Από τον Μάιο του 2010 και τους πανηγυρισμούς στη Μαδρίτη για το Champions League και το treble δεν πέρασαν πολλά χρόνια. Ούτε καν πέντε. Το γεγονός ότι μοιάζουν πολύ περισσότερα, φανερώνει πόσο στραβά έχουν πάει τα πράγματα στους Νερατζούρι στη συνέχεια. Η παρακμή, βέβαια, είναι η φυσική συνέπεια της ακμής και αυτό -και να ήθελε- δε θα μπορούσε να το αλλάξει μια ποδοσφαιρική ομάδα αλλά το θέμα δεν είναι αυτό αλλά το γεγονός ότι αγωνιστικά και διοικητικά επικρατεί τέτοιο χάος ώστε κανείς να μην μπορεί να πει με σιγουριά ποιο είναι το βασικό πρόβλημα.

Ως τέτοιο, πάντως, λογιζόταν από όλους στην οικογένεια της Ιντερ ο Βάλτερ Ματσάρι μέχρι και πριν λίγους μήνες. Η περσινή σεζόν δεν ήταν αυτή που ονειρεύονταν στο Μιλάνο το καλοκαίρι του 2013 αλλά ο προπονητής είχε την δικαιολογία της «πρώτης χρονιάς», της παραλαβής «καμένης γης» και της διοικητικής αλλαγής ενώ είχε αρχίσει το πρωτάθλημα. Φέτος, όμως, για τον Ματσάρι δικαιολογίες δεν υπήρχαν γιατί οι αριθμοί ήταν αμείλικτοι. Εχοντας πάρει 16 βαθμούς σε 11 αγωνιστικές, ο πρώην προπονητής της Νάπολι μάλλον δεν μπορούσε να συνεχίσει τις αγαπημένες του δικαιολογίες -το μεγαλύτερο του μειονέκτημα σύμφωνα με οπαδούς και Τύπο- και η ομάδα από αγώνα σε αγώνα γινόταν όλο και πιο προβληματική, με συνέπεια οι τιφόζι να... διαδηλώνουν κάθε Κυριακή για την απόλυσή του.

Αυτή, τελικά, ήρθε στις 14 Νοεμβρίου και η είδηση ότι ο αντικαταστάτης του θα είναι ο Ρομπέρτο Μαντσίνι, επανέφερε την αισιοδοξία. Μέχρι να (ξανα)φύγει κι αυτή... Οι αριθμοί που έφαγαν τον Ματσάρι, δεν είναι καλύτεροι με τον «Μάντσιο» αλλά χειρότεροι. Σε 10 αγώνες ο πρώην τεχνικός της Μάντσεστερ Σίτι έχει πάρει μόλις 10 βαθμούς, με την Gazzetta dello Sport να γράφει μετά την ήττα (3-1) από την Σασουόλο ότι ο ρυθμός που ακολουθούν οι Νερατζούρι είναι ομάδας που στοχεύει στην παραμονή. Αντιλαμβάνεται ο καθένας ότι δεν υπάρχει τέτοιο θέμα για την Ιντερ αλλά το γεγονός ότι είναι πιο κοντά στην επικίνδυνη ζώνη (+8) από ό,τι στην 3η θέση (-13) που ήταν ο στόχος το καλοκαίρι, τα λέει όλα.

Οι Νερατζούρι με 26 βαθμούς σε 19 αγωνιστικές έκαναν έναν πρώτο γύρο που θύμισε την... τραγωδία του 2000-01 (25 σε 17 αγωνιστικές) και αν σκεφτούμε ότι η Νάπολι πέρυσι χρειάστηκε 69 βαθμούς για να βγει 3η, το «σεντόνι» θα πρέπει να το ξεχάσουν στο «Μεάτσα». Ο Μαντσίνι, πάντως, προσπαθεί να δείξει ότι ελέγχει την κατάσταση και στην κριτική που έχει αρχίσει να του γίνεται πλέον από τα ΜΜΕ, το παίζει δίπορτο... «Η ομάδα υπάρχει, το βλέπετε όλοι. Εχουμε πλέον έναν τρόπο παιχνιδιού, κάνουμε καλά κάποια βασικά πράγματα αλλά είναι και μια περίοδος όπου είμαστε άτυχοι αφού πληρώνουμε το παραμικρό λάθος μας. Είμαι σίγουρος πάντως ότι μπορούμε να βγούμε στο Champions League. Δεν ξέρω μέσω ποιας οδού αλλά μπορούμε», επανέλαβε μετά την Σασουόλο, δείχνοντας ουσιαστικά την κατάκτηση του Europa League ως πρωταρχικό στόχο πλέον.

Οσο ήρεμος προσπαθεί να δείξει ο Μαντσίνι, άλλο τόσο προσπαθεί και ο Ερικ Τοχίρ. «Ακόμη κι αν δεν βγούμε ούτε φέτος στο Champions League δεν θα υπάρξει πρόβλημα», είπε την περασμένη εβδομάδα ο πρόεδρος και αναφερόταν στα οικονομικά αλλά οι Ιταλοί δημοσιογράφοι προσπαθούν να καταλάβουν πώς θα γίνει αυτό. Η Ιντερ είναι μία από τις ομάδες που έχει ήδη δει... κίτρινη κάρτα από την UEFA για το Financial Fair Play και είναι λογικό. Στις 21 Οκτωβρίου η Gazzetta dello Sport παρουσίαζε σε αναλυτικό της ρεπορτάζ τα οικονομικά των Νερατζούρι και προκαλούσε θλίψη στους οπαδούς της με την ανακοίνωση ότι η ζημιά για το 2014 ήταν στα 103 εκατ. ευρώ!

Στις 7 Νοεμβρίου ο Τοχίρ ήταν στην έδρα της UEFA για να εξηγήσει το πλάνο του για την οικονομική εξυγίανση του συλλόγου, τον Δεκέμβριο επανέλαβε την επίσκεψη και μέσα στον Φεβρουάριο είναι προγραμματισμένος νέος έλεγχος από την ευρωπαϊκή ομοσπονδία ώστε να διαπιστωθεί αν και κατά πόσο η Ιντερ εναρμονίζεται με τις επιταγές του FFP. Ενα FFP που εξελίσσεται σε μεγάλο πρόβλημα αφού στα... παλιά καλά χρόνια δεν υπήρχε τέτοιο άγχος. Οι Νερατζούρι έζησαν κι άλλες δύσκολες περιόδους και ειδικά αυτή του 1989-2006, όταν η μία αποτυχία διαδεχόταν την άλλη. Τότε, όμως, υπήρχε το πορτοφόλι του Μάσιμο Μοράτι άρα και η σιγουριά ότι η ομάδα θα κάνει δυνατές μεταγραφές. Τώρα, αυτή η άνεση δεν υπάρχει και πάνω από όλα δεν υπάρχει όραμα.

Αυτό θα μπορούσε να δοθεί αν η διοίκηση ανακοίνωνε την πρόθεση της να προχωρήσει στην κατασκευή γηπέδου αλλά ο Τοχίρ άφησε ανοιχτό τον δρόμο για τη Μίλαν, ανακοινώνοντας ότι θα συζητήσει με τον δήμο του Μιλάνο για την αναμόρφωση του «Τζουζέπε Μεάτσα». Το οποίο, όμως, θα παραμείνει στην ιδιοκτησία του δήμου. Σύμφωνα με τον Ινδονήσιο, η λύση είναι η είσοδος της Ιντερ στην αγορά της Ασίας και αυτό ενισχύεται από δύο κινήσεις του: Την απόκτηση του Νεμάνια Βίντιτς και την πρόσληψη του πρώην CEO της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Μάικλ Μπόλινγκμπρόουκ.

«Είναι ένας παίκτης ιδιαίτερα αγαπητός σε όλο τον κόσμο λόγω της Μάντσεστερ Γ. και θα μας βοηθήσει εμπορικά και στην Ασία», έλεγε τον Ιούνιο ο Τοχίρ για τον Σέρβο αμυντικό, «θα πρέπει να προσαρμόσουμε το πρόγραμμα των αγώνων για να φέρουμε πιο κοντά στη Serie A, έστω μέσω τηλεόρασης, μια αγορά όπως αυτή της Κίνας για παράδειγμα», έλεγε ο CEO, στην πρώτη του «ιταλική» συνέντευξη στις 17 Δεκεμβρίου, προσθέτοντας ότι «η Γιουβέντους, η Μίλαν και η Ιντερ έχουν οπαδούς σε όλο τον πλανήτη αλλά θα πρέπει να υπάρξει συνεργασία όλων των ομάδων και να βάλουμε ένα πρόγραμμα 5-10 χρόνων για να χτίσουμε ξανά την Serie A του παρελθόντος».

Οσο ο Τοχίρ και οι συνεργάτες του σκέφτονται, αλλά δεν υλοποιούν κάτι προς το παρόν, πώς θα χτίσουν την Serie A του παρελθόντος, ο Μαντσίνι σκέφτεται πώς θα χτίσει την Ιντερ του μέλλοντος και η αλήθεια είναι ότι μέχρι τώρα δεν δείχνει να έχει κάνει κάποιο βήμα. Οι Νερατζούρι είναι στην 13η θέση της βαθμολογίας αυτή την στιγμή αλλά το ρόστερ τους σίγουρα δεν είναι για εκεί. Αυτό το ρόστερ, όμως, δείχνει να χαντακώνεται...

Ο Ερνάνες περίμενε ότι με την αποχώρηση του Ματσάρι τα πράγματα θα έφτιαχναν αλλά δεν αλλάζει κάτι, ο Μεδέλ δεν θυμίζει σε τίποτα τον παίκτη που εντυπωσίασε με την Χιλή στο Μουντιάλ, ο Γκουαρίν έχει σταθεροποιηθεί πλέον στη μετριότητα, ο Βίντιτς που υποτίθεται ότι θα βελτίωνε τον Ρανόκια παρουσιάζεται χειρότερος από αυτόν, ο Ντ' Αμπρόζιο έχει μείνει εντελώς στάσιμος και -πάνω από όλα- ο Κόβατσιτς δείχνει χαμένος πλέον στον αγωνιστικό χώρο και χωρίς αυτοπεποίθηση, χωρίς «ελευθερία». Ο Κροάτης, μαζί με τον Ικάρντι, είναι ό,τι καλύτερο έχουν οι Νερατζούρι για το μέλλον αλλά αν δεν κάνει άμεσα το επόμενο βήμα, αν δεν εξελιχθεί σύντομα ως ποδοσφαιριστής, θα τον πάρει η κάτω βόλτα...

Με μια διοίκηση που δεν ξέρει τι θέλει να κάνει και πώς να το κάνει και με έναν προπονητή που βλέπει τα πράγματα να στραβώνουν από πολύ νωρίς, οι ποδοσφαιριστές πλέον δεν αντιλαμβάνονται πού ακριβώς βρίσκονται... Η εικόνα, για παράδειγμα, του Ικάρντι να τα χώνει στους τιφόζι, αποκαλώντας τους «pezzi di merda» (σ.σ. λίγες ώρες μετά απολογήθηκε), όταν του πέταξαν πίσω τη φανέλα του μετά από ακόμη μία ήττα, είναι εντελώς παρανοϊκή και σίγουρα δεν θα γινόταν με τον Χαβιέρ Ζανέτι αρχηγό. Τώρα, όμως, αρχηγός είναι ο... Ρανόκια και ο αντιπρόεδρος Ζανέτι -άγνωστο γιατί- είναι πολύ πιο ήσυχος από ό,τι θα έπρεπε, βλέποντας την Ιντερ να υποφέρει. Αυτό όμως, στην τελική, είναι ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά των Νερατζούρι. Και δεν το λέμε εμείς αυτό αλλά ο πιο φανατικός οπαδός τους. Ο Μάσιμο Μοράτι...

«Κάθε σύλλογος έχει το DNA του. Στο δικό μας, καλώς ή κακώς, είναι το να υποφέρουμε. Οχι μόνο στις αποτυχίες αλλά και στην πορεία μέχρι να φτάσουμε στην επιτυχία. Το κάνει και πιο ωραίο άλλωστε».