Οταν το καλοκαίρι του 1997 ο Λουτσιάνο Μότζι συμφωνούσε με την Ατλέτικο Μαδρίτης για την πώληση του Κριστιάν Βιέρι, ανακοίνωνε ως αντικαταστάτη του στη Γιουβέντους τον Φίλιπο Ιντσάγκι. Πιτσιρικάς τότε, πρώτος σκόρερ στο Campionato με την Αταλάντα, είχε μπροστά του την ευκαιρία να δείξει σε όλους την αξία του. Και το έκανε.

Στα τέσσερα χρόνια που παρέμεινε στο Τορίνο, ο Ιντσάγκι πέτυχε 89 γκολ σε 165 αγώνες, κατέκτησε 2 πρωταθλήματα και ένα ιταλικό Σούπερ Καπ αλλά του ξέφυγε το Champions League.

Θρύλος, πάντως, ο Super Pippo δεν έγινε στoυς Μπιανκονέρι αλλά στο Μιλάνο με τη φανέλα της Μίλαν. Πήρε μεταγραφή το καλοκαίρι του 2001 και εκεί σάρωσε τα πάντα! Με τον Αντρέι Σεφτσένκο έκαναν ένα τρομερό δίδυμο και στα 11 χρόνια παραμονής του στους Ροσονέρι ο Ιταλός άσος δεν άφησε τίποτα: Δύο πρωταθλήματα, ένα κύπελλο, δύο Champions League, διηπειρωτικά, Σούπερ Καπ...

Σε όλες αυτές τις επιτυχίες ο Ιντσάγκι ήταν πρωταγωνιστής. Και πως να μην είναι; Ο απολογισμός του στα γκολ τα λέει όλα: 288 σε συλλογικό επίπεδο, 25 με την εθνική Ιταλίας με την οποία κατέκτησε και το Μουντιάλ του 2006, 70 γκολ στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις (2ος σκόρερ όλων των εποχών), 10 χατ-τρικ στο Campionato που σημαίνει ότι είναι αυτός με τα περισσότερα τα τελευταία 25 χρόνια!

Τελευταίο του ματς ήταν αυτό της Μίλαν με τη Νοβάρα, στις 13 Μαΐου, με τον ίδιο να πετυχαίνει το νικητήριο γκολ στα τελευταία λεπτά... Ο άνθρωπος-γκολ, δε θα μπορούσε παρά να αποχαιρετήσει με γκολ! Και με ένα φιλί στην αγαπημένη του φανέλα...