Πλήρωσε (και) τα λάθη της χρονιάς II

Τα είχα επισημάνει όλα 10 μέρες πριν. Τι σημασία είχαν τα αγωνιστικά κενά και τα φαλτσοσφυρίγματα εκείνης της βραδιάς; Η ουσία δεν άλλαζε. Ο Ολυμπιακός ήταν καταδικασμένος από τις δικές του επιλογές. Θυμηθείτε τι λέγαμε σε αυτήν εδώ τη γωνιά: όλα όσα είπαν άλλοι μόλις προχθές. Διαβάστε επιπλέον για τον Μίτσελ και τον Βλαχογιάννη (για του λόγου το αληθές, εδώ θα βρείτε το... παλιό κείμενο που -δυστυχώς για τους Πειραιώτες- έπεσε μέσα σε όλα).

Πάμε...

Τέλος και το Europa League για τον Ολυμπιακό. Οι «ερυθρόλευκοι» έχασαν με κάτω τα χέρια από τη Λεβάντε για δεύτερο παιχνίδι και τώρα το μόνο που τους απασχολεί είναι το ελληνικό πρωτάθλημα. Ούτως ή άλλως, βέβαια, αυτός είναι ο πρωταρχικός στόχος των μόνιμων πρωταθλητών.

Η αλήθεια είναι ότι η κακή βραδιά φάνηκε γρήγορα. Γκολ με το… καλησπέρα και στη συνέχεια τα σφυρίγματα του Γερμανού διαιτητή. Την Πέμπτη στο Καραϊσκάκη, βέβαια, ήταν άλλος στη θέση του, αλλά ουδεμία σχέση έχει αυτό με το τελικό αποτέλεσμα.

Επαιξαν ρόλο οι αποφάσεις του… άρχοντα; Σαφώς και έπαιξαν. Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι αν στα δύο πέναλτι που δεν… παίρνεις και όρκο για την ύπαρξή τους, προσθέσεις την αποβολή του πιο σταθερού φέτος παίκτη των «ερυθρολεύκων», του Αμπντούν, τότε ο Ολυμπιακός ήταν χαμένος από χέρι, πόδι και ό,τι άλλο βρίσκεται στον ανθρώπινο οργανισμό. «Ελαφρυντικό», ωστόσο, που μία εβδομάδα μετά εξαφανίστηκε, όπως ο... Κάιζερ Σόζε στην ταινιάρα “Συνήθεις ύποπτοι” (θυμηθείτε τη χειρονομία του Σπέισι).

Επειδή, όμως, δεν είμαι από εκείνους που στέκονται στον διαιτητή, θα πω ότι οι Πειραιώτες πλήρωσαν για άλλη μια φορά τα μόνιμα προβλήματά τους. Ας αφήσουμε στην άκρη πόσο τους έχει στοιχίσει ο μηδαμινός ανταγωνισμός στη Super League. Δεν είναι δα όλα στις δικές τους… αρμοδιότητες. Θα σταθώ στην έλλειψη πλάνου. Ο Ολυμπιακός από την αρχή της χρονιάς μού δημιούργησε την εντύπωση ότι δεν πατούσε σε γερές βάσεις, σε σταθερά θεμέλια που θα τον διατηρούσαν σε ένα αξιοπρεπές, για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, επίπεδο.

Από την επιλογή Ζαρντίμ θα ξεκινήσουμε, με την απώλεια του Μέλμπεργκ θα συνεχίσουμε και στη μη ενίσχυση με έναν νέο Ιμπαγάσα θα καταλήξουμε. Μετά Χριστόν προφήτης; Όχι. Τα γραπτά στη στήλη του editorial εδώ στο gazzetta υπάρχουν για να αποδειχθεί του λόγου το αληθές.

Ουδείς αμφισβητεί, από την άλλη πλευρά, τις προθέσεις και το όραμα του Βαγγέλη Μαρινάκη. Του ανθρώπου που ήρθε για να συνεχίσει την αυτοκρατορία που έχτισε ο Σωκράτης Κόκκαλης. Ο ιδιοκτήτης της ομάδας έχει ρίξει χρήμα και μόνο η αγορά της ομάδας με το μισό γήπεδο, τα λένε όλα.

Όμως, για έναν Ολυμπιακό της Ευρώπης αυτά δεν είναι αρκετά και εδώ ακριβώς είναι το μεγάλο δίλημμα, όχι μόνο για τον άνθρωπο που ηγείται της μεγαλύτερης ελληνικής ομάδας, αλλά για το οποιοδήποτε επιχειρηματικό μυαλό.

Να επενδύσει ακόμα περισσότερο έστω κι αν τα ακριβά «προϊόντα» κινδυνεύουν να μην αποδώσουν στη χειμαζόμενη αγορά της χώρας μας αλλά με αυξημένες πιθανότητες στις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις, ή να παραμείνει στο ίδιο σχέδιο, δηλαδή παντοκρατορία εντός κι όπου βγει εκτός, σε συνδυασμό με καλύτερη δικτύωση στα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα του ποδοσφαίρου;

Οι δύο δρόμοι, νομίζω, είναι ξεκάθαροι. Εκείνος αποφασίζει. Εκείνος θα διατάξει να αντικατασταθούν επάξια ο Τοροσίδης και ο Ιμπαγάσα. Εκείνος θα πρέπει να δώσει εντολή για να έρθει ένα κόφτης... του αντιπάλου που θα βάλει τη φανέλα με το “6” κάτω από το μαξιλάρι του.

ΥΓ. Φυσικά και οι περισσότεροι παίκτες είναι υπεύθυνοι για την τριάρα. Τα διαβάσατε στην ανάλυση του gazzetta.gr γύρω από το παιχνίδι.

ΥΓ 2. Τραγική η τακτική του Μίτσελ να μην ξεκινήσει τον Ιμπαγάσα. Ο Αργεντίνος δίνει ρυθμό. Κι όσο άντεχε. Ούτως ή άλλως, μόνο κωμικοτραγική μπορεί να χαρακτηριστεί η είσοδός του γύρω στο 75'. Ποιος ήταν ο σκοπός; Να ισοφαρίσει και να μη χάσει ώστε να ηρεμήσει η εξέδρα; Κουτό, τουλάχιστον...

ΥΓ 3. Αποδείχθηκε ότι ο Ζαρντίμ είχε υποπέσει σε... ολίσθημα με τον παραγκωνισμό του Βλαχοδήμου. Αν ο μικρός συνεχίσει έτσι, θα γίνει ο νέος Μιραλάς.

Follow me: ChrisStatho