Τζαμέλ Μπελμαντί: Rock the Casbah

Μια ομάδα διαχρονικά αφήνει ένα συγκεκριμένο αποτύπωμα στη μνήμη του θεατή. Η Αλγερία είχε πάντα ταλέντο, τεχνική, απρόβλεπτους χαρακτήρες. Δεν κατάφερνε ποτέ όμως να φτάσει μακριά. Της έλειπε συνοχή, η προσήλωση στο πλάνο, η πειθαρχία, η αμυντική συμπεριφορά. Όλα αυτά μέχρι ο Μπελμαντί να χτίσει την κάσμπα, το φρούριο που οικοδόμησε σε ισχυρά θεμέλια όπως οι , άντεξε στις επιθέσεις και βγήκε μπροστά για την τελική νίκη απέναντι στη Σενεγάλη. Με την ίδια συνταγή που έφερε τη μεγάλη νίκη επί της Νιγηρίας στα ημιτελικά και με το γκολ στο δεύτερο λεπτό της αναμέτρησης να αρκεί για να κάνει τη δουλειά, ο Μπελμαντί έδειξε για μια ακόμα φορά εξαιρετική προσαρμοστικότητα, καταφέρνοντας να περιορίσει τα επιθετικά όπλα της Σενεγάλης και να κλείσει τους χώρους που αποτελούν βούτυρο στο ψωμί του Μανέ.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμα και φύσει επιθετικοί παίκτες όπως ο Μαχρέζ «θυσιάστηκαν» για να φέρουν εις πέρας το αμυντικό πλάνο, να παίξουν επιθετικά στο κέντρο και να κόψουν με κάθε τρόπο την τροφοδοσία της ομάδας του Σισέ, η οποία δεν κατάφερε να βρει γκολ παρότι τα έπαιξε όλα για όλα στο δεύτερο μέρος. Ο Μαχρέζ είχε πέντε τάκλιν και δύο απομακρύνσεις με κεφαλιά στο αμυντικό τρίτο. «Τακτικά, δουλεύουμε πολύ περισσότερο. Ο κόουτς επιμένει στην τακτική και χρησιμοποιεί τα σωστά λόγια για να μας δώσει κίνητρο», έλεγε ο δημιουργός της Μάντσεστερ Σίτι πριν τον τελικό. Ο προπονητής της Νιγηρίας, Γκερνότ Ρορ, αποθέωσε την τακτική προσέγγιση του αντίπαλου που τον νίκησε.

«Ξέρει πραγματικά τους παίκτες και το τι θέλει μέσα στο γήπεδο. Και το καλό είναι πως γνωρίζει πώς να το περάσει αυτό στους ποδοσφαιριστές. Είναι σημαντικό γιατί αν δεν έχεις καλό μάγειρα, δεν μπορείς να μαγειρέψεις καλό φαγητό. Παλιότερα είχαμε καλούς παίκτες ατομικά, αλλά τώρα αισθανόμαστε πολύ δυνατοί ως ομάδα», τόνισε ο Αντλέν Γκεντιούρα. Ο Μπελμαντί ήταν ο προπονητής που τον επανέφερε στην Εθνική και του έδωσε καθοριστικό ρόλο. Και η παρουσία του μπροστά από τα στόπερ ήταν εκείνη που καθόρισε την πιεστική μεσαία γραμμή των «Αλεπούδων της Ερήμου».

Ο Μπελμαντί έσπασε κι άλλους άτυπους κανόνες, που είχαν εφαρμόσει οι προκάτοχοί του, εισήγαγε νέα ήθη και έθιμα προκειμένου οι ποδοσφαιριστές του να αισθανθούν ότι τους αντιμετωπίζει με δικαιοσύνη και να νιώσουν ως απόρροια αυτής της αντιμετώπισης το αίσθημα της ευθύνης που τους αναλογεί. Οι γαλλοθρεμένοι πλέον δεν αποτελούσαν προτεραιότητα. Ο καθένας έπρεπε να αποδείξει ότι αξίζει να παίζει στην Εθνική και ότι είναι διατεθειμένος να υποτάξει το «εγώ» του στην υπηρεσία του «εμείς». Παίκτες όπως ο Μπενλαμρί που δεν έχει παίξει ποτέ του στην Ευρώπη και τα τελευταία χρόνια αγωνίζεται στη Σαουδική Αραβία βρήκαν την πόρτα ανοιχτή και έσπευσαν να αρπάξουν την ευκαιρία από τα μαλλιά, ενώ αντίθετα άλλοι, με μεγαλύτερες παραστάσεις αλλά άρνηση να προσαρμοστούν στα «θέλω» του Ομοσπονδιακού τεχνικού, όχι.

O μεγαλωμένος στο Παρίσι τεχνικός έφτιαξε μια ομάδα η οποία είχε ηχηρές απουσίες. Ο Γκουλάμ της Νάπολι, ο Μπενταλέμπ της Σάλκε και ο Μπελφοντίλ της Χόφενχαϊμ. Είχε και εκπλήξεις, με τον Χαρίς Μπελκέμπα της Μπρεστ να καλείται για πρώτη φορά και να... στέλνεται στη συνέχεια σπίτι του, καθώς εμφανίστηκε σε βίντεο συμπαίκτη του που έπαιζε βιντεοπαιχνίδι για να χαλαρώσει, δείχνοντας τα οπίσθιά του. Ήταν μια χαρακτηριστική κίνηση για να καταλάβουν όλοι ότι ο προπονητής δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του. Διαχειρίστηκε άψογα το ρόστερ του, κάνοντας συστηματικό rotation στο ξεκίνημα και έχοντας φροντίσει να δουλέψει τακτικά με τους συνδυασμούς των παικτών που προέκυπταν από αυτό. «Όλοι βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο φορμαρίσματος, απλά πρέπει να συνεχίσουμε να δουλεύουμε», έλεγε εξηγώντας τις επιλογές του να ξεκουράσει βασικούς απέναντι στην Τανζανία, στη φάση των ομίλων. «Θέλω να να είμαστε κάθε φορά έτοιμοι για το επόμενο ματς, να μελετάμε τους αντιπάλους μας, να κάνουμε το μάξιμουμ στο γήπεδο. Θα κάνουμε ό,τι χρειάζεται για να φτάσουμε μέχρι το τέλος», έλεγε με πίστη από τότε. Για την ακρίβεια, το έλεγε από τον Αύγουστο του 2018, όταν ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της χώρας, πως στόχος του ήταν να κατακτήσει το Αφρικανικό Κύπελλο της επόμενης χρονιάς. Ελάχιστοι τον πίστεψαν.

Η Αλγερία, η οποία μετρούσε μόλις έξι νίκες σε 27 αγώνες Κυπέλλου Αφρικής, δεν έχασε ούτε ματς στη φετινή διοργάνωση. Είχε τέσσερις σερί νίκες χωρίς να δεχθεί γκολ στο ξεκίνημα και μεταξύ των «θυμάτων» της ήταν και η έτερη φιναλίστ Σενεγάλη. Απέκλεισε στα νοκ άουτ ομάδες όπως η Ακτή Ελεφαντοστού και η Νιγηρία, που μαζί με τη Σενεγάλη θεωρούνταν φαβορί. H Aλγερία που τερμάτισε τελευταία στον προκριματικό όμιλο για το Μουντιάλ του 2018, έκανε τον κόσμο της να βγει στους δρόμους και να αισθανθεί «περήφανος γι' αυτήν», όπως έγραφε χαρακτηριστικά στο πούλμαν. Και το έκανε βρίσκοντας τον κατάλληλο διαχειριστή, έναν Αλγερινό μεγαλωμένο στη Γαλλία, με μεγάλες παραστάσεις από πρωταθλήματα ευρωπαϊκά αλλά και βαθιά γνώση της ψυχοσύνθεσης του Αλγερινού ποδοσφαιριστή. Μια δυνατή προσωπικότητα ικανή να εμπνεύσει και να ενώσει τα αποδυτήρια, να εξαφανίσει τους «τεμπέληδες». Ένα τεχνικό με εμμονή στην τακτική και στο διάβασμα του αντίπαλου, ικανό να στρέψει όλη τη φλόγα των αποδυτηρίων στον αγωνιστικό χώρο.

Η δική του κάσμπα άντεξε μέχρι το τέλος...

*Ο τίτλος είναι από το ομώνυμο τραγούδι των Clash