Σισοκό «μέσα» ή 4-4-2 μέχρι τα Χριστούγεννα

Πλέον το δείγμα γραφής για τον Παναθηναϊκό είναι καθαρό. Όχι απολύτως σαφές, αλλά ικανό για την ποδοσφαιρική ταυτότητα της ομάδας. Στα μισά του δρόμου στο Europa League (τρεις από τις έξι αγωνιστικές), στα μισά του δρόμου του πρώτου γύρου (επτά από τις 15), με ξεκάθαρο ρόστερ πια (χωρίς Σο και Κατσουράνη, ο Μπουμσόνγκ δεν παίζει ούτως ή άλλως μεγάλο ρόλο στο δημιουργικό σκέλος).

Σε απόδοση 2.00 βρίσκουμε στην sportingbet τη νίκη του Παναθηναϊκού επί του ΟΦΗ

Το είπε ο Γιάννης Γκούμας, το είπε ο Χρήστος Δημόπουλος (σε Sport Fm και Sentra Fm αντίστοιχα), το λένε όλοι, δεν χρειάζεται να είσαι υβρίδιο Μουρίνιο – Χίντινγκ για να το αντιληφθείς: «ο Παναθηναϊκός χρειάζεται ‘δεκάρι και σκόρερ’». Χοντρά – χοντρά αυτό είναι το συμπέρασμα. Όχι ότι δεν έχει άλλα προβλήματα, αλλά εκεί εντοπίζεται η μεγάλη ανάγκη. Ο ένας και μοναδικός «Μεγάλος Μήτσος» του ελληνικού ποδοσφαίρου είπε στην Sportday ότι δεν «Δεν υπάρχουν παίκτες-ηγέτες που στη δύσκολη στιγμή μπορούν να πάρουν πρωτοβουλίες και να ανεβάσουν την υπόλοιπη ομάδα». Σωστό κι αυτό. Να μην τα λέμε μόνο εμείς οι «κακοί» και οι «εχθροί» δημοσιογράφοι, να τα λένε και αυτοί που χωρίς δόλο απλώς εκφράζουν την άποψή τους για την ομάδα (πάντα παίρνουμε στα σοβαρά ΜΟΝΟ παλαίμαχους που δεν νοιάζονται για θέσεις – οφίτσια – οφέλη και δεν έχουν τη λογική «προβάτου» όπως αλλού…).

Το κυριότερο πρόβλημα του Παναθηναϊκού, λοιπόν, δεν είναι αμυντικό. Ναι,ο Βελάσκες και ο Πίντο δεν είναι καλύτεροι από τον Σαριέγκι και τον Καντέ, ναι δεν έχεις πια μια αξιόπιστη εναλλακτική για τον Βιτόλο, αλλά από την άλλη πλευρά πολλές φάσεις δεν δέχεται ο Παναθηναϊκός και αν θέλετε στην αμυντική λειτουργία του το σημαντικότερο «θέμα» του είναι η… μη συμμετοχή των μεσοεπιθετικών του. Οχι η λειτουργία των αμυντικών μέσων και της τετράδας. Αφήστε που εισπράττει και την καλύτερη απόδοση γκολκίπερ του εδώ και πολλά χρόνια…

Τι κάνεις λοιπόν μέχρι τα Χριστούγεννα, όταν – θεωρητικά – υπάρχει η δυνατότητα αλλαγών, έστω και υπό την προϋπόθεση πωλήσεων ή δανεισμού χρημάτων; Εχεις μαζέψει πολλούς «γύρω – γύρω» (Κουίνσι – Λάζαρος – Σισοκό, Μαυρίας), έχεις έναν καθαρό περιφερειακό επιθετικό που δεν έχει πετύχει γκολ γιατί δεν τον έχεις βοηθήσει έτσι όπως στήνεις στα περισσότερα ματς την ομάδα (Φορναρόλι), έχεις βάλει στον πάγο τον «αναπληρωματικό» φορ (Πετρόπουλος) και στηρίζεσαι στο φιλότιμο του Χοσέ Τοτσέ, με τα καλά και τα κακά του.

Πρόταση Νο 1 (πάντα για τα ματς του ελληνικού πρωταθλήματος, με στόχο την επίτευξη τουλάχιστον ενός επιπλέον τέρματος από τον αντίπαλο, δηλαδή τη νίκη, με αξιοποίηση του στοιχείου που έχεις εν αφθονία, δηλαδή των παικτών που είναι ικανοί στο «1vs1», αλλά δεν «έχουν» το γκολ όπως ο Λέτο): 4-3-3 με Ζέκα – Σισοκό να πλαισιώνουν τον Βιτόλο.

Η βασική αλλαγή είναι η τοποθέτηση του Σισοκό σε θέση «μέσα αριστερά), ώστε και να υποδέχεται τη μπάλα και, όντας λίγα μέτρα έξω από την περιοχή – ιδανικά με τον Κουίνσι αριστερά του – να δημιουργεί υπεραριθμίες, να παίζει «1-2», να πατάει στη μεγάλη περιοχή. Τα τρεξίματά του παραμένουν σε καλό επίπεδο (αν και πλέον δεν… σκυλιάζει όπως με την Μάδεργουελ και με τη Μάλαγα), ντρίμπλα και κάθετη έχει ίσως τις καλύτερες στον Παναθηναϊκό, θέμα του Φερέιρα θα είναι να επιλέξει τους δύο ακραίους. Σχήμα με Βιτόλο – Σισοκό – Ζέκα στη μεσαία γραμμή, Κουίνσι αριστερά, Λάζαρο ή Μαυρία δεξιά, Τοτσέ φορ.

Πρόταση Νο 2: Ο Φερέιρα το έχει δοκιμάσει κατά διαστήματα, αλλά όχι σταθερά, ούτε το έχει «δουλέψει» πολύ στις προπονήσεις. 4-4-2 με Φορναρόλι – Τοτσέ στην ίδια ενδεκάδα και εντολή στον Φορναρόλι να παίζει ως «ελεύθερος» δίπλα στον Τοτσέ. Ο Ουρουγουανός είναι κοντρολαρισμένος, παίρνει καλό βαθμό στα κρατήματα μπάλας και στις κινήσεις στο χώρο χωρίς αυτή, είναι καλός «δέκτης» από τη μεσαία γραμμή και τα «σπασίματά» του στις πτέρυγες δεν είναι άσχημα: μοιάζει πολύ με τον Ρούντολφ, τα έχουμε ξαναπεί. Θα βρει και θα ανοίξει χώρους από και προς τον Τοτσέ αν παίξει σ’ αυτή τη θέση. Σ’ αυτή την περίπτωση, όμως, απαιτείται περισσότερη πειθαρχία από τους ακραίους στα ανασταλτικά καθήκοντά τους και πιο έξυπνο παιχνίδι από τους μέσους.

Η τρίτη επιλογή είναι αυτή που… ισχύει τώρα: πάσα σε έναν από όλους τους μεσοεπιθετικούς και… ό,τι τους φωτίσει ο Θεός του ποδοσφαίρου βάσει του ταλέντου και των ικανοτήτων τους. Για να είναι, μάλιστα, δίκαιος, η μοναδική «μέθοδος» που έχω δει στην πράξη εφέτος από τον Παναθηναϊκό μεσοεπιθετικά (και εφόσον δεν διαθέτει πλέον χαφ που να απειλούν) είναι κάποιες κάθετες του Βιτόλο ή του Ζέκα στον Τοτσέ 3-5 μέτρα έξω από την περιοχή, με ταυτόχρονη κίνηση Σισοκό ή Κουίνσι για να πάρουν το «σπάσιμο» από τον Ισπανό και να μπουν στην περιοχή (αμφισβητούμενο – «άκυρο» πέναλτι με τον Αρημε πρωταγωνιστή τον Σισοκό από την κοφτή πάσα του Τοτσέ).

Επισημαίνεται ότι στο πρωτάθλημα ο Παναθηναϊκός έχει πετύχει μόνο μία φορά περισσότερο από ένα γκολ. Στην Ξάνθη, με τις δυο γκολάρες του Λάζαρου: τα μοναδικά γκολ που δεν έχουν μπει από στημένη φάση (πέναλτι, φάουλ, κόρνερ).

Follow me on Twitter: Seretinio