Οταν πρωτοεμφανίστηκε σε επίσημο ματς (Φεβρουάριος του 2008), έκανε τους φίλους της Ιντεπεντιέντε να παραμιλούν. Οι εκπληκτικές εμφανίσεις του Πατρίσιο Ροδρίγκες ή αλλιώς Πάτο (Πατίτο το χαϊδευτικό) οδήγησαν τα αργεντίνικα ΜΜΕ να τον παρομοιάσουν με τον Σέρχιο Αγουέρο, γράφοντας για τον πανομοιότυπο τρόπο παιχνιδιού τους, το κοντρόλ, το ξεπέταγμα, τον τρόπο που άγγιζαν τη μπάλα και τελείωναν τις φάσεις.

Η πορεία του είχε ωστόσο σκαμπανεβάσματα. Από τις απίστευτες ενέργειες του σε ορισμένα γκολ για highlights βρισκόταν ξαφνικά στον πάγκο. Πάντως στην ομάδα τον πίστευαν πολύ και ενδεικτικό είναι ότι του έδωσαν το Νο 10 μόλις έφυγε ο εμβληματικός αρχηγός του συλλόγου, Ντάνιελ Μοντενέγκρο.

Το πρόβλημα που φαίνεται να έχει στην καριέρα του είναι οι τραυματισμοί, ενώ το κακό ήρθε το Φθινόπωρο του 2011 όταν έμπλεξε με το γόνατο. Η πρώτη αρθροσκόπηση δεν πήγε καλά, χρειάστηκε ακόμα μία επέμβαση και τελικά επέστρεψε τον Φεβρουάριο του 2012. Σταδιακά άρχισε να παίρνει και πάλι αρκετά παιχνίδια στα πόδια του, αλλά δεν βρέθηκε στην κατάσταση που ήταν πριν. Ολοκλήρωσε την Κλαουσούρα στις 24 Ιουνίου με τον καλύτερο τρόπο, σκοράροντας δύο γκολ (τα πρώτα του στη σεζόν) κόντρα στην Τίγκρε.

Η αλήθεια είναι πως παρά τη σύγκριση με τον Αγουέρο, ο Πατίτο δεν είναι καθαρός επιθετικός, όπως ο σούπερ συμπατριώτης του. Εχει τη δυνατότητα να αγωνιστεί σε όλες τις θέσεις πίσω από την επίθεση. Μπορεί να παίξει ως περιφερειακός επιθετικός, εξτρέμ (κυρίως από αριστερά λόγω ποδιού), αλλά και επιτελικός. Στην Ιντεπεντιέντε έχει χρησιμοποιηθεί παντού.