• Μίλαν, σαν στο σπίτι του
• Η... καψούρα του Αμπράμοβιτς
• Εθνική και πολιτική

Ο σπουδαιότερος παίκτης που έβγαλε ποτέ το ουκρανικό ποδόσφαιρο, μετά τον Μπλαχίν έχει σήμερα γενέθλια. Ο Αντρί Σεβτσένκο γίνεται 40 ετών και το gazzetta.gr θυμάται την ποδοσφαιρική του πορεία που ήταν στρωμένη από πολλά - πολλά γκολ!

Ο Αντρί Σεβτσέσκο δεν αποφάσισε ο ίδιος να γίνει ποδοσφαιριστής, αλλά η θεά «Μπάλα» τον επέλεξε να την κλωτσάει.

Ο Ουκρανός, σε πολύ μικρή ηλικία, κατάλαβε ότι πρέπει να αφήσει την πυγμαχία, με την οποία καταπιάστηκε- ευτυχώς για λίγο - στο σχολείο και να ασχοληθεί με το τόπι.

Η πρώτη και παντοτινή του ποδοσφαιρική αγάπη, ο σπουδαιότερος ουκρανικός σύλλογος, η Ντιναμό Κιέβου. Το 1986 βρίσκεται στις ακαδημίες της και παρά την τεράστια καταστροφή που προκάλεσε το Τσέρνομπιλ, ο μικρός τότε Αντρί συνέχισε να κυνηγά το όνειρό του: να γίνει ποδοσφαιριστής της πρώτης ομάδας της Ντιναμό.

Υπό τις οδηγίες του Ολεξάντρ Σπακόβ, ο «Σέβα» βάζει τις βάσεις για να γίνει ένας σκόρερ, που αργότερα θα εξελιχθεί στο ίσως σπουδαιότερο «κανόνι» που έχει βγάλει μέχρι σήμερα η Ουκρανία.

Το 1994 προβιβάζεται στην πρώτη ομάδα και μέσα σε μια πενταετία καταφέρνει και κατακτά πέντε πρωταθλήματα, τρία Κύπελλα και ένα Super Cup Ουκρανίας!

Αφήνει την αγαπημένη του Ντιναμό, όντας ο ίδιος πρώτος σκόρερ στο Champions League της σεζόν 1998-1999 με 8 γκολ - όσα είχε δηλαδή κι ο Ντουάιτ Γιορκ. Ήταν η χρονιά που η Ντιναμό είχε στον όμιλό της τον Παναθηναϊκό, τον οποίο άφησε στην τελευταία θέση της βαθμολογίας, ενώ οι Ουκρανοί τερμάτισαν πρώτοι με 11 βαθμούς.

Ήταν, επίσης, η χρονιά που ο Ολυμπιακός προκρίθηκε ως πρώτος από τον πρώτο όμιλο με Κροάσια Ζάγκρεμπ, Άγιαξ και Πόρτο.

Τελικά, την ξέφρενη πορεία τη Ντιναμό ανέκοψε η Μπάγερν Μονάχου, η οποία ηττήθηκε στον συγκλονιστικό τελικό της Βαρκελώνης από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

Μίλαν, σαν στο σπίτι του

Η Μίλαν δεν μπορεί να τον αφήσει και δαπανά το... τρελό ποσό, για την εποχή, των 25.000.000 δολαρίων προκειμένου να τον κάνει δικό της.

Τιμά τη φανέλα των «ροσονέρι» από το 1999 έως το 2006, ενώ μετά το πέρασμά του από την Τσέλσι επιστρέφει ξανά στο Μιλάνο.

Με τη φανέλα της Μίλαν αγωνίστηκε 320 φορές, σημείωσε 173 γκολ και μοίρασε άλλα 15. Εκτός από το πρωτάθλημα που πανηγύρισε τη σεζόν 2003-2004, με την ομάδα του Μιλάνου κατέκτησε ένα Κύπελλο το 2003, ένα Supercoppa Italian (2004), ένα Champions League το 2003 και ένα Super Cup Ευρώπης επίσης το 2003.

Αυτός ήταν ο παίκτης που στον τελικό του Champions League, με τη Γιουβέντους, σκόραρε το τελευταίο και κρίσιμο πέναλτι στην τελευταία κορυφή της Μίλαν στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση. Το 2004 μπαίνει στη λίστα με τους παίκτες που κατακτούν την Χρυσή Μπάλα.

Ο Σεβτσένκο αποτελεί μεγάλη καψούρα του Ρόμαν Αμπράμοβιτς. Ο Ρώσος μεγιστάνας, το καλοκαίρι του 2005 προσφέρει 75.000.000 ευρώ και τον Κρέσπο για να τον κάνει δικό του, αλλά εισπράττει το «όχι» του Μπερλουσκόνι. Ο «καβαλιέρε», τον... πήγαινε πολύ τον «Σέβα». Εξάλλου αυτός είχε βαφτίσει τον πρωτότοκο γιο του Τζόρνταν (συνολικά έχει αποκτήσει τέσσερα αγόρια από το γάμο του με το μοντέλο Κρίστεν Πάζικ).

Η... καψούρα του Αμπράμοβιτς

Τελικά, το Μάιο του 2006, ο Σεβτσένκο αφήνει τη Μίλαν και μετακομίζει στο Λονδίνο για την Τσέλσι του Μουρίνιο, παίρνοντας τη φανέλα με το «7».

Στην παρουσία του με τους «μπλε» σε 77 ματς σκοράρει 22 τέρματα και δίνει άλλα 11 γκολ σε συμπαίκτες του.

Τη σεζόν 2008-2009 επιστρέφει στο αγαπημένο του Μιλάνο, χωρίς όμως ιδιαίτερη επιτυχία. Σε 26 ματς σκοράρει δύο τέρματα (1 κόντρα στη Ζυρίχη και ένα απέναντι στη Λάτσιο για το Κύπελλο). Ετσι, λέει «αντίο» στην εκτός συνόρων περιπέτεια και επιστρέφει στην πατρίδα του για να κλείσει την καριέρα του με την ομάδα της καρδιάς του, Ντιναμό Κιέβου.

Σκοράρει 6, 16 και 12 γκολ στις τρεις τελευταίες σεζόν της καριέρας του, γράφοντας με το δικό του τρόπο τρόπο τον επίλογο σε μια πλούσια και γεμάτη επιτυχίες καριέρα.

Τι κατάφερε ο Σεβτσένκο στη μακρά διαδρομή του, τόσο σε ομάδικό όσο και σε ατομικό επίπεδο:

Πρώτος σκόρερ στο πρωτάθλημα Ουκρανίας: 1998–99

Πρώτος σκόρερ στο πρωτάθλημα Ιταλίας: 1999–2000, 2003–04

Xρυσή Μπάλα: 2004

Καλύτερο γκολ στη Serie A το 2004

Πρώτος σκόρερ στο Τσάμπιονς Λιγκ: 1998–99, 2000–01, 2005–06

Βραβεία Συλλόγων ΟΥΕΦΑ, καλύτερος επιθετικός: 1998–99

Τρίτος σκόρερ σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις με 67 γκολ

Δεύτερος σκόρερ όλων των εποχών για την Μίλαν με 175 γκολ

Πρώτος σκόρερ στην Εθνική Ουκρανίας με 48 γκολ

Με τη Ντιναμό Κιέβου κατέκτησε:

Πρωτάθλημα Ουκρανίας (5): 1994–95, 1995–96, 1996–97, 1997–98, 1998–99

Κύπελλο Ουκρανίας (3): 1996, 1998, 1999

Σούπερ Καπ Ουκρανίας: 2011

Με τη Μίλαν κατέκτησε:

Πρωτάθλημα Ιταλίας: 2003–04

Κύπελλο Ιταλίας: 2002–03

Σούπερ Κύπελλο Ιταλίας: 2004

Τσάμπιονς Λιγκ: 2003

Σούπερ Κύπελλο Ευρώπης: 2003

Με την Τσέλσι κατέκτησε:

Λιγκ Καπ Αγγλίας: 2007

Κύπελλο Αγγλίας : 2007

Εθνική και πολιτική

Η παρουσία του με το εθνόσημο στο στήθος δεν είναι απλά σημαντική. Μετρά 111 εμφανίσεις και 48 γκολ με την εθνική, είναι ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία της, ενώ επίσης είναι ο πρώτος Ουκρανός που σκοράρει σε τελική φάση Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος. Παράλληλα, είναι ο πρώτος που σκοράρει και στον εν λόγω θεσμό, αλλά και σε Παγκόσμιο Κύπελλο για την Εθνική Ουκρανίας.

Τον Ιούλιο του 2012, μέσω της ιστοσελίδας της Ντιναμό Κιέβου κάνει γνωστή την επιθυμία του να ασχοληθεί με την πολιτική. Το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ήταν η τελευταία μεγάλη διοργάνωση που συμμετέχει. «Πιθανότατα θα σοκάρω τους πάντες. Το μέλλον μου δεν έχει σχέση με το ποδόσφαιρο, αλλά με την πολιτική», λέει χαρακτηριστικά.

Η σχέση του με την πολιτική είχε ξεκινήσει από πολύ νωρίς. Μαζί με συμπαίκτες του στη Ντιναμό, στα τέλη του 90' είχε υποστήριζε το σοσιαλοδημοκρατικό κόμμα. Αργότερα, το 2004 δήλωνε την ανοιχτή υποστήριξή του στον Βίκτορ Γιανούκοβιτς, τον άνθρωπο που υπήρξε πρωθυπουργός της χώρας τις περιόδους 2002-2005 και 2006-2007. Ο ίδιος εκπροσώπησε το κόμμα «Ουκρανία - Μπροστά», το ο οποίος παλιότερα ήταν γνωστό ως το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα. Τον Οκτώβριο του 2012 κατέλαβε τη δεύτερη θέση στη λίστα του κόμματος.

Ο ίδιος δηλώνει την επιθυμία του να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο και πάλι από το μετερίζι του προπονητή: «Αυτός είναι ο κόσμος που καταλαβαίνω, ο κόσμος στον οποίο θέλω να μείνω».

Στις εκλογές του κόμματος παίρνει 1,58% και έτσι δεν κερδίζει την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση.

Στις 15 Ιουλίου αναλαμβάνει την εθνική Ουκρανίας, διαδεχόμενος τον Μιχαΐλο Φομένκο. Η εμπειρία του στον πάγκο της εθνικής είχε ξεκινήσει με τον Σεβτσένκο να έχει τον ρόλο του βοηθού προπονητή. Μένει να δούμε, αν ο Σεβτσένκο, όντως... καταλαβαίνει και τον κόσμο του προπονητή!