Η επιτυχία, σε οποιοδήποτε τομέα της ζωής, κρίνεται από τη διαχρονικότητα. Πόσοι θα θυμούνται τα σουξεδάκια του Παντελίδη μετά από λίγα χρόνια και πόσοι το «Ποιος να συγκριθεί μαζί του» του Πάριου; Πόσοι θυμούνται τις σαχλοταινίες που βγαίνουν κάθε εβδομάδα και πόσοι τον «Νονό»; Ό,τι συμβαίνει συνήθως με τα ντέρμπι. Ο καθένας έχει να θυμάται τα δικά του. Αλλά κανέναν δεν σημάδεψαν τα στείρα 0-0 ή ακόμα και νίκες της μιας φάσης. Αυτά που μένουν αιώνια είναι κάτι ματς σαν το χθεσινό.

Το σωτήριο έτος... 2044, ο Μάρκους Μπεργκ θα καλείται τότε στο τηλέφωνο από τους Έλληνες δημοσιογράφους για να θυμηθεί τι συνέβη την Κυριακή 2 Μαρτίου 2014 στη μεγαλύτερη εκτός έδρας νίκη σε ντέρμπι πρωταθλήματος ανάμεσα σε Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό, από καταβολής Α' Εθνικής. Ήταν 27 βαθμούς μπροστά ο Ολυμπιακός; Σωστά. Το «1-4» του 2001 (πάλι Μάρτιος ήταν...) είναι ακόμα τραγούδι στα χείλη των ερυθρολεύκων. Ξέρετε ποιος πήρε το Κύπελλο εκείνη τη χρονιά; Ο ΠΑΟΚ με 4-2 στη Φιλαδέλφεια... Τα ντέρμπι είναι από μόνα τους μια ξεχωριστή ιστορία...
Ας περπατήσουμε όμως στο κόκκινο χαλί για να δούμε τα Όσκαρ της χθεσινής βραδιάς, που σημαδεύει ουσιαστικά τη χρονιά. Ποιοι δικαιούνται Όσκαρ και γιατί;

Βραβείο φωτογραφίας: Στο πρώτο γκολ ο Πράνιτς έβγαλε πιστόλια. Στο δεύτερο ο Ατζαγκούν ζήτησε από όλους να σωπάσουν. Στο τρίτο ο Αμπέιντ έβγαλε τόξο. Ο Μήτρογλου στο πρώτο ματς έριχνε με πολυβόλο. Σαχλαμάρες αλλά όπως τη βρίσκει ο καθένας. Την ίδια ώρα, ο Καπίνο, ζώντας τη σκληρή μοναξιά του γκολκίπερ, έψαχνε τρόπο να εκτονωθεί. Μόνος μπροστά σε ένα κόκκινο πέταλο έδειχνε απλά το... σήμα της φανέλας του.

Βραβείο Α' Ανδρικού: Στον Μάρκους Μπεργκ. Εσπασε ταμεία. Ασίστ στο πρώτο τέρμα, υψηλού επιπέδου... πάρσιμο μπάλας στο δεύτερο γκολ και τελείωμα, θα είχε πετύχει κι άλλο γκολ αν δεν ανέκοπτε την πορεία της μπάλας ο Αβραάμ με προβολή στην αρχή του β' μέρους. Σκάει τον αντίπαλο, ήταν στην πρώτη γραμμή άμυνας με πίεση που έβγαζε συκώτια στους αμυντικούς του Ολυμπιακού. By far ο καλύτερος φορ στο πρωτάθλημα αυτή την ώρα, με απόδειξη στην πιο δύσκολη σκηνή.

Βραβείο Β' Ανδρικού: Στον Ολαϊτάν. Η «ποδιά» στον Χάρο αρκεί για να του δοθεί αγαλματίδιο. Τα σπουδαιότερα πράγματα στη ζωή δεν είναι πράγματα. Μπράβο και στους παίκτες του Παναθηναϊκού που κινητοποίησαν με χειρονομίες τους γιατρούς γιατί τα δευτερόλεπτα εκεί είναι πολύτιμα...

Βραβείο Σκηνοθεσίας: Στον Γιάννη Αναστασίου. Στο χορτάρι βγήκαν όσα είχε σχεδιάσει και η εικόνα "οι μισοί μπροστά κι οι άλλοι μισοί" που παρουσίαζε στην αρχή της σεζόν ο Παναθηναϊκός έχει περάσει ανεπιτρεπτί. Με τα μισά, και βάλε, λεφτά από πέρυσι έφτιαξε μια ομάδα που παίζει κανονικό ποδόσφαιρο, είναι δυσκολοκατάβλητη και μετά από ένα εκκωφαντικό 0-3 δε μπορεί να μην του πιστώνεται το γεγονός ότι η ομάδα του στο πιο... κατηφορικό γήπεδο της χώρας δεν έφαγε ούτε μια καθαρή φάση για γκολ. Είχε πάντα δεύτερο παίκτη πίσω από το Κάμπελ-Νάνο, έστειλε τον Λαγό βεντούζα στον Ντομίνγκεζ που είναι όλος ο άξονας του Ολυμπιακού, ανέβασε την πίεση πολύ ψηλά, γέμισε το κέντρο, πόνταρε στη φρεσκάδα των δικών του απέναντι στην έλλειψη ενέργειας των ερυθρόλευκων και δικαιώθηκε. Μιλάει λίγο βαριά, δεν έχει βρετανικό accent, αλλά δεν παίρνει και 3 εκ. ευρώ (επί 6 χρόνια...) σαν τον Μόγιες για να γελάει μαζί του ο κόσμος...

Καλύτερης ταινίας μικρού μήκους: Η συμμετοχή του... Μαρινάκη στο 94' και με το σκορ 0-3. Τι ήταν αυτό, τρολάρισμα;

Βραβείο Πρωτότυπου Σεναρίου: Στους... αδελφούς Ντούρβα που σκέφτηκαν να κινηματογραφήσουν τις αντιδράσεις του 60χρονου πατέρα τους. Το σκηνικό είναι σουρεάλ γιατί αντικατοπτρίζει σε μεγάλο βαθμό τη μέση ελληνική οικογένεια. Ο πατέρας χτυπιέται, η μάνα αμέριμνη ασχολείται με το λάπτοπ κι οι υπόλοιποι κλαίνε από τα γέλια... Το video της βραδιάς

Βραβείο καλύτερου μοντάζ: Στον σεσημασμένο του διαδικτύου, Sopist που χώρεσε σε ένα βίντεο 52 δευτερολέπτων, τρία γκολ, ζεϊμπεκιές του Μπεργκ υπό τους ήχους ενός χιλιοτραγουδισμένου άσματος...

Τιμητικό Όσκαρ: Στον Νίκο Νταμπίζα. Μπήκε για πρώτη φορά σαν Παναθηναϊκός στο σπίτι της ομάδας που έφαγε παντεσπάνι αλλά δεν παίρνει για αυτό βραβείο. Του αξίζει γιατί λέει λίγα και κάνει περισσότερα, αποστομώνοντας τους επικριτές του. Είχε χρήματα για να αγοράσει αυγά κι εκείνος έφτιαξε παστίτσιο. Έχει το μικρότερο ποσοστό αποτυχίας σε μεταγραφές του Παναθηναϊκού την τελευταία δεκαετία κι οι πράσινοι το εισπράττουν στο γήπεδο.

Βραβείο Α' Γυναικείου: Στην κοπέλα που πέταξε το ποτήρι με την Κόκα Κόλα στον Αναστασίου. Το διανοητικό της επίπεδο ήταν τόσο υψηλό που όταν θα τη ρώτησαν μετά γιατί το έκανε λογικά θα είπε «Μα, δεν μπορούσε να χτυπήσει αφού ήταν... Light».

Βραβείο Καλύτερης Ξενόγλωσσης: Στην αριστερή πλευρά του Παναθηναϊκού. Ο Νάνο, των 100.000 ευρώ, δεν έφαγε ντρίμπλα από τον Κάμπελ που χόρευε τις προάλλες ολόκληρη τη Γιουνάιτεντ, είχε αποτελεσματικές αντιδράσεις σε έναν... σπάνιο ρόλο να μην περνάει τη γραμμή του κέντρου. Μπροστά του ως μέσα αριστερά ο Αμπέιντ δεν έθελξε, αλλά έδωσε βοήθειες και έγραψε το όνομά του στην ιστορία με το φάουλ-γκολ.

Χρυσό Βατόμουρο: Θα μπορούσε να το πάρει ο Κάμπελ που δεν μπορούσε να κοντρολάρει απλές πάσες. Θα μπορούσε κι ο Ντομίνγκεζ για το πέναλτι στα... πουλιά. Ένα κομματάκι του θα έτρωγε κι ο Ρομπέρτο που είχε αργές αντιδράσεις, για τη δική του κλάση, στο πρώτο και κυρίως τρίτο γκολ. Μετά από... μάχη, το μοιράζονται διά τρία οι Μανωλάς, Μαρκάνο και Αβραάμ για την ευγενική χορηγίας τους στην ανάδειξη του Μπεργκ ως... πολυβραβευμένος της βραδιάς.

Βραβείο μακιγιάζ: Στους... γιατρούς του Παναθηναϊκού που μας χάρισαν μια ακόμα υπέροχη φωτογραφία-αποτύπωση του ελληνικού πολιτισμού, με το γρήγορο δέσιμο στο μάτι του Αναστασίου και τον προπονητή του τριφυλλιού να παρακολουθεί το υπόλοιπο ματς σαν πειρατής...

Καλύτερο διασκευασμένο σενάριο: Πέρυσι ήταν ο Ατρόμητος που χάλασε το όνειρο του αήττητου πρωταθλήματος. Πάλι στο Καραϊσκάκη, πάλι με τριάρα (2-3). Φέτος, ο Παναθηναϊκός, που είχε ένα λόγο παραπάνω. Να υπερασπιστεί το μοναδικό άπαρτο κάστρο που διατηρεί από το 1964.

Βραβείο καλύτερης ταινίας: «Οι πράσινοι πειρατές της Πειραϊκής». Τους υποδέχθηκαν ως «πελάτες», αλλά έφυγαν για τρίτη σερί χρονιά αήττητοι από το Καραϊσκάκη. Μετά το περιβόητο 2-1 του «Κατσουράνη», ο Ολυμπιακός όχι απλά δεν κερδίζει στο γήπεδό του, αλλά τρίτη φορά μένει πίσω στο σκορ και κυνηγάει...

Για να διαφοροποιηθούμε λίγο από τα «φαπ, φουπ, πελάτες, κότες, σας γλεντήσαμε, είστε 24 βαθμούς πίσω, τι μιλάτε, μπουκωμένοι» και άλλες τέτοιες ομορφιές, συμπληρώστε ελεύθερα, αλλά κόσμια τα... δικά σας βραβεία.