Με πρώτο και καλύτερο τον συντάκτη του κειμένου (σ.σ ποτέ η αυτοκριτική δεν έκανε κακό και σε κανέναν) πάμε στον «κουβά» όλοι όσοι πιστεύαμε ότι τα φετινά πλέι οφ θα είναι από τα καλύτερα των τελευταίων ετών. Αυτό έδειχνε και η βαθμολογική αφετηρία, αλλά και η δίψα των ομάδων που συμμετείχαν σε αυτά.

Ευτυχώς στο κείμενο για το τι πλέι οφ περιμένουμε το... σώσαμε στο φινάλε τονίζοντας πως «το γήπεδο παραμένει καθρέφτης και μπορεί εύκολα να στείλει στον κουβά λόγια και επιχειρήματα...». Γιατί ο γηπεδικός καθρέφτης των τριών πρώτων αγωνιστικών έδειξε την... πεντάμορφη (ομάδα του Γιάννη Αναστασίου) και το τέρας (που παρουσιάζει αγωνιστικά ο Γιώργος Γεωργιάδης). Με την συμπλήρωση του πρώτου γύρου μάλλον ολοκληρώθηκε η σεμνή τελετή της θέσης που οδηγεί στον «Γ΄ προκριματικό γύρο του Τσάμπιονς Λιγκ».

Ο Παναθηναϊκός πρέπει για να αυτοκτονήσει να πέσει από... Ακρόπολη και Λευκό Πύργο μαζί. Και πάλι ίσως να μην πάθει ζημιά με αυτόν τον ΠΑΟΚ που δείχνει... ικανός για ακόμη «χειρότερες μέρες». Άλλωστε κυρίως στον Αστέρα Τρίπολης, αλλά γιατί όχι και στον Ατρόμητο, άνοιξε η... όρεξη για μια «σφήνα». Βαθμολογικά άλλωστε δεν είναι αδύνατο.

Ο «Δικέφαλος του Βορρά» με την ήττα του από τον Παναθηναϊκό δεν χάνει μόνο την πρώτη θέση των πλέι οφ, αλλά με την εικόνα που έχει η βαθμολογία δεν αποκλείεται να χάσει και το «καλό εισιτήριο» του Europa! Nα τρέχει δηλαδή μέσα στον Ιούλιο στις χώρες του πρώην Ανατολικού μπλοκ, προς τέρψη ίσως των οπαδών από τον νέο σύνδεσμο των χωρών της πρώην Σοβιετικής Ένωσης.

Να τινάξει στον αέρα δηλαδή όλο τον αγωνιστικό σχεδιασμό της νέας χρονιάς και να βάλει στον Άρνεσεν δύσκολα με το «καλημέρα» του στην θέση του τεχνικού διευθυντή. Μπορεί αυτή την φορά ο Σαββίδης να είχε... τον έλεγχο και να μην κατέβηκε στον πάγκο να συναντήσει ξανά τον Γεωργιάδη, αλλά ξέρει καλά πως τις επόμενες εβδομάδες πρέπει να κάνει πάρα πολλά και το κυριότερο πρέπει να βάλει το χέρι ακόμη πιο βαθιά στην τσέπη για να μην πάει στράφι και η επόμενη χρονιά. Γιατί η φετινή απέτυχε.

Και μάλιστα με πάταγο, αν σκεφτεί κανείς ότι κάπου εκεί στον Νοέμβρη όλοι μιλούσαν μετά το διπλό στο Φάληρο για τον ΠΑΟΚ που μπορεί να πάρει το πρωτάθλημα. Ο Αναστασιάδης τότε έλεγε πως «σημασία έχει τον Μάη να είμαστε καλά». Ο Άγγελος φυσικά χαιρέτισε προ πολλού και ο Δικέφαλος μόνο καλά δεν είναι τον Μάιο! Σε αντίθεση με τον Παναθηναϊκό που και σε αυτά τα πλέι οφ έβαλε την σφραγίδα του.

Βέβαια όπως έχουμε ξαναπεί δεν είναι καθόλου τιμητικό για τους «πράσινους» να είναι... ισόβιοι πρώτοι του εξτρά πρωταθλήματος, γιατί αυτό σημαίνει ότι χάνει το πρωτάθλημα. Όμως όπως σοφά λέει ο λαός «από το ολότελα, καλή είναι και η Παναγιώταινα... των πλέι οφ».

Άλλωστε από... μακριά στο «τριφύλλι» φώναζαν ότι φορμάρονται για τα πλέι οφ. Μετά την τιμωρία του -3, αλλά και την ήττα στο Περιστέρι, ο Παναθηναϊκός έμοιαζε σαν να δίνει φιλικά χωρίς σημασία. Σε άλλα ματς κέρδιζε, σε άλλα έχανε εύκολα, άλλα πήγαιναν ισοπαλία. Ίδια συναισθήματα για τους «πράσινους». Η σκέψη ήταν στα πλέι οφ και δικαιώθηκαν. Με καλό ποδόσφαιρο και τρεις εύκολες νίκες, η ομάδα του Αναστασίου ψάχνει την Κυριακή μόλις ένα... ποντάκι για να πετύχει και μαθηματικά τον στόχο.

Φυσικά τα κέρδη είναι περισσότερα. Η φιλοδοξία για συμμετοχή στους ομίλους μετά από πολλά χρόνια, τα οικονομικά οφέλη από πιθανές νίκες σε προκριματικά ή πλέι οφ (ή ακόμη κι από την απευθείας είσοδο στο Europa), αλλά και το έξτρα Ευρωπαϊκό κίνητρο που μπορεί η ομάδα να δώσει σε βαριά χαρτιά τύπου... Εσιέν ώστε να πουν το «ναι» στην πρόταση για ερχομό τους στην Ελλάδα. Κέρδος όμως είναι και η εικόνα κάποιων παικτών σε αυτά τα ματς, που στην κανονική περίοδο για διάφορους λόγους έμειναν... σε ρηχά νερά. Νίνης και Κουτρουμπής τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα.

Σαφώς και στις επόμενες τρεις αγωνιστικές στον Παναθηναϊκό θέλουν να κρατήσουν σε υψηλά επίπεδα την αγωνιστική τους εικόνα και όχι να... αράξουν επειδή το καθάρισαν νωρίς. Άλλωστε είναι εποχή συμπερασμάτων και κρίσεων από τον Αναστασίου, αλλά και τους Φύσσα-Βόκολο.

ΥΓ. «Δεν υπάρχει καμία λογική στον ΠΑΟΚ» είπε ο Γ.Χ. Προφανές είναι αυτό. Όταν έχεις κρεμάσει μετάλλιο πρωταθλητή Ευρώπης στο στήθος σου, στο 65' βλέπεις τον πρόεδρο της ομάδας σου δίπλα στον πάγκο και στο 66' παραιτείσαι και πας σπίτι σου! Όλα τα άλλα είναι εκτός λογικής...