Η μοίρα του τερματοφύλακα είναι σημαδεμένη. Μπορεί να κάνει 30 σωτήριες αποκρούσεις και όλοι να θυμούνται εκείνον που σκόραρε. Μπορεί να κάνει ένα λάθος σε μια σεζόν και να τον κυνηγάει για πέντε χρόνια. Μπορεί η ομάδα του να παραπαίει σε έναν αγώνα και να πληρώσει μόνος του το μάρμαρο. Μπορεί να τύχει να έχει άσχημη απόδοση στο λάθος παιχνίδι και να χάσει τη θέση του. Μπορεί να χάσει ακόμα και το συμβόλαιό του. Η ζωή μιμείται την τέχνη; Όχι. Στην περίπτωση του Κώστα Χαλκιά η τέχνη είναι εκείνη που μιμείται τη ζωή. Το gazzetta.gr παρουσιάζει την ιστορία που ανθρώπου που η αποτυχία τον έκανε να σκέφτεται διαφορετικά. Εκείνου που πάντα έβρισκε τον τρόπο να επιστρέφει.

Υπό σκιά...

Η ζωή του τερματοφύλακα είναι χωρισμένη. Συνήθως στα δύο... Υπάρχουν τα χρόνια μέχρι την καθιέρωση, μέχρι τη στιγμή που θα έρθει η ευκαιρία για να πάρει τη φανέλα του βασικού. Μια ευκαιρία που συνήθως έρχεται όταν ο προηγούμενος αλλάξει ομάδα ή αποφασίσει να αποσυρθεί. Υπάρχουν και τα χρόνια που θα πάρει τη φανέλα βασικού, όπου μετά είναι πολύ δύσκολο να αλλάξει η ιεραρχία. Για τον Κώστα Χαλκιά, η ζωή ήταν δύσκολη, αφού η δική ιεραρχία τον έφερνε στο νούμερο τρία και η υπομονή του θα έπρεπε να φτάνει εκείνη του Ιώβ.

Η πορεία του ξεκινάει όπως και των περισσότερων από την μεγάλη της... Παιανίας σχόλη. Προπονητής του ήταν ο Τάκης Οικονομόπουλος από το 1994, όταν και βρέθηκε από τη Λάρισα (τόπος γέννησής του) στις ακαδημίες του τριφυλλιού. Το 1995 υπέγραψε επαγγελματικό συμβόλαιο και μπήκε στη λίστα αναμονής. Η παρουσία του Γιόσεφ Βάντσικ και του Αντώνη Νικοπολίδη στον Παναθηναϊκό δεν άφηναν και πολλά περιθώρια για την εξέλιξή του μέσα από αγώνες και το 1996 έφυγε για το πρώτο... αγροτικό, έστω και σε κοντινή απόσταση. Έπαιξε στον Απόλλων Αθηνών για να επιστρέψει το 1998 στον Παναθηναϊκό. Η ιστορία ίδια...

Ο Χαλκιάς θα επιστρέψει τον Γενάρη στον Απόλλων Αθηνών, το καλοκαίρι στον Παναθηναϊκό κι εκεί, πλέον, θα αρχίσει να παίρνει τις πρώτες του ευκαιρίες. Ο Βάντσικ είχε αποχωρήσει, η λίστα αναμονής είχε μειωθεί και το ντεμπούτο του θα έρθει σε ηλικία 25 ετών, σε αγώνα κυπέλλου με τον Ιάλυσο στις 22 Αυγούστου. Η σεζόν θα κλείσει με 11 εμφανίσεις και την επόμενη χρονιά, ο Χαλκιάς θα παίξει σε 15 παιχνίδια. Το καλοκαίρι του 2001, ο Χαλκιάς θα παραχωρηθεί δανεικός ως αντάλλαγμα για την μεταγραφή του Μιχάλη Κωνσταντίνου στον Ηρακλή και θα αναπτυχθεί η σχέση του με τη Θεσσαλονίκη. Μια σχέση, που θα τον σημαδέψει...

Παιδί και αποπαίδι...

Μετά από δύο γεμάτες σεζόν με τον Ηρακλή, θα γυρίσει στον Παναθηναϊκό ως ισάξιος διεκδικητής της θέσης του τερματοφύλακα, με ανταγωνιστή του τον Αντώνη Νικοπολίδη. Και από τότε η ιστορία του αρχίζει να έχει κινηματογραφικό σενάριο. Ο Κώστας Χαλκιάς θα παίξει τέσσερα ματς μέχρι τον Γενάρη και τα υπόλοιπα 15 θα έρθουν από τις 21 Γενάρη και μετά. Η διαφωνία του Νικοπολίδη με τη διοίκηση του τριφυλλιού θα του ανοίξουν διάπλατα τη θέση της ενδεκάδας και ο Χαλκιάς θα είναι ο βασικός γκολκίπερ του Παναθηναϊκού τη χρονιά που θα κατακτήσει το νταμπλ.

Αγωνιστικά θα κερδίσει πολλά, όμως η ίντριγκα που υπήρχε στην ιστορία (δημιούργημα της διοίκησης του Παναθηναϊκού) θα δημιουργήσει πρόβλημα στις σχέσεις του με τον Αντώνη Νικοπολίδη. «Έχουμε πολύ καλές επαγγελματικές σχέσεις», θα πει χρόνια μετά σε συνέντευξή του, όμως τότε τα πράγματα έμοιαζαν τεταμένα. Υπήρχε η φημολογία που ούτε καν μιλούσαν στις προπονήσεις και ο Χαλκιάς ήταν απών από το αποχαιρετιστήριο δείπνο του Νικοπολίδη στους συμπαίκτες του στον Παναθηναϊκό. Ο Χαλκιάς ισχυριζόταν ότι δεν έλαβε ποτέ πρόσκληση, ο Νικοπολίδης πως η πρόσκληση ήταν για όλους και όχι προσωπική και η ουσία ήταν πως κάπως έτσι οι σχέσεις των συμπαικτών σε Παναθηναϊκό και Εθνική ομάδα είχαν γίνει θέμα.

Το σενάριο θα έρθει να ανατραπεί τη στιγμή που για τον Κώστα Χαλκιά η αναμονή είχε τελειώσει. Η επόμενη σεζόν ξεκινάει με εκείνον βασικό και θα παίξει 16 ματς μέχρι τον Γενάρη. Ξαφνικά, σκάει το θέμα της απομάκρυνσής του. Στις 13 Ιανουαρίου, ο Γιάννης Βαρδινογιάννης ανακοίνωσε στους οργανωμένους οπαδούς ότι ο Χαλκιάς θα φύγει έξι μήνες πριν τη λήξη του συμβολαίου του... Η επίσημη δικαιολογία ήταν πως δυσανασχέτησε λόγω της μη συμμετοχής του στην ενδεκάδα, όμως ανεπίσημα του χρέωνε ότι διέρρευσε η συζήτηση που είχαν για το θέμα του. Στα 31 του χρόνια δεν είχε χρόνο για δάκρυα κι έφυγε βιαστικά για τον επόμενο προορισμό του. Όταν, όμως, ήρθε η ώρα να μιλήσει για όσα είχαν γίνει, δεν δίστασε...

«Με ενόχλησε πάρα πολύ όταν, την εποχή που έφυγα από τον Παναθηναϊκό, δύο δημοσιογράφοι με μεγάλη επιρροή στον κόσμο της ομάδας επιτέθηκαν σ’ εμένα και στους δικούς μου λέγοντας ότι δεν σεβάστηκα τον προπονητή μου, την οικογένειά μου και την εθνική ομάδα, επειδή έκανα το μαλλί μου «μοϊκάνα» και δήθεν γελούσα στον πάγκο με τις αποτυχίες των συμπαικτών μου. «Γυρίσαμε στην εποχή της πατσαβούρας», έτσι είχαν γράψει τότε για μένα. Έμαθα πως φεύγω από την ομάδα από τις εφημερίδες; Δεν με ενημέρωσε κανείς από την ΠΑΕ», είχε πει σε συνέντευξή του στο «MAXIM» για να εξηγήσει πως ήταν από τη δική του πλευρά τα πράγματα.

«Στην κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας ο κ. Γιάννης Βαρδινογιάννης μου είπε ότι υπέπεσα σε πειθαρχικό παράπτωμα και ότι έπρεπε να αποχωρήσω. Ισχυρίστηκε ότι άφησα να διαρρεύσει μια προσωπική συζήτηση που είχαμε. Θυμάμαι ότι έξι μήνες πριν είχαμε άλλη μια συζήτηση, πολύ πιο σοβαρή, και τότε δεν είχε διαρρεύσει τίποτα. Πώς ήταν δυνατόν αυτό; Δεν ξέρω τι να υποθέσω. Εκείνη την περίοδο σε παραπτώματα είχαν υποπέσει άλλοι τρεις ποδοσφαιριστές: ο Κυργιάκος, ο Ολισαντέμπε και ο Γκονζάλες. Εγώ και ο Σωτήρης φύγαμε τότε…».

Η δική του δικαίωση ήρθε χρόνια μετά, όταν ως ποδοσφαιριστής του Άρη χειροκροτήθηκε από τον κόσμο του Παναθηναϊκού. «Χάρηκα πάρα πολύ που σεβάστηκαν και εκτίμησαν την προσφορά μου στην ομάδα. Υπενθυμίζω δε ότι ο Άρης νίκησε τον Παναθηναϊκό στο συγκεκριμένο ματς. Εκείνο το χειροκρότημα ήταν η καλύτερη απάντηση σε κάποιους».

Σκληρή ξενιτιά...

Οι πιθανότητες να δεις το όνειρό σου να γίνεται εφιάλτης είναι πάντα μια παράμετρος που πρέπει να έχεις στο μυαλό σου. Ο Κώστας Χαλκιάς ήθελε από μικρό παιδί να παίξει μπάλα κι όταν οι φίλοι του τσακώνονταν για το ποιος θα παίξει επίθεση και ποιος στο κέντρο, εκείνος πήγαινε στο τέρμα και τους περίμενε. Η στιγμή για την ολοκλήρωση του ονείρου, δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από την καριέρα στο εξωτερικό. «Επικοινώνησα με τον κ. Ζάετς και πήγα στην Πόρτσμουθ. Όλα έγιναν πολύ γρήγορα. Κι όταν κάτι γίνεται χωρίς σκέψη, συνήθως δεν βγαίνει σε καλό», παραδέχτηκε για την μετακίνησή του στην Πόρτσμουθ και πώς να έκανε αλλιώς;

Οι ισοπεδωτικοί Άγγλοι σύντομα τον είχαν κάνει ανέκδοτο και οι εφημερίδες έβρισκαν το αγαπημένο τους θύμα. Ο Κώστας Χαλκιάς έδινε δικαίωμα με τις εμφανίσεις του, όμως φτάσαμε στην υπερβολή της... δημοπρασίας στο διαδίκτυο και στις δηλώσεις του Χάρι Ρέντκναπ. «Θεωρώ ότι είναι μακράν καλύτερος από εκείνον τον Έλληνα τερματοφύλακα που είχαμε πέρυσι. Τον θυμάστε; Πώς είναι το όνομά του; Χαλκιάς; Πολλοί άνθρωποι θα διαφωνήσουν μαζί μου στην Portsmouth News, αλλά νομίζω ότι τώρα ο Χαλκιάς δουλεύει σε ένα κεμπαπτζίδικο στη Μεσόγειο. Τον είχε φέρει (σ.σ. τον Χαλκιά) εκείνος ο μάνατζερ... Ποιο ήταν το όνομά του; Οχι ο Πέριν, ο άλλος, ο Ζάετς, ναι αυτός ήταν. Ξεφορτώθηκε τον Σάκα Χίσλοπ και έφερε αυτόν τον Χαλκιά! Απίστευτο!», φερόταν να έχει πει τότε ο τεχνικός της Πόρτσμουθ με τον Χαλκιά σε πρώτη φάση να αρνείται να απαντήσει...

«Ο καθένας βγάζει τα συμπεράσματά του. Προσωπικά δεν θα δώσω καμία απάντηση στον συγκεκριμένο κύριο. Το ελληνικό ποδόσφαιρο στο σύνολό του θα δώσει τις ανάλογες απαντήσεις». Χρόνια μετά, θα βρει το κουράγιο να γελάει με εκείνο το σχόλιο... «Δεν θύμωσα, γέλασα, και μάλιστα πολύ. Διατηρώ τις αμφιβολίες μου για το αν το είπε. Μάλιστα, ο ίδιος το διέψευσε. Τέτοιες φράσεις δεν αντανακλούν τη νοοτροπία του αγγλικού ποδοσφαίρου. Η αλήθεια είναι ότι η επιλογή της Πόρτσμουθ ήταν πολύ βιαστική, έως επιπόλαια. Ήθελα να παίξω στο εξωτερικό, αλλά δεν είχα χρόνο να κάνω την κατάλληλη επιλογή. Είχα δώδεκα μέρες να διαλέξω ομάδα, αλλιώς θα έμενα πέντε μήνες στο «ψυγείο».

Ισπανία και επιστροφή!

Στην Πόρτσμουθ θα μείνει, τελικά, έναν χρόνο και θα παίξει σε έξι παιχνίδια (στο πρώτο εξάμηνο της παρουσίας), πριν έρθει η πρόταση από την Μούρθια. Στην Ισπανία θα παίξει σε δύο ματς και σταδιακά σκέφτεται την επιστροφή. Διαφορετικός, ωριμότερος και με θετικότερη προσέγγιση και αντίληψη για το ποδόσφαιρο. «Τότε δεν χαιρόμουν το ποδόσφαιρο. Παίζαμε με το μαχαίρι στο λαιμό, κι αν χάναμε, μας έκαναν να πιστεύουμε ότι είχε έρθει η συντέλεια του κόσμου. Πολλές φορές έπειτα από ήττες με τον Παναθηναϊκό κλεινόμουν στο σπίτι για μέρες, φοβόμουν να βγω έξω. Τώρα πια έχω καταλάβει ότι συμβόλαιο κάνεις με την εκάστοτε ομάδα σου, όχι με την επιτυχία».

Τα σενάρια της εποχής τον έφερναν στη Νέα Σμύρνη και τον Πανιώνιο, όμως εκείνος θα μετακομίσει τελικά στον Άρη και στη Θεσσαλονίκη. «Μια καινούργια αρχή», ήταν η χαρακτηριστική του ατάκα για τη νέα σελίδα στην καριέρα του και ονειρευόταν με τη νέα του ομάδα να φτάσει ψηλά. Η παρουσία του τη σεζόν 2006-07 ήταν καταλυτική για τον Άρη και το come back για έναν τερματοφύλακα που οι περισσότεροι είχαν ξεγράψει ήταν εντυπωσιακό. Αναδείχθηκε καλύτερος τερματοφύλακας της σεζόν 2006-07, ξεχώρισε για την απόκρουση τριών πέναλτι, αλλά και για την εμφάνισή του σε ΟΑΚΑ και Καραϊσκάκη, όπου ο Άρης δεν ηττήθηκε από Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό αντίστοιχα.

Οι εμφανίσεις του με τον Άρη τού έδωσαν φανέλα βασικού και με την Εθνική ομάδα, σε μια εποχή που μόνο εύκολο δεν ήταν να εκθρονίσει τον Αντώνη Νικοπολίδη. Ήταν βασικός στους θριάμβους σε Κωνσταντινούπολη και Όσλο, δείχνοντας ότι στο μυαλό του Ότο Ρεχάγκελ θα μπορούσε να είναι ακόμα και βασικός στο Euro του 2008.

Κι όπως ήταν αναμενόμενο, έρχεται εκ νέου η ανατροπή! Ο Κώστας Χαλκιάς θα παραμείνει η βασική επιλογή του Ντούσαν Μπάγεβιτς για τη θέση κάτω από τα δοκάρια, ωστόσο μετά το πρώτο μισό της σεζόν, έρχονται οι αναποδιές. Η πρώτη στον αγώνα με την Μπάγερν Μονάχου για το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, όπου ο Άρης θα ηττηθεί με 6-0, με τον Έλληνα γκολκίπερ να φέρει ευθύνη στα περισσότερα γκολ. Η επόμενη μέρα τον είχε βρει να μην μιλιέται... «Δεν θέλω να μιλήσω, δεν έχω κάτι να πω», ήταν η αντίδρασή του σε όσους προσπαθούσαν να επικοινωνήσουν μαζί του, αλλά και στους συμπαίκτες του που έσπευσαν να του εκφράσουν τη συμπαράστασή τους.

Ο Νίκος Χρηστίδης και ο Φάνης Κατεργιαννάκης θα τον υπερασπιστούν δημόσια και θα καλέσει τον κόσμο να κάνει το ίδιο. Φαίνεται, όμως, πως κάτι αρχίζει να αλλάζει σε έναν γάμο που έμοιαζε ιδανικός. Πολλοί το σχετίζουν με τη λήξη του συμβολαίου του σε λίγο καιρό και με τις προτάσεις που θα είχε ο Χαλκιάς. Τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα ένα μήνα μετά. Στο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ, ο γκολκίπερ του Άρη θα πραγματοποιήσει μια ακόμα αρνητική εμφάνιση και θα σημαδευτεί. Σε συνδυασμό με τις άκαρπες συζητήσεις για την ανανέωση του συμβολαίου του, θα αρχίσει να χάνει τη θέση του στην ενδεκάδα, μερικές φορές στην αποστολή και πάει λέγοντας...

«Στο παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ δεν βρέθηκα σε καλή μέρα. Κάποιοι άνθρωποι δυστυχώς το εκμεταλλεύτηκαν αυτό, για δικά τους συμφέροντα. Για μένα προκαλεί λύπη αυτό. Η επιλογή του προσώπου που θα παίξει είναι καθαρά θέμα προπονητή. Εγώ είμαι επαγγελματίας, αυτό που θα κάνω όσο θα είμαι στον Άρη, είναι να βοηθήσω την ομάδα και όχι η ομάδα να βοηθάει εμένα. Αλλά στην Ελλάδα δίνουν σημασία σε συζητήσεις καφενείου, εγώ όμως δεν θα μπω σε αυτή τη διαδικασία. Έχω την εμπειρία να ξεπερνάω τέτοιες καταστάσεις και σε αυτό με βοήθησε η θητεία μου στο αγγλικό πρωτάθλημα. Εκεί δεν συμβαίνουν τέτοια πράγματα. Ποιος είμαι και τι κάνω το ξέρουν πάρα πολύ καλά. Λειτουργώ όπως πρέπει να λειτουργώ, από τη στιγμή που με επέλεξε ξανά ο προπονητής, προσπάθησα να βοηθήσω την ομάδα να πάρει αποτέλεσμα», θα είναι η απάντησή του σε όσα βλέπουν – παρασκηνιακά – το φως της δημοσιότητας και λίγο καιρό μετά θα αποχωρήσει από τον Άρη.

«Είναι πολύ απλά τα πράγματα στο ποδόσφαιρο. Οι μετακινήσεις ποδοσφαιριστών είναι κάτι φυσιολογικό. Στον Άρη πέρασα δύο πολύ καλά χρόνια, καταφέραμε πολύ σημαντικά πράγματα, πριν από δύο χρόνια η ομάδα ήταν στη Βʼ Εθνική και βγήκαμε δύο φορές Ευρώπη και φτάσαμε στον τελικό του κυπέλλου. Υπήρχε μεγάλη διαφορά στο οικονομικό και όχι μόνο, καθώς δεν ήταν μόνο το οικονομικό θέμα, στις συζητήσεις που είχαμε κάνει από νωρίς για ανανέωση της συνεργασίας μας». Αρχικά έφευγε σαν φίλος. Όμως όταν θα αποφασίσει να πάει στον ΠΑΟΚ, για τον κόσμο το πράγμα αλλάζει...

Επόμενη στάση...

... Τούμπα. Μια επιλογή που έμοιαζε εύκολα από τη στιγμή που του κατατέθηκε η πρόταση. Η παρουσία του Θοδωρή Ζαγοράκη, του Ζήση Βρύζα και του Γιώργου Γεωργιάδη αποτελούσαν εγγύηση για τον Κώστα Χαλκιά, που από τα τέλη Μαΐου έσπευσε να κλείσει τον επόμενο σταθμό της καριέρας του και να μην περιμένει την ΑΕΚ, στην οποία φημολογούταν ότι θα καταλήξει. Προτίμησε την ηρεμία του και τη σταθερότητα για την οικογένειά του, παρότι στην Ένωση εκείνη την εποχή ήταν ο νονός της κόρης του, ο Νίκος Λυμπερόπουλος.

«Ανυπομονώ να αγωνιστώ στην Τούμπα, ένα γήπεδο που έχω γνωρίσει ως αντίπαλος και πάντα κέρδιζε το σεβασμό μου. Ξέρω ότι ο κόσμος του ΠΑΟΚ έχει απαιτήσεις, αλλά το ίδιο έχω κι εγώ από τον εαυτό μου και την ομάδα μου. Έχω εμπιστοσύνη ότι όλοι μαζί θα δημιουργήσουμε έναν ΠΑΟΚ πρωταγωνιστή. Τα υπόλοιπα στο γήπεδο...». Έδωσε την υπόσχεσή του και την κράτησε. Στα δύο πρώτα χρόνια ήταν βασικός κάτω από τα δοκάρια του ΠΑΟΚ. Είχε τις καλές του στιγμές, είχε τις άσχημες βραδιές, όμως ήταν πάντα εκεί. Με 39 συμμετοχές στην πρώτη του σεζόν και 38 στη δεύτερη ήταν από τους πρωταγωνιστές στην εποχή που ο δικέφαλος άνοιγε τα φτερά του. Θα αποφάσιζε να μείνει εκεί, μέχρι να δει την πτήση να ολοκληρώνεται.

«Υπήρχε επιθυμία και από τις δύο πλευρές. Με τον ΠΑΟΚ έχω δεθεί περισσότερο από όσο περίμενα. Θέλω να ευχαριστήσω τον κ. Ζαγοράκη, τον κ. Κονσεϊσάο και τον κ. Βρύζα για την εμπιστοσύνη που μου έδειξαν. Θέλω να βοηθήσω τον ΠΑΟΚ. Το ήθελα κι εγώ πολύ να μείνω. Να συνεχίσω και να ολοκληρώσουμε αυτό που ξεκινήσαμε», θα πει στις 25 Ιανουαρίου του 2010, όταν θα ανανεώσει το συμβόλαιό του για δύο ακόμα χρόνια. Ένας τραυματισμός μόλις 15 λεπτά μετά την έναρξη του αγώνα στο Άμστερνταμ τον Ιούλιο του 2010 τον κράτησε εκτός αγωνιστικής δράσης για περίπου τέσσερις μήνες, το χειρότερο διάστημά του στον ΠΑΟΚ. Ο Κώστας Χαλκιάς, όμως, θα γυρίσει και θα πάρει εκ νέου φανέλα βασικού από τον Δεκέμβρη και μετά. Εξάλλου, πάντα γνώριζε από επιστροφές. Ίσως δεν υπάρχει τίποτα να το αποδεικνύει πιο ξεκάθαρα από την εμφάνισή του στο ΟΑΚΑ και τίποτα να το περιγράφει σωστότερα από τα λόγια του Λάζλο Μπόλονι.

«Συνήθως δεν μιλάω για ατομικές αποδόσεις, αλλά πρέπει να παραδεχτώ το μεγάλο «come back» του Χαλκιά σήμερα».