Hκίνηση του Δημήτρη Σαλπιγγίδη μπορεί να ήταν κάτι σαν μούντζα, αλλά η ποινή δεν ήταν καθόλου κάτι σαν… ποινή. Ήταν κόλαφος για τον ποδοσφαιριστή, που φαίνεται κάποιοι τον… μάτιασαν καθώς τον τελευταίο καιρό σκοράρει συνέχεια και είναι από τους πρωταγωνιστές του ΠΑΟΚ στην προσπάθεια για την κατάκτηση του Κυπέλλου και την πρωτιά στα πλέϊ-οφ!

Για να αισθάνεσαι σίγουρος για την ασφάλιση του αυτοκινήτου σου, Anytime με την εγγύηση της INTERAMERICAN

Η μούντζα γίνεται με τα πέντε δάχτυλα, το κακό είναι ότι οι ποινές δεν είναι για όλους ίδιες, όπως δηλαδή συμβαίνει με τα άκρα. Άλλο ο δείκτης, άλλο το μεσαίο δάχτυλο και άλλο το… μικρό!

Ο Δημήτρης Σαλπιγγίδης τόσο στην Εθνική ομάδα, όσο και με τον ΠΑΟΚ, τον Παναθηναϊκό όπου αγωνίστηκε, έχει αποδείξει στους αγωνιστικούς χώρους ότι είναι παιδί μάλαμα, χαρακτήρας διαμάντι. Ποδοσφαιριστής χαμηλών τόνων που ξέφυγε κι αυτός κάποια στιγμή, χωρίς όμως και πάλι να γίνει ακραίος, αφού είναι σαν ο άλλος μισός του εαυτός να έσβησε το σήκωμα του χεριού του για αυτό η κίνηση, χειρονομία ήταν κάτι σαν μούντζα.

Να τιμωρηθεί; Γιατί όχι; Να αφανιστεί όμως; Η σκληρότητα τέτοιων αποφάσεων δεν πρέπει να εξαντλείται μονομερώς σε κάποιες περιπτώσεις, ούτε να υπάρχουν παιδιά και αποπαίδια. Για παράδειγμα, δεν μπορεί όπου θέλουν οι αρμόδιοι να κάνουν τα στραβά μάτια (δηλώσεις στα αποδυτήρια, ξυλοδαρμός Τομαρά, συμμετοχή σε επεισόδια οπαδών) σε κάποιες περιπτώσεις που βγάζουν μάτι και να βγάζουν τα… μάτια μόνο ορισμένων. Δεν μπορεί ποδοσφαιριστές όπως ο Σαλπιγγίδης να ξεριζώνονται βίαια θαρρείς και πρόκειται για ένα γαιδουράγκαθο σε ένα λιβάδι με χρωματιστές τουλίπες!

Άλλο Ντιόγκο άλλο Σαλπιγγίδης; Έχουν διαφορετική κόμμωση; Διαφέρουν ως άνθρωποι ή οι ποινές είναι ανάλογες με το τι φανέλα φοράς; Και φυσικά αυτές οι περιπτώσεις δεν είναι οι μοναδικές, είναι όμως ενδεικτικές. Και μην αρχίσετε πάλι τις μουρμούρες ή τις φωνές για το ποιος είναι ο καλύτερος κλπ κλπ. Γιατί, ο καλύτερος και οι επιτυχίες του αποκτούν μεγαλύτερη αξία να παίρνει τους τίτλους σε ένα υγιές πρωτάθλημα, με υγιείς επιτροπές διαιτησίας, πειθαρχικού δικαίου με όλες τις ομάδες να αντιμετωπίζονται σαν ίσες. Όχι παιδιά και αποπαίδια, όχι Ντιόγκο και Σαλπιγγίδηδες! 'Οχι διακοπές αγώνων και κατά συνέπεια σκληρές ποινές για έναν, για δύο, για τρεις...

Ποτέ δεν είναι αργά για αλλαγές, ποτέ δεν είναι αργά για διορθώσεις. Η ισορροπία και όχι η ανισορροπία θα οδηγήσει το ποδόσφαιρό μας σε άλλο υψηλότερο επίπεδο.