Ανεβάζει πολύ ψηλά τον πήχη για τον εφετινό Παναθηναϊκό αυτή η «χορταστική» για τους φίλους του απόδοση. Λόγω εμφάνισης σαφώς. Λόγω αποτελέσματος. Λόγω αντιπάλου. Δείχνει τα «μέτρα» του. Μέχρι χθες, εναντίον του «Top – 5» μετρούσε τέσσερις ήττες (δύο στη Λεωφόρο από Ατρόμητο και ΟΣΦΠ, δύο εκτός έδρας από ΠΑΟΚ και Αστέρα Τρίπολης) και μια νίκη: με τα εντυπωσιακά γκολ του Μπεργκ και του Λουτσιάνο Φιγκερόα στον πρώτο γύρο εναντίον των Αρκάδων στο «Απόστολος Νικολαϊδης», όταν είχε απολυθεί ο Σάκης Τσιώλης. Χθες νίκησε. Παρότι στο ημίχρονο, με τρεις ευκαιρίες, ένα μη καταλογισθέν πέναλτι και ολοκληρωτική υπεροχή από το 15’ ως το 45’΄, πάλι στο 0-0. Όπως και στην Τρίπολη την Τετάρτη.

«Πάλι τα ίδια» λέγαμε στις θέσεις των δημοσιογράφων κατά τη διάρκεια της ανάπαυλας. Όμως κάθε ματς έχει τη δική του ιστορία. Το σενάριο χθες έγραφε πρώτο γκολ στην καριέρα του Κώστα Τριανταφυλλόπουλου, όταν ο πρώτος σκόρερ Μπεργκ έχει χάσει δύο τετ α τετ και βλέπει τον Γλύκο να «βγάζει» σκαστή κεφαλιά στη δεξιά γωνία. Το σενάριο προέβλεπε μόλις δεύτερο γκολ από στατική φάση στο πρωτάθλημα (μετά την κεφαλιά του Λαγού στη Λιβαδειά), όταν έχουν πεταχτεί στα σκουπίδια δυο σπουδαίες ασίστ του καταπληκτικού Ατζαγκούν που αποδιοργάνωσε αμυντικά όλο τον ΠΑΟΚ στο α’ μέρος κι άλλη μια ασίστ του δαιμονισμένου Ζέκα που έχει περάσει από δεξιά Λίνο-Κάτσε και σερβίρει με το αριστερό (!) «πάρε-βάλε» σέντρα στον Μπεργκ.

Ετσι είναι το ποδόσφαιρο. Κάθε παιχνίδι μια διαφορετική 90λεπτη ιστορία. Το σενάριο πάντα απρόβλεπτο. Κυριάρχησε «με τον τρόπο του», με την ταυτότητά του χθες ο Παναθηναϊκός. Δηλαδή με πρέσινγκ, με κοντινές αποστάσεις, με πλαγιοκοπήσεις, με κλεψίματα, με τη μπάλα κάτω. Αυτό είναι το κεφαλαιώδες! Η ταυτότητα. Νίκησε, όμως, με γκολ από στατικές φάσεις. Με γκολ που του λείπουν τόσο πολύ για να «ξεκλειδώνει» παιχνίδια από την εκκίνηση της σεζόν, γκολ των οποίων ο αριθμός αναμένεται να πολλαπλασιαστεί με τον Πέτριτς, αν ο Κροάτης κρατήσει σταθερά τα ποσοστά ευστοχίας που δείχνει στις προπονήσεις…

Εθεσε το υψηλό όριο λοιπόν ο ΠΑΟ χθες. Το δικό του maximum της σεζόν ήταν η έξοχη απόδοση, με την οποία μπορεί να κοιτάξει στα μάτια οποιονδήποτε αντίπαλο στον τελικό του Κυπέλλου αν καταφέρει να αποκλείσει τον καλοδουλεμένο πια ΟΦΗ του Σα Πίντο. Ακόμη και τον Ολυμπιακό, όπως είχε αποδείξει στη Λεωφόρο, όπου ηττήθηκε από έναν παίκτη που πλέον δεν φορά την ερυθρόλευκη φανέλα. Να τον κοιτάξει στα μάτια λέμε και να διεκδικήσει το επιτυχές αποτέλεσμα, όχι ότι θα τα καταφέρει σίγουρα (θα τον δούμε και σε τρεις εβδομάδες στο Φάληρο, σε σκληρές «εξετάσεις»).

Ανεξάρτητα, από το τι θα συμβεί στο μέλλον, σημαντικό για τον Παναθηναϊκό είναι ότι – του πήρε χρόνο μα – έμαθε να παίζει και να ζει χωρίς τον Μέντες. Όχι, χωρίς τον Φιγκερόα δεν έμαθε ακόμη να παίζει ως «εναλλακτική επιλογή». Κι αν προσέξετε τις χθεσινές δηλώσεις του Μπεργκ, θα διαπιστώσετε πόσο περιμένει και ο πρώτος σκόρερ του ΠΑΟ τον Πέτριτς! Αλλά εργάστηκε και δούλεψε μεθοδικά για να παίζει και να προσαρμοστεί χωρίς τον «τροχονόμο» του στη μεσαία γραμμή.

Του πήρε δύο μήνες του Αναστασίου, αλλά τα κατάφερε με αυτόν τον ρόμβο στη μεσαία γραμμή. Με τον Λαγό «εξάρι», τους Ζέκα – Αμπεϊντ «εσωτερικούς» να στηρίζουν τους ακραίους μπακ, παράλληλα να δημιουργούν και καταστάσεις χάρη στη συνέπεια, τη νοοτροπία και τις αντοχές τους. Και τον Ατζαγκούν να κινείται μεταξύ των γραμμών και έναν εκ των Καρέλη/Κλωναρίδη στην πλευρά του πιο «επιθετικού» ακραίου μπακ του αντιπάλου. Στην Τρίπολη ξεκινούσε από αριστερά ο Κλωναρίδης με αντίπαλο τον Λούι, χθες δεξιά ο Καρέλης, πάνω στον Λίνο. 4-1-4-1 πια. Μετά το αρχικό 4-3-3 και το 4-4-2 που καθιερώθηκε επί «Λούτσο». Με τον «επιτελικό» του (Ατζαγκούν η Αμπεϊντ) και τον «δεύτερο» επιθετικό του (Καρέλης ή Κλωναρίδης) να συνδράμουν και τον Μπεργκ και τους μέσους.

Πώς και γιατί; Διότι ο Αναστασίου που χθες πέτυχε πρωτόγνωρο προπονητικό θρίαμβο επί του Στέφενς και δείχνει να «μπλοκάρει» μόνο στο coaching όταν το ματς «στραβώνει», ενώ αντίθετα παίρνει υψηλότατο βαθμό στην προετοιμασία και στο πώς παρατάσσει την ομάδα του, «ψάχνεται» και αλλάζει λελογισμένα και όχι μαζικά όπως ο ΠΑΟΚ. Και επειδή μαζί του εργάζονται επί 12ωρο καθημερινά (για την πρώτη ομάδα και την Ακαδημία) δύο αφανείς ήρωες. Ο αναλυτής Στιβ Ρούτερ, μαζί με τον οποίο μελετούν τον αντίπαλο και ο Γιουσέφ Φος στον τομέα της φυσικής κατάστασης. Ισως οι δυο πιο σημαντικές μεταγραφές του Παναθηναϊκού εφέτος. Μέχρι που… ξυρίζονται στο Απήλιον ορισμένες φορές, όπως και ο Γιάννης Σαμαράς!

Ωστόσο, για να φτάσει στην επίτευξη των στόχων του ο Παναθηναϊκός θα τους χρειαστεί όλους. Και τα γκολ του Μπεργκ. Και την κλάση του Πέτριτς. Και την πάσα και την ηρεμία του Πράνιτς. Και τον «συντονιστή» Μέντες. Ακόμη ακόμη και τον Μπαϊράμι αν κατορθώσει ο Σουηδός να ξεπεράσει το πρόβλημα στη μέση.

Με βασικό ζητούμενο τη σταθερότητα και τα αποτελέσματα. Στην Τρίπολη ήταν σούπερ για 35 λεπτά. Χθες για περισσότερο. Στην Κομοτηνή την Κυριακή; Οποιος κι αν παίξει, πάντως, ξέρει πώς αγωνίζεται, τι ζητά η ομάδα και τι πρέπει να κάνει: τόσο πολύ έχει μοιραστεί ο χρόνος πλην της θέσης του «γίγαντα» Νάνο. Τροφή προς σκέψη αυτό το τελευταίο για τον ΠΑΟΚ. Αύριο περισσότερα μόνο για τον Δικέφαλο. Και τον Ιβάν και τον Χουμπ.

· Follow me on Twitter: Seretinio