Τρικυμία...

Μοναδική προσφορά-έκπληξη σε περιμένει, ποντάροντας στο Σουηδία – Ιταλία. *Ισχύουν Οροι και Προϋποθέσεις (21+).

Ο αγώνας στο Ζάγκρεμπ ήταν ουσιαστικά Ο ΑΓΩΝΑΣ για την Ελλάδα σε όλη αυτή την προσπάθεια της για πρόκριση στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρωσίας.

Σε αυτό το ματς θα διαφαινόταν σε τεράστιο βαθμό εάν θα μπορούσε η Εθνική να φτάσει στο όνειρο και να συνεχίσει το σερί των προκρίσεων στην κορυφαία ποδοσφαιρική διοργάνωση του κόσμου. Ασχέτως εάν κάποιοι έλεγαν ότι η πρόκριση θα παιζόταν 50-50% σε κάθε παιχνίδι, το σίγουρο είναι ότι οι βάσεις θα έμπαιναν τώρα και η ρεβάνς στο Καραϊσκάκη, θα σφράγιζε την προσπάθεια...

Ωστόσο στο πλέον κρίσιμο ματς, η Ελλάδα δεν εμφανίστηκε στο γήπεδο. 'Η για την ακρίβεια, παρουσιάστηκαν παίκτες που δεν πρέπει να ήταν οι διεθνείς μας, αλλά κάποιοι άλλοι που παρείσφρησαν στα αποδυτήρια της ομάδας, έκλεψαν τις φανέλες, τις φόρεσαν και πάτησαν στο χορτάρι για να παίξουν μπάλα.

Και επιμένω ότι ήταν... άλλοι, γιατί δεν γίνεται η Ελλάδα να χάνει πανηγυρικά από το πιο δυνατό της σημείο που είναι παραδοσιακά η άμυνα.

Τα σφάλματα και οι ολιγωρίες των παικτών στις φάσεις και των τεσσάρων γκολ, δεν γίνονται ούτε σε ματς αλάνας. Κι όμως, έγιναν από επαγγελματίες ποδοσφαιριστές που πρόσφεραν τέσσερα δώρα στους Κροάτες, για τους οποίος βάζω στοίχημα ότι ούτε στο πιο τρελό τους όνειρο δεν περίμεναν επικράτηση με τέσσερα γκολ.

Τι μπορείς να πεις όταν δέχεσαι τρία γκολ σε 33 λεπτά, ενώ έχεις δεχθείς έξι ως τώρα σε 10 ματς της προκριματικής φάσης;

Πως μπορείς να χαρακτηρίσεις ποδοσφαιριστές που παρότι μειώνουν σε 2-1 δεν προλαβαίνουν καν να εκμεταλλευτούν τον παράγοντα ψυχολογία και μέσα σε τρία λεπτά δέχονται το τρίτο γκολ;

Τι να σχολιάσεις όταν σαν ομάδα έχεις να δεχθείς τρία γκολ σε ημίχρονο επίσημου αγώνα, από το ντεμπούτο του Ρεχάγκελ τον Σεπτέμβριο του 2001, με τους Φινλανδούς να προηγούνται 4-1 στο 45λεπτο (5-1) το τελικό σκορ.

Η τρικυμία λοιπόν ήταν ξεκάθαρη στο μυαλό και στη ψυχολογία όλων των διεθνών όπως φάνηκε στον αγωνιστικό χώρο. Μπορεί για παράδειγμα στο πρώτο γκολ να ευθύνεται ο Καρνέζης, αλλά το γύρισμα του Τζαβέλλα ήταν τουλάχιστον παράτολμο για να μην πω ανόητο.

Στα δύο επόμενα γκολ, η μπάλα πάει αβίαστα στην εστία της Εθνικής μας και οι Κάλινιτς και Πέρισιτς ανενόχλητοι, απλώς τη στέλνουν στα δίχτυα. Για να φτάσουμε στην υπερβολική επίδειξη σιγουριάς από τον Σταφυλίδη που γύρισε τη μπάλα μέσα στην περιοχή δίνοντας εξαιρετική ασίστ στους Κροάτες για το 4-1. Κι ευτυχώς που σταθήκαμε τυχεροί και δεν μπήκε κι άλλο γκολ ως το τέλος του εφιλατικού ματς, με την Κροατία να κάνει ότι θέλει μέσα στο γήπεδο στα υπόλοιπα λεπτά.

Ξεκάθαρα η Ελλάδα πήγε απροετοίμαστη στο αγώνα του Μάξιμιρ και γι΄αυτό δεν ευθύνονται μόνο οι ποδοσφαιριστές, αλλά και ο Μίκαελ Σκίμπε. Η Ελλάδα δεν είχε αγωνιστικό πλάνο, έδωσε από το πρώτο λεπτό μεγάλο χώρο στους Κροάτες, ουδέποτε μπόρεσε να αντιδράσει και να κρατήσει τουλάχιστον τη μπάλα και φαινόταν σαν ομάδα που είχε ποδοσφαιριστές οι οποίοι έπαιζαν πρώτη φορά μαζί.

Και η πρώτη αλλαγή του Σκίμπε, έρχεται στην αρχή του δευτέρου ημιχρόνο, με αμυντικό να μπαίνει στη θέση αμυντικού, παρότι ήμασταν πίσω στο σκορ με 3-1.

Δεν χρειάζεται να είσαι ειδικός του ποδοσφαίρου για να ξέρεις ότι η Κροατία είναι δυνατή στα άκρα, με τον Μόντριτς να ξεκινά το παιχνίδι και στη συνέχεια να μοιράζει τη μπάλα, είτε δεξιά, είτε αριστέρα για τη δημιουργία επιθέσεων. Κι εμείς ζητούσαμε από τους Μανιάτη και Σταφυλίδη να ελέγξουν μία ολόκληρη πλευρά ο καθένας, έχοντας και τα μπακ των αντιπάλων να προωθούνται και να βοηθούν τους προωθημένους!

Βέβαια όλα αυτά ανήκουν πλέον στην ιστορία και το ζητούμενο είναι η ρεβάνς της Κυριακής και η εικόνα που θα παρουσιάσει η Ελλάδα. Δεν θέλω να καταδικάσω την Εθνική, άλλωστε η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Το θέμα είναι να το πιστέψουν οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές και να παρουσιάσουν στο Καραϊσκάκη όσα έκρυψαν χθες. Μπορούν, να το κάνουν; Μόνο οι ίδιοι έχουν την απάντηση...

Υ. Γ. Την άποψη μου για τον Παπασταθόπουλο, την έχω εκφράσει και στο παρελθόν. Η λέξη σπουδαίος είναι μικρή για την αξία του. Δυστυχώς ήταν μόνος του...