Ιάγο Άσπας: Θάρρος και καρδιά

«Αfouteza e corazón». Το μότο της Θέλτα είναι στην γαλιθιάνικη διάλεκτο. Κι αν το «corazón», η καρδιά, ακούγεται περισσότερο γνώριμη λέξη, το afouteza, που μεταφράζεται μονολεκτικά ως θάρρος, περιγράφεται ως «η διάθεση ενός που δρα χωρίς φόβο απέναντι στις αντιξοότητες». Δεν υπάρχει πιο τρανό παράδειγμα τούτες τις μέρες σε ολόκληρη τη Γαλικία από τον Ιάγο Άσπας.

Το κλάμα του στην τεράστια νίκη με 3-2 επί της Βιγιαρεάλ συγκλόνισε τον ποδοσφαιρικό πλανήτη, όμως όσοι νόμιζαν ότι το χρέος του 31χρονου εξαντλήθηκε στο «εξάποντο» της 30ης του Μάρτη ήταν γελασμένοι. Ο αγαπημένος Ιάγο του Μπαλαΐδος σηκώθηκε από το φορείο για να πραγματοποιήσει μια υπέρβαση ζηλευτή για κάθε οπαδό, οποιασδήποτε ομάδας. Τρία ματς σε οκτώ μέρες, πέντε γκολ, δύο ασίστ, επτά βαθμοί.

Με σφιγμένα δόντια από τον πόνο, αλλά γυαλισμένα μάτια από το πάθος, ο Άσπας παίρνει πάνω του τη σωτηρία της Θέλτα. Ο ίδιος, άλλωστε, προτιμά να παίζει με αφόρητους πόνους, από το να παρακολουθεί άπραγος: «Απ' έξω, είναι ακόμα πιο ενοχλητικό, γιατί δεν μπορείς να βοηθήσεις. Ομως πρέπει να μείνεις ήρεμος». Στους τρεις μήνες που έλειψε λόγω τραυματισμού, η ομάδα του είχε 10 ήττες σε 12 ματς. Στα 27 συνολικά στην Primera χωρίς εκείνον, έχει χάσει τα 18 και έχει νικήσει μόλις πέντε. Μπαίνοντας να παίξει λίγο πριν τα Χριστούγεννα απέναντι στη Μπαρτσελόνα, η ομάδα του βρισκόταν τρεις βαθμούς από τις θέσεις της Ευρώπης.

Since his return from injury...

7/9 points for @RCCelta
5 goals in 3 games
Out of the relegation zone

Iago Aspas is THE MAN. pic.twitter.com/s8xGFoluKH

— LaLiga (@LaLigaEN) April 7, 2019

Ήταν το ματς εκείνο που αισθάνθηκε το τσίμπημα στη γάμπα. Δεν ήταν σοβαρό, του είπαν και τον έβαλαν να παίξει 24 λεπτά με τη Χετάφε. Στο επόμενο παιχνίδι με την Λεβάντε, η γάμπα τον τράβηξε στο ζέσταμα. Η μάχη με τον χρόνο είχε μόλις ξεκινήσει. Πριν το ματς με τη Βιγιαρεάλ, το επόμενο που αγωνίστηκε μετά τον τραυματισμό, η ομάδα του ήταν με το ενάμιση πόδι στη Σεγούνδα. «Δεν πρόκειται να είναι στα καλύτερά του, αλλά θα βοηθήσει», είπε ο Εσκριμπά.

Πλέον, με δύο νίκες και μια ισοπαλία στα τελευταία τρία ματς, οι celestes είναι στο +2 από την κόκκινη ζώνη. Έκρινε τη νίκη με το «κίτρινο υποβρύχιο», σκόραρε στο 3-3 με την Ουέσκα και το πήρε πάνω του στο σκληρό παιχνίδι με την Σοσιεδάδ. Μολονότι έχασε μια πολύ μεγάλη ευκαιρία για την κλάση του, δεν τον πήρε από κάτω. Κέρδισε το πέναλτι της ισοφάρισης και το μετέτρεψε σε γκολ, σκόραρε με κεφαλιά το 2-1, για «ρίξει» το γήπεδο στην αλλαγή του στις καθυστερήσεις, ενώ ο Γκόμες είχε ήδη γράψει το τελικό 3-1.

Ό Άσπας έχει σκοράρει τέσσερις φορές δύο γκολ σε ένα ενενηντάλεπτο φέτος, περισσότερα από κάθε άλλον Ισπανό. Οι δύο ήταν στα τελευταία τρία ματς. Χωρίς καν να είναι έτοιμος, χωρίς να παίζει απαλλαγμένος από πόνους. Δεν έχει σημασία. Ο πόνος είναι παράξενος. Κι όταν η ψυχή δεν έχει όρια, μπορεί να γίνει αιτία για υπέρβαση.

Πέραν των ατομικών του επιτευγμάτων, ο Άσπας κάνει καλύτερους τους συμπαίκτες του. Στα δέκα ματς που έλειψε, ο Μάξι Γκόμεθ βρήκε δίχτυα μόλις μια φορά. Πλέον μετρά τρία στα τελευταία τέσσερα παιχνίδια. Υπάρχουν ποδοσφαιριστές με «αθόρυβη» παρουσία στην ψυχοσύνθεση της ομάδας και άλλοι που κάνουν τη διαφορά μέσα στο γήπεδο, αλλά δεν έχουν την λάμψη για να φωτίσουν τις σκοτεινές γωνιές των αποδυτηρίων. Ο Ιάγο Άσπας αποτελεί έναν σπάνιο συνδυασμό και των δύο. Τα γκολ, οι ασίστ, οι ευκαιρίες, οι ντρίμπλες, είναι μετρήσιμα. Η ψυχολογική του επίδραση στην ομάδα, ο τρόπος που μπουστάρει την αυτοπεποίθηση όμως δεν μετριέται. Και ίσως είναι σημαντικότερος. Ιlusión, που λένε και οι Ισπανοί. Η συνολική του επιρροή του στην ομάδα είναι μάλλον μοναδική στην Primera.

Ένα παιδί που βρέθηκε από τα οκτώ του -λέγοντας ψέματα για την ηλικία του για να τα καταφέρει- να φορά τα γαλάζια της Θέλτα και έκανε μόλις δυο διαλείμματα στη σχέση ζωή μαζί της. Ένα για το άλμα της καριέρας του με τη Λίβερπουλ, το οποίο δεν είχε την εξέλιξη που περίμενε και ένα για τη Σεβίλλη, με την οποία κατέκτησε το Europa League. Και τις δύο φορές, η ομάδα του χρειαζόταν τα χρήματα. Και τις δύο φορές, επέστρεψε στο σπίτι του. Ο σκάουτ που τον είχε εντοπίσει λέγεται πως είπε ότι: «ξέρει ακόμα και που χέζουν οι γλάροι στο Μπαλαΐδος», για να περιγράψει τον τρόπο που γνωρίζει τα κατατόπια. Στο ντεμπούτο του το 2009 σκόραρε δις για να σώσει την υπερχρεωμένη ομάδα του από υποβιβασμό στην τρίτη κατηγορία, πιθανόν από την χρεοκοπία. Το 2012-13, πήρε πάνω του με 11 γκολ την παραμονή των celestes.

Με κάποιο τρόπο βγαλμένο από τα βιβλία μαγείας του ποδοσφαίρου, η μοίρα του ενώθηκε με τη σωτηρία της Θέλτα. Και τα δάκρυα χιλιάδων οπαδών ενώθηκαν με τα δικά του. Για να ατσαλώσουν στο έπακρο την ψυχολογία για τη δύσκολη συνέχεια και να γράψουν για πάντα το όνομα του δίπλα στο μότο του κλαμπ: Θάρρος και καρδιά. Και να κάνουν όλους εμάς να ανατριχιάσουμε ξανά γι' αυτό το ρημάδι το τόπι.