Οταν ο Μπέπε Μαρότα ξυπνούσε τους πάντες τον περασμένο Οκτώβριο, ανακοινώνοντας την αποχώρηση του από τη Γιουβέντους, από την πρώτη στιγμή το επικρατέστερο σενάριο ήταν η διαδοχή του από το επί χρόνια δεξί του χέρι. Με τον οποίο, όμως, δεν μοιάζει σε όλα. «Ανάληψη αυτής της θέσης από τον Φάμπιο Παράτιτσι, σημαίνει ότι θα πρέπει να περιμένουμε μια πιο επιθετική πολιτική της Γιούβε», έλεγαν τότε τα ρεπορτάζ. Και πιο επιθετική πολιτική σημαίνει ότι η ομάδα θα γίνεται πιο συχνά πιο large, ότι θα αλλάξει προπονητή ή αγωνιστική φιλοσοφία αν χρειαστεί, ότι θα κινείται πιο γρήγορα ή αποφασιστικά για κάποιον που πραγματικά θέλει, ότι θα κάνει γενικά αλλαγές στο ρόστερ της. Και όταν παίρνεται τέτοια απόφαση στους Μπιανκονέρι, η επιλογή συνήθως δεν είναι δημοφιλής. Χωρίς αυτό να επηρεάζει σε κάτι αυτούς που αποφασίζουν...

Οπως συμβαίνει, δηλαδή, αυτή τη στιγμή με τον Πάουλο Ντιμπάλα. Το Νο10 της Γιουβέντους, αυτόν που πήρε με αποθέωση τη συγκεκριμένη φανέλα, όπως και τον τίτλο του "παίκτη-εικόνα" της ομάδας για τα επόμενα χρόνια. Τα επόμενα δύο, όπως φαίνεται, γιατί ο Παράτιτσι πιέζει για να γίνει η ανταλλαγή με τον Ρομέλου Λουκάκου. Ενδεχομένως να μην το ήθελε ο αθλητικός διευθυντής όταν άρχιζε το καλοκαίρι, αλλά το βλέπει σαν απαραίτητο τώρα, επειδή στο Τορίνο, όπως είναι σωστό να γίνει, πληρώνουν τα λάθη τους. Το ιδανικό για τους Μπιανκονέρι θα ήταν το να είχαν πουληθεί οι Ιγουαΐν-Μάντζουκιτς, να είχε βάλει στο ταμείο ό,τι μπορεί να βάλει ο Κεντίρα ή ο Ματουιντί, να είχε έρθει μια καλή πρόταση για τον Κανσέλο ή τον Μπονούτσι και να καθαρίσουν με τα βιβλία και το θέμα του FFP. Τίποτα από αυτά δεν έχει γίνει προς το παρόν, είτε επειδή ο Παράτιτσι "κληρονόμησε" και κάποια... δωράκια από τον Μαρότα (συμβόλαια Κεντίρα, Ιγουαΐν), είτε επειδή βρίσκει μπροστά του ένα δικό του λάθος (ανανέωση Μάντζουκιτς πριν λίγους μήνες), είτε επειδή είναι αδυναμία τους το να πουλήσουν. Αν ισχύει γενικά, κάτι που δεν μπορεί να φανεί από μία μεταγραφική περίοδο, θα είναι πρόβλημα. Προς το παρόν, για να μην υπάρχει κανένα πρόβλημα με βιβλία και FFP, η Γιούβε κάποιον πρέπει να πουλήσει και οι περιπτώσεις των Ντιμπάλα και Μόιζε Κεν είναι αυτές που επιλέχθηκαν.

Κι αν με τον πιτσιρικά φορ είναι πιο εύκολο να γίνει, επειδή κάθε ευρώ είναι καθαρό κέρδος αφού προέρχεται από τα τμήματα υποδομής, επειδή το συμβόλαιο του έληγε σε ένα χρόνο, επειδή θεωρητικά διατηρείται προτεραιότητα σε ενδεχόμενη πώληση του από την Εβερτον και επειδή δεν υπήρχε κάποιος λόγος να χαλάσουν στο ελάχιστο οι άριστες σχέσεις με τον Μίνο Ραϊόλα, με τον Αργεντίνο είναι πιο δύσκολο. Περισσότερο για συναισθηματικούς λόγους, υπό την έννοια πως ο κόσμος είναι υπέρ του. Ισως επειδή δεν τους καλύπτει ο Λουκάκου, αλλά το θέμα του Βέλγου φορ, περισσότερα γκολ από τον οποίο στην Premier League έχουν βάλει μόνο οι Σέρχιο Αγουέρο και Χάρι Κέιν από το 2012-13, θα αναλυθεί άλλη ώρα. Προς το παρόν, το θέμα είναι ότι η Γιουβέντους πουλάει τον Ντιμπάλα, επειδή έτσι παραμένει ήρεμη οικονομικά και επειδή θεωρεί ότι δε θα της στοιχίσει αγωνιστικά. Εκεί όπου θα υπήρχε ή υπάρχει (αφού ο Πάουλο είναι ακόμη στο Τορίνο) ένα θέμα με το 4-3-3, με το οποίο συμφωνούν όλοι ότι θα κατεβαίνει η ομάδα του Σάρι. Η μόνη θέση στην οποία ταιριάζει είναι το false 9, κάτι που ο προπονητής πιστεύει ότι μπορεί να παίξει όπως είπε πριν κάτι μέρες. Και μια θέση στην οποία θα ήθελε να παίξει ο ίδιος ο Ντιμπάλα.

Οι τελευταίες δύο σεζόν ήταν αρνητικές σε προσωπικό επίπεδο για τον Αργεντίνο, με την ευθύνη να πέφτει στον Μασιμιλιάνο Αλέγκρι και στις θέσεις που του άλλαζε συνεχώς. Ο Αργεντίνος δικαιούται να διαμαρτύρεται για την τακτική του πρώην προπονητή, όπως δικαιούται να ζητάει μια ευκαιρία και με τον νέο. Ο Ντιμπάλα παίζει τέσσερα χρόνια στο top επίπεδο και σε αυτή την 4ετία τον έχουμε δει μόνο με έναν προπονητή (ή με αυτούς της εθνικής Αργεντινής, κανείς εκ των οποίων δεν τον έκανε βασικό πάντως). Δεν είναι απίθανο, επομένως, με τον Σάρι, με μια θέση κοντά στην εστία, με εμπιστοσύνη από τους γύρω-γύρω ξανά, ο Αργεντίνος να κάνει comeback και να υπενθυμίσει ότι μπορεί να δώσει πολλά. Το θέμα είναι ότι δεν είναι βέβαιο και γι' αυτό τον λόγο στην Continassa αυτή τη στιγμή τα 90-100 εκατ. ευρώ που σίγουρα θα γράψουν στα βιβλία βαραίνουν περισσότερο από τα 15-20 γκολ που ίσως βάλει ο Πάουλο. Ή το πού θα τα βάλει. Εκείνο το 3-0 με την Μπαρτσελόνα τον Απρίλιο του 2017 είναι η μοναδική μεγάλη βραδιά του Ντιμπάλα στο Champions League, όπως και το «θα πρέπει να δουλέψει περισσότερο, να κάνει θυσίες στην προσωπική ζωή και να συγκεντρωθεί στη δουλειά του» είναι η μοναδική δημόσια παρατήρηση του Πάβελ Νέντβεντ για παίκτη της Γιουβέντους.

Στο Τορίνο, δεν είναι μυστικό αυτό, προβληματίζονται για ένα πράγμα με το 10άρι τους (μετά τον Ντελ Πιέρο αυτή η φανέλα...) εδώ και καιρό: Είναι θέμα λάθος ιδεών του προπονητή ή ο παίκτης είναι καλός αλλά όχι τόσο καλός ή δυνατός πνευματικά όσο πίστευαν; Με τον Σάρι να πιστεύει πολύ τον Φεντερίκο Μπερναρντέσκι -για τον οποίο ως προπονητής της Νάπολι ακόμη έλεγε ότι «μπορεί να γίνει παικταράς αν μονιμοποιηθεί σε μία θέση»- και τον Ντάγκλας Κόστα, με τον Κριστιάνο Ρονάλντο μάλλον να χρειάζεται ένα δυνατό φορ που θα βάζει γκολ αλλά και θα μπορεί να δέσει μαζί του στο παιχνίδι, με τον Αντρέα Ανιέλι να θέλει από τους Νέντβεντ-Παράτιτσι να έχουν ΟΚ τα οικονομικά για να μην υπάρξει καμία "ενόχληση" όταν η Jeep -επίσης της οικογένειας- ανακοινώσει καλή αναπροσαρμογή της χορηγίας, ο αθλητικός διευθυντής απαντάει το δεύτερο. Ή τουλάχιστον δέχεται να πάρει το ρίσκο (και να αφήσει τον χρόνο να τον δικαιώσει ή να τον καταδικάσει) και να δώσει τον Ντιμπάλα, αφού έχει δώσει τον Κεν και αφού θέλει να δώσει (επίσης στη Γιουνάιτεντ) και τον Μάντζουκιτς.

«Εφυγε ο Κεν, είναι ανοιχτό το θέμα Ντιμπάλα, αμέσως μετά θα πρέπει να φύγουν οι Μάντζουκιτς-Ιγουαΐν. Και σε μια τέτοια περίπτωση, δε θα πρέπει να αποκλειστεί η τριάδα επιθετικών της νέας σεζόν να είναι Ρονάλντο-Λουκάκου-Ικάρντι. Αλλαγές και μπροστά, μετά το κέντρο», είπε στο κάτω-κάτω το Sky Italia πριν λίγες ώρες. Επιθετική πολιτική, όπως έλεγαν τον Οκτώβριο...