MVP o δήμαρχος

Αν θέλει να δει κάποιος να δει τι βόλεϊ ή τι αθλητισμό θα έχουμε γενικότερα τα επόμενα χρόνια θα πρέπει να παρακολουθήσει τουλάχιστον τους τελικούς των τοπικών και εθνικών πρωταθλημάτων υποδομών, εφήβων, νεανίδων, παίδων και κορασίδων. Αν είχαμε καταγεγραμμένη μία εικόνα τουλάχιστον από τις βασικές Ενώσεις της χώρας θα μπορούσαμε να έχουμε και το απόλυτο δείγμα για προγραμματισμό και αξιοποίηση...

Παρακολούθησα τους τελικούς Εφήβων και Νεανίδων της ΕΣΠΑΑΑ και της ΕΣΠΕΔΑ αντίστοιχα. Πέρα από την οργανωτική υποβάθμιση (κυρίως της ΕΣΠΑΑΑ που έκανε τον τελικό των Εφήβων σε γυμναστήριο – δωμάτιο του Λυκείου των Μελισσίων) μου έκανε εντύπωση πως ελάχιστοι προπονητές και κανείς ομοσπονδιακός προπονητής δεν παρακολούθησε τους αγώνες και κυρίως δεν παραβρέθηκε στις απονομές. Δηλαδή, στην κορυφαία στιγμή για έναν νεαρό αθλητή, στην στιγμή που θα του μείνει χαραγμένη σε όλη του την καριέρα, άπαντες είναι απόντες.

Μοναδική εξαίρεση οι γονείς των παιδιών που εν τη απουσία ενός σοβαρού και επιστημονικού πλαισίου μπαίνουν μέσα στις ομάδες και κάνουν τους προέδρους, τους εφόρους, του οδηγούς των πούλμαν και των αυτοκινήτων και εν τέλει κάνουν τους γιατρούς, τους γυμναστές και τους προπονητές με ολέθρια αποτελέσματα.

Να ξέρετε πως δεν υπάρχει χειρότερος... προπονητής από τον μπαμπά και τη μαμά. Ακόμα και να είναι επαγγελματίας προπονητής το παιδί του ποτέ δεν θα μπορέσει να το αξιολογήσει σωστά για αυτό και ποτέ δεν προχώρησαν ποτέ μαζί μπαμπάς και υιός σε υψηλό επίπεδο.
Μοναδική και φωτεινή εξαίρεση στο παγκόσμιο βόλεϊ είναι ο Μπερνάντο Ρεζέντε και ο υιός του Μπρούνο που είναι μαζί στην Εθνική Βραζιλίας.

Όλες οι άλλες περιπτώσεις δεν προχώρησαν ποτέ και πουθενά και πάντα έσερναν αμφισβήτηση προς το πρόσωπο του ενός ή, του άλλου.
Το θέμα, όμως, σήμερα δεν είναι ο μπαμπάς προπονητής, αλλά ο σοβαρός προπονητής.

Για να είμαστε ειλικρινείς είδαμε κάποιους στα Μελίσσια και στου Ρέντη, αλλά αυτούς που έχουν επωμισθεί την Ανάπτυξη του βόλεϊ και το καλύτερο μέλλον του αθλήματος δεν τους είδαμε. Μπορεί να μας διέφυγαν και να τα ξέρουν καλύτερα δια αλληλογραφίας. Και μην μου πείτε πως η παρουσία των προπονητών στα γήπεδα που γίνονται οι τελικοί είναι κι αυτό ζήτημα οικονομικής κρίσης και θέμα κόστους.... Αυτά είναι για τους παράγοντες πολιτικάντηδες που σύντομα θα κάνουν τον εκλογικό απολογισμό τους και θα επικαλεστούν την οικονομική κρίση ώστε να δικαιολογήσουν την ανυπαρξία τους. Το θετικό είναι πως οι τρεις ομοσπονδιακοί Λεώνης, Δρίκος και Δημητριάδης παρακολουθούν τους τελικούς της ΕΠΕΣΘ όπου εκεί το επίπεδο είναι αρκετά υψηλό και ιδιαίτερα ανταγωνιστικό καθώς και ο Ηρακλής αλλά και ο Επίκουρος διαθέτουν τις πιο δυνατές ομάδες και σήμερα θα κριθεί ο τίτλος.

Μου έκανε επίσης εντύπωση πως στο «Μελίνα Μερκούρη» χθες ήταν περίπου 600 φίλοι του βόλεϊ στην πλειοψηφία τους γονείς και συγγενείς των κοριτσιών που απόλαυσαν τον τελικό. Η έδρα του Ολυμπιακού είχε τον τριπλάσιο κόσμο στα τελικά των Νεανίδων απ΄ ότι είχε στο ντέρμπι της Βόλεϊ Λιγκ το Σάββατο με τον Φοίνικα Σύρου. Και σκέφτομαι: Αυτούς του 600 που ήρθαν στο γήπεδο, τους μίλησε κανείς; Τους έδωσε κίνητρο για να ξανάρθουν στο γήπεδο να δουν βόλεϊ;

Με άλλα λόγια, όχι μόνο δεν μπορούμε να βάλουμε μέσα κάποιον που περνάει απ΄ έξω, αλλά δεν κρατάμε στο άθλημα και αυτούς που μπαίνουν μέσα στο γήπεδο. Είναι κατόρθωμα αυτό.

Η ΕΣΠΕΔΑ κάποτε είχε τέσσερις ομίλους Εφήβων και τώρα δεν κάνει καν φάιναλ-4 στους Εφήβους – όπως στις Νεάνιδες – διότι δεν υπάρχουν ομάδες. Το πράγμα θέλει αναβάθμιση αγωνιστική αλλά και οργανωτική και κυρίως θέλει προβολή.

Όσο για το αγωνιστικό κομμάτι η ομάδα του Ολυμπιακού έχει τρεις αθλήτριες που πραγματικά ξεχωρίζουν και έχουν προοπτικές για κάτι ξεχωριστό. Αναφερόμαστε στην MVP Πωλίνα Μπίλλια, στην κεντρική Ιωάννα Γκουντιμένκο και στην πασαδόρο Δανάση Μουρατίδη. Δίκαια το πήρε ο Ολυμπιακός, ενώ η Αργυρούπολη έκανε την υπέρβαση έχοντας στο τιμόνι της τον Μίλαν Τζούριτς. Οσο για το Ίλιο χάνει για δεύτερη φορά στις λεπτομέρειες μία σημαντική διάκριση διότι και καλή ομάδα έχει και μαχητική αλλά στα κρίσιμα υπάρχει πίεση και άγχος.

Ευτυχώς, δηλαδή, που έχουμε και το νέο αίμα και έχουμε να λέμε και να γράψουμε γιατί με την Βόλεϊ Λιγκ από τότε που έφυγε ο Σάκης Ψάρρας και πήγε στη Γαλλία όλα «ψόφησαν». Σταμάτησε και ο Στάθης Ντονάς. Νεκρή φύση. Αφού μέχρι και ο Παντελής Ταρνατώρος σταμάτησε να πηγαίνει στο γήπεδο και σκέφτεται να πεταχτεί μέχρι το Ναρμπόν να βρει τον Ψάρρα να τα πούνε από κοντά.

Ευτυχώς, δηλαδή, που βρέθηκε και ο Νίκος Χιωτάκης στην Κηφισιά κι έριξε τα μπινελίκια του κι ανέβασε λίγο την αδρεναλίνη. Κι αυτοί του Παμβοχαϊκού παρεξηγήθηκαν με τον δήμαρχο που είπε δύο κουβέντες παραπάνω. Τι κάνει κι ο Χιωτάκης. Προκειμένου να έχει τον Δεληγιαννάκη να γκρινιάζει που δεν του έκανε άλλη μια μεταγραφή αγχώθηκε και ήθελε να κερδίσει η ομάδα του τον Παμβοχαϊκό. Από τη μια ο Δεληγιαννάκης, από την άλλη η πίεση του αγώνα, είδε και τον Ζαλμά να διαμαρτύρεται και «τρελάθηκε».

Εγώ πάντως δεν συμφωνώ με το να ζητήσει ο δήμαρχος συγγνώμη. Το μετάλλιο του MVP της αγωνιστικής πρέπει να του απονεμηθεί και μάλιστα από τον ίδιο τον Ταρνατώρο εάν δεν απουσιάζει στη Ναρμπόν. Έχετε δει πολλούς δημάρχους να βοηθάνε τρεις ομάδες του βόλεϊ (ΑΟΚ, Ηρακλή και ΖΑΟΝ); Τι να κάνει κι ο δήμαρχος. Έσκασε, ανέβασε θερμοκρασία και άρχισε να βρίζει όποιον έβρισκε μπροστά του. Ένας δήμαρχος μας έμεινε στο βόλεϊ κι επειδή είπε μια... κουβέντα παρα πάνω θα του πάρουμε το κεφάλι; Αντί να βρούμε κι άλλους δημάρχους να τρέχουν στα γήπεδα θα διώξουμε και αυτόν που έχουμε;

Τώρα, εδώ που τα λέμε υπάρχει τιμωρία για τον Χιωτάκη. Να ασχολείται με το βόλεϊ το υπόλοιπο του βίου του.

Κούτσου, κούτσου πάντως ο Δεληγιαννάκης πάνω στην αναμπουμπούλα μαζεύει τους βαθμούς. Στο τέλος δεν θα σωθεί μόνο, αλλά θα χτυπήσει και το πρωτάθλημα. Ακόμα και η Τρεντίνο να περάσει από την Κηφισιά θα πάρει γαλακτομπούρεκο από τον Βάρσο και 3-0 από τον Δεληγιαννάκη.

Και ο Άρης δείχνει να κερδίζει το στοίχημα με τις αλλαγές που έκανε. Άλλαξε σχεδόν όλη την ομάδα και του βγήκε. Αυτό πιστώνεται στα θετικά του Γιώργου Γιάτση και παράλληλα μειώθηκε και το μπάτζετ.

Οι μόνοι που δεν έχουν τέτοια διλήμματα είναι η ΕΑΠ και ο Παναθηναϊκός. Δεν τους σέβεται κανείς που λέει και ο Χριστόπουλος, δεν τους υπολογίζει κανείς που λέει και ο Καζάζης, οπότε τι έμεινε; Ένας αξιοπρεπής υποβιβασμός. Γιατί και ο υποβιβασμός, όπως και ο θάνατος θέλουν θάρρος και αξιοπρέπεια την στιγμή που θα έρθουν.

Από τώρα ξέρουν πως μεταξύ τους θα γίνει η μονομαχία στα πάνω αλώνια. Μιλάμε για τα ντέρμπι των ντέρμπι στα πλέι άουτ. Ειδικά εάν παίξουν και μόνοι τους στα πλέι άουτ (χωρίς την 9η ομάδα) εκεί θα γίνει το μεγάλο γλέντι. Τριήμερη εμποροπανήγυρις και εννοείται με διαιτητές τους Γεροθόδωρο, Βουδούρη, Ονόπα. Δεν χάνονται αυτά τα ματς. Μεγαλύτερο ενδιαφέρον και από τους τελικούς θα έχουν. Δεν υπάρχει περίπτωση να τελειώσει η σειρά ούτε και με την επιστροφή στη δραχμή.

Μέχρι τότε έχουμε κι άλλα σοβαρά. Ερχονται τρία μεγάλα ευρωπαϊκά ματς την Τετάρτη κι ευχόμαστε καλή επιτυχία σε Ηρακλή, Ολυμπιακό και ΑΕΚ στις γυναίκες.

Ο Ηρακλής με τη Ντιναμό θα έχει σκληρό και δυνατό ματς και πιστεύουμε πως το έχει. Οι Ρώσοι παίζονται. Η υποδοχή τους είναι η αχίλλειος πτέρνα. Μπορεί να την χαλάσει ο Ηρακλής και ο Προύσαλης εάν αποκτήσει το φορμάρισμα που είχε προ του τραυματισμού του θα είναι ο παίκτης κλειδί. Το σίγουρο είναι πως θα έχουμε αγώνα πολύ μεγάλο σε διάρκεια.

Η ΑΕΚ έχει τις λιγότερες πιθανότητες αλλά η έδρα θα μετρήσει πολύ. Από την πικρή εμπειρία που είχαν οι παίκτριες της τουρκικής ομάδας στην Κύπρο στον προηγούμενο γύρο γνωρίζουν πως και στη Γλυφάδα θα είναι δύσκολα. Η Γαλατά υπερτερεί επιθετικά με την Καλντερόν, έχει καλύτερο πάγκο και σαφώς πιο μεγάλη εμπειρία. Η αναμέτρηση της Παπαφωτίου με την Λο Μπιάνκο θα γράψει ιστορία. Πάντως, όσοι βρεθείτε στην Γλυφάδα να είστε προσεκτικοί γιατί μας έχουν βάλει στο μάτι για τιμωρία.

Ο Ολυμπιακός θα έχει και αυτός πολύ δύσκολο έργο στο Τελ Αβίβ αλλά τουλάχιστον ο Γιάννης Καλμαζίδης έβαλε στην φαρέτρα του και τον Φιγκερόα. Ο Πορτορικανός λογικά θα κάνει ντεμπούτο και από η παρουσία του θα είναι βαρόμετρο όχι μόνο για την πρόκριση του Ολυμπιακού αλλά και για την παρουσία του σε πρωτάθλημα και κύπελλο.