«Όταν ήμουν 13 ή 14 λάτρευα να παρακολουθώ τον Αϊμάρ. Είναι εκπληκτικός, απολαμβάνω να τον παρακολουθώ». Τα λόγια αυτά δεν ανήκουν σε έναν απλό ποδοσφαιριστή ή προπονητή, αλλά στον Λιονέλ Μέσι! Ο άσος της Μπαρτσελόνα, τον οποίο πολλοί χαρακτηρίζουν ως τον καλύτερο παίκτη όλων των εποχών, μεγάλωσε βλέποντας τον Παμπλίτο να... κρύβει την μπάλα στα γήπεδα της Αργεντινής.

Ο «Payaso», με το χαρακτηριστικό σημάδι στο αριστερό μάγουλο, ξεκίνησε να προκαλεί το ενδιαφέρον παίζοντας στην ήμι-επαγγελματική Ρίο Κουάρτο. Ο πατέρας του ήταν εκείνος που επέμεινε να... κλωτσήσει μπάλα από πιτσιρικάς, όπως και ο μεγάλος αδερφός του. Σύντομα βρέθηκε να δοκιμάζεται στις εγκαταστάσεις της Ρίβερ Πλέιτ, ωστόσο ο πατέρας του έκρινε ότι ήταν πολύ μικρός για το βήμα παραπάνω. Παρόλα αυτά, ο Ντάνιερ Πασαρέλα, ο οποίος τότε ήταν πρόεδρος στους Μιγιονάριος, τηλεφώνησε στον πατέρα του και του ζήτησε να τον φέρει πίσω. Οι... ιστορίες λένε ότι ο Ορτέγα, ο Αλταμιράνο και οι λοιποί αστέρες έμειναν με το στόμα ανοιχτό στην πρώτη του προπόνηση!

Έκανε ντεμπούτο στις 11 του Αυγούστου του 1996, όντας ακόμα... αμούστακος. Και σε μία εποχή όπου η Ρίβερ προερχόταν από την κατάκτηση του Κόπα Λιμπερταδόρες και είχε στη σύνθεσή της μεγάλους παίκτες, ξεκίνησε να αναζητά το δρόμο προς την 11άδα! Περίπου δύο χρόνια αργότερα, το Φεβρουάριο του 1998 πετύχαινε σε ηλικία 18 ετών το πρώτο του γκολ απέναντι στη Ροσάριο Σεντράλ!

Το στυλ του και η δημιουργική του ικανότητα, σε συνδυασμό με την τεχνική του τον έκαναν να ξεχωρίζει από πιτσιρικάς. Ήταν ένας από τους πολλούς που πήρε το χρίσμα του συνεχιστή του Ντιέγο Μαραντόνα και η αλήθεια είναι πως και ο ίδιος ο Ντιεγκίτο είχε πει ότι είναι ο μόνος που... νομιμοποιείται να φέρει τον τίτλο του διαδόχου του! Παράλληλα, είχε τονίσει ότι πρόκειται για τον μοναδικό ποδοσφαιριστή που «θα πλήρωνα για να παρακολουθήσω»! Το 1997, με την Αργεντινή κάτω των 20, συμπαίκτες τρομερά ταλέντα, όπως ο Ρικέλμε και ο Καμπιάσο και προπονητή τον Πέκερμαν, κατακτούσε το Παγκόσμιο Κύπελλο στη Μαλαισία.

Το όνομά του είχε ακουστεί για αρκετές ομάδες και το υπερατλαντικό ταξίδι έδειχνε απλά θέμα χρόνου. Ο ίδιος άλλωστε, μετά την απόρριψή του από την ιατρική σχολή, στράφηκε σε αυτό που πραγματικά τον ευχαριστούσε. Την μπάλα, μέσω της οποίας μπορούσε να εκφράσει όλη του τη δημιουργικότητα.

Τελικά, η ομάδα που κατάφερε να τον αποκτήσει ήταν η Βαλένθια τον Ιανουάριο του 2001, πληρώνοντας 24 εκατομμύρια ευρώ. Παρότι, όπως παραδέχθηκε και ο ίδιος, αντιμετώπισε πρόβλημα στην προσαρμογή του στην Ευρώπη, όπως και πολλοί άλλοι πριν από αυτόν, έβαλε στην δεύτερη του χρονιά το δικό του λιθαράκι στην κατάκτηση του τίτλου της Πριμέρα Ντιβισιόν, παίζοντας 33 ματς. Παράλληλα, ήταν παρών στην πορεία της ομάδας προς την κατάκτηση του τίτλου το 2003-04 και του Κυπέλλου UEFA το 2004, έχοντας οκτώ συμμετοχές στην Ευρώπη. Στον τελικό με την Μαρσέιγ αντικατέστησε τον Φρανσίσκο Ρουφέτε στο 30`. Την σεζόν 2005/06 είχε ακόμα μια γεμάτη χρονιά, με 32 παιχνίδια και πέντε γκολ στο Πρωτάθλημα.

Τον Απρίλιο του 2006 τρόμαξε τους ανθρώπους της ομάδας, αφού μπήκε εσπευσμένα στο νοσοκομείο χτυπημένος από μηνιγγίτιδα, την οποία ευτυχώς πρόλαβε! Γενικώς, το ιατρικό του ιστορικό ήταν αρκετά επιβαρυμένο από τραυματισμούς, κυρίως μυϊκούς. Ο Ράφα Μπενίτεθ τον πίστεψε πολύ, θεωρώντας τις δημιουργικές του αρετές καθοριστικές στην έκβαση ενός παιχνιδιού. Ο κόσμος τον λάτρεψε για το απρόβλεπτο στοιχείο που μπορούσε να προσφέρει στις Νυχτερίδες. Ένα τσαλιμάκι, μία μαγική μπαλιά ή ένα τεχνικό σουτ, ξεσήκωνε τις κερκίδες. Ο διάδοχός του Μπενίτεθ όμως, Κλαούντιο Ρανιέρι, υπολόγιζε περισσότερο τα φυσικά χαρακτηριστικά και το ότι στερούσε σε δύναμη και αντοχή.

Το καλοκαίρι του 2006, η Βαλένθια τον παραχώρησε στην Σαραγόσα έναντι 12 εκατομμυρίων. Εκεί έπαιξε για δύο χρονιές, η ομάδα της Αραγονίας υποβιβάστηκε και ο Παμπλίτο βρήκε την Ιθάκη του στη Μπενφίκα. Το όνομά του έχει ακουστεί για αρκετές ομάδες τα τελευταία , ανάμεσα στις οποίες και ο Παναθηναϊκός, αλλά ο ίδιος επέλεξε Πορτογαλία. Μετά από μία μεγάλη περίοδο διαπραγματεύσεων, οι «Αετοί» τον απέκτησαν έναντι 6.5 εκατομμυρίων στις 17 Ιουλίου του 2008. Το ξεκίνημά του ήταν δύσκολο, είχε προβλήματα τραυματισμών, αλλά έκανε καλό δεύτερο μισό στην πρώτη σου σεζόν.

Δούλεψε στη φυσική του κατάσταση και την περίοδο 2009-10, κατάφερε να δείξει διάρκεια, βγάζοντας καλές συνεργασίες με τον συμπατριώτη του Χαβιέ Σαβιόλα. Η Μπενφίκα, με τους δύο Αργεντινούς στη σύνθεσή της επέστρεψε στην κορυφή του Πορτογαλικού πρωταθλήματος μετά από πέντε χρόνια. Τον Φεβρουάριο του 2012, στην επέτειο των 108 χρόνων της Μπενφίκα, ο Αϊμάρ αναδείχθηκε ως παίκτης της χρονιάς! Πριν την αναμέτρηση με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ για τους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον τον είχε χαρακτηρίσει ως τον μοναδικό ποδοσφαιριστή που φοβάται! Σχόλιο,που φυσικά δεν πέρασε απαρατήρητο από τον ίδιο.

Στην Εθνική, έπαιξε 52 φορές, δίνοντας το παρών στο Μουντιάλ του 2002 και του 2006. Μετά από ένα σημαντικό διάστημα αποχής λόγω τραυματισμού, φόρεσε ξανά τη φανέλα της Μπιανκοσελέστε για τα κρίσιμα ματς με το Περού και την Ουρουγουάη, στο πλαίσιο των προκριματικών του Παγκόσμιου Κυπέλλου της Νοτίου Αφρικής. Ο αγαπημένος του Μαραντόνα τον εμπιστεύτηκε στο ματς με το Περού και εκείνος του το ανταπέδωσε με μία ασίστ στον Ιγουαΐν.

Ο προπονητής της Μπενφίκα, Ζόρζε Ζέσους, είχε πει για τον Αϊμάρ: «Πρόκειται για μια ιδιοφυΐα που εκτιμά ότι το ποδόσφαιρο είναι τέχνη», ενώ είχε τονίσει ότι έχει την ικανότητα να «βλέπει» πάσες αόρατες για τους υπόλοιπους. Να εντοπίζει χώρους που για τους περισσότερους είναι κρυμμένοι».

O Payaso έχει φτάσει πλέον τα 32 χρόνια. Δεν περνάει καν από το μυαλό του ωστόσο ότι ο μαγικός κόσμος του ποδοσφαίρου κάποια στιγμή θα σταματήσει να υπάρχει. «Δεν θέλω να σταματήσω. Ποτέ δεν το έχω σκεφτεί. Αγαπώ το ποδόσφαιρο. Αγαπώ την προπόνηση», τονίζει. Ο ίδιος άλλωστε, όπως και άλλοι μεγάλοι ποδοσφαιριστές που προέρχονται από τη Ρίβερ Πλέιτ, όπως ο Αλφρέδο Ντι Στέφανο και ο Ομάρ Σιβόρι, βλέπει το ποδόσφαιρο με περισσότερο ρομαντισμό. «Αγαπώ το όμορφο ποδόσφαιρο. Στην πραγματικότητα θα έλεγα ότι ζω για το όμορφο ποδόσφαιρο. Αλλά είμαι πεπεισμένος ότι οι οπαδοί νοιάζονται μόνο για τη νίκη». Η αγαπημένη του Ρίβερ πάντως, ενδιαφέρεται να τον επαναπατρίσει μαζί με τον Σαβιόλα, συνδυάζοντας την επιστροφή τους με την πιθανότατη άνοδό της ξανά στην μεγάλη κατηγορία της Αργεντινής!