Ο Ρότσα θα κάνει σε λίγο και τους μουγγούς να μιλήσουν. Τα βουντού του, όμως, μόνο την ανεκδιήγητη γκαντεμιά που ακολουθεί τον Παναθηναϊκό δεν έχουν πιάσει. Γκολ στο πρώτο σουτ μετά από 28 λεπτά και 1-0, γκολ με την πλάτη του τερματοφύλακα τη στιγμή που η Τότεναμ έβλεπε τον Παναθηναϊκό να κυκλοφορεί τη μπάλα σε ποσοστό 70% σε εκείνο το δεκάλεπτο μέσα στο Γουάιτ Χαρτ Λέιν. Είναι από αυτά που... δε γίνονται! Αλλά στο ποδόσφαιρο, το κατ' εξοχήν άθλημα που η τύχη παίζει τεράστιο ρόλο, τα πάντα γίνονται.

Η μεγαλύτερη ατυχία του Παναθηναϊκού όμως, δεν ήταν αυτή. Ήταν ότι τον προπονούσε επί 18 παιχνίδια φέτος ο Φερέιρα. Ο «καθηγητής». Ενώ τώρα τον προπονεί ο «κιθαρίστας». Έτσι δεν τους έχουμε βαφτίσει εμείς οι «ξύπνιοι» στα ΜΜΕ; Όρσε!

Το παιχνίδι στο Λονδίνο, απέναντι στην πιο δυνατή ομάδα που αντιμετώπισε ο Παναθηναϊκός μετά την αποχώρηση του Πορτογάλου, επιβεβαίωσε ότι η ευθύνη για τον αποκλεισμό βαραίνει πρώτα απ' όλα τη διοίκηση Αλαφούζου που επέτρεψε την παραμονή του Φερέιρα μετά απ' το πιο άθλιο ποδόσφαιρο που έπαιξαν (τούτη τη σεζόν) οι πράσινοι τα τελευταία 103 χρόνια. Αν το είχαν αντιληφθεί νωρίτερα, θα είχε «πληρωθεί» την αποζημίωση του πρώην τεχνικού, με την πρόκριση στην επόμενη φάση.

Όχι γιατί ο Παναθηναϊκός έγινε ξαφνικά ομαδάρα. Αλλά γιατί βρέθηκε κάποιος που παίρνει (ως τώρα) το μάξιμουμ από τους παίκτες του. Ο Σπυρόπουλος είναι θέμα χρόνου να ξανακυλήσει στις γκέλες, αλλά ως τότε, βγάζει και σέντρες ξυραφένιες. Ο Ζέκα είναι εκτελεστής-δημιουργός-κόφτης, ο Πετρόπουλος υπάρχει στο χάρτη, ο Σισοκό βρήκε τη θέση που του ταιριάζει κι ένα σωρό άλλες ατομικές μεταμορφώσεις που αγγίζουν τα όρια του ανεξήγητου. Και ομαδικά όμως: Οι πράσινοι έχουν τακτική, οι γραμμές τους είναι κοντά, οι αλλαγές δεν είναι τρελές, έχουν λογική.

Υποχρέωσαν την Τότεναμ του Βίλας Μπόας που αμείβεται ισόποσα με το συνολικό μπάτζετ του Παναθηναϊκού, να τρέμουν μετά το 1-1 ότι μετά τον ΠΑΟΚ θα ξαναβρούν ελληνικό μπελά.

Στο τέλος της ημέρας, το τριφύλλι φεύγει με μια γλυκιά γεύση από μια τραγική περιπέτεια στην οποία υπέβαλλαν τον κόσμο του ο Φερέιρα με τις εμμονές του και η διοίκηση Αλαφούζου με την άγνοια των στοιχειωδών από ποδόσφαιρο. Να πάρει πρωτάθλημα ήταν ούτως ή άλλως απίθανο. Να προκριθεί σε όμιλο με Τότεναμ, Λάτσιο ήταν εξ ορισμού πολύ δύσκολο. Να παίζει κανονικό αντρικό ποδόσφαιρο βγάζοντας στο χορτάρι τις όποιες ταπεινές δυνατότητες έχει, δεν ήταν και τόσο σπουδαίο!

Και ανεξαρτήτως αποτελέσματος στο Λονδίνο ή κόντρα στον Ολυμπιακό, ο Παναθηναϊκός φαίνεται να μπήκε στον ίσιο δρόμο.