Ο κόσμος των «πολιτών» δεν έδωσε βροντερό «παρών» στο γήπεδο, στο παντελώς διαδικαστικού χαρακτήρα παιχνίδι με τη Στεάουα Βουκουρεστίου για τα πλέι-οφ του Τσάμπιονς Λιγκ, το βράδυ της Τρίτης, ωστόσο, το μήνυμα το πέρασε και με το παραπάνω.

Όσο μεγάλος κι αν είναι ο ενθουσιασμός για τον ερχομό του Πεπ Γκουαρδιόλα, όσο κι οι οπαδοί σκέφτονται ότι σύντομα η ομάδα τους θα γίνει η... Μπαρτσελόνα της Αγγλίας σε στυλ παιχνιδιού και τίτλους, ο Τζο Χαρτ ήταν πολύ πριν από τον Ισπανό στο Μάντσεστερ, μόχθησε στα «πέτρινα» χρόνια, βοήθησε στην πρόοδο του συλλόγου και αποτελεί πλέον θρύλο για την ομάδα.

«Όσοι αγαπάτε τον Τζο Χαρτ, σηκωθείτε όρθιοι» και «υπάρχει μονάχα ένας Τζο Χαρτ» ήταν τα συνθήματα που ακούγονταν συνεχώς στο «Etihad», στο τελευταίο – όπως όλα δείχνουν – ματς του Άγγλου τερματοφύλακα με τη φανέλα της Σίτι. Εκείνος, με το περιβραχιόνιο του αρχηγού, απόλαυσε τη βραδιά, έκανε τα πάντα σωστά όταν κλήθηκε με κάποιο τρόπο είτε να υπερασπιστεί την εστία του είτε να συμμετέχει στην ανάπτυξη του παιχνιδιού της ομάδας του, δάκρυσε ακούγοντας τ' όνομά του στα συνθήματα των οπαδών και στο φινάλε αποχαιρέτησε τον κόσμο με έναν μικρό γύρο του θριάμβου, χτυπώντας διαρκώς το σήμα στο σημείο της καρδιάς.

Is this goodbye? Joe Hart acknowledges the @ManCity fans at the final whistle. #UCL pic.twitter.com/5FIxVzuEfx

— BT Sport Football (@btsportfootball) August 24, 2016

Ο Χαρτ, αν όντως έπαιξε το τελευταίο του ματς με τη φανέλα της Σίτι στον επαναληπτικό των πλέι-οφ του Τσάμπιονς Λιγκ, αποχωρεί από το «Etihad» με 189 νίκες, 71 ήττες και 84 ισοπαλίες στα ματς που εκείνος έχει υπερασπιστεί την εστία του συλλόγου. Το ποσοστό επιτυχίας ανέρχεται στο 54,9%, ενώ σε έναν πολύ γενικό Μέσο Όρο, δεχόταν 1 γκολ ανά παιχνίδι.

Χωρίς τον Τζο Χαρτ κάτω απ' τα δοκάρια, η Σίτι έβλεπε το ποσοστό νικών να μειώνεται – έστω και ελάχιστα – στο 52,2%, ενώ οι φορές που οι «πολίτες» μάζευαν τη μπάλα από τα δίχτυα τους, έφτασαν στις 1,2, λίγο περισσότερο, δηλαδή, από την επίδοση του Χαρτ.

Την περασμένη και τελευταία του ολόκληρη αγωνιστική περίοδο στην ομάδα του Μάντσεστερ, ο διεθνής πορτιέρο είχε καταγράψει τα παρακάτω ποσοστά:

-52,6% σε ακρίβεια μεταβιβάσεων προς τους συμπαίκτες

-6 κοντινές πάσες προς τους αμυντικούς ή τους χαφ σε κάθε ματς

-15 μακρινές μπαλιές ανά παιχνίδι

-2 αποκρούσεις ανά ματς

Αυτοί οι αριθμοί, έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τα όσα έκανε το βράδυ της Τετάρτης απέναντι στον σύλλογο από το Βουκουρέστι, στην τρομερά ιδιαίτερη νύχτα, όπως τη χαρακτήρισε ο ίδιος, λόγω της εν εξελίξει κατάστασης που επικρατεί με τον ίδιο και τη Μάντσεστερ Σίτι.

-100% ακρίβεια στις μεταβιβάσεις του

-14 κοντινές πάσες σε αμυντικούς ή χαφ

-2 μακρινές μπαλιές

-3 αποκρούσεις

Κάθε φορά που η μπάλα γύριζε στην περιοχή του, στο παιχνίδι με τη Στεάουα, ο Χαρτ έδειχνε τόσο ήρεμος και σίγουρος στις κινήσεις του ώστε να μην κάνει το παραμικρό λάθος και να εμπνεύσει εμπιστοσύνη στους συμπαίκτες του. Όχι ότι βρισκόταν υπό καθεστώς πίεσης από τους αντιπάλους, αλλά σε μια τέτοια βραδιά που όλα τα φώτα και τα μάτια του κόσμου ήταν στραμμένα πάνω του, οι συνθήκες θα μπορούσαν να τον έχουν παρουσιάσει πολύ διαφορετικό.

Όταν ο Χαρτ ήταν ο εαυτός του, ήταν ανίκητος. Με αντανακλαστικά τα οποία ουδέποτε έχασε, με επεμβάσεις που πρώτα πώρωναν εκείνον, έπειτα τους συμπαίκτες του κι έπειτα τον κόσμο, με εμφανίσεις που τον γέμιζαν αυτοπεποίθηση, με χαρακτήρα που γινόταν όλο και πιο ηγετικός με αποτέλεσμα να φτάσει να θεωρείται εκ των ηγετών εντός αγωνιστικού χώρου, με εμπειρία που όσο περνούσαν τα χρόνια γινόταν εξαιρετικά σημαντική, με προσφορά που τον καθιστά πλέον θρύλο της Μάντσεστερ Σίτι.

Το παραδέχθηκε και ο Πεπ Γκουαρδιόλα πως ο Τζο Χαρτ είναι θρύλος και εκ των αγαπημένων των οπαδών, ωστόσο, όπως τόνισε ο Ισπανός κόουτς «από τη στιγμή που ήρθα έκανα ξεκάθαρες τις σκέψεις μου προς τη διοίκηση, τους παίκτες, μίλησα με τον Χαρτ και ήμουν απόλυτα ειλικρινής. Εξάλλου, μου είπαν να έρθω για να παίζουμε όπως θέλω εγώ και να κάνω τα δικά μου πράγματα...».

Τζο Χαρτ και Πεπ Γκουαρδιόλα, μαζί, στην ίδια ομάδα, δεν χωρούν... Ο Κλαούντιο Μπράβο έχει αποκτηθεί για να καλύψει το κενό του Άγγλου και μαζί με τον Βίλι Καμπαγέρο ν' αποτελέσουν το δίδυμο των πορτιέρο που θα εμπιστεύεται ο νέος προπονητής της Σίτι.

Η αλήθεια είναι πως όσο εξαιρετικός κι αν ήταν ο Τζο Χαρτ στις πολύ καλές του στιγμές, άλλο τόσο «μαύρο πρόβατο» γινόταν με το παραμικρό λάθος... Ήταν εκείνος στον οποίο θα στρέφονταν οι οπαδοί και πολύ περισσότερο ο βρετανικός Τύπος, όταν ο έμπειρος τερματοφύλακα θα έκανε κάποιο λάθος κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Τελευταία του παθήματα, αυτά το φετινό καλοκαίρι με την εθνική ομάδα της Αγγλίας στο Euro 2016, όταν στα ματς με τις Ουαλία και Ισλανδία έκανε λάθη που θα μπορούσε εύκολα να έχει αποφύγει.

Μάλιστα, ο κόσμος τον αποδοκίμασε, εκείνος ζήτησε συγγνώμη αμέσως (όπως με την κίνησή του στο ημίχρονο του ντέρμπι με τους Ουαλούς όταν γύρισε να σηκώσει το χέρι προς την εξέδρα για το γκολ από το φάουλ του Μπέιλ), όμως, τον πήρε η μπάλα στη γενικότερη κάκιστη εμφάνιση των «τριών λιονταριών» απέναντι στους Ισλανδούς, με αποτέλεσμα να έρθει ο αποκλεισμός από τη φάση των «16» του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος.

Πίσω στο 2013, είχε προκύψει και θέμα – στη θεωρία – με τη κλήση του στην εθνική ομάδα κι αν αυτό θα ήταν σωστό από τον Ρόι Χότζον, έπειτα από μια πολύ κακή νύχτα στο Τσάμπιονς Λιγκ απέναντι στη Μπάγερν Μονάχου στο «Etihad». «Θα πρέπει να είναι και ο ίδιος απογοητευμένος από τον εαυτό του» είχε πει με μεγάλη ευκολία ο Γκάρι Νέβιλ στο «SkySports», με τον Πελεγκρίνι να δηλώνει πως «πάντοτε ανησυχώ για τέτοια σοβαρά λάθη και την επίδρασή τους στο παιχνίδι της ομάδας μας».

Ο Τζο Χαρτ πάντοτε το πάλευε μέσα του. Η έκφρασή του, το σκυμμένο κεφάλι και οι σκέψεις του κάθε φορά που αντιλαμβανόταν ότι μπορούσε να κάνει πολλά περισσότερα αλλά βρισκόταν σε κακή μέρα, έδειχναν και τον τρόπο που σκέφτεται γύρω από το ποδόσφαιρο, από τον εαυτό του, από τη Μάντσεστερ Σίτι που έχει αγαπήσει.

Κι όταν επέστρεφε πιο δυνατός, η σιγουριά που εξέπεμπε, τον οδηγούσε εμφανίσεις και επεμβάσεις που τον καθιστούσαν δικαιότατα μόνιμο στέλεχος της εθνικής ομάδας της Αγγλίας, βασικό και αναντικατάστατο πορτιέρο των «πολιτών», θέμα συζήτησης στις βραδινές τηλεοπτικές αθλητικές εκπομπές στην αγγλική τηλεόραση για τις στιγμές που κράτησε απαραβίαστη την εστία του.

Στα 29 του, το ποδόσφαιρο τον καλεί να κλείσει ένα μεγάλο κεφάλαιο και ν' ανοίξει ένα καινούριο. «Αυτά έχει το άθλημα. Αγαπάω τη Σίτι, έχω ζήσει μεγάλες στιγμές στην ομάδα, αλλά είμαστε άντρες και αποδεχόμαστε ορισμένες καταστάσεις, κοιτώντας μπροστά και προχωρώντας παρακάτω».

Στα μάτια των οπαδών της Σίτι, ένας θρύλος. Στα μάτια των εν γένει ποδοσφαιρόφιλων, ένας απόλυτα τίμιος τερματοφύλακας με τις πολύ καλές, αλλά και τις πολύ κακές του στιγμές.

Με το βραβείο για το «Χρυσό Γάντι» στην Πρέμιερ Λιγκ για το 2011, το 2012, το 2013 και το 2015, με δύο πρωταθλήματα (2012, 2015) ένα Κύπελλο (2011), δύο Λιγκ Καπ (2014, 2016) και δύο φορές στην καλύτερη ομάδα της χρονιάς στο κορυφαίο πρωτάθλημα (2010, 2012).

Στην ιστορία των Άγγλων πορτιέρο, ένας εκ των κορυφαίων...

Από αυτούς, που θα διχάζουν πάντα τους υπέρμαχους με τους haters ο Τζο Χαρτ...