Ο γεννημένος στο Μαρόκο, αλλά παίρνοντας την αμερικανική υπηκοότητα το 2000, πρωταθλητής των μεγάλων αποστάσεων αποφάσισε να ρίξει και επισήμως τους τίτλους τέλους, αφού οι συνεχείς τραυματισμοί τα τελευταία οκτώ χρόνια δεν του επέτρεψαν να αγωνίζεται στο επιθυμητό επίπεδο.

Ο Χανούτσι υπήρξε από τους πρωταγωνιστές των Μαραθωνίων Δρόμων τη δεκαετία 1990-2000. Κέρδισε τρεις φορές το διεθνή Μαραθώνιο του Σικάγου, μεταξύ των ετών 1997 και 2002 κι ενώ προσπάθησε αρκετές φορές να επανέλθει δεν το κατάφερε. Το 1999, όταν ακόμη αγωνιζόταν με τα χρώματα του Μαρόκου, σημείωσε για πρώτη φορά την κορυφαία επίδοση στο Μαραθώνιο, όταν τερμάτισε σε 2:05:42 στο Σικάγο κι έγινε ο πρώτος δρομέας που έκανε κάτω από 2:06:00.

Τη δική του επίδοση βελτίωσε τρία χρόνια αργότερα, στο Μαραθώνιο του Λονδίνου με 2:05:38, με αντιπάλους τους μεγάλους δρομείς Χαϊλέ Γκεμπρεσελασιέ (Αιθιοπία) και Πολ Τέργκατ (Κένυα), σε ένα αγώνα που χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως καλύτερος όλων των εποχών. Τελευταία του κούρσα ήταν το 2007 στη Νέα Υόρκη.

«Είμαι ευχαριστημένος από τον εαυτό μου. Αληθινά θέλω να ευχαριστήσω την οικογένειά μου, όλους τους ανθρώπους, τους φιλάθλους και τους χορηγούς που μου έδωσαν αυτή την ευκαιρία να ζήσω μεγάλες στιγμές στην ιστορία του αγωνίσματος», τόνισε μεταξύ άλλων ο Χανούτσι.

Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν μετείχε ποτέ σε διοργάνωση Ολυμπιακών Αγώνων, καθώς το 2004 στην Αθήνα έχασε τα αμερικανικά τράιαλ λόγω τραυματισμού, ενώ το 2007 κατετάγη 4ος, χάνοντας το εισιτήριο για το Πεκίνο το 2008 αφού στην Κίνα ταξίδεψαν οι τρεις πρώτοι.

Οι επιδόσεις στο Μαραθώνιο έγιναν αποδεκτές από την IAAF ως «καλύτερες στον κόσμο» από την 1η Ιανουαρίου 2003 και από 1/1/04 ως «παγκόσμιο Ρεκόρ», κάτι που ισχύει μέχρι σήμερα.