Oχι, δεν ευθύνεται ο Βαγγέλης Μαρινάκης για τη χθεσινή δίωξη του Ζεσουάλδο Φερέιρα από τον αθλητικό εισαγγελέα. Ασφαλώς δεν ευθύνεται και για την επίθεση που είχε καταγγείλει ο Βασιλείου του Θρασύβουλου, ούτε για τα «γαμώ τα σπίτια σας» του εκνευρισμένου για τον μη καταλογισμό του πεντακάθαρου πέναλτι στην Ξάνθη, Βασίλη Τοροσίδη «αμπαλαρισμένα» με τα νταηλίκια του Τάσου Μητρόπουλου προς τον ρέφερι στα αποδυτήρια, με τον αλησμόνητο Τσιρώνη (ναι, καλέ, της Ριζούπολης) να… παρατηρεί διακριτικά σε μια άκρη τα τεκταινόμενα. Ούτε με τον αθλητικό εισαγγελέα έχει πάρε - δώσε, ούτε στα αποδυτήρια της Ξάνθης βρισκόταν.

Όχι, δεν ευθύνεται ο Βαγγέλης Μαρινάκης για την απόφαση της Λίγκας να αναστείλει το πρωτάθλημα για μία εβδομάδα, ως «όπλο» ενάντια στον ΟΠΑΠ, με αποτέλεσμα ο ΠΑΟΚ να αντιμετωπίζει ξεκούραστος την άλλη Κυριακή τον Παναθηναϊκό και ο Ολυμπιακός το ίδιο σε τρεις εβδομάδες (θα αγωνίζονταν μετά τα ματς με Ρουμπίν και Μέταλιστ αντίστοιχα). Οι περισσότερες, αν όχι όλες πλην Ολυμπιακού ομάδες είτε ψωμολυσσάνε, είτε διαλύονται, είτε την βγάζουν καθαρή πολύ δύσκολα και αυτό ήταν ένα μέτρο πίεσης προς τον ασυνεπή ΟΠΑΠ, αν και νομίζω αναποτελεσματικό. Αφήνω στην άκρη αυτό που λένε και γράφουν πολλοί για τη ρήτρα βίας που μόνο ο Ολυμπιακός δεν έχει υπογράψει γιατί όντως πιστεύω ότι είναι ένας σύλλογος ο οποίος δεν μπορεί να ελέγξει εύκολα τους οπαδούς του στις στραβές (ακόμη θυμάμαι ένα ολόκληρο «Γ. Καραϊσκάκης» να φωνάζει «αλλιώς ονειρευτήκαμε τον Ολυμπιακό» εναντίον του Κόκκαλη!!!!!) και ένας από τους ελάχιστους πλέον που μπορεί να βρει χορηγό και στη φανέλα και στις πινακίδες και δεν κρέμεται από τα… λεφτά του ΟΠΑΠ.

Ο Βαγγέλης Μαρινάκης, όμως, ευθύνεται για την παρουσία του μετά το περυσινό ματς στο «Γ. Καραϊσκάκης» και αφήνω επίσης στην άκρη τις κουβέντες του Μπέου για την προστασία του Καλόπουλου που είχαν «βγει» από τις κασέτες. Αυτή η παρουσία του στις κάμερες, εκείνες οι δηλώσεις του, το επεισόδιο (όχι με όποιον κι όποιον, αλλά) με τον Τζιμπρίλ Σισέ που «παραδέχονταν» ποδοσφαιρικά και οι φίλοι του Ολυμπιακού και σχεδόν όλων των ομάδων, σε συνδυασμό με το οφσάιντ του Κατσουράνη που καλυπτόταν από τέσσερις παίκτες (είμαι large και αφήνω στη άκρη κίτρινες, πέναλτι και λοιπές διαιτητικές αποφάσεις γιατί ήταν πταίσματα συγκριτικά με το οφσάιντ) και τον χαμό που ακολούθησε το τελευταίο σφύριγμα του Καλόπουλου, θα τον «κυνηγούν» για πάντα. Δυστυχώς για εκείνον, αυτή είναι η πραγματικότητα και προς το παρόν δεν μπορεί να αλλάξει.

Οντως, μαθαίνω ότι έχει κάνει σοβαρότατες προσπάθειες με τους οργανωμένους οπαδούς του Ολυμπιακού προκειμένου να αλλάξουν συμπεριφορά και σταδιακά να αποχαρακτηριστεί ο σύλλογος από την ταμπέλα της «ομάδα - χούλιγκαν» που είχε αποκτήσει στην Ευρώπη επί Κόκκαλη, όταν έφτασε να είναι ο σύλλογος με τα περισσότερα διαδοχικά πρόστιμα για εντός έδρας παιχνίδια, αλλά και να μην δίνουν αφορμές στις εκδρομές στα εκτός έδρας ματς. Και νομίζω ότι αυτή η προσπάθεια έχει ήδη φέρει φανερά αποτελέσματα. Όμως η στάμπα που ο ίδιος έβαλε πέρυσι στον εαυτό του δεν σβήνει εύκολα, ούτε διαγράφεται.

Υπήρξαν πέρυσι επώνυμοι φίλοι του Ολυμπιακού που δημοσίως είπαν ότι δεν επρόκειτο να ξαναπάρουν εισιτήριο διαρκείας. Υπήρχαν άλλοι που σιωπηλά δεν το ανανέωσαν. Υπήρχαν πολλοί που πανηγύρισαν, αλλά και αρκετοί που αηδίασαν. Ακόμη και αληθινά πωρωμένοι με την ομάδα τους που έλεγαν «ε, όχι κι έτσι, ας το μετρούσε το γκολ, και τι θα γινόταν, πάλι 4 βαθμούς διαφορά είχαμε από τον βάζελο και θα το παίρναμε». Μα το μεγαλύτερο κόστος για τον πρόεδρο της ΠΑΕ Ολυμπιακός δεν ήταν στους φίλους του ομάδας του. Και η φίλη μου η Ντέπυ ήταν έξαλλη και μου έλεγε «δεν με εκφράζει εμένα αυτός, ντρέπομαι, δεν θα ξαναπάω στο γήπεδο», αλλά τελικά έγινε αυτό που της είχα πει εγώ (ότι θα ξεθυμάνει και κάποια στιγμή θα ξαναπάει εφέτος, γιατί η ομάδα εφέτος είναι και πολύ καλή και γενικώς… αρρώστια και πάνω από παίκτες και προέδρους) και πήγε πρόσφατα στο «Γ. Καραϊσκάκης».

Το αληθινό κόστος για τον Μαρινάκη ήταν σε δύο επίπεδα: α) στην φίλαθλη κοινή γνώμη, στους φίλους των υπόλοιπων ομάδων, στα «ουδέτερα» media, β) στον δικό του κύκλο, στους πολιτικούς, τους βουλευτές, τους επιχειρηματίες.

Δυστυχώς για τον Βαγγέλη Μαρινάκη, εκείνο το τρίμηνο αρχής γενομένης από το «κάλυπτα και εγώ τον Κατσουράνη» ματς στο Φάληρο, δεν λησμονούνται εύκολα. Γι΄ αυτό και… εύκολα, πιθανότατα και άδικα, για οτιδήποτε αρνητικό προς τον Παναθηναϊκό συμβαίνει στο πεδίο της Λίγκας, της διαιτησίας, των δικαστικών αρχών, το μυαλό όλων πάει σε εκείνον. Αυτός είναι ο λόγος που από χθες όλοι οι φίλοι του Παναθηναϊκού δεν σκέφτονται ότι ακόμη πιο υπερβολική είναι η δίωξη του Γιώργου Δώνη για δηλώσεις και όχι του Ζεσουάλδο Φερέιρα και «βλέπουν» τον Μαρινάκη πίσω από όλα.

Αθελά του, όλα όσα συνέβησαν πέρυσι, συσπειρώνουν τους Παναθηναϊκούς. Και ειδικά στο πρόσωπο του Φερέιρα, τον οποίο αντιμετωπίζουν (ακόμη και οι πιο ήπιων τόνων) ως «ήρωα»! Εντυπωσιάστηκα χθες από την απήχηση που είχε η δίωξή του στη βάση των «ανώνυμων» φίλων της ομάδας. Μου τηλεφώνησαν έξαλλοι άνθρωποι που πάνε στο γήπεδο 3-4 φορές κάθε σεζόν, «καπαπεδάκηδες», μεγάλης ηλικίας, πολλοί.

Και αυτά τα τηλεφωνήματα ήταν «καμπανάκι» για μένα. Το λέω και το γράφω τώρα, περίπου 25 ημέρες πριν από το Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός στο ΟΑΚΑ. Οσο πιο κομψά και σοβαρά μπορώ: δυστυχώς ο κίνδυνος, με όλα αυτά, θα είναι πολύ μεγάλος! Απίστευτος! Είναι το πρώτο ντέρμπι αιωνίων στο ΟΑΚΑ μετά τα περυσινά στο Φάληρο, είναι κρίσιμο για το πρωτάθλημα ντέρμπι, ο Παναθηναϊκός δεν έχει μηχανισμούς α λα Πατέρα να ελέγχει τους οργανωμένους οπαδούς του και όλοι, ακόμη και οι ανένταχτοι οπαδοί και φίλαθλοι, είναι έξαλλοι με όλα όσα θεωρούν ότι γίνονται εναντίον της ομάδας τους εκτός γηπέδου. Για να μην αναφέρουμε και τα συσσωρευμένα ντέρτια και βάσανα που κουβαλά ο καθένας από την προσωπική καθημερινότητά του, τα οποία πολλές φορές έχουμε δει στο παρελθόν πώς εκτονώνονται στα γήπεδα. Αυτό είναι το σήμα κινδύνου που μπορώ εγώ να εκπέμψω ως δημοσιογράφος με τα λίγα που καταλαβαίνω, 3 ½ εβδομάδες πριν από το ντέρμπι. Οι αρχές, η διοργανώτρια αρχή και η ΠΑΕ Παναθηναϊκός ας κάνουν όταν έρθει εκείνη η ώρα το καλύτερο που μπορούν…