:

«Καθοριστικός παράγοντας σ’ έναν αγώνα του Ελληνικού πρωταθλήματος αποτελεί η επιλογή των διαιτητών που θα τον διευθύνουν. Ενώ στο εξωτερικό έχουν κατορθώσει οι διαιτητές να αποτελούν συμπληρωματικό-διεκπεραιωτικό στοιχείο ενός αγώνα, στην Ελλάδα συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο και η επιλογή ενός διαιτητή αποτελεί την πρώτη ένδειξη για το τι επιθυμούν οι παράγοντες που ελέγχουν το χώρο του ποδοσφαίρου και της διαιτησίας να συμβεί σε ένα αγώνα.

Ο ΑΡΗΣ μαστίζεται από κακές διαιτησίες. Διαιτησίες που μπορούν καλόπιστα να χαρακτηριστούν ως ατυχείς και κάκιστες, κακόπιστα όμως να θεωρηθούν σκόπιμες και εντεταλμένες. Οι επαναλαμβανόμενες «συμπτώσεις» συνηγορούν στη δεύτερη εκδοχή, την κακόπιστη, η οποία όμως έχει αποδειχθεί και η πλέον ρεαλιστική.

Στο κατά καιρούς αγώνες κόντρα στην ομάδα του συστήματος και των υπουργών, την πλέον διαπλεκόμενη ομάδα του Ελληνικού πρωταθλήματος από τη σύστασή του και έπειτα, την ομάδα που στηρίζεται και προστατεύεται από το παρασκήνιο, την ομάδα-όχημα φιλοδοξιών παραγόντων, ο ΑΡΗΣ έχει υποστεί διαιτητικά εγκλήματα.

Εγκλήματα για τα οποία, σ’ οποιαδήποτε ευνομούμενη χώρα που στοιχειωδώς θα λειτουργούσαν ποδοσφαιρικοί κανόνες και ηθική, πολλοί διαιτητές θα βρίσκονταν κατηγορούμενοι για δόλο, μεροληπτική συμπεριφορά και διαμόρφωση αποτελέσματος.

Ο Γιάχος φέτος διαμόρφωσε το αποτέλεσμα του αγώνα με τον μη καταλογισμό δύο πέναλτι, προφανέστατων και ολοκάθαρων. Ο ίδιος διαιτητής έδωσε το αστείο πέναλτι, τη μούφα της χρονιάς, στην αγαπημένη ομάδα του συστήματος, το γαύρο του βορρά στον αγώνα εναντίον της αεκ.

Παροιμιώδης που θα μείνει στην ιστορία η διαιτησία του Σταυρίδη. Εγκλήματα έγιναν σ’ εκείνον τον αγώνα και αντί αυτός ο τύπος να πεταχτεί εκτός του ποδοσφαίρου, έγινε παρατηρητής. Προφανώς γιατί πέτυχε το σκοπό που του ανατέθηκε. Μια φάση που έχει κάνει το γύρο του κόσμου, μια φάση ποδοσφαιρικής αλητείας που τιμήθηκε με το χρίσμα του… ομοσπονδιακού τεχνικού.

Φυσικά ο Σταυρίδης είχε εντολή να κλείσει τα μάτια, όπως και ο άλλος... εξαίρετος διαιτητής, ο Καλόπουλος. Ο οποίος Καλόπουλος πήρε τη σκυτάλη από τους Παμπορίδηδες, τους Πολατιάν και τους Σταυρίδηδες και έδωσε ρεσιτάλ καταλογίζοντας δυο πέναλτι μαϊμού. Πέναλτι που δεν το κατάλαβε ποτέ κανένας πως έγινε, που δεν υπάρχει σε καμία φάση, που δεν έχει σφυριχτεί ποτέ ξανά στο παρελθόν και ούτε θα σφυριχτεί στο μέλλον.

Η ελληνική διαιτησία φυσικά και δεν στέρεψε από «πειθήνια» ταλέντα, προστατευμένους αρχιδιαιτητών που μέχρι και επίσημα έγγραφα παραποιούν για να τους εξαργυρώσουν τις εκδουλεύσεις. Που όχι μόνο αγγλικά, αλλά μέχρι και κινέζικα είναι ικανοί να πιστοποιήσουν ότι ξέρουν τα φυντάνια τους, προκειμένου να εκπληρώσουν και να ξεπληρώσουν τις «οφειλές».

Ας έχουν κατά νου όλοι όσοι διαφεντεύουν τις τύχες του ποδοσφαίρου και της διαιτησίας ότι οι εποχές είναι πολύ δύσκολες. Οι κοινωνίες μαστίζονται από προβλήματα οικονομικά, εργασιακά, βιοποριστικά. Το ποδόσφαιρο αποτελεί για εμάς τους οπαδούς κομμάτι της ζωής μας, σημαντικό όσο και η ζωή μας.

Να έχουν λοιπόν όλοι κατά νου, παράγοντες και πολιτικοί, ότι οι αδικίες προκαλούν και ξεσηκώνουν και σε καταστάσεις αφόρητης κοινωνικής πίεσης, τα αίτια του κοινωνικού αναβρασμού μπορεί να είναι πολλά και τα σημαντικότερα έξω από τον αθλητισμό, οι αφορμές όμως μπορούν να προκύψουν ανά πάσα στιγμή.

Μη τολμήσετε να προκαλέστε κι άλλο λοιπόν...».