Ο καθρέφτης μιας ομάδας, λένε, είναι η μεσαία γραμμή της. Αν δεχθούμε ότι αυτό ισχύει, έχουμε ακόμη μία εξήγηση -ή επιχείρημα, ανάλογα την σκοπιά από την οποία το βλέπει κανείς- για την ομαδάρα που παρουσίασε στη δεκαετία του '90 ο Μαρτσέλο Λίπι. Μέσα στα επιτεύγματα εκείνης της Γιουβέντους, την περίοδο 1994-98, δεν πρέπει να λογίζονται μόνο τα τρία πρωταθλήματα, το κύπελλο, τα ιταλικά Σούπερ Καπ, το Champions League (1996), το ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ, το Διηπειρωτικό Κύπελλο ή οι τέσσερις σερί ευρωπαϊκοί τελικοί (1995 UEFA, 1996-97-98 Champions League) αλλά και το γεγονός ότι έβγαλε προπονητές. Τρεις από αυτούς, ήταν μέσοι. Αντόνιο Κόντε, Ντιντιέ Ντεσάμπ, Πάουλο Σόουζα. Ο Ιταλός έκανε καριέρα με τη δύναμη και το πάθος. Ο Γάλλος με το μυαλό. Ο Πορτογάλος με το μυαλό και τα πόδια και αυτά θέλει και ως προπονητής, αν κρίνουμε από τη φετινή Φιορεντίνα.

Το πώς αποφασίζει ο καθένας να επιλέξει την ομάδα που θα υποστηρίζει ή θα μισεί, είναι δικό του θέμα. Σε μερικές περιπτώσεις, πάντως, μπορεί και να αποφασίζει κάποιος άλλος. Οπως, για παράδειγμα, η μοίρα... Στην περίπτωση του Σόουζα παίζει σοβαρά να έγινε κάτι τέτοιο αφού για κάποιο λόγο, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, οι Μπιανκονέρι ήταν και είναι πάντα εκεί. Ως μέλος της, κατά πάσα πιθανότητα, καλύτερης φουνιάς ποδοσφαιριστών που έβγαλε η Πορτογαλία, ο Πάουλο ήθελε να κατακτήσει με την Μπενφίκα το κύπελλο UEFA του 1993. Θα μπορούσε και να το πετύχει αν δεν έβρισκε μπροστά του στους «8» την Κυρία. Ο Σόουζα έκανε ό,τι μπορούσε αλλά δεν τα κατάφερε.

Κατάφερε, όμως, να κερδίσει την εκτίμηση του Τζιοβάνι Τραπατόνι, που σημείωσε το όνομα του. Ως εκεί όμως... Ο «Τραπ» παρέμεινε και την επόμενη σεζόν στη Γιουβέντους αλλά δεν έκανε κάποια πρόταση απόκτησης του Πορτογάλου. Αυτή θα γινόταν το καλοκαίρι του 1994, αποτελώντας μια από τις πρώτες μεταγραφές της εποχής Λίπι-Μότζι. Μια εποχή, όπως προαναφέραμε, γεμάτη επιτυχίες, με τον Σόουζα να αποτελεί βασικό μέλος αυτών. Τα λέει όλα, άλλωστε, το γεγονός ότι ο τυπάς με το Νο6 στην πλάτη αναδείχθηκε καλύτερος παίκτης της ομάδας την σεζόν 1994-95, κατά την οποία οι Μπιανκονέρι επέστρεψαν στην κορυφή μετά από εννιά χρόνια, κατακτώντας και το Coppa Italia ενώ ήταν και στον τελικό του UEFA.

«Το να με ψηφίσουν ως MVP οι συμπαίκτες μου και οι προπονητές, το να με αγαπάνε οι τιφόζι σε μια σεζόν στην οποία η Γιουβέντους παίρνει πρωτάθλημα μετά από εννιά χρόνια, είναι το μάξιμουμ», έλεγε τότε. Και έλεγε ψέματα... Το καλύτερο θα ήταν μπροστά, τόσο για τους Μπιανκονέρι όσο και για τον ίδιο ξεχωριστά. Την επόμενη σεζόν ο Πορτογάλος είναι ακόμη καλύτερος και η Κυρία θα γίνει πρωταθλήτρια Ευρώπης, με τον ίδιο να σκοράρει και στη ρεβάνς του ημιτελικού με τη Ναντ στη Γαλλία. Αρα, μάλλον δεν είχε καμία ποδοσφαιρική εξήγηση η απόφαση πώλησης του Πάουλο. Ενδεχομένως αυτή να κρυβόταν στα κουτσομπολιά της εποχής, που τον ήθελαν να περνάει ωραία με την... κόρη του Λίπι.

Οπως και να έχει, το καλοκαίρι του 1996 η Γιούβε έδωσε τον Σόουζα στην Ντόρτμουντ και σχεδόν ένα χρόνο μετά θα το μετάνιωνε πικρά... Στις 28 Μαΐου 1997, στον τελικό του Μονάχου, ο Πορτογάλος θα είναι ένας από τους ηγέτες στο εντυπωσιακό 3-1 της Μπορούσια επί των Τορινέζων, για να γίνει έτσι ένας από τους μόλις τρεις (Μαρσέλ Ντεσαϊγί και Σαμουέλ Ετό οι άλλοι δύο) που κατέκτησαν αυτόν τον τίτλο για δύο σερί χρόνια με δύο διαφορετικές ομάδες. Το είχε πει, άλλωστε, την ημέρα της παρουσίασης του από τους Βεστφαλούς: «Ηρθα εδώ για να πάρω το Champions League ξανά»! Και αφού το είπε, το έκανε...

Από την Γερμανία θα φύγει το καλοκαίρι του 1998, για να βρεθεί ξανά στον δρόμο των Μπιανκονέρι. Αυτή τη φορά, αποφασίζοντας να υπογράψει συμβόλαιο με την Ιντερ, για να γίνει έτσι για τους πρώην οπαδούς του... mercenario (μισθοφόρος). Τα προβλήματα στο γόνατο, όμως, δεν έλεγαν να εγκαταλείψουν τον Πορτογάλο, μέχρι που τον εγκατέλειψαν τελικά οι Νερατζούρι. Ειδικά από την στιγμή που είχε αναλάβει την τεχνική ηγεσία ο Λίπι... Παρ' όλα αυτά, οι δρόμοι των Σόουζα-Γιουβέντους θα συναντηθούν ξανά καθώς το καλοκαίρι του 2000 ο Πορτογάλος στέλνει κάμποσους οπαδούς του Παναθηναϊκού στο αεροδρόμιο για να τον υποδεχθούν.

Λίγους μήνες μετά, τον Νοέμβριο, έστειλε και τους τιφόζι των Μπιανκονέρι στο αεροδρόμιο Caselle του Τορίνο για να «υποδεχθούν» την ομάδα τους μετά τον πρόωρο αποκλεισμό στο Champions League. Ενας αποκλεισμός που έφερε την υπογραφή του Πάουλο, ο οποίος διέσυρε τον αχαρακτήριστο Φαν Ντερ Σαρ, ανοίγοντας τον δρόμο για το 3-1 των Πράσινων! Και το χάρηκε πολύ. Οπως χαιρόταν, αφού ήταν σαν προπονητής στον αγωνιστικό χώρο σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του, να δίνει οδηγίες στους συμπαίκτες του για το πού και πώς θα πρέπει να κινούνται. Αν κάποιοι, από εκείνο το ρόστερ του Παναθηναϊκού, έβγαλαν λεφτά από το ποδόσφαιρο, το οφείλουν σε πολύ μεγάλο βαθμό στον Σόουζα.

Τώρα, 15 χρόνια μετά, ο Πορτογάλος και οι Τορινέζοι ανταμώνουν και πάλι, με τον πρώτο να είναι προπονητής πλέον. Και όχι οποιασδήποτε ομάδας αλλά της μισητής Φιορεντίνα. Μιας ομάδας που μετά τις πρώτες 15 αγωνιστικές είναι στο +5 από την Γιουβέντους και στο -1 από την κορυφή, παίζοντας -μαζί με τη Νάπολι- το ωραιότερο ποδόσφαιρο στην Ιταλία μέχρι στιγμής. Μυαλό και πόδια χρησιμοποίησε για να κάνει καριέρα ως ποδοσφαιριστής ο Πορτογάλος, αυτά ζητάει τώρα και από τους παίκτες του. Οι Βιόλα είναι μια ομάδα που προσφέρει θέαμα και παράλληλα έχει λογική, ισορροπία και «κακία» όταν χρειάζεται.

Ο άνθρωπος που το καλοκαίρι, στην παρουσίαση της ομάδας, έπρεπε να χοροπηδάει στον ρυθμό του «chi non salta è bianconero» για να παραβλεφθεί το... αμαρτωλό παρελθόν του, έχει κάνει μέσα σε λίγους μήνες όλη την Φλωρεντία να χοροπηδάει από την χαρά της. Η δική του Φιορεντίνα έχει -παρέα με την Ρόμα- την καλύτερη επίθεση της Serie A με 30 γκολ και την τρίτη καλύτερη άμυνα (12), πίσω από Ιντερ (9) και Γιουβέντους (11). Εχει το υψηλότερο ποσοστό κατοχής μπάλας με 60,7% και έχει καταφέρει να συνδυάσει έμπειρους και νέους ποδοσφαιριστές. Ο Μπόρχα Βαλέρο, για παράδειγμα, έχει αναγεννηθεί σε σχέση με την τελευταία σεζόν του Βιτσέντσο Μοντέλα, ο Ιλιτσιτς είναι πιο ουσιαστικός από ποτέ, ο Ροντρίγκες στην άμυνα κάνει την πιο ώριμη σεζόν του και παράλληλα ο Μπερναρντέσκι έχει επιστρέψει εντυπωσιακά μετά τον σοβαρό τραυματισμό του και ο Βεσίνο μπαίνει στην ομάδα όπως πρέπει. Στον Σόουζα πιστώνονται όλα αυτά, όπως και η επιμονή του το καλοκαίρι στην απόκτηση του Κάλινιτς, τον οποίο θεωρούσε τον κατάλληλο φορ.

Εχοντας όλα αυτά, όπως και την κατάλληλη ψυχολογία όχι μόνο λόγω της 2ης θέσης στο Campionato αλλά και της πρόκρισης στο Europa League, η Φιορεντίνα ετοιμάζεται να ανηφορήσει στο Τορίνο με στόχο να παραμείνει σε τροχιά κορυφής και να σταματήσει την αντεπίθεση των Μπιανκονέρι. Την ίδια ώρα, οι πρώην συμπαίκτες του Πορτογάλου περιμένουν το ματς για να δουν και την αντιμετώπιση της οποίας θα τύχει από τους πρώην οπαδούς του. «Ανυπομονώ για την Κυριακή γιατί είναι ένα Γιουβέντους-Φιορεντίνα με βαθμολογικό ενδιαφέρον. Μπορεί και να ξαναδώ από κοντά τον Πάουλο, για τον οποίο ελπίζω το Juventus Stadium να έχει ένα καλό χειροκρότημα», τόνισε στο Sky Italia ο Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο ενώ και ο Τζιανλουίτζι Μπουφόν, που υπήρξε συμπαίκτης του Πορτογάλου για λίγο στην Πάρμα, είπε τα καλύτερα. Δύσκολο να δει ο Pinturicchio αυτό που θέλει αλλά ποτέ δεν ξέρεις...

«Θα πρέπει να το δούμε σαν ένα ματς όπως όλα τα άλλα, αν θέλουμε να αυξήσουμε τις πιθανότητες μας. Σε όποιο γήπεδο έχω πάει ως τώρα έχω εισπράξει σεβασμό και ελπίζω το ίδιο να γίνει και στο Τορίνο γιατί έδωσα το 100% στα δύο μου χρόνια στη Γιούβε», σχολίασε από την πλευρά του ο Σόουζα, ο οποίος θέλει να ζήσει ως προπονητής ό,τι και ως ποδοσφαιριστής και δεν το κρύβει. «Επέλεξα την Φιορεντίνα γιατί θέλω να εξελιχθώ από όλες τις απόψεις. Στην Ιταλία έχω την δυνατότητα να αντιμετωπίζω κάθε εβδομάδα προπονητές που λατρεύουν την τακτική, πράγμα που σημαίνει ότι μπορώ συνεχώς να βελτιώνομαι. Ο δρόμος προς την επιτυχία απαιτεί τον χρόνο σου και εγώ δουλεύω για να το πετύχω όσο το δυνατόν πιο σύντομα. Θέλω μέσα στην επόμενη πενταετία να έχω κατακτήσει το Champions League», είπε πριν δύο μέρες.

Με βάση το πώς το πάει η... μοίρα μέχρι τώρα, στο τέλος θα πιστέψει κανείς ότι μπορεί και να το ζήσει αυτό ο Σόουζα ως προπονητή της ομάδας, από την οποία ξεκίνησε η σχέση του με το calcio. Στο κάτω-κάτω, οι Κόντε και Ντεσάμπ έχουν ήδη κάτσει σε αυτόν τον πάγκο...