Κάθε φορά η ίδια μανούρα με τον πατέρα μου. Να πέσω για ύπνο νωρίς γιατί έχω αύριο πρωί σχολείο. Μέσα δεκαετίας ’80 και εγώ στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού να προβάλω όλη την αντίσταση του κόσμου, ενάντια σε αυτή την καταπίεση που δεν με άφηνε να δω την Αθλητική Κυριακή. Αλλες φορές τα κατάφερνα και άλλες όχι. Στις περιπτώσεις που έβγαινα νικητής, το βράδυ με έβρισκε πάντα με την ίδια απορία. «Ποιος ήταν αυτός ο χαμογελαστός τυπάκος πίσω από όποιον έκανε δηλώσεις; Και πως στο καλό γινόταν να βρίσκεται την ίδια στιγμή σε όλους τους αγώνες που γίνονταν στην Αθήνα»;

«Είναι ο Μητσάρας, ο μουρλός», ήταν η απάντηση στην περιέργεια μου από τον πλέον ποδοσφαιρικό θείο της οικογένειας που πάντα τα ήξερε όλα. Μόνο που εκείνο το «μουρλός» δεν το είχε πει κοροϊδευτικά. Μεγαλώνοντας δεν έχασα ποτέ επαφή μαζί του. Όπως και όλοι εσείς που ηλικιακά κάνατε την ίδια λατρεμένη διαδρομή της μπάλας μέσα από τα ’80ς και τα ‘90ς. Το φρόντιζε εκείνος. Πιστός πάντα στο ραντεβού του πίσω από την κάμερα, να σκάει τα χαμόγελα του και να παλεύει να τοποθετήσει τη μουτσούνα του σε περίοπτη θέση λίγο πιο πίσω από το μικρόφωνο.

Κάποια στιγμή έφτασε και η προσωπική γνωριμία μαζί του. Ξεκινώντας το 2005 στο μαγικό τότε «Sportime», βρέθηκα να πηγαίνω σε αγώνες Β’, Γ’ Εθνικής. Με τον ίδιο μαγικό τρόπο και πάλι ο Μητσάρας εμφανιζόταν μπροστά μου. Μόνο που πλέον δεν είχε τόσο εκείνη την επιθυμία της κάμερας. Μεγαλώνοντας κι εκείνος είχε ευαισθητοποιηθεί για τα κοινά. Πολιτικά, ποδοσφαιρικά, θρησκευτικά και ό,τι άλλο απασχολούσε κατά καιρούς τον τόπο. Με μηνύματα γραμμένα σε πλακάτ που είτε κρατούσε είτε τα είχε κρεμασμένα από τον λαιμό. Για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο αυτός ο τύπος είχε πάντα κάτι σωστό να πει, εκφράζοντας το κοινό περί δικαίου αίσθημα.

Το αγαπημένο του σπίτι ήταν η Νέα Σμύρνη και τα ματς του Πανιωνίου. Εγώ όμως συνήθως τον πετύχαινα στο «Ελ Πάσο» της Καλλιθέας και λιγότερες στο Αιγάλεω, τη Νίκαια ή τον Κορυδαλλό. Όπου τύχαινε να με στείλει η δουλειά, κάτι που συνεχίστηκε και όταν υπηρετούσα στην εφημερίδα «ΕΞΕΔΡΑ». Τον Μάιο του 2011 ήταν η τελευταία μου φορά σε αυτά τα γήπεδα. Τον είδα στην Καλλιθέα. Δεν θυμάμαι τι έγραφε τότε. Όπως πάντα κάτι έλεγε την ώρα του αγώνα και κάποιοι πιτσιρικάδες που έκαναν κέφι να τον πειράζουν με αγάπη πάντα, έπαιρναν τα λόγια του και τα έκαναν σύνθημα. Εκείνος φυσικά και γούσταρε όλο αυτό το πείραγμα. Στη συνέντευξη τύπου εννοείται πως πήγε και έκατσε στην θέση του προπονητή (το έκανε πάντα) και με το πλακάτ κρεμασμένο μας κοίταζε χωρίς να μιλάει, έχοντας αυτό το μόνιμο, φυσικό μειδίαμα στο πρόσωπο.

Μετά τη συνέντευξη του ζήτησα να βγούμε μία φωτογραφία. Με πήρε αγκαλιά, χαμογέλασε στο φακό και κάτι μου είπε για το μνημόνιο που δεν θυμάμαι. Όπως επίσης δεν θυμάμαι τι απέγινε εκείνη η φωτογραφία. Κρίμα θα ήθελα να μην την έχω χάσει. Ιστορίες για εκείνον δεν έχω να διηγηθώ, αλλά όπως και οι περισσότεροι που δεν τον γνώρισαν προσωπικά, αισθάνθηκα ένα βάρος με την άσχημη είδηση. Αυτόματα μετάνιωσα και για όλες τις φορές που ήμουν δίπλα του και δεν του έπιασα την κουβέντα. Ηταν ωραίος τύπος και αγνός φίλαθλος. Το γήπεδο ήταν η ζωή του αν και τις περισσότερες φορές τον θυμάμαι να κοιτάζει προς την εξέδρα και να μιλάει και όχι να παρακολουθεί το παιχνίδι. Δεν είχε όμως σημασία. Για εκείνον και για όλους τους άλλους μετρούσε που βρισκόταν πάντα εκεί και τώρα η απουσία του θα είναι για πάντα κάτι παραπάνω από αισθητή…

ΥΓ.: Το συγκινητικό αντίο που ανάρτησε ο αντιδήμαρχος Καλλιθέας μιλάει καλύτερα για το ποιος ακριβώς ήταν ο Μητσάρας: «ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ!!!!ΕΦΥΓΕ Ο ΜΗΤΣΑΡΑΣ ΜΑΣ ΑΠΛΑ ΚΑΙ ΑΘΟΡΥΒΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΜΑΣ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΕΙ!!!!Η ΦΙΓΟΥΡΑ ΤΟΥ ΟΜΩΣ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΕΔΩ ΧΑΡΑΓΜΕΝΗ ΠΑΝΤΟΥ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΣΤΑ ΠΑΡΚΑ ΣΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ...ΑΛΛΑ ΠΡΟΠΑΝΤΩΝ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΟΛΩΝ ΜΑΣ!!!ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ Η ΜΟΡΦΗ ΤΟΥ ΘΑ ΛΕΙΨΕΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΑΛΛΙΘΕΑΤΕΣ ΑΠΟ 3ΧΡ ΩΣ 103!!!!ΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕ ΤΟΝ <<ΜΗΤΣΑΡΑ>>ΤΟΝ ΦΙΛΟ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ..ΤΩΝ ΦΥΛΛΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΕΝΔΡΩΝ!!!!ΤΟΝ ΚΑΤΕΠΙΛΟΓΗΝ <<ΑΣΤΕΓΟ>>ΠΟΥ ΠΕΡΙΦΡΟΝΟΥΣΕ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΑ ΤΑ ΥΛΙΚΑ ΑΓΑΘΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΠΛΑΚΑΤ ΠΟΥ ΚΟΥΒΑΛΟΥΣΕ ΣΤΟ ΣΤΗΘΟΣ ΣΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΚΑΥΤΗΡΙΑΖΕ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ!!!ΕΥΦΥΗΣ ΒΑΘΙΑ ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟΣ ΕΝΑΣ ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΟΧΙ ΜΕ ΤΟ ΦΑΝΑΡΙ ΑΛΛΑ ΜΕ ΤΟ ΠΛΑΚΑΤ..ΟΠΟΥ ΚΑΜΕΡΑ ΚΑΙ ΟΜΗΤΣΑΡΑΣ ΓΙΑ << ΔΙΑΣΠΟΡΑ ΤΩΝ ΙΔΕΩΝ!!!>>ΚΑΛΟ ΤΑΞΕΙΔΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΕ ΜΗΤΣΑΡΑ!!!Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΣΕ ΚΑΤΑΤΑΞΕΙ ΜΕΤΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ ΚΑΙ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΟΥ ΟΡΑΜΑΤΙΣΘΗΚΕΣ ΣΤΗ ΓΗ!!ΕΚΤΙΜΗΣΕΣ ΟΡΘΑ ΤΗΝ ΕΠΙΓΕΙΑ ΜΑΤΑΙΟΤΗΤΑ ΓΙΑΥΤΟ ΚΑΙ<<ΕΓΡΑΨΕΣ>>ΣΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΜΑΣ !!ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΜΗ ΚΑΙ ΜΑΚΑΡΙΑ Η ΑΝΑΠΑΥΣΗ...ΑΓΑΠΗΜΕΝΕ ΦΙΛΕ»