Οι τρεις μοίρες στάθηκαν δίπλα στο κρεβάτι του νεογέννητου. Ήταν λίγο μετά τις 27 Οκτωβρίου του 1971. Η Κλώθω και η Λάχεση αποφάσισαν να σχεδιάσουν τη ζωή του νέου μέλους της οικογένειας Ζαγοράκη. Η τρίτη μοίρα, η Άτροπος απλά παρακολουθούσε. Δεν είχε, άλλωστε, καμία δουλειά να ανακατευτεί. Η Κλώθω, του έδωσε ένα σπάνιο χάρισμα και η Λάχεση όρισε να έρθει η αναγνώριση αργά. Δεν του χάρισαν άπλετο ταλέντο, δεν τον προίκισαν με την καλύτερη ντρίμπλα και το πιο δυνατό σουτ, δεν τον έστρωσαν δρόμο για να προχωρήσει. Του έδωσαν μόνο μια ευλογία… Να είναι στη ζωή του αρχηγός.

Η πρόκριση του ΠΑΟΚ επί της Ουντινέζε πληρώνει 2.75 στην vistabet

Τα πρώτα βήματα…

Γεννημένος στη Λυδία Καβάλας, ο Θοδωρής Ζαγοράκης ξεκίνησε την καριέρα του το 1988 από την Καβάλα και πριν πάρει μεταγραφή σε ηλικία 21 ετών πρόλαβε να αγωνιστεί σε 114 ματς πρωταθλήματος και να σκοράρει έξι φορές. Το χάρισμα της μοίρα άρχισε να φαίνεται στον ΠΑΟΚ. Φόρεσε τη φανέλα του δικεφάλου για πρώτη φορά το 1992. Το πάθος στο γήπεδο, η ηγετική του παρουσία στο δεξί άκρο της άμυνας (η πρώτη του θέση), αλλά τα γκολ που σημείωνε τον έκαναν να ξεχωρίσει. Δεν μπορεί να είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι πάντα τα αγαπημένα του χρώματα ήταν το μαύρο και το άσπρο. Σύντομα θα αγαπήσει και το κόκκινο! Το χρώμα του περιβραχιονίου.

Μια ξεχωριστή πρεμιέρα

Το ντεμπούτο του σημαδιακό. Στις 23 Δεκεμβρίου του 1992 θα μπει αλλαγή στο γήπεδο Χαριλάου και ο ΠΑΟΚ θα φύγει νικητής με 2-1. Ο Ζαγοράκης δεν θα βγει ποτέ ξανά ως το τέλος του πρωταθλήματος από την ενδεκάδα. Ξεκινώντας από τον Δεκέμβριο του 1992, ο Ζαγοράκης θα κλείσει 43 συνεχόμενες εμφανίσεις με τη φανέλα του ΠΑΟΚ, εκ των οποίων μόνο σε μία έγινε αλλαγή. Θα πετύχει και δύο γκολ, ένα κόντρα στη Νάουσα, το οποίο ήταν και νικητήριο κι ένα απέναντι στον Ολυμπιακό (1-1).

Με την άφιξη του Άρι Χάαν, ο ΠΑΟΚ γυρίζει σελίδα. Τερματίζει στην τρίτη θέση, ο Ζαγοράκης κάνει πολύ καλή χρονιά (σημειώνει τέσσερα γκολ), η τιμωρία της ΟΥΕΦΑ δεν του επιτρέπει να παίξει στην Ευρώπη. Μετά την εντυπωσιακή σεζόν, έρχεται η φθορά. Τα προβλήματα πολλά, οι προπονητές τέσσερις και ο δικέφαλος κλείνει τη χρονιά στην 14η θέση.

Η μοίρα αρχίζει να ξεπληρώνει τα χρέη της. Ο ΠΑΟΚ τη σεζόν 1996-97 θα βγει στην Ευρώπη με τον Θοδωρή Ζαγοράκη (ως αρχηγός πλέον) να παίζει σε 32 ματς και να σκοράρει δύο φορές. Ξεκινώντας από τα προκριματικά, ο αρχηγός του ΠΑΟΚ σκοράρει απέναντι στη Σπάρτακ Τρνάβα στην Τούμπα (5-2), αλλά και το μοναδικό γκολ του επαναληπτικού. Ζει και οδηγεί τον δικέφαλο στο όνειρο του Χαΐμπουρι, πριν αποκλειστεί ο ΠΑΟΚ από την Ατλέτικο και μπει ο Ζαγοράκης στο χειρουργείο. Οι εμφανίσεις του φέρνουν τη Λέστερ στο κατώφλι του ΠΑΟΚ και το αντίο πλησιάζει.

Την 1η Φεβρουαρίου του 1998 ο Θοδωρής Ζαγοράκης ζητάει να αγωνιστεί στην Ξάνθη στο τελευταίο του ματς. Γίνεται αλλαγή, αποθεώνεται από τον κόσμο του ΠΑΟΚ, του χαρίζει τη φανέλα του και τα τελευταία 5,5 χρόνια έμοιαζαν και για τις δύο πλευρές σαν μια αντίστροφη μέτρηση προς την επανένωση.

Η μετανάστευση…

Πέντε χρόνια μετά την πρώτη του εμφάνιση με τον ΠΑΟΚ, ο Θοδωρής Ζαγοράκης θα βάλει την ασπρόμαυρη φανέλα στο συρτάρι, οι οπαδοί του δικεφάλου θα τον αποχαιρετήσουν με δάκρυα και η ευρωπαϊκή περιπέτεια ξεκινάει. Το 1998 ο Ζαγοράκης δοκιμάζεται στη Λέστερ και στις 4 Φεβρουαρίου παίρνει μεταγραφή για την αγγλική ομάδα, πολύ πριν γίνει της… μόδας η μετανάστευση των Ελλήνων ποδοσφαιριστών.

Για χάρη των Άγγλων και της ευκολίας, ο Θοδωρής Ζαγοράκης γίνεται «Τεό». Ξεκινάει στις 7 Φεβρουαρίου την καριέρα του στα αγγλικά γήπεδα κόντρα στη Λιντς. Την πρώτη του σεζόν θα παίξει σε 14 ματς, σημειώνοντας ένα γκολ, αλλά την επόμενη θα έρθουν μεγάλες στιγμές. Στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος 1998-99, η Λέστερ αντιμετωπίζει τη Μάντσεστερ (2-2) και ο Ζαγοράκης θα σκοράρει από 35 μέτρα, ενώ στο φινάλε της χρονιάς η ομάδα του θα αγωνιστεί στον τελικό του Worthington Cup στο Γουέμπλεϊ με τον «Τεό» να αγωνίζεται μόλις τρία λεπτά. Στην τελευταία του σεζόν με τη Λέστερ, ο Ζαγοράκης έπαιξε σε 17 ματς, αγωνίστηκε για τελευταία φορά με αντίπαλο την Μπράντφορντ στις 6 Μαΐου και κατέκτησε το Worthington Cup, παρότι δεν αγωνίστηκε ούτε λεπτό στον τελικό.

Δεύτερος δικέφαλος…

Ο Γιάννης Παθιακάκης τον θέλει, ο Θοδωρής Ζαγοράκης το θέλει και η επιστροφή του στην Ελλάδα είναι γεγονός. Ο Ζαγοράκης σε ηλικία 29 ετών επιστρέφει στη χώρα μας για να φορέσει τη φανέλα της ΑΕΚ. Η μεταγραφή δεν ενθουσιάζει ακριβώς τον κόσμο της Ένωσης, ο οποίος στην πορεία θα τον λατρέψει…

Ξεκινάει τις αγωνιστικές του υποχρεώσεις με την ΑΕΚ στις 16 Σεπτεμβρίου του 2000 κόντρα στον Ηρακλή και θα παραμείνει κάτοικος Ν. Φιλαδέλφειας για τέσσερα χρόνια. Εννοείται ότι θα διατελέσει αρχηγός της, ενώ θα σηκώσει το κύπελλο του 2002 (το μοναδικό του ελληνικό τίτλο). Θα φύγει το καλοκαίρι του 2004 ως αρχηγός και χαρίζοντας στη νέα διοίκηση το υπόλοιπο του συμβολαίου του, όπως και ένα μέρος των δεδουλευμένων του. Στη διάρκεια της παραμονής του στην ΑΕΚ περνάει τον εφιάλτη του ντόπινγκ, όταν ανακοινώνεται ότι βρέθηκε θετικό το δείγμα του σε τεστοστερόνη. Κατόπιν δικαστικού αγώνα, αποδεικνύεται ιατρικώς ότι το πρόβλημα του Ζαγοράκη είναι οργανικό.

Η ερωμένη…

Ο ΠΑΟΚ ήταν η μεγάλη του αγάπη, η ΑΕΚ ένας ενθουσιασμός που του πήρε την καρδιά, αλλά διαχρονική ερωμένη ήταν και είναι η εθνική ομάδα. Ο Θοδωρής Ζαγοράκης έκανε ντεμπούτο στις 7 Σεπτεμβρίου του 1994 κόντρα στα νησιά Φερόε. Υπήρξε διαχρονικά, ακόμα και σε εποχές που η αγάπη για το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα, ήταν παρεξηγήσιμη, προστάτης του εθνοσήμου. Κατάφερε να συμπληρώσει 37 συνεχόμενες συμμετοχές μέχρι τις 18 Νοεμβρίου 1998, όταν και καταγράφηκε η πρώτη του απουσία. Στον αγώνα της εθνικής μας στα Τίρανα (κι αφού είχε σηκώσει ως αρχηγός το τιμημένο και είχε αναδειχθεί MVP της διοργάνωσης) έγινε ρέκορντμαν συμμετοχών με 97 και βραβεύτηκε κόντρα στο Καζακστάν για τις 100 συμμετοχές. Πρώτος και με διαφορά!

Και ξανά…

Η ζωή του έκανε κύκλο. Ο Θοδωρής Ζαγοράκης επέστρεψε στον ΠΑΟΚ το 2005 για να κλείσει την καριέρα του στις 13 Μαΐου του 2007. Κέρδισε χρήμα, δόξα, αναγνώριση, έστω κι αν όλα άργησαν λίγο. Η Κλώθω του έδωσε το χάρισμα να είναι στη ζωή του αρχηγός και νικητής. Η Λάχεση επέλεξε να του τα φέρει όλα λίγο αργότερα. Όσα υποσχέθηκαν εκείνη την ημέρα του 1971 τα κράτησαν… Επέμενε η Άτροπος. Η μοίρα που εκφράζει το αναπόφευκτο, το μοιραίο, το δογματικό στη ζωή των ανθρώπων, ακόμα και το άτεγκτο.

«Νιώθω ότι έφτασε η στιγμή να αποσυρθώ από την ενεργό δράση. Ήταν η πιο δύσκολη απόφαση της καριέρας μου μέχρι σήμερα. Χρειάστηκαν ατέλειωτες ώρες σκέψης και προβληματισμού μέχρι να δεχθώ μέσα μου ότι έφτασα στο τέλος της διαδρομής. Αυτό το συναίσθημα και η συμπαράσταση του κόσμου, επώνυμου και ανώνυμου, μου δίνει τη δύναμη, την πίστη και το όραμα να υπηρετήσω την ομάδα από ένα άλλο πόστο. Από μια άλλη θέση. Εκτός του αγωνιστικού χώρου. Σε έναν χώρο άγνωστο μέχρι σήμερα για μένα. Γνωρίζω τις δυσκολίες του. Δεν κρύβομαι πίσω από το δάχτυλό μου. Είμαι εδώ. Για να υπηρετήσω τον ΠΑΟΚ, όπως τον υπηρέτησα ως ποδοσφαιριστής μέχρι σήμερα».

Ήταν ένα μήνα μετά το φινάλε του ως ποδοσφαιριστής που θα άνοιγε μια καινούργια πόρτα. Εκείνη που θα τον οδηγούσε στη λήθη του παρελθόντος, στις διαδρομές της μοίρας που δύσκολα μπορούν οι άνθρωποι να αποφύγουν. Η Άτροπος τον έκανε να αμφιβάλει για τις προθέσεις της Κλώθως και τα σχέδια της Λάχεσης.

Στα επόμενα τέσσερα χρόνια, οι μοίρες θα μπλέκονταν. Το παρόν πολλές φορές θα έκανε θολό το μέλλον, το παρελθόν θα κρατούσε ζωντανή την ελπίδα για το μέλλον, το μέλλον θα έμοιαζε απειλητικό για το παρελθόν. Στα επόμενα τέσσερα χρόνια ο Θοδωρής Ζαγοράκης θα γνωρίσει περισσότερες ήττες απ’ όσες είχε μάθει στην καριέρα του, θα δώσει περισσότερες μάχες απ’ όσες είχε συνηθίσει να αντέχει. Η Κλώθω τον έκανε νικητή. Ακόμα κι όταν αναγκάζεται να κάνει πίσω, θα επιστρέψει για να κερδίσει.