Γιουβέντους - Νάπολι: Τα αφεντικά

Παναγιώτης Παλλαντζάς
Γιουβέντους - Νάπολι: Τα αφεντικά

bet365

Το gazzetta.gr περιμένει το Γιουβέντους-Νάπολι γράφοντας για δύο εκ των πρωταγωνιστών. Κι ας μη βρίσκονται στον αγωνιστικό χώρο ή τους πάγκους.

Η σεζόν 2006-07 ήταν η πιο... ανώμαλη που έχει ζήσει ποτέ η ποδοσφαιρική Ιταλία, η οποία βρισκόταν στον απόηχο του Calciopoli. Αυτό, βέβαια, καθόλου δεν ενοχλούσε τους ανθρώπους της Serie B, οι οποίοι έβλεπαν ότι το πρωτάθλημα τους για πρώτη φορά στα χρονικά είχε τέτοια λάμψη και ο λόγος ήταν η παρουσία σε αυτό της Γιουβέντους, της Νάπολι, ακόμη και της Τζένοα. Από τότε δεν έχουν περάσει ούτε δέκα χρόνια, για την ακρίβεια ούτε εννιά, πράγμα που σημαίνει ότι Μπιανκονέρι και Παρτενοπέι θα δικαιολογούνταν αν έψαχναν ακόμη τον δρόμο προς την αναγέννηση. Το γεγονός ότι -σε λιγότερο από μια δεκαετία, επαναλαμβάνουμε- είναι οι δύο πρώτες ομάδες της Ιταλίας στη βαθμολογία της UEFA αποδεικνύει, αν μη τι άλλο, ότι είναι και αυτές που δουλεύουν πιο σωστά. Αρα, Αντρέα Ανιέλι και Αουρέλιο Ντε Λαουρέντις μπορούν να πάρουν πολλούς πόντους σε σχέση με όλους τους υπόλοιπους...

«Οταν κάλεσα τον Κλαούντιο στο γραφείο μου, το καλοκαίρι του 2011, για να συζητήσουμε για την ανανέωση του συμβολαίου, με κοίταξε στα μάτια και μου είπε: "Δεν θέλω να είμαι ένας από τους λίγους που θα έχουν φορέσει αυτή τη φανέλα και δεν θα έχουν κατακτήσει τίποτα". Η απάντηση μου ήταν η εξής: "Εγώ δεν θέλω να είμαι ο μοναδικός Ανιέλι που θα αποτύχει στη Γιουβέντους". Τη συνέχεια την ξέρετε όλοι». Τον παραπάνω διάλογο τον αποκάλυψε ο Αντρέα Ανιέλι πριν λίγους μήνες, στη συνέντευξη Τύπου για τη... νέα ανανέωση του Μαρκίζιο και από αυτό που του είπε τότε, φαίνεται το πόσο βαριά νιώθει την κληρονομιά που του έτυχε.

Γιος του Ουμπέρτο και ανηψιός του Τζιάνι, ο Αντρέα ήξερε από την πρώτη στιγμή ότι θα συγκρίνεται μαζί τους και η περίοδος που ανέλαβε την προεδρία των Μπιανκονέρι, τον Ιούνιο του 2010, έκανε ακόμη πιο μεγάλη την πρόκληση. Από το καλοκαίρι του 2006 -όταν ήρθε η καταστροφή του Cacliopoli- μέχρι και τον Μάιο του 2010, η Γιούβε δεν έκανε τίποτα άλλο από το να μεγαλώνει την μαύρη τρύπα στα οικονομικά της, φτάνοντας στο σημείο να χρειαστεί μια αύξηση μετοχικού κεφαλαίου το 2010, στην οποία η οικογένεια Ανιέλι έβαλε περισσότερα από 100 εκατ. ευρώ, για να αποφύγει το... ολοκαύτωμα.

«Είμαστε η 6η ομάδα της Ευρώπης σε ό,τι αφορά τη μισθοδοσία καθώς αυτή τη στιγμή πληρώνουμε 130 εκατ. ευρώ ετησίως. Συνολικά φέτος θα φύγουν 170 εκατ. ευρώ και δεν θα υπάρξει απόσβεση γιατί πέρυσι η ομάδα έκανε τραγική πορεία και δεν βγήκε στο Champions League ενώ όπως φαίνεται δεν θα βγει ούτε τη νέα σεζόν. Είναι σαν να έχεις ένα βενζινοκίνητο αυτοκίνητο 130 εκατ. ευρώ ετησίως και κάποιοι να βάζουν diesel σε αυτό. Λογικό είναι να μπλοκάρει, γι' αυτό κόψτε τις μαλακίες γιατί μου γυρίζουν τα αρχ...», έλεγε εκνευρισμένος σε μια συνέντευξη Τύπου τον Ιανουάριο του 2011, βλέποντας ότι όλα πήγαιναν κατά διαόλου.

Η περίοδος δεν ήταν απλά δύσκολη για την Γιουβέντους. Ηταν τόσο δύσκολη ώστε ο Αντρέα να πρέπει να περάσει αυτή τη δοκιμασία για να αποδείξει ότι είναι Ανιέλι. Και το απέδειξε. Αποφεύγοντας να διαφημίζει τον εαυτό του, μένοντας μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας όσο αυτό είναι εφικτό, χωρίς καμία διάθεση για... πολιτικές παρεμβάσεις όπως, για παράδειγμα, έκαναν οι πρόγονοι του όταν το έκριναν απαραίτητο, πέντε χρόνια μετά ο πρόεδρος της Κυρίας μπορεί να καμαρώνει για μια σειρά από γεγονότα...

Είναι αυτός που εγκαινίασε το πρώτο ιδιόκτητο γήπεδο της Ιταλίας, αυτός που επανέφερε την ομάδα στην κορυφή, αυτός που την έβαλε ξανά στον ευρωπαϊκό χάρτη με την περσινή παρουσία στον τελικό του Champions League και την 1η θέση στο ranking της UEFA σε ό,τι αφορά την Ιταλία, αυτός που έφερε τον πρώτο θετικό ισολογισμό μετά το 2006... Η Γιουβέντους που έχανε συνεχώς χρήματα μετά το Calciopoli και είχε μηδαμινά έσοδα σε σχέση με τη δυναμική της και με ό,τι συνέβαινε πριν το σκάνδαλο, έφτασε να έχει το ποσό-ρεκόρ των 328 εκατ. ευρώ ως έσοδα για το 2015.

«Ακόμη, όμως, απέχουμε από τους παραδοσιακούς αντιπάλους μας στην Ευρώπη», λέει ο ίδιος όταν ερωτάται για την οικονομική αναγέννηση, έχοντας φροντίσει από το καλοκαίρι του 2013 να ενημερώσει τους τιφόζι για το πώς έχουν τα πράγματα: «Αν ανοίξω το πορτοφόλι μου, μπορώ να αγοράσω μέσα σε μία μέρα οποιονδήποτε ποδοσφαιριστή του κόσμου. Η Γιουβέντους του μέλλοντος, όμως, θα μάθει να ζει από τα έσοδα της και όχι από τις δικές μας ορέξεις». Ετσι έχουν τα πράγματα και σε όποιον αρέσει... Και βασικά αρέσει, γιατί εξελίσσει κανονικά το πλάνο του, το οποίο προβλέπει το πρότζεκτ Continassa, την κατασκευή δηλαδή μιας Μπιανκονέρα πολιτείας γύρω από το Juventus Stadium ώστε τα έσοδα να εκτιναχθούν και να φτάσουν αυτά των Ευρωπαίων ανταγωνιστών, ανοίγοντας παράλληλα κατά πολύ την ψαλίδα από όσους Ιταλούς αντιπάλους δεν δείχνουν διάθεση να ακολουθήσουν.

Οχι ότι αυτό απαραίτητα του αρέσει. Επειδή ζει στο 2016 -δηλαδή στην εποχή που το ποδόσφαιρο είναι καθαρά επιχείρηση- και όχι στη δεκαετία του '80 ή του '90, ο Ανιέλι ξέρει ότι όσο πιο δυνατοί είναι οι αντίπαλοι τόσο πιο εμπορικό θα είναι το προϊόν, άρα θα είναι μεγαλύτερο και το δικό του κομμάτι από την πίτα. Ο Τζιάνι, για παράδειγμα, μάλλον θα απολάμβανε το γεγονός ότι οι άλλες μεγάλες ή δυνατές ομάδες της Ιταλίας δυσκολεύονται να φτιάξουν το γήπεδο τους. Ο Ουμπέρτο ούτε θα χαιρόταν ούτε θα λυπόταν. Ο Αντρέα στις 29/1/14 πήγε στην ιταλική Βουλή και απευθύνθηκε στους πολιτικούς, ζητώντας νόμους με τους οποίους θα γινόταν πιο εύκολο για όλους να φτιάξουν γήπεδα. Δεν το έκανε από την καλή του την καρδιά. Το παραδέχθηκε, άλλωστε, στην ομιλία του. Το έκανε επειδή ξέρει ότι έτσι θα βγει κερδισμένος και ο ίδιος. Ανιέλι είναι...

Κι επειδή είναι Ανιέλι, έχει εξηγήσει και τον τρόπο με τον οποίο δουλεύει στη Γιουβέντους ώστε να μην υπάρξουν ποτέ ξανά προβλήματα: «Κάθε χρόνο υπολογίζουμε το χειρότερο δυνατό σενάριο. Οχι ότι δεν θα πάρουμε το πρωτάθλημα, αυτό είναι λογικό να συμβεί κάποια στιγμή, αλλά ότι δεν θα βγούμε καν στο Champions League και ότι στην Ευρώπη θα αποκλειστούμε νωρίς. Ετσι είμαστε πάντα θωρακισμένοι ό,τι κι αν μας τύχει και το πλάνο μας για την συνεχή άνοδο δεν κινδυνεύει».

Αν ο Αντρέα Ανιέλι παρέλαβε μια Γιουβέντους που βούλιαζε, ο Αουρέλιο Ντε Λαουρέντις πήρε μια Νάπολι που ήταν ήδη στον πάτο. Στις 10 Σεπτεμβρίου 2004 ο ανηψιός του Ντίνο, με την περίφημη εταιρία παραγωγής ταινιών στην Ιταλία και το Hollywood, πλήρωσε 30 εκατ. για να αγοράσει... ένα χαρτί, όπως είπε ο ίδιος λίγα χρόνια μετά. «Ξέρετε τι ήταν η Νάπολι όταν έδωσα εκείνα τα χρήματα; Ενα χαρτί, αυτό ήταν. Ενα χαρτί που έλεγε ότι είμαι ο νέος ιδιοκτήτης. Ιδιοκτήτης σε τι όμως; Δικό μας γήπεδο δεν είχαμε και δεν έχουμε, τις εγκαταστάσεις έπρεπε να τις ξαναφτιάξω, το ρόστερ ήταν ό,τι να 'ναι, γραφεία δεν υπήρχαν. Αν γυρίσω κάποια στιγμή ταινία με την εμπειρία μου στη Νάπολι θα σαρώσω τα Oscar», έλεγε σε μια συνέντευξη του για λογαριασμό της UEFA όταν οι Παρτενοπέι συμμετείχαν το 2012 στο Champions League.

Η αποφασιστικότητα του, πάντως, όταν αναλαμβάνει ένα project και ο ενθουσιασμός που γενικά τον χαρακτηρίζει ως άνθρωπο, τον έκανε εξαρχής να δηλώνει σίγουρος ότι θα πετύχει. «Για να νικήσεις πρέπει να χτίσεις, να βάλεις βάσεις. Τα πρώτα πέντε χρόνια τα χρειάζομαι για να οργανώσω τη διοίκηση, να οργανώσω όλο αυτό το χάος. Τα επόμενα πέντε χρόνια θα πρέπει να νικήσουμε», ήταν η πρώτη του δήλωση ως ιδιοκτήτης της... Napoli Soccer, όπως ήταν η ονομασία στη Serie C, πληρώνοντας στη συνέχεια αρκετά ακόμη για να ξαναπάρει η Νάπολι το κανονικό όνομα της. Και είναι αλήθεια ότι ο Ντε Λαουρέντις κράτησε τον λόγο του, δείχνοντας απόλυτη συνέπεια με τις πράξεις του.

Τρία χρόνια μετά την είσοδο του στο ποδόσφαιρο, η Νάπολι ήταν ξανά στη Serie A και από τότε άρχισε η σταδιακή άνοδος της. Η δεύτερη πεναετία, αυτή κατά την οποία έπρεπε να νικήσει, σύμφωνα με τις εξαγγελίες του, άρχισε με την ομάδα του Βάλτερ Ματσάρι να γίνεται ξαφνικά διεκδικήτρια του τίτλου, ο οποίος όμως κατέληξε στη Μίλαν (2011). Το εισιτήριο για το Champions League, πάντως, ήταν ήδη θρίαμβος για τον presidente, ο οποίος ένα χρόνο νωρίτερα, το καλοκαίρι του 2010, είχε κάνει την κίνηση που άλλαξε τα πάντα: Αγόρασε από την Παλέρμο τον Εντινσον Καβάνι. Ο Ουρουγουανός δεν πρόσφερε στους Παρτενοπέι μόνο με τα γκολ που έβαζε κάθε εβδομάδα αλλά και με τα χρήματα που έφερε όταν ζήτησε μεταγραφή.

Τα 63 εκατ. ευρώ που μπήκαν στο ταμείο από την πώληση του στην Παρί Σεν Ζερμέν ήταν ακριβώς ό,τι χρειαζόταν ο Ντε Λαουρέντις ώστε να βάλει τη Νάπολι στον ίσιο δρόμο από όλες τις απόψεις. Για όποιον δεν το ξέρει, οι Παρτενοπέι -οι οποίοι έχουν πανηγυρίσει δύο Coppa Italia και ένα ιταλικό Σούπερ Καπ σε αυτά τα χρόνια κυριαρχίας της Γιουβέντους- ήταν η μοναδική ομάδα στην Ιταλία η οποία επί οκτώ σερί χρόνια -όχι ένα ή δύο, οκτώ σερί χρόνια- παρουσίαζε θετικό ισολογισμό. Ο πρόεδρος έχει αποφασίσει εδώ και χρόνια ότι η Νάπολι θα ζει από τα έσοδα της και έχει καταφέρει να παρουσιάζει μια ομάδα που έχει τη 2η θέση της Ιταλίας στο ranking της UEFA σεβόμενη σε απόλυτο βαθμό το Financial Fair Play, πριν καν το επιβάλει ο Μισέλ Πλατινί σε όλους!

Ειδικά η σεζόν 2013-14 ήταν η καλύτερη στην ιστορία του συλλόγου καθώς παρουσίασε έσοδα που έφτασαν στα 237 εκατ. ευρώ, ποσό-ρεκόρ από την ημέρα ίδρυσης! Ολο αυτό, πάντως, κινδύνεψε να το τινάξει στον αέρα ο... Ράφα Μπενίτεθ καθώς η αποτυχία του να βγάλει την ομάδα στο Champions League για δύο σερί χρονιές είχε ως συνέπεια ο ισολογισμός του 2015 να κλείσει για πρώτη φορά με αρνητικό πρόσημο... Η ζημιά ήταν στα 13 εκατ. ευρώ αλλά ο Ντε Λαουρέντις είχε φροντίσει να κάνει μια... αποταμίευση 72 εκατ. ευρώ την προηγούμενη 8ετία οπότε οι Παρτενοπέι άντεξαν και δεν γονάτισαν οικονομικά. Απλά, έκαναν το προφανές: Αποφάσισαν να μην κρατήσουν τον Ισπανό και προσέλαβαν τον Μαουρίτσιο Σάρι.

«Οι καλύτερες ταινίες, τελικά, γυρίζονται στην επαρχία», έλεγε το περασμένο καλοκαίρι ο Ντε Λαουρέντις, εξηγώντας την απόφαση του να αφήσει τον πολυδιαφημισμένο Μπενίτεθ και να εμπιστευθεί τον άγνωστο Ιταλό. Αυτόν, που τον Ιούνιο του 2015 έπαιζε δυνατά για τον πάγκο της Μίλαν αλλά οι Μπερλουσκόνι-Γκαλιάνι θεώρησαν ότι ο προπονητής της Εμπολι δεν μπορεί να σταθεί σε αυτό το επίπεδο. Θα έχει πολλή πλάκα, τελικά, αν τον Μάιο ο 57χρονος Σάρι στέκεται πιο ψηλά από όλους ως πρωταθλητής Ιταλίας με τη Νάπολι! Μια Νάπολι, η οποία θέλει να κάνει το επόμενο βήμα και να αγοράσει το San Paolo ώστε να έχει το δικό της γήπεδο, το οποίο θα ανακατασκευάσει, μειώνοντας τη χωρητικότητα του στις 40.000.

«Αυτή είναι η ιδανική χωρητικότητα με βάση την γενικότερη οικονομική κατάσταση, εκτός κι αν θεωρείται ότι ο Ανιέλι είναι χαζός και δεν ξέρει», είπε σχετικά ο Ντε Λαουρέντις, ο οποίος έχει ήδη συμφωνήσει με τον αρχιτέκτονα που ανέλαβε το Juventus Stadium αλλά δεν μπορεί να συμφωνήσει προς το παρόν με τις τοπικές Αρχές. «Θα πω πολλά για τους Ιντερίστες της νομαρχίας αν ανοίξω το στόμα μου αλλά κρατιέμαι ακόμη...», ήταν η ατάκα του προέδρου, ο οποίος είναι άνθρωπος με τον οποίο δεν θες να τσακωθείς αν έχει όρεξη. Το είχαν καταλάβει, άλλωστε, οι υπεύθυνοι της Lega στην κλήρωση του πρωταθλήματος το καλοκαίρι του 2011, όταν θεώρησε ότι... στήνουν τη Νάπολι επειδή δεν του άρεσε το πρόγραμμα και ήρθε η έκρηξη...

«Είναι όλα εναντίον μας... Ντρέπομαι που είμαι Ιταλός, θέλω να αλλάξω υπηκοότητα! Θα γυρίσω στον κινηματογράφο», φώναζε σε έξαλλη κατάσταση και στη συνέχεια έφυγε από το κτίριο με τόσα νεύρα ώστε να... ξεχάσει τους σωματοφύλακες και να σταματήσει έναν άγνωστο που περνούσε εκείνη την στιγμή με τη βέσπα του, ανεβαίνοντας πίσω και φωνάζοντας του να τρέξει! Προεδράρα...

Οσο για τις σχέσεις των Αντρέα Ανιέλι και Αουρέλιο Ντε Λαουρέντις; Στην πρώτη διετία του αφεντικού της Γιουβέντους (2010-12) ήταν καλές. Στη συνέχεια βρέθηκαν σε απέναντι στρατόπεδα, τόσο στις εκλογές της Ομοσπονδίας όσο και της Lega. Από την μία ο Ανιέλι με τους Τζέιμς Παλότα (Ρόμα), Ερικ Τοχίρ (Ιντερ) και Αντρέα Ντέλα Βάλε (Φιορεντίνα), από την άλλη ο Ντε Λαουρέντις με τους Αντριάνο Γκαλιάνι (Μίλαν), Κλαούντιο Λοτίτο (Λάτσιο) και Ενρίκο Πρετσιόζι (Τζένοα). Οι δεύτεροι ήταν αυτοί που επικράτησαν σε κάθε ψηφοφορία αλλά τον τελευταίο χρόνο κάτι άλλαξε...

Μετά την μεταγραφή του Μανόλο Γκαμπιανίνι στη Νάπολι, οι Ντε Λαουρέντις και Ανιέλι ήρθαν πιο κοντά, σε σημείο που το αφεντικό της Νάπολι να δηλώνει το περασμένο καλοκαίρι ότι «θα πρέπει επιτέλους στο ιταλικό ποδόσφαιρο να αλλάξουν κάποια πράγματα και να αναλάβουμε όσοι έχουμε όρεξη να επενδύσουμε πραγματικά, όσοι αντιλαμβανόμαστε πώς πρέπει να προχωρήσουμε στο μέλλον. Ο Μαουρίτσιο Μπερέτα είναι ένας ανίκανος, τον οποίο έχει δεμένο με λουρί ο Λοτίτο και τον κατευθύνει όπως θέλει»...

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

 

SERIE A Τελευταία Νέα