κανένα ντέρμπι.

Όσον αφορά το τι κρατάει ο Ολυμπιακός από το ματς αυτό. Αρχικά τη νίκη και κυρίως την ανατροπή στο δεύτερο σετ. Επίσης το ότι όντως έχει παίκτες που μπορούν να αλλάξουν το παιχνίδι, ενώ όπως φάνηκε και σε πολλές φάσεις, έχει ψηλώσει πολύ στο μπλοκ ειδικά με την προσθήκη του Αγκάμεζ. Ο Κολομβιανός η αλήθεια είναι πως θα ταλαιπωρήσει πολλούς ακραίους.

Ο ΠΑΟΚ από την άλλη κρατάει τα δύο πρώτα σετ και την προσπάθεια που κατέβαλε παρά τα πολλά και σημαντικά προβλήματα. Με Γκόμεζ κυρίως, αλλά και Ντάντε (για τον Βραζιλιάνο κρατάω μικρό καλάθι γιατί η αλήθεια είναι πως δεν έχω άποψη για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται τα τελευταία χρόνια), θα είναι άλλη ομάδα, ενώ ήταν ευχάριστη έκπληξη για τον Καλμαζίδη το ότι οι Σμαραγδής και Τακουρίδης όχι απλά στάθηκαν καλά απέναντι στους Άθος και Νταφ, αλλά κέρδισαν και τις περισσότερες μάχες.

Τέλος εμείς κρατάμε την κόντρα που υπήρξε στα δύο πρώτα σετ από τις δύο καλύτερες αυτή την στιγμή ομάδες στο πρωτάθλημά μας. Το γεμάτο κλειστό χωρίς το παραμικρό έκτροπο (τραγικό γεγονός τα αντεθνικά συνθήματα βέβαια και πρέπει κάτι να γίνει με αυτό), ενώ περιμένουμε να δούμε ακόμα μεγαλύτερες... μάχες σε γεμάτα γήπεδα στην συνέχεια, ελπίζοντας πως οι Ηρακλής και Παναθηναϊκός θα παλέψουν με όλες τους τις δυνάμεις για να μπουν ανάμεσά τους.

ΥΓ: Πολλή συζήτηση για την φάση του Φράγκου. Προσωπικά πήρα θέση, όπως κάνω άλλωστε και σε ότι λάιβ γράφω. Θεωρώ πως όντως ο ακραίος του Ολυμπιακού πάτησε γραμμή στον άσο που κέρδισε και έκανε το 1-1 σετ. Άλλο αυτό όμως και άλλο πως «κλάπηκε» και άλλα τέτοια υπερβολικά. Και αν δινόταν η γραμμή θα είχαμε απλά το 31-31 και κανείς δεν μπορεί να ξέρει πως θα είχε τελειώσει. Το σίγουρο πάντως είναι πως αν τελικά το κατακτούσε ο ΠΑΟΚ (με τον αν δεν πρόκοψε κανείς βέβαια), ενδεχομένως να βλέπαμε άλλο ματς. Μακριά όμως από ποδοσφαιροποίηση του βόλεϊ. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να χαλαστεί ένα τόσο ωραίο άθλημα...

ΥΓ1: Θα συνεχίσω με την φάση αυτή για να αναφέρω πως σε αυτή την χώρα δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα σωστά. Στην Ιταλία υπάρχει το βίντεο ρέφερι σε κάθε αμφισβητούμενη φάση. Βέβαια εκεί έχουν και γήπεδα και όσες κάμερες χρειάζονται για να φαίνεται το πιο απλό, αν δηλαδή η μπάλα ήταν μέσα ή έξω και αν ο παίκτης πάτησε η όχι γραμμή. Εδώ ακόμα είμαστε στον μεσαίωνα αλλά που θα πάει θα το κάνουμε και αυτό κάποια στιγμή.

ΥΓ2: Επειδή ξαναλέω είμαστε ακόμα στην αρχή, δεν χρειάζεται ενθουσιασμός σε καμία από τις δύο ομάδες. Ναι ο ΠΑΟΚ θα είναι άλλος με Γκόμεζ, Ντάντε και Ανδρεάδη, αλλά και ο Ολυμπιακός δύσκολα σε τέτοιο ματς θα έχει τόσο κακό Τσούπκοβιτς (λογικά θα βρεθεί τρόπος να τον κρύβουν στο σερβίς), τόσο μέτριο Φιλίποφ, αλλά και τον Αγκάμεζ μακριά από τα στάνταρ που μας έχει συνηθίσει. Σε απλά ελληνικά, με τις δύο ομάδες χωρίς προβλήματα, θα χαρούμε βόλεϊ, θα γίνουν μεγάλες... μάχες και όποιος διακινδυνέψει προβλέψεις, είναι σχεδόν σίγουρο πως θα πέσει έξω...

ΥΓ3: Στο επόμενο μπλογκ θα γίνει αναφορά σε Ηρακλή και Παναθηναϊκό. Ο... γηραιός όσο ο Καλαντάτζε είναι ασταμάτητος δύσκολα χάνει από τον καθένα, ενώ οι... πράσινοι με τους Μεργκαρέχο, Γκονζάλες (κυρίως) και Τσίροβιτς έχουν μια πολύ καλή επιθετική τριάδα που μπορεί να κάνει ζημιές σε κάθε αντίπαλο.