Ηταν και πέρυσι τεράστια η διαφορά ποιότητας Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού. Και στον πρώτο γύρο (2-2 στο ΟΑΚΑ), αλλά πολύ περισσότερο στο 1-1 του Φαλήρου, με τα «Εκανες τον Θρύλο ΑΕΚάκι». Ηταν ο Παναθηναϊκός πέρυσι, η μια από τις δύο ομάδες που δεν νίκησε ο πρωταθλητής του οποίου συνολικά οι επιδόσεις με τις πιο ανταγωνιστικές ομάδες του πρωταθλήματος ήταν φτωχές: δύο ισοπαλίες με τον ΠΑΟΚ, δύο ισοπαλίες με τον ΠΑΟ, νίκη – ήττα (μοναδική) με τον Ατρόμητο, δύο δύσκολες νίκες με 1-0 επί του Αστέρα Τρίπολης.

Θυμόμαστε όλοι, δε, ότι στα δύο περυσινά 90λεπτα των ντέρμπι «αιωνίων», ο πολύ πιο ποιοτικός Ολυμπιακός δεν ήταν ανώτερος του Τριφυλλιού, γι’ αυτό άλλωστε και αμφότερες οι ισοπαλίες (ειδικά η δεύτερη, στο φινάλε του πρωταθλήματος) είχαν προκαλέσει γκρίνια και κλυδωνισμούς στο λιμάνι. Γιατί όλα αυτά; Διότι ο Παναθηναϊκός, έχοντας απόλυτη γνώση της βαρύτητας του αγώνα και της κατωτερότητάς του, αγωνίστηκε στο 100% και με το μαχαίρι στα δόντια. Ενώ οι παίκτες του Ολυμπιακού στο ΟΑΚΑ με το… ζόρι έτρεξαν να πανηγυρίσουν μαζί με τον σκόρερ Ράφικ Τζιμπούρ και στο Φάληρο, μπλοκαρισμένοι όντες από τον καλοστημένο, συσπειρωμένο και θαρραλέο (παρά την ολική αποτυχία στη σεζόν!!!) Παναθηναϊκό του «υπηρεσιακού» Γιάννη Βονόρτα, τα άκουσαν από τους οπαδούς τους.

Θα γίνει το ίδιο στη Λεωφόρο; Αν του… συμβεί του Ολυμπιακού, θα χρειαστεί τόνους τύχης για να φύγει με τρίποντο. Αληθές είναι πως η συγκυρία δεν είναι εύκολη για τον ερυθρόλευκο μηχανισμό συνολικά και τον Μίτσελ ατομικά. Και δεν εννοώ την επιλογή της διάταξης και των παικτών στο «rotation» για την Μπενφίκα. Αλλά την πνευματική και ψυχολογική προετοιμασία για ένα ματς για το οποίο ο παίκτης του Ολυμπιακού γνωρίζει ότι δεν κρίνει τίποτα, συγκριτικά με ένα παιχνίδι – μόλις 72 ώρες μετά – στο οποίο η νίκη στέλνει τους Ερυθρόλευκους μόλις για τρίτη φορά σε 16 χρόνια στους «16» του Τσάμπιονς Λιγκ!

Το πρόβλημα μεγιστοποιείται για τους Ερυθρόλευκους διότι το ρόστερ τους αποτελείται στο 80% από ξένους παίκτες. Συνήθως οι αλλοδαποί ποδοσφαιριστές αντιλαμβάνονται πολύ λιγότερο συγκριτικά με τους Ελληνες το βεληνεκές τέτοιων αγώνων όταν δεν υπάρχει άμεσο βαθμολογικό ενδιαφέρον. Ναι, ξέρουν, έχουν ακούσει, έχουν διαβάσει για το «Panathinaikos – Olympiakos», μα… τι να τους πει αυτό το ματς όταν η διαφορά είναι στους 9 βαθμούς την ένατη αγωνιστική και οι συντελεστές τερμάτων 29-3 και 11-10 αντίστοιχα;

Δύο είναι τα έξτρα κίνητρα – «τυράκι» που θα σκεφτόμουν: 1.Να πειστούν οι παίκτες του ΟΣΦΠ ότι ο ΠΑΟΚ είναι σοβαρός (και όχι προσωρινός) ανταγωνιστής για την κατάκτηση του τίτλου και να συνειδητοποιήσουν στο 100% ότι αν ηττηθούν στη Λεωφόρο, θα κουβαλούν και δεύτερο βάρος, διότι αμέσως μετά την Μπενφίκα θα αντιμετωπίσουν στο Φάληρο έναν ισόβαθμο στην κορυφή της βαθμολογίας «δικέφαλο» που πιθανότατα θα έχει επικρατήσει στην Τούμπα επί του Εργοτέλη! 2. Ένα παχυλό μπόνους σε περίπτωση της πρώτης νίκης του ΟΣΦΠ στη Λεωφόρο στο πλαίσιο του πρωταθλήματος μετά από 30 χρόνια (1982-1983, ΠΑΟ – ΟΣΦΠ 0-1, 14’ Εσταβίλιο). Εξτρα μπόνους για μια νίκη η οποία όχι μόνο θα πανηγυριστεί έντονα από τους φίλους της ομάδας τους, αλλά και ως έναν μεγάλο βαθμό θα επιτρέπει στους Ερυθρόλευκους να έχουν βάσιμες προσδοκίες για να καταφέρουν αυτό που πέρυσι τους στέρησε ο… Νίκος Αναστόπουλος, ο Μπρίτο, ο Δημούτσος, ο Καραγκούνης, μα περισσότερο απ΄ όλους οι ίδιοι! Το αήττητο πρωτάθλημα.

Δεν είναι καθόλου εύκολα όλα αυτά. Εύκολα είναι μόνο στα λόγια και στα γραπτά των δημοσιογράφων. Χρειάζεται πολλή δουλειά «εσωτερική», πολύ μπλα- μπλα στους παίκτες, οι οποίοι – το έχουμε πει χιλιάδες φορές – είναι… ιδιαίτερη φάρα. Στη Λεωφόρο θα συναντήσουν στο συγκεκριμένο ματς συνθήκες που δεν θα έχουν αντιμετωπίσει στην εν Ελλάδι καριέρα τους. Ούτε οι παλιοί ούτε οι νέοι ασφαλώς. Θέλω να πιστεύω (που έλεγε και ο Βασίλης Δανιήλ) ότι το κάδρο θα περιλαμβάνει μόνο κλούβες, αστυνομικούς, πλέγματα, μέτρα προστασίας, υπάλληλους ασφαλείας και όχι άλλα, περισσότερα και χειρότερα: το τοπίο σίγουρα δεν θα είναι ούτε… επαρχιακό, ούτε ΟΑΚΑ, ούτε καν Τούμπας.

Αυτό το κλίμα ενδέχεται σε ορισμένους παίκτες να λειτουργήσει ως «ντόπα», σε άλλους όμως, ως έξτρα φόβος και άγχος. Ο κάθε χαρακτήρας είναι διαφορετικός και ο καθένας τοποθετεί και αναλύει διαφορετικά τα δεδομένα στο μυαλό του. Σε κάθε περίπτωση, η Λεωφόρος είναι θεωρητικά, ο δεύτερος (μετά την… Μπενφίκα) σύμμαχος του ΠΑΟ πριν απ’ αυτό το ντέρμπι.

Θεωρητικά. Διότι το ξέρουν όλοι. Οι διοικούντες, οι παίκτες, οι οπαδοί, η αστυνομία. Το πρωτεύον είναι να αρχίσει και να τελειώσει το παιχνίδι. Αυτή είναι η ωμή πραγματικότητα, την οποία έχει συνειδητοποιήσει απόλυτα και ο διοικητικός οργανισμός του γηπεδούχου. Φτάσαμε για πρώτη φορά στην ιστορία των πρόσφατων ντέρμπι μόλις τρεις ημέρες πριν από τη διεξαγωγή του και ακόμη δεν έχει επιτευχθεί συμφωνία για τα μέτρα ασφαλείας…

· Follow me on Twitter: Seretinio