Ως παίκτης ξεχώριζε για το «εγκεφαλικό» και χαμηλών τόνων παιχνίδι, την ποιότητα και τη διάρκεια του. Μετά το πέρασμα του λοιπόν στους πάγκους και φορώντας το κοστούμι του προπονητή, δεν κάνει κάτι διαφορετικό: έχει κοουτσάρει ορισμένες εκ των σπουδαιότερων ευρωπαϊκών ομάδων, έχει κατακτήσει κάθε μεγάλο τίτλο, ενώ ο τρόπος με τον οποίο διαχειρίζεται τις βεντέτες και αναδεικνύει τον πιο ανιδιοτελή εαυτό τους, θέτοντας τους στις υπηρεσίες της ομάδας, τον καθιστούν ξεχωριστό!

Κανείς δεν ξέρει τι θα κατακτήσουν οι Βαυαροί με τον Πεπ στον πάγκο έως τον Μάιο, όμως έτσι κι αλλιώς η πρόκληση του Αντσελότι απ’ το καλοκαίρι και μετά θα είναι τεράστια. Με τη Μπάγερν θα επιδιώξει να κατακτήσει το τέταρτο Τσάμπιονς Λιγκ στην καριέρα του ως προπονητής και το τρίτο με διαφορετική ομάδα, μπαίνοντας σε μια κατηγορία που θα περιέχει μόνο το όνομα του! Έπειτα, αν καταφέρει φυσικά κάτι τέτοιο, μπορεί να αφήσει όλους τους υπόλοιπους να «μαλώνουν» για το ποιός είναι ο καλύτερος προπονητής στον κόσμο: ο Γκουαρδιόλα, ο Μουρίνιο, ο Φέργκιουσον ή άλλος…

1. Ο «ειδικός» του Τσάμπιονς Λιγκ!

Είναι ήδη ο μόνος που έχει κατακτήσει τρις το Τσάμπιονς Λιγκ (Μίλαν 2003 & 2007, Ρεάλ Μαδρίτης 2014) με παραπάνω από μια ομάδα. Μοναδικός που συγκρίνεται μαζί του είναι ο Μπομπ Πέισλι, που πανηγύρισε την κατάκτηση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών επίσης τρεις φορές αλλά με μια ομάδα, τη Λίβερπουλ (1977, 1978, 1981). Μοναδικός που μπορεί να τον φτάσει… άμεσα είναι ο Πεπ Γκουαρδιόλα, αν φτάσει με τη Μπάγερν στην κορυφή (Μπαρτσελόνα 2009 & 2011).

2. Ο ποδοσφαιριστής «Καρλέτο»

26 συμμετοχές με την Εθνική Ιταλίας, Παγκόσμιο Κύπελλο με τη «σκουάντρα - ατζούρα» το 1990, πρωταθλήματα με τη Ρόμα (1979-1987) και τη Μίλαν (1987-1992). Ο Αντσελότι ήταν εξίσου πετυχημένος ως παίκτης, όσο κατέστη και ως προπονητής. Όσον αφορά την Ευρώπη, με τη Μίλαν κατέκτησε την κορυφή της και το Κύπελλο Πρωταθλητριών δυο συνεχόμενες χρονιές (1989 - 1990). Εκτός απ’ το πασίγνωστο «Καρλέτο», έγινε γνωστός και ως «Karlchen».

3. Η τραυματική εμπειρία στο Τορίνο

Μετά τη Ρετζιάνα (’95-’96) και την Πάρμα (’96-’98), «παρθενική» εμπειρία σε πάγκο μεγάλης ομάδας ήταν αυτή στη Γιουβέντους (’99-’01), με την οποία κατέκτησε μόνο το Κύπελλο Ιντερτότο (2001). Εκεί οι τιφόζι δεν τον υποδέχθηκαν καλά, λόγω του παρελθόντος του σε Μίλαν και Ρόμα, αναρτώντας μάλιστα πανό στο γήπεδο στο οποίο αναγραφόταν «Ένα γουρούνι δεν μπορεί να γίνει καλός προπονητής». Άμα τη φυγή του απ’ τους «μπιανκονέρι», ενδεχομένως αυτοί να αισθάνθηκαν δικαιωμένοι, σίγουρα όμως όχι στη συνέχεια της καριέρας του «Καρλέτο». Ο ίδιος μάλιστα, χρόνια αργότερα, σαν προπονητής της Μίλαν, είχε υψώσει το μεσαίο του δάχτυλο στους οπαδούς της «Μεγάλης Κυρίας»!

4. Η πιο βαθιά «πληγή»…

25 Μαϊου 2005, ώρα 22.30 και στα αποδυτήρια της Μίλαν στο «Κεμάλ Ατατούρκ» επικρατεί χαρά ενόψει του διαφαινόμενου, λόγω του 3-0 επί της Λίβερπουλ στο ημίχρονο, τροπαίου Τσάμπιονς Λιγκ. Ο Κρέσπο δήλωνε χρόνια αργότερα πως «κανείς δεν πανηγύριζε, παίκτες σαν τον Κοστανκούρτα, τον Μαλντίνι και τον Πίρλο δεν είναι ηλίθιοι να πανηγυρίζουν πριν τελειώσει ένας τελικός». Σίγουρα πάντως κανείς δεν περίμενε ό,τι ακολούθησε και την ολική επαναφορά της Λίβερπουλ, που τελικά κατέκτησε την κούπα. Ο Αντσελότι είχε δηλώσει πως ήθελε να ξαναπαίξει τον αγώνα αμέσως μετά τη λήξη του! Η κούπα στην Αθήνα δυο χρόνια μετά ήρθε να «γλυκάνει» κάπως μια ανείπωτη πίκρα για τους Μιλανέζους…

5. Ο αγρότης!

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην πόλη Ρέτζιο Εμίλια, στη βόρεια Ιταλία. Η φωτογραφία είναι απ’ τα κτήματα της οικογένειας του, στα οποία έμαθε να ασχολείται και με αγροτικές εργασίες. Όπως έχει πει ο ίδιος, «η δουλειά στο χωράφι μοιάζει με το ποδόσφαιρο. Χρειάζονται και τα δυο ησυχία, υπομονή και σχέδιο». Από κει ορμώμενοι τον αποκάλεσαν «γουρούνι» οι οπαδοί της Γιουβέντους, για να απαντήσει ο ίδιος πως «είναι ασέβεια προς τα γουρούνια να χρησιμοποιείται το όνομα τους ως προσβολή για κάποιον»…

6. Πρέμιερ Λιγκ και ρεκόρ!

Το 2009 μετακόμισε στο Λονδίνο και την Τσέλσι, ψάχνοντας τις επιτυχίες μακριά απ’ τη Μίλαν. Αυτό που κατάφερε ήταν να κερδίσει το ντάμπλ και μάλιστα με ρεκόρ σκοραρίσματος, καθώς οι «μπλε» είδαν δίχτυα μόνο για το πρωτάθλημα 103 φορές! Την επόμενη σεζόν η Τσέλσι κατετάγη δεύτερη και έφτασε μέχρι τα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ, με τον Ρόμαν Αμπράμοβιτς να αποφασίζει την απομάκρυνση του.

7. Ο «έρωτας» των δισεκατομμυριούχων (Αράβων)!

Μετά τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι και τον Ρώσο μεγιστάνα, το 2011 ήρθε η σειρά του Νασέρ Αλ - Κελαΐφι να τον βάλει στο «μάτι». Έτσι, για δυο σεζόν μέχρι το 2013 έγινε προπονητής της Παρί Σεν Ζερμέν. Εκεί η συγκομιδή ήταν ομολογουμένως φτωχή, όμως στη δεύτερη σεζόν οδήγησε τους Παριζιάνους στο πρώτο πρωτάθλημα μετά από το 1994.

8. Το «θαύμα» του Μονάχου

Η Ρεάλ έψαχνε προπονητή που θα κατάφερνε να εκπληρώσει το απωθημένο της «decima», κάτι για το οποίο αντάξιος δεν αποδείχθηκε ούτε ο Μουρίνιο. Το 2013 ο Αντσελότι βρέθηκε στη Μαδρίτη για να πάρει τη δουλειά και κατάφερε κάτι που όσο εύκολο κι αν ακούγεται, δεν είναι: έφτιαξε μια «εκθαμβωτική» Ρεάλ που έφτασε στην κορυφή της Ευρώπης παίζοντας καταπληκτικό ποδόσφαιρο! Στα ημιτελικά, μετά το 2-1 του Μπερναμπέου, συνέτριψε τη Μπάγερν στην Αλιάντς Αρίνα με 0-4 σε μια μοναδική παράσταση, μετά την οποία ο Κριστιάνο Ρονάλντο δήλωσε: «ό,τι είδατε σήμερα είναι δουλειά του Αντσελότι»!

Η επόμενη σεζόν ξεκίνησε εντυπωσιακά, με τους «μπλάνκος» να συμπληρώνουν 22 σερί νίκες μέχρι τα Χριστούγεννα, όμως μετά να «ξεφουσκώνουν» και στο τέλος να μην κατακτούν τίποτα και τον Φλορεντίνο Πέρεθ να αποφασίζει το τέλος της παρουσίας του στη Μαδρίτη.

9. Πρωταθλητής (;)

Όσο αναντίρρητο είναι πως έχει περάσει στο πάνθεον της ιστορίας του Τσάμπιονς Λιγκ, άλλο τόσο προκαλεί εντύπωση πως έχει κατακτήσει μόλις 3 φορές το πρωτάθλημα με τις ομάδες που προπόνησε. Με τη Μίλαν μάλιστα, απ’ το 2001 έως το 2009 που έμεινε στον πάγκο της, κατάκτησε μόλις μια φορά τη Serie A και δυο το Τσάμπιονς Λιγκ! Εκτός αυτού, έχει πανηγυρίσει την Πρέμιερ Λιγκ και τη Λιγκ 1, όχι όμως και την Λα Λίγκα, σε ένα ομολογουμένως περίεργο στατιστικό στοιχείο…

10. «Χρυσάφι» παντού!

Απ’ την άλλη, προπονώντας Γιουβέντους, Μίλαν, Τσέλσι, Παρί και Ρεάλ, κατέκτησε ένα σωρό τρόπαια, ενώ το γερμανικό είναι το τελευταίο που απομένει για να συμπληρωθούν τα κορυφαία πέντε στην Ευρώπη, μαζί με το αγγλικό, το ιταλικό, το γαλλικό και το ισπανικό. Εκτός πρωταθλημάτων και Τσάμπιονς Λιγκ, έχει κατακτήσει επίσης: Σούπερ Καπ Ευρώπης (2003, 2007, 2014), Κύπελλο Ιταλίας (2003), Σούπερ Καπ Ιταλίας (2003), Κομμιούνιτι Σίλντ (2009), Κύπελλο Αγγλίας (2013), Κύπελλο Ισπανίας (2014), Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων (2007, 2014).

11. Ο «μάστερ» των σταρ!

Έχει τον τρόπο του με τις βεντέτες. Τόσο ο ίδιος θέλει να τους προπονεί, όσο και οι ίδιοι δεν έχουν ποτέ παράπονο απ’ αυτόν! «Έχω πάντα ευγενική συμπεριφορά με τους παίκτες μου. Παίκτες παγκόσμιας εμβέλειας είναι εύκολοι προς την διαχείριση, γιατί είναι οι καλύτεροι και καταλαβαίνουν αμέσως τι χρειάζεται να κάνουν», έχει πει ο Ιταλός, που παρεπιπτόντως μιλάει 4 γλώσσες (όχι γερμανικά)… Οι Ισπανοί δημοσιογράφοι έχουν ακόμα να λένε για την «καλύτερη περίοδο της καριέρας του Σέρχιο Ράμος», με προπονητή τον Αντσελότι, Πίρλο, Νέστα και Μαλντίνι έτρεφαν μεγάλο σεβασμό στον «Καρλέτο», ενώ ο Κριστιάνο Ρονάλντο είχε εκφράσει πέρυσι ανοικτά την επιθυμία του να συνεχιστεί η συνεργασία του στους «μερέγχες» μαζί του.

12. «Τζέντλεμαν»

Είναι ένα απ’ τα βασικά χαρακτηριστικά του! Σπάνια βγαίνει απ’ τα ρούχα του, ακόμα σπανιότερα μαλώνει με προπονητές ή παίκτες άλλης ομάδας (αν έχει συμβεί ποτέ), ενώ ποτέ δεν εκφράζει (άκομψα ή και μη) παράπονα προς τους διαιτητές. Το ατάραχο στυλ με την τσίχλα στο στόμα και τα μάτια καρφωμένα στο γήπεδο, δίχως φωνές, εκρήξεις, συναισθηματισμούς και χειρονομίες, τον περιγράφει σχεδόν στην εντέλεια!

Υ.Γ: Δεν έχει χάσει ποτέ απ’ τη Μπάγερν Μονάχου ως αντίπαλος της!