Αν ήταν καλά ο Ρούντολφ…

Η νίκη του Παναθηναϊκού επί του Αρη μπορεί βαθμολογικά να μην έχει πλέον μεγάλη αξία, αφού το πρωτάθλημα πέταξε, αλλά έδειξε για άλλη μία φορά πως πλήρωσε η ομάδα την απουσία κάποιων παικτών λόγω τραυματισμού. Στους Λέτο, Χριστοδουλόπουλο, Νίνη, Μπουμσονγκ, προσθέτουμε και τον Ρούντολφ. Φορ με την ταχύτητα και την εκτέλεση του Ούγγρου ο Παναθηναϊκός δεν έχει μετά τον τραυματισμό του Λέτο.

Δυστυχώς ο Ρούντολφ στην διάρκεια της χρονιάς έκανε συνέχεια θεραπείες από μυικούς τραυματισμούς και κόντρα στον Αρη είδαμε τι έχασε ο Παναθηναϊκός. Το γκολ, που έβαλε ήταν γκολ φορ. Γκολ και κίνηση που δεν την έχει ο Τοτσέ και που σε συνεχόμενα παιχνίδια δεν μπορούν να το κάνουν οι Κλέιτον, Χριστοδουλόπουλος πολύ απλά διότι και οι δυό τους δεν είναι φορ περιοχής, αλλά περιφερειακοί επιθετικοί. Μετά από καιρό είδαμε κεφάτο Κουίνσι, αλλά θα προτιμούσα να τον έβλεπα έτσι στα ντέρμπι, που κρίθηκε το πρωτάθλημα.

Τώρα είναι λίγο αργά. Αυτή την φορά ο Φερέιρα ρίσκαρε με τις αλλαγές, όταν η ομάδα έμεινε με 10 παίκτες και δικαιώθηκε. Ο προπονητής του Παναθηναϊκού έβαλε και Νίνη και Ρούντολφ, όταν ο αντίπαλός του αν και έπαιζε με παίκτη περισσότερο απέσυρε επιθετικό και έβαλε αμυντικό χαφ. Ο Αρης είχε την μεγάλη ευκαιρία με τον Νέτο, όπου ο Καρνέζης έκανε εκπληκτική απόκρουση και έδειξε γιατί δεν χάνει την θέση του βασικού στον Παναθηναϊκό και γιατί παίζει πλέον στην Εθνική. Από κει και πέρα , όμως, έτσι όπως έπαιξαν οι δύο ομάδες ακόμα και όταν έμεινε με 10 παίκτες ο Παναθηναϊκός έδειχνε να είναι πιο κοντά στη νίκη από τον ανευρο, άγευστο, άτολμο Αρη.

Με λίγα λόγια παίκτες και Φερέιρα εξακολουθούν και κάνουν τα πάντα για να μην διασύρεται η ομάδα εντός αγωνιστικού χώρου σε αντίθεση με τα όσα γίνονται σε διοικητικό επίπεδο. Ο κόσμος είναι στα όρια του, όπως φάνηκε και στη συγκέντρωση της Θύρας 13 στον «Τάφο του Ινδού» και οι παίκτες με τον προπονητή, λένε επίσης όχι στον διασυρμό. Η εβδομάδα αυτή είναι κρίσιμη. Ας ελπίσουμε να γίνει κάτι και να μην συνεχιστεί ο διοικητικός διασυρμός της ομάδας.

Και κάτι για τον Σιδηρόπουλο. Σωστή η κόκκινη του Σπυρόπουλου, δεν έκανε το ίδιο με τον Σανκαρέ, όπου έπρεπε να τιμωρηθεί με δεύτερη κίτρινη σε μία φάση.

ΥΓ1: Τέτοια ημέρα πριν από οκτώ χρόνια έφυγε από την ζωή ο Γιάννης Κυράστας. Οσα χρόνια και να περάσουν δεν θα τον ξεχάσω ποτέ. Το γιατί θα το γράψω αύριο.