Οταν ήταν στα τμήματα υποδομής των Μπιανκονέρι τον ονόμασαν «Principino». Ο «Μικρός Πρίγκιπας», λόγω του... εκλεπτυσμένου στυλ παιχνιδιού του. Οταν προωθήθηκε στην πρώτη ομάδα, έγινε ο «νέος Ταρντέλι» λόγω της ικανότητας του όχι μόνο να παίζει στη μεσαία γραμμή αλλά να πατάει και στην αντίπαλη περιοχή για να σκοράρει. Εχοντας περάσει όλη του την ζωή ως Μπιανκονέρο, ο Κλαούντιο Μαρκίζιο είναι σίγουρο ότι θα γίνει μέτρο σύγκρισης για κάποιον άλλο πιτσιρικά τα επόμενα χρόνια. Απόδειξη, όπως καταλαβαίνει κανείς, ότι κάτι καλό έχει κάνει (και θα κάνει) στην καριέρα του...

Οταν τον ρώτησαν το 2013 πού θα ήθελε να ήταν αν δεν ήταν στη Γιουβέντους, απάντησε ως εξής: «Αν ήμουν σε άλλη ομάδα, θα απαντούσα ότι θα ήθελα να ήμουν στη Γιούβε». Η απάντηση του δείχνει... Juventinita και εξυπνάδα. Η λατρεία του για τους Μπιανκονέρι είναι εύκολο να εξηγηθεί. Γεννήθηκε στο Τορίνο, πήγε στα τμήματα υποδομής όταν ήταν 7 ετών και έζησε όλη την πορεία της ομαδάς του Μαρτσέλο Λίπι στα 90's ως ball boy. Η εξυπνάδα του αποδείχθηκε χρόνια αργότερα, όταν μπήκε στο γήπεδο ως παίκτης της πρώτης ομάδας και κέρδισε τους πάντες με την ικανότητα του να παίξει παντού. Τυπικά είναι αυτό που οι Ιταλοί ονομάζουν mezzala (εσωτερικός μέσος) αλλά ουσιαστικά παίζει παντού.

Ο πρώτος που το κατάλαβε αυτό ήταν ο Μαρτσέλο Λίπι, ο οποίος στη δεύτερη θητεία του στον πάγκο της Σκουάντρα Ατζούρα τον χρησιμοποίησε σαν αριστερό χαφ. «Εχει το μυαλό του Ντεσάμπ και τα πόδια του Πάουλο Σόουζα και αυτό θα το δείξει σε λίγα χρόνια, όταν θα νιώσει πρωταγωνιστής», έλεγε τότε ο «Πολ Νιούμαν» και, ως συνήθως, δικαιώθηκε. Ως αριστερό χαφ ο Μαρκίζιο έπαιξε και στη Γιούβε την διετία 2009-11 και μέσα στη γενική τραγωδία της ομάδας, ήταν από τους ελάχιστους (μαζί με Ντελ Πιέρο, Μπουφόν και τον... Κράσιτς την σεζόν 2010-11) που διασώθηκαν. Ο ίδιος, πάντως, δεν απολάμβανε αυτή τη θέση και ξεχωρίζει τον Αντόνιο Κόντε ως τον προπονητή που τον οδήγησε στην αγωνιστική... έκρηξη.

Είναι η σεζόν της επιστροφής των Τορινέζων στην κορυφή και ο Principino είναι εντυπωσιακός. Οχι μόνο με τα 9 γκολ στο πρωτάθλημα (δεύτερος σκόρερ της ομάδας) και 10 συνολικά αλλά και με τον ρόλο του ως ένας από τους «σωματοφύλακες» του Πίρλο στο κέντρο (ο άλλος ήταν ο Βιδάλ). Δυο-τρία χρόνια μετά, από σωματοφύλακας του Πίρλο ο Μαρκίζιο θα κληθεί να γίνει... αντι-Πίρλο και θα το κάνει με μεγάλη επιτυχία. Για την ακρίβεια, θα το κάνει καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο χαφ από την πανίσχυρη μεσαία γραμμή των πρωταθλητών Ιταλίας. Ο Κόντε, το 2013-14, δοκίμασε διαδοχικά τους Μαρκίζιο-Βιδάλ-Πογκμπά ως οργανωτή όταν έλειπε ο Maestro και έγινε αμέσως φανερό ότι ο Ιταλός ήταν αυτός που μπορούσε να παίξει σε αυτή τη θέση.

Αυτό το είδαν όλοι οπότε δεν γινόταν να μην το καταλάβουν και να μην το παραδεχθούν ακόμη και οι συμπαίκτες του. Σε ένα κέντρο που ονομάστηκε MVP, λόγω των αρχικών στα επίθετα των χαφ, ο Principino διαφημίστηκε λιγότερο από οποιονδήποτε άλλο αλλά ήταν/είναι πιο απαραίτητος από οποιονδήποτε άλλο. Ακόμη και ο Πογκμπά, ο οποίος είναι ο μικρότερος σε ηλικία και ξέρει ότι όλος ο πλανήτης συζητάει για αυτόν, ξεχωρίζει τον Κλαούντιο ως αυτόν που του «διδάσκει» τα περισσότερα. «Από τον Πίρλο μαθαίνω πώς να κλωτσάω την μπάλα. Ο Αρτούρο είναι ο μεγαλύτερος αδερφός μου, αυτός που μου δίνει να καταλάβω ότι ένας σύγχρονος χαφ πρέπει να τα κάνει όλα. Ο Κλαούντιο, από την άλλη, είναι αυτός που μου μαθαίνει ποδόσφαιρο. Είναι εκπληκτικός τακτικά, ξέρει να διαβάζει το παιχνίδι του αντιπάλου καλύτερα από όλους μας».

Αυτό ήταν που πάντα άρεσε στον Μασιμιλιάνο Αλέγκρι. Κι όταν λέμε «πάντα», εννοούμε όταν ήταν προπονητής της Μίλαν. «Είχα ζητήσει από τον Γκαλιάνι να κάνει ό,τι χρειαστεί για να φέρει στο Μιλάνο τον Μαρκίζιο αλλά είναι πολύ Γιουβεντίνος. Ετσι όπως ήρθαν τα πράγματα, όμως, δεν με πειράζει εκείνη η άρνηση του», έλεγε στις αρχές της σεζόν ο προπονητής των Μπιανκονέρι, ο οποίος έβαλε στοίχημα με τον εαυτό του να μετατρέψει τον Μαρκίζιο σε ένα πλήρες χαφ. Με δεδομένη την σεζόν που έκανε, μάλλον τα κατάφερε. Ο Principino ήταν αυτός που ανέλαβε να καλύψει το κενό του Πίρλο -που έλειψε από πολλά ματς φέτος λόγω τραυματισμών- και τα κατάφερε μια χαρά.

Βασικά τα κατάφερε τόσο καλά ώστε πριν τους αγώνες με τη Μονακό στους προημιτελικούς του Champions League, τα ΜΜΕ στην Ιταλία αλλά και οι Γιουβεντίνοι στυα διάφορα φόρουμ να ζητάνε, είτε έμμεσα είτε άμεσα, την παραμονή του Πίρλο στον πάγκο. Μπορεί ο Μαρκίζιο να μην έχει την φαντασία του Maestro στο παιχνίδι του αλλά βοηθάει στο να βγει η μπάλα πιο γρήγορα μπροστά καθώς δεν του αρέσει να την έχει συνεχώς στα πόδια του. Τα δύο πιο εντυπωσιακά γκολ της Γιουβέντους στη σεζόν που τελείωσε ήταν το 0-2 του Μοράτα στο Ντόρτμουντ και το 1-0, ξανά του Μοράτα, επί της Ρεάλ στο Τορίνο. Και στα δύο, ο Principino είναι αυτός που δίνει τον ρυθμό στο παιχνίδι των Μπιανκονέρι και την κατάλληλη στιγμή βγάζει σε θέση για γκολ τον Τέβες.

Με την αποχώρηση του Πίρλο, ο Μαρκίζιο είναι αυτός που θα πάρει τα κλειδιά στο παιχνίδι της Γιουβέντους, αναβαθμίζοντας τον ρόλο του. «Ο Κλαούντιο είναι ευτυχία για κάθε προπονητή αφού ξέρεις ότι μπορεί να παίξει παντού. Το μέλλον του, πάντως, το βλέπω πλέον μπροστά από την άμυνα. Είναι ο κατάλληλος για αυτή τη θέση», είπε ο Αλέγκρι και με την επιλογή, πλέον, συμφωνούν όλοι. «Η Γιουβέντους μπορεί να χάσει τη... γεωμετρία του Πίρλο αλλά θα κερδίσει σε ταχύτητα και σε τρεξίματα αφού ο Κλαούντιο μαρκάρει περισσότερο και θα έχει μεγαλύτερο πεδίο μπροστά του για να μαζεύει μπάλες και να βγάζει αμέσως την ομάδα μπροστά», υποστήριξε ο Λίπι, χαρακτηρίζοντας τον ως «τον πιο πλήρη Ιταλό χαφ της τελευταίας 10ετίας και σίγουρα μέσα στους 3-4 καλύτερους Ευρωπαίους αυτή την στιγμή».

Με δεδομένη την αξία του επομένως αλλά και του τι σημαίνει για την Γιουβέντους, η οποία δεν μπορεί να καμαρώνει ότι έχει βγάλει και πολλούς παίκτες από τις ακαδημίες της, ο 29χρονος χαφ έπαιξε και ως ένας από τους υποψήφιους για να πάρει τη φανέλα με το Νο10. Υποψηφιότητα που υποστήριξε και ο... παντοτινός κάτοχος του. Ο Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο. Ο Pinturicchio, που ήταν και αυτός που είχε ζητήσει να μην αποσυρθεί η συγκεκριμένη φανέλα, είχε ταχθεί υπέρ του Μαρκίζιο και το 2012 αλλά ο ίδιος προτίμησε και συνεχίζει να προτιμά το Νο8. Με το 10 στην πλάτη, πάντως, έχει πετύχει το ωραιότερο γκολ της καριέρας του, σε ηλικία 12 ετών, κόντρα στην Ιντερ σε ένα ντέρμπι στο πρωτάθλημα των μικρών.

Είναι κι αυτός ένας από τους λόγους που τον αγαπάνε όλοι στο Τορίνο. Τα ντέρμπι πάντα του άρεσαν. Είτε στα τμήματα υποδομής, είτε στην πρώτη ομάδα. Σκόραρε και σκοράρει εναντίον της Τορίνο, της Μίλαν, της Ιντερ... «Ας πούμε ότι από μικρός κατάλαβα ότι η Γιουβέντους πρέπει να νικάει σε αυτά τα ματς. Οπως από μικρός κατάλαβα ότι θέλω να ζήσω στιγμές σαν κι αυτές που ζούσαν σαν ball boy στο Ντέλε Αλπι όταν η ομάδα του Λίπι σάρωνε τους πάντες», έχει πει ο ίδιος σε συνέντευξη του. Στο Βερολίνο, πριν ένα μήνα, το τακουνάκι του στη φάση του 1-1 δεν αποδείχθηκε αρκετό για να γίνει πρωταθλητής Ευρώπης... Εχει, όμως, χρόνο για αυτό.

Προς το παρόν, απολαμβάνει το γεγονός ότι η φανέλα του θα είναι για πάντα στο Juventus Museum αφού ξεπέρασε το όριο των 300 εμφανίσεων με την φανέλα των Μπιανκονέρι. Οπως ξεπέρασε, πλέον, το επίπεδο του Principino και γίνεται... Re (βασιλιάς). Οπως έγραψε και η Tuttosport, «το γεγονός ότι στη συνέντευξη Τύπου για την ανανέωση του συμβολαίου του θα είναι και ο Αντρέα Ανιέλι, λέει πολλά. Ο πρόεδρος το έχει κάνει μόνο για τον Μπουφόν αυτό. Τώρα θα το κάνει και για τον Principino που θα στεφθεί Re από τον ίδιο τον Ανιέλι»...