Ο Όσκαρ Ουάιλντ έλεγε πως πρέπει να ερωτεύεσαι μόνο τον άνθρωπο που σε κάνει να νιώθεις ξεχωριστός. Κανέναν άλλον.

Με λίγα λόγια, γίνεται κατανοητό γιατί ο Μίτσελ λατρεύεται από τον κόσμο του Ολυμπιακού. Ο Ισπανός γράφει μεγάλες νίκες στην ερυθρόλευκη εγκυκλοπαίδεια και προσθέτει στη μακρά ιστορία του συλλόγου στιγμές μοναδικές που θα καταγραφούν από τον βιογράφο του μέλλοντος.

Μετά την πρωταθλήτρια Ισπανίας, η πρωταθλήτια Ιταλίας. Με σχέδιο, σύστημα και μαγκιά. Ετσι έστησε τον Ολυμπιακό ο 51 ετών τεχνικός που απέδειξε πάλι ότι γνωρίζει από μεγάλα ματς. Απέδειξε κυρίως ότι έχει αίσθηση, ότι γνωρίζει τους αντιπάλους, ότι τους διαβάζει και πως είναι ικανός να προσαρμοστεί. Και, βεβαίως, να προσαρμόσει την ομάδα του. Να την αποφωρτίσει από τη «ματωμένη» νίκη στην Κρήτη και να την κατεβάσει έτοιμη κόντρα στη μεγάλη κυρία, που χθες έμοιαζε με... κοριτσάκι χαμένο στα στενά του Πειραιά.

Ο Ολυμπιακός ήταν σφιχτός και η επιλογή να μην παίξει με κλασικές πτέρυγες, να μην απλώσει δηλαδή τη μπουγάδα στο χόρτο, βγήκε. Και με το παραπάνω. Οι Ιταλοί μπλοκάρισαν, ο μαέστρος Πίρλο ξέχασε τη μπαγκέτα στο Τορίνο και με εξαίρεση κάποιες αναλαμπές, η Γιουβέντους "πνίγηκε. H νίκη, λοιπόν, έχει "πατέρα" τον Μίτσελ. Από εκεί και πέρα, οι ερυθρόλευκοι είχαν τύχη και... άγιο. Όπου άγιο, βάλτε τον Ρομπέρτο, ο οποίος δικαίωσε τη διοίκηση για τα 6 "χαρτιά" που έσπρωξε το καλοκαίρι για να τον κάνει όλο δικό της. Ο Ισπανός είναι καλύτερος και από τον Αντώνη Νικοπολίδη. Τόσο απλά. Είναι ο άνθρωπος που μπορεί να κρατήσει μια άμυνα μόνος του, είναι ο φύλακας που μπορεί να δώσει μια νίκη. Το μόνο που δεν έχει κάνει μέχρι τώρα είναι να σκοράρει.

Και μιας και ο λόγος για την άμυνα, ο Μποτία ήταν σεληνιασμένος και φάνηκε ότι ο Μίτσελ του μίλησε και τον έκανε να πάρει τα πάνω του. Ο Ισπανός στόπερ έβγαλε εγωισμό και αυτό είναι κέρδος για τον ίδιο, για την ομάδα. Το πρόβλημα έγκειται ακόμα στην περίπτωση Αμπιντάλ. Ναι, έβαλε σε μια-δυο φάσεις το πόδι του, είχε φιλότιμο, αλλά θεωρώ ότι ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να βασιστεί επάνω του. Εκεί υπάρχει ζήτημα και μακάρι τούτο να μην επαληθευτεί στη ρεβάνς του Τορίνου που θα καίει το γήπεδο και η Γιούβε θα παίζει με την πλάτη στον τοίχο (σ.σ. θα έχει επιστρέψει και ο Σιόβας βέβαια...).

Όπως και να έχει, το 1-0 επί της βέκια σινιόρα συνιστά μια μεγάλη νίκη, μια επικράτηση επί ενός εκ των μεγαλύτερων ευρωπαϊκών ομάδων με προϋπολογισμό κάτι εκατοντάδες εκατομμύρια. Τέτοιες νίκες σε κάνουν μεγάλη ομάδα, σε βάζουν στο club της ελίτ. Και από τη στιγμή που η χθεσινή μεγάλη νίκη έχει επαναληφθεί ξανά και ξανά, ο Ολυμπιακός μπορεί να κοκορεύεται. Με το δίκιο του.

ΥΓ. Αν αληθεύει ο λόγος της χειρονομίας του Κασάμι, την ώρα του πανηγυρισμού, υπάρχει ζήτημα που πρέπει γρήγορα να διευθετηθεί.

Follow me: ChrisStatho