Πρέσινγκ στη… μικρή περιοχή, τρέξιμο πάνω-κάτω στο γήπεδο και μέσο όρο ύψους που δεν θα ζήλευε καμία ομάδα στον κόσμο, που όμως όποιος και να βρίσκεται στην ενδεκάδα, σου δίνει την εντύπωση πως αν μπορούσε, θα έπιανε τον αντίπαλο του και από το… λαιμό προκειμένου να του πάρει τη μπάλα.

Σε μία εποχή που η σκοπιμότητα βασιλεύει και σε τέτοια τουρνουά που οι νίκες με μισό-μηδέν γίνονται αυτοσκοπός, αυτή η παλαβή ομάδα επιμένει να επιτίθεται σε βαθμό που νομίζεις ότι δεν ξέρει να αμυνθεί! Βεβαίως δεν είναι έτσι, όμως το δόγμα του Μαρσέλο Μπιέλσα από το 2009 για πίεση μέχρι να μην μπορείς να… αναπνεύσεις από το τρέξιμο, που παρέλαβε και τηρεί ευλαβικά ο Χόρχε Σαμπαόλι, κάνει τη Χιλή μία ομάδα που πραγματικά αξίζει να παρακολουθήσεις.

Γιατί σχεδόν όλες οι «μεγάλες» ομάδες του Copa América έχουν προσαρμοστεί στον ευρωπαϊκό τρόπο ποδοσφαίρου, ξέρουν να παίξουν για να κερδίσουν, ξέρουν να παίξουν για να μη χάσουν. Η Ρόχα, σε σημείο που αγγίζει την ποδοσφαιρική αφέλεια, επιλέγει σχεδόν αποκλειστικά το πρώτο. Διαθέτοντας μία φοβερή φουρνιά ποδοσφαιριστών, τηρεί πιστά τα όσα της δίδαξε ο «Loco» Μπιέλσα με το πέρασμά του.

Τρεις αμυντικοί που ξέρουν μπάλα, μπακ-χαφ που παίζουν όλη την πλευρά, δύο χαφ που οργώνουν τον αγωνιστικό χώρο, ένα δεκάρι βγαλμένο από τη δεκαετία του ’90 και δύο επιθετικοί που κουβαλάνε τη μπάλα, τελειώνουν τις φάσεις και κυρίως δημιουργούν. Σάντσες και Βιδάλ ξεχωρίζουν με την πρώτη ανάγνωση, αλλά ποιος δεν βλέπει το μηχανάκι Αράνγκις στο κέντρο, το θρασύτατο Βάργκας, τον ακούραστο Μένα ή τον αρτίστα Βαλδίβια και δεν τρίβει τα μάτια του;

Το εντυπωσιακό είναι ότι οι προαναφερθέντες δεν παίζουν καν στην Ευρώπη, πλην του Βάργκας που αποτυγχάνει παταγωδώς να προσαρμοστεί σε κάθε του προσπάθεια. Κι όμως όταν παίζουν για τη Χιλή η λέξη «ομάδα» είναι αυτή που κυριαρχεί στο χορτάρι και μετατρέπει σε ένα ακούραστο σύνολο αυτό το κράμα ποδοσφαιριστών που είναι σκορπισμένοι σε κάθε γωνιά της γης.

Μπορεί να μην είναι η καλύτερη ομάδα της διοργάνωσης, είναι όμως η πιο εντυπωσιακή. Κόντρα στις επιταγές των καιρών επιμένει να επιτίθεται και μετρά δύο παρουσίες στους «16» σε ισάριθμα σερί Παγκόσμια Κύπελλα (2010, 2014), προημιτελικό Copa América το 2011 και πλέον ημιτελικό.

Όπως έλεγε και το διαφημιστικό σποτάκι μπίρας πριν το Μουντιάλ της Βραζιλίας, «Chile mete miedo». Η Χιλή τρομάζει. Και ίσως είναι έτοιμη να κατακτήσει και τον πρώτο της τίτλο. Άλλωστε το εμπόδιό της πριν τον τελικό του Σαντιάγο θα είναι το Περού ή η Βολιβία. Και σίγουρα κανείς τους δεν την τρομάζει.