«Η Νάπολι; Με προπονητή τον Σάρι δεν πρόκειται να νικήσουμε ποτέ». Τα λόγια αυτά ειπώθηκαν πριν δύο εβδομάδες από τον Ντιέγκο Μαραντόνα και μπορεί ο Αργεντίνος να μην είναι καλύτερος προπονητής από τον Μαουρίτσιο Σάρι αλλά επειδή είναι Αυτός που έβαλε τους Βεζουβιάνι στον ποδοσφαιρικό χάρτη, έχει κάθε δικαίωμα να λέει ό,τι θέλει. Το πρόβλημα των Παρτενοπέι, άλλωστε, δεν είναι το γεγονός ότι ο Ντιεγκίτο μπορεί να πει ό,τι του κατέβει. Το πρόβλημα είναι ότι μέχρι τώρα κάνει... ό,τι της κατέβει η ομάδα, με συνέπεια να βάζει πολύ δύσκολα σε όλους: Στους τιφόζι γιατί θα πρέπει να βρουν τρόπο για να αντέξουν αυτό το συνεχές πάνω-κάτω ψυχολογικά και σε όλους τους υπόλοιπους επειδή πρέπει να βρουν τρόπο για να καταλάβουν πού το πάει, πάνω-κάτω, η πιο αψυχολόγητη ιταλική ομάδα...

Το περίεργο με τη Νάπολι είναι ότι το καλοκαίρι της άρχισε σωστά: Εξω ο Ράφα Μπενίτεθ, μέσα ο Μαουρίτσιο Σάρι. «Είμαι άνθρωπος του κινηματογράφου και ως τέτοιος ξέρω πολύ καλά ότι οι καλύτερες ταινίες γυρίζονται στην επαρχία», έλεγε τότε ο Αουρέλιο Ντε Λαουρέντις για να εξηγήσει την απόφαση του να μην κρατήσει τον... διεθνή και διαφημισμένο Ισπανό και να στραφεί προς τον άγνωστο εκτός Ιταλίας, χαμηλών τόνων και δουλευταρά Σάρι. Η επιλογή του προέδρου ήταν σωστή για διάφορους λόγους... Πρώτον, δεν είδε καμία προκοπή με τον ακριβοπληρωμένο Μπενίτεθ. Δεύτερον, ο Σάρι παρουσίασε μια απολύτως οργανωμένη Εμπολι, η οποία κέρδισε την εκτίμηση της ποδοσφαιρικής Ιταλίας πέρυσι. Τρίτον, ο νέος προπονητής δεν είναι απλά Ιταλός, είναι Ναπολιτάνος. Πράγμα που σημαίνει ότι ξέρει με τι περιβάλλον έχει... μπλέξει.

Το κακό είναι ότι δεν ήξερε όλο το καλοκαίρι ποιος θα είναι ο βασικός του επιθετικός αφού ο Ιγουαΐν ήταν αναποφάσιστος στο αν ήθελε να παραμείνει ή να φύγει. Η, για δεύτερη σερί χρονιά, έλλειψη του Champions League ήταν κάτι που προβλημάτιζε έντονα τον Αργεντίνο φορ, ο οποίος μάλιστα άργησε να μπει και στις προπονήσεις, άρα να δουλέψει πάνω στον τρόπο παιχνιδιού του Σάρι, λόγω του Copa America. Θα μπορούσε, βέβαια, να πει κάποιος ότι αν ο Ιγουαΐν ήθελε το Champions League, ας φρόντιζε να μην στείλει στον ουρανό το πέναλτι στον... τελικό με την Λάτσιο. Αυτή η άστοχη εκτέλεση στοίχισε πολλά στους Βεζουβιάνι και πάνω από όλα στοίχισε κάμποσα εκατ. ευρώ, τα οποία -κατά συνέπεια- έλειψαν από το μπάτζετ των μεταγραφών.

Ο Ντε Λαουρέντις μπορεί να χρεωθεί πολλά -και ήδη του τα χρεώνουν οι οργανωμένοι που είναι σε κόντρα μαζί του από πέρυσι- αλλά πρέπει να του πιστωθεί και κάτι πολύ σημαντικό. Ποιο; Το γεγονός ότι έχει καταφέρει να μάθει στη Νάπολι να ζει, εδώ και χρόνια, με βάση τα έσοδα της. Οι Παρτενοπέι είναι η πιο πιστή ιταλική ομάδα σε αυτό το πλάνο αλλά αυτό είναι δίκοπο μαχαίρι... Ναι μεν είναι άψογη οικονομικά αλλά δεν είναι τόσο δυνατή όσο θα ήθελε αγωνιστικά καθώς δεν μπορούν να ξοδευτούν πολλά λεφτά για μεταγραφές, αν δεν έχει καταφέρει η ομάδα να φέρει αυτά τα πολλά λεφτά στο ταμείο με τα επιτεύγματα της ή αν δεν πουληθεί κάποιος (πχ. Ιγουαΐν).

Σε μια τέτοια περίπτωση, όπως αυτή της φετινής Νάπολι, υπάρχει και μια άλλη παράμετρος που δυσκολεύει το έργο του Σάρι. Με τον Ντε Λαουρέντις να... ανεβάζει πίεση λόγω της περσινής αποτυχίας, δεν την πλήρωσε μόνο ο Μπενίτεθ αλλά και ο τεχνικός διευθυντής Ρικάρντο Μπιγκόν. Στη θέση του, ο πρόεδρος πήγε και πάλι στην... επαρχία, επιλέγοντας τον Κριστιάνο Τζιούντολι, ο οποίος έκανε θαύματα τα τελευταία χρόνια με την Κάρπι, μέχρι που την ανέβασε -για πρώτη φορά στην ιστορία της- στη Serie A. Αυτό που εκτίμησε ο Ντε Λαουρέντις στον Τζιούντολι είναι η ικανότητα του να κάνει πάντα σωστές επιλογές έχοντας ελάχιστα χρήματα στη διάθεση του αλλά άλλο η Κάρπι, άλλο η Νάπολι...

Ο πρόεδρος δεν έδωσε σημασία σε αυτό που έγραφαν οι ιταλικές εφημερίδες κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. «Καλός ο Τζιούντολι και αρκετά έξυπνος αλλά έχοντας δουλέψει σε μικρές ομάδες, οι γνωριμίες του είναι μόνο εντός Ιταλίας. Εκτός, δεν ξέρει κανέναν και δεν μπορεί να αναλάβει αυτός να προσεγγίσει παίκτες». Εκεί, χρειαζόταν η βοήθεια του Ντε Λαουρέντις αλλά ο πρόεδρος δεν ασχολήθηκε ιδιαίτερα, με αποτέλεσμα για πρώτη φορά μετά από χρόνια να μην υπάρξει ενθουσιασμός στον ιταλικό νότο για τους παίκτες που αποκτήθηκαν. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό για κάποια ομάδα αλλά για τη Νάπολι, όπως έχουμε ξαναγράψει, το να μην υπάρχει ενθουσιασμός στους τιφόζι είναι συστατικό... αποτυχίας.

«Στη Νάπολι σκέφτηκαν έξυπνα κάποια πράγματα φέτος αλλά μπερδεύτηκαν σε κάποια άλλα. Ο Βαλντιφιόρι είναι μια χαρά παίκτης για την Εμπολι, όπως μια χαρά ήταν και ο Ζορζίνιο στη Βερόνα. Η Νάπολι, όμως, θέλει να πρωταγωνιστήσει και δεν μπορείς να ζητήσεις ξαφνικά από παίκτες τέτοιου επιπέδου να κάνουν την διαφορά», έλεγε πριν λίγες μέρες ο Λουτσιάνο Μότζι, ο οποίος δεν έχει κρύψει ποτέ ότι οι Παρτενοπέι είναι η δεύτερη, μετά την Γιουβέντους, ομάδα του.

Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι είναι και φυσιολογικό για το ρόστερ της Νάπολι να έχει μόλις έξι βαθμούς μετά από πέντε αγωνιστικές. Οπως δεν είναι φυσιολογικό να ρίχνει 5άρα στην Λάτσιο και τρεις μέρες μετά να μένει στο 0-0 (σ.σ. για πρώτη φορά μετά από 45 αγωνιστικές) με αντίπαλο την νεοφώτιστη Κάρπι. Αυτά βλέπει ο Μαραντόνα, για παράδειγμα, για να πει όσα λέει αλλά η αλήθεια είναι ότι ο Σάρι το ψάχνει ως εκεί που δεν πάει... Δούλεψε στο 4-2-3-1, δοκίμασε να μετατρέψει σε 10άρι τον Ινσίνιε καθώς πιστεύει πολύ στο ταλέντο του και όταν είδε ότι δεν τραβάει, πήγε στο 4-3-3 με τον 24χρονο Ναπολιτάνο στα άκρα. Ενα 4-3-3 που γίνεται και 4-2-3-1 κατά τη διάρκεια του ματς αφού ο Χάμσικ έχει την ευχέρεια να παίζει είτε στο κέντρο είτε ως ελεύθερος πίσω από τον φορ.

«Το ταλέντο που υπάρχει στην ομάδα δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Στο κάτω-κάτω δεν ξέρουμε πολλές ομάδες που να έχουν στα άκρα παίκτες όπως οι Ινσίνιε, Γκαμπιαντίνι, Καγιεχόν, Μέρτενς, φορ όπως ο Ιγουαΐν και έναν ελεύθερο όπως ο Χάμσικ», έγραφε μετά το 5-0 επί της Μπριζ -και πριν το 5-0 επί της Λάτσιο- η Corriere dello Sport. Σε αυτούς, φυσικά, μπορεί να προστεθεί και ο Αλαν, ο οποίος είναι από τους καλύτερους μέσους του ιταλικού πρωταθλήματος και η απόκτηση του από τη Νάπολι ήταν μεγάλη επιτυχία, με δεδομένο ότι τον Ιανουάριο είχε γραφτεί για Ιντερ και Γιουβέντους.

Αντιθέτως, μόνο ως επιτυχία δεν μπορεί να δει κάποιος το γεγονός ότι στο κέντρο της άμυνας οι επιλογές που έχει ο Σάρι είναι οι Ραούλ Αλμπιόλ, Κουλιμπαλί, Ενρίκε και Κίρικες... Για μια ομάδα που θέλει απλά μια καλή πορεία στο Campionato, είναι μια χαρά. Για μια ομάδα που θέλει να πρωταγωνιστήσει είναι... Και η Νάπολι θέλει να πρωταγωνιστήσει γιατί ακόμη μία σεζόν χωρίς, τουλάχιστον, έξοδο στο Champions League θα την κατεβάσει επίπεδο. «Βλέποντας τις Γιουβέντους και Ρόμα, είναι ευκαιρία φέτος. Δεν αρχίσαμε καλά αλλά δεν έχουν αρχίσει ούτε αυτοί οπότε τίποτα δεν έχει χαθεί, όλα είναι ανοιχτά», είπε πριν το ματς με την Κάρπι ο Σαλβατόρε Μπάνι, ένας από αυτούς που ο Μαραντόνα έκανε πρωταθλητές στα τέλη της δεκαετίας του '80 και πρόσθεσε: «Το ματς του Σαββάτου με τους Μπιανκονέρι θα είναι το πραγματικό τεστ για να δούμε τις δυνατότητες της Νάπολι του Σάρι».

Θα περίμενε κανείς ότι στον ιταλικό νότο θα είχαν συνειδητοποιήσει πλέον, μετά από τόσα και τόσα παραδείγματα, ότι το πραγματικό τεστ για τους Παρτενοπέι δεν είναι ένα ματς με την Γιουβέντους, την Ρόμα ή κάποια από τις Μιλανέζες. Το πραγματικό τεστ για τη Νάπολι, όπως έχει αποδειχθεί πολλές φορές τα τελευταία χρόνια, είναι τα θεωρητικά μικρά παιχνίδια γιατί σε αυτά παίρνει χαμηλό βαθμό...

«Ο αγώνας με την Κάρπι είναι ακόμη μία απόδειξη ότι αυτή η ομάδα δεν έχει τον χαρακτήρα που πρέπει, δεν έχει την σωστή νοοτροπία. Πάει οργανωμένα για το γκολ και αν δεν το πετύχει νωρίς, στη συνέχεια προσπαθεί ο καθένας μόνος του με ατομικές ενέργειες να βρει την λύση και στο τέλος μπερδεύονται όλοι. Αυτό δεν είναι θέμα Σάρι ή κάποιου άλλου προπονητή γιατί, τελικά, γίνεται το ίδιο πράγμα όποιος κι αν βρίσκεται στον πάγκο», έγραψαν στο Tutto Napoli μετά το 0-0 με την Κάρπι, προσπαθώντας να εξηγήσουν τα ανεξήγητα και κατέληξαν: «Ενα βήμα προς τα πίσω σε ό,τι αφορά την ανάπτυξη του παιχνιδιού. Ενα βήμα προς τα πίσω βαθμολογικά. Το μυαλό όλων, τώρα, σε μια Γιούβε που μπορούμε να νικήσουμε».

Η αλήθεια είναι ότι όντως μπορούν να την νικήσουν. Και να την νικήσουν και εύκολα, αυτή την περίοδο. Το ξέρουν και οι ίδιοι, όμως, ότι το ίδιο εύκολα μπορεί και να χάσουν γιατί αν υπάρχει κάτι σταθερό για τη Νάπολι, τελικά, είναι η αστάθεια της...