H πιο «ποδοσφαιρική» εκδοχή της Παρί

Ο Νεϊμάρ δεν είναι απλά ο παίκτης που κουβαλά περισσότερο από όλους στο Παρίσι τον τίτλο του σταρ. Με τον τρόπο που η Παρί παρουσιάστηκε στη φάση των ομίλων ήταν εκείνος που δημιουργούσε περισσότερο από κάθε άλλον, με 3.6 πάσες-κλειδιά ανά ματς. Είχε παράλληλα 5.4 ντρίμπλες, περισσότερες από κάθε άλλον στην Ευρώπη και επίσης είχε καταφέρει να πετύχει πέντε γκολ. Ένα μεγάλο μέρος των όσων σχεδίαζε ο Τούχελ περνούσε από τα πόδια του, δίνοντας του πρωταγωνιστικό ρόλο. Αυτό δεν είχε όμως μόνο πλεονεκτήματα. Φύσει επιθετικός παίκτης και έχοντας μάθει να κάνουν άλλοι για εκείνον τη βρώμικη δουλειά, ο Νεϊμάρ δεν είναι ακριβώς ο ορισμός του hard-worker όταν η ομάδα δεν έχει την κατοχή και κυρίως όταν καλείται να παίξει στα άκρα και να προσφέρει βοήθειες. Όταν ο αμυντικός χαφ που κινείται από την ίδια πλευρά έχει οδηγίες να τον καλύψει, η αδυναμία «κρύβεται», όμως η Παρί έχει βρεθεί στο Champions League εκτεθειμένη για τον ίδιο λόγο. Ο Τούχελ μέσω τακτικών πειραματισμών έχει προσπαθήσει να του δώσει τον ρόλο που θα εκμεταλλεύεται πλήρως τα θετικά του στοιχεία και θα «πληρώνει» όσο το δυνατόν λιγότερο τα αμυντικά, άλλοτε λιγότερο και άλλοτε περισσότερο επιτυχημένα.

Το pregame της αναμέτρησης λοιπόν με την φορμαρισμένη στην μετά-Μουρίνιο εποχή Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ αναλώθηκε σε μεγάλο βαθμό στην απουσία του Βραζιλιάνου, αλλά και του Καβάνι. Ο Τζίτζι Μπουφόν παραδέχθηκε ότι ο τραυματισμός του Νεϊμάρ είναι πρόβλημα για την ομάδα του, ξεκαθαρίζοντας ότι ακόμα δεν μπορεί να γνωρίζει αν είναι μικρό ή μεγάλο πρόβλημα, ενώ ο συμπατριώτης του Νενέ, ο οποίος έπαιξε για μια τριετία στην Παρί, δήλωσε ότι τεχνικά ο Νεϊμάρ είναι ένα σκαλί πάνω από όλους.

Κι όμως, χωρίς να έχει τους δύο από τους τρεις της επιθετικής του τριπλέτας, η οποία θεωρείται από τις καλύτερες στον κόσμο, ο Τούχελ παρέταξε στο «Θέατρο των Ονείρων» μια ομάδα με περισσότερη ισορροπία, μια ενδεκάδα περισσότερο ευέλικτη, που θα μπορούσε να εφαρμόσει με μεγαλύτερη ακρίβεια το αγωνιστικό του πλάνο. Ένα πλάνο ώριμο, που έδειξε να αναγνωρίζει τα πλεονεκτήματα της Γιουνάιτεντ (έστω κι αν αναγκάστηκε σε αλλαγές) και τον τρόπο που θεωρητικά θα έπρεπε να χτυπήσει. Με ταχύτητα, γρήγορη επιθετική μετάβαση, κινήσεις στο χώρο, ευελιξία. Δεν χρειαζόταν να νοιαστεί για το ποιος θα καλύπτει τον Νεϊμάρ, για το πώς θα καλύψει τα «φτερά», στο πώς θα προσθέσει περισσότερες μεταβλητές στο αμυντικό τρανζίσιον για να περιορίσει τους χώρους. Ο Ντι Μαρία, πέραν του ότι έφτιαξε και τα δύο γκολ, έφερε εις πέρας τη δουλειά που του ανατέθηκε κινούμενος σε πιο κεντρικές θέσεις όταν τα μπακ άνοιγαν το πλάτος, ενώ ο Βεράτι, έχοντας την απαραίτητη κάλυψη και αφότου ο Μαρκίνιος ανέβηκε μπροστά από τα στόπερ, κατάφερε να είναι ξανά ο μαέστρος, ελέγχοντας τον ρυθμό.

Ο Κίλιαν Μπαμπέ, από την άλλη, βρήκε τους χώρους για να εκμεταλλευτεί πλήρως την ταχύτητα και το σπάνιο ξεπέταγμά του. Με τον Ντράξλερ να κινείται στα μεσιοδιαστήματα, ο Γάλλος όποτε χρειαζόταν έμενε κοντά του και όποτε έβρισκε την ευκαιρία σμπαράλιαζε τις αγγλικές γραμμές. Ένα σχήμα ευμετάβλητο, προσαρμοσμένο στον αντίπαλο, με τους κατάλληλους παίκτες για να το φέρουν εις πέρας. Χωρίς τις τεχνικές αρετές του Νεϊμάρ ή τις εκτελεστικές του Καβάνι, αλλά με περισσότερη «αθόρυβη» δουλειά.

«Θα ήμασταν ακόμα καλύτεροι αν οι Νεϊμάρ και Καβάνι έπαιζαν, όμως το ποδόσφαιρο δεν είναι 2-3 παίκτες, είναι ολόκληρη η ομάδα και αυτό δείξαμε σήμερα», είπε χαρακτηριστικά ο Ντράξλερ ενώ στη δήλωση του Ντάνι Άλβες εμπεριέχεται η ουσία: «Νομίζω ότι αυτό που έκανε τη διαφορά ήταν η ομαδική δουλειά, παραμείναμε καλά οργανωμένοι σε όλη τη διάρκεια του αγώνα».

Το πρότζεκτ της Παρί βασίζεται πολύ στα πολυδιαφημισμένα ονόματα και την επιθετική πανδαισία, όμως στα νοκ-άουτ του Champions League είναι πολύ εύκολο, όπως έχει αποδείξει και το πρόσφατο παρελθόν, να το πληρώσει. Στο χορτάρι του Old Trafford η Παρί είχε περισσότερο ποδοσφαιρική, παρά εμπορική λογική και ίσως τελικά αυτός να είναι ο μόνος δρόμος για να εξελιχθεί σε ένα σύνολο που κάποια στιγμή θα καταφέρει κάτι μεγάλο στην Ευρώπη. Ωραία τα τριγωνάκια και οι περίτεχνες ντρίπλες, όμως όταν το πράγμα σοβαρεύει, υπάρχουν σημαντικότερα πράγματα που πρέπει να βγουν στον αγωνιστικό χώρο. Κι αν η Παρί ήταν πλήρης, ίσως να μην έβγαιναν.