Η νίκη ξεκίνησε από τα δωμάτια!

ΘΑΝΑΣΗΣ ΑΣΠΡΟΥΛΙΑΣ

Οι μεγάλες ομάδες χτίζονται (και) στους 4 τοίχους

Είναι αρκετά δύσκολο να περιγράψει κανείς ως εγγύηση νίκης την αντίδραση ενός προσώπου. Ένα βλέμμα. Δύο τρεις λέξεις χωρίς γράμματα βγαλμένες από τη γλώσσα του σώματος. Μπορείς όμως, να αναλύσεις το παραγόμενο συμπέρασμα της αλληλουχίας των εικόνων επί δύο συνεχόμενες ημέρες και μετά την «σοκαριστική» ήττα την προηγούμενη Τρίτη. «Παναθηναϊκός»! Μπορεί σε πολλούς αναγνώστες, η εξήγηση να μην λύνει απορίες. Το νόημα αυτού του παζλ ήταν ένα, μοναδικό και εξαιρετικά σοβαρό: «Αν είναι να χάσουμε από αυτούς, ας χάσουμε παίζοντας ως Παναθηναϊκός».

Τεχνικές αναλύσεις για τη νίκη-ανατροπή του Παναθηναϊκού μπορούν να γίνουν πολλές. Και χωρούν πολλές από δαύτες, καθότι η αλήθεια είναι ότι κι οι δύο ομάδες επιχείρησαν να χρησιμοποιήσουν όλο το μπάσκετ που γνωρίζουν για να επικρατήσουν. Ωστόσο, είμαι πεπεισμένος πια ότι ο Παναθηναϊκός νικά το τέταρτο ματς στο παρκέ, αλλά ουσιαστικά το κερδίσει έξω από αυτό. Εκεί που όλοι συνειδητοποιούν ότι το δίχως άλλο και πέραν πάσης αμφιβολίας είναι καλύτερη ομάδα από την Μακάμπι. Αλλά όφειλαν να το δείξουν μέσα στο παρκέ, διότι επί δύο αγώνες, περίμεναν ότι θα νικήσουν με... διαφορετικό τρόπο! Για αυτό και η ήττα στο τρίτο ματς ήταν .σοκαριστική, αλλά κι αυτή που εν τέλει λειτούργησε ως φάρμακο στις ανοιχτές ψυχολογικές πληγές των πράσινων μετά και τη δεύτερη ήττα.

Στα δωμάτια, στους διαδρόμους του ξενοδοχείου, στα αποδυτήρια, ακόμα και στον περίπατο και προεξαρχόντων των τριών σωματοφυλάκων, οι συζητήσεις ήταν πολλές με έναν ορατό μοναδικό στόχο: Ο Παναθηναϊκός να παίξει και να χάσει ή να κερδίσει ως Παναθηναϊκός. Κι όχι ως ένας κομπάρσος που του μοιάζει.

Στην τακτική τους οι πράσινοι δεν άλλαξαν πολλά πράγματα. Είναι ηλίου φαεινότερον και δε χρειάζεται ιδιαίτερη σοφία για να καταλάβει κανείς ότι στο τέταρτο ματς, ο Παναθηναϊκός παίζει με περισσότερους παίκτες. Με τον Περπέρογλου, που δεν είναι πια καθόλου διστακτικός και παίρνει με αποφασιστικότητα τα σουτ που του αναλογούν. Και τα βάζει!

Με τον Σάρας (ελαφρώς τρελαμένο από την αναπάντεχα, χλιαρή υποδοχή που του επιφυλάσσουν οι φίλοι της Μακάμπι), να καταθέτει όλα τα καντάρια της ευφυΐας και της εμπειρίας του, ιδιαίτερα στο τέταρτο δεκάλεπτο και βέβαια με τον παίκτη που αποτελεί το πιο ιδανικό παράδειγμα, πνεύματος, ήθους και προσπάθειας, τον Κώστα Καϊμακόγλου, για τον οποίο δεν χρειάζεται να ειπωθούν πολλά. Το παλικάρι έχει καταφέρει να γίνει παίκτης του υψηλότερου ευρωπαϊκού επιπέδου. Κυρίως όμως και πάνω απ'όλα του Νικ Καλάθη. Στο τρίτο ματς, ο Ομπράντοβιτς τον έχρισε ως τον καλύτερο παίκτη της ομάδας του. Την Πέμπτη ήταν ο κορυφαίος των κορυφαίων.

Μέχρι και ο Σμιθ, που μέχρι πρότινος ισορροπούσε μεταξύ της ύπαρξης και της ανυπαρξίας, πάτησε στο παρκέ αποφασισμένος. Σκόραρε όποτε έπρεπε, μάζεψε 7 ριμπάουντ και τήρησε το λόγο που είχε δώσει στον Ομπράντοβιτς μετά το φινάλε του τελικού Κυπέλλου. Ολοι τους βεβαίως, λειτούργησαν απόλυτα συγκεντρωμένα στην άμυνα, με ελάχιστα λάθη και μοναδικό ψεγάδι τα αρκετά χαμένα αμυντικά ριμπάουντ. Όλα αυτά όμως, δηλαδή, η πιο aggressive στάση στην επίθεση, οι περισσότερες διεισδύσεις, το εκπληκτικό passing game, ο ηρωισμός που επέδειξαν σε κάθε φάση, η συγκέντρωση και η εκπληκτική άμυνα στο 1 vs 1 παιχνίδι των γηπεδούχων, ξεκίνησε από τα... δωμάτια!

Εκεί όπου επί δύο μέρες, ο παλαιότεροι, συζητώντας με τους προπονητές αδιάλειπτα, βλέποντας συνεχώς το βίντεο του τρίτου αγώνα και κυρίως μιλώντας με τους υπόλοιπους, τους εμφύσησαν τη νοοτροπία που πρέπει να έχουν ως παίκτες του Παναθηναϊκού πριν από ένα do or die παιχνίδι. Εκεί λοιπόν, ανάμεσα στα ντουβάρια, στα κρεβάτια, στο φαγητό, ακόμα και οι πλέον ανυποψίαστοι κατάλαβαν πως πρέπει να φερθούν σε ένα τέτοιο ματς. Κι έτσι κέρδισαν.

Υ.Γ. Θα ήταν ανόητο, αφελές κι επικίνδυνο να ισχυριστεί κανείς ότι η πρόκριση στο Φάιναλ Φορ ήρθε μετά το 2-2. Λάθος! Υπάρχει ακόμα ένα ματς, που δε θα είναι καθόλου εύκολο, όπως πολλοί μπορεί να νομίζουν. Και δεν υπάρχει λόγος να το αναλύσουμε περισσότερο.

Υ.Γ.2: Ο Ομπράντοβιτς δείχνει ότι ένας προπονητής, δεν άρει τόσο εύκολα την εμπιστοσύνη στους παίκτες του, ούτε στα πλάνα του. Τη στιγμή που ο Μπλατ, παίζει το τελευταίο χαρτί του με την είσοδο του Μάλετ. Ο Αμερικάνος μπουμπουνάει το πρώτο και το βάζει. Η τακτική του δεν αλλάζει. Μόνο τα πρόσωπα. Ο Μπατίστ μπαίνει στη θέση του Βουγιούκα, αλλά το πλάνο των αλλαγών παραμένει ίδιο. Ο Μάλετ σε δύο ακόμα περιπτώσεις μένει μόνος του στη γωνία. Ο Μπατίστ τρέχει, έχει καλή αντίδραση, αλλά ο Μάλετ αστοχεί έτσι κι αλλιώς. Το πιο εύκολο μετά το πρώτο εύστοχο του Μάλετ θα ήταν να τρομάξει. Αδιαφόρησε. Τον προκάλεσε να σουτάρει κι άλλα. Κι ο Ζοτς κέρδισε.

Υ.Γ. 3 Η φάση του αγώνα, ίσως και ολόκληρης της Ευρωλίγκα, είναι η βουτιά του Μπατίστ στην κερδισμένη φάση που έχει με τον Λάνγκφορντ. Εκεί ο Παναθηναϊκός κερδίζει το παιχνίδι. Είναι μία φάση-μύθος, ένα έπος του γηραιότερου παίκτη των πράσινων. Για εμένα, θα είναι ό,τι κι αν γίνει η φάση της Ευρωλίγκα. Ένα κερδισμένο ματς, και ίσως μία κερδισμένη πρόκριση.

Υ.Γ. 4 Όπως αποκάλυψε ο Δημήτρης Ιτούδης μετά το τέλος του τρίτου αγώνα, ο Μάικ Μπατίστ, τα ξημερώματα, απαίτησε από τους προπονητές να δει το βίντεο μαζί τους. Και κάθισε μαζί τους, βλέποντας το βίντεο μέχρι τις 4 το πρωί. Κανένα σχόλιο;

ΣΠΥΡΟΣ ΚΑΒΑΛΙΕΡΑΤΟΣ

Καλάθης ή Σάρας; Και Καλάθης και Σάρας...

Με τον Δημήτρη Διαμαντίδη παρκαρισμένο στη γωνία σαν τον... Λευτέρη Σούμποτιτς στη ματς απ ζώνη της Μακάμπι, πίστευες ότι θα μπει στο γήπεδο και ο Ντόρον Τζάμσι για να δώσει επιθετική λύση στην ομάδα του... Ο αρχηγός του Παναθηναϊκού ήταν και πάλι έξω από τα νερά του, εγκλωβισμένος στην συνδυασμένη άμυνα του Μπλατ, όμως οι πράσινοι βρήκαν τη λύση...

Οχι από τον Λόγκαν, που δεν αγωνίστηκε καθόλου. Ούτε από τον Σάτο, που δεν μπήκε ποτέ στο παιχνίδι. Ούτε από τον Μάριτς, που μπήκε για να κάνει απλά ένα φάουλ. Ούττε από τον Σμιθ, ούτε καν από τον Μπατίστ, που απλά υπενθύμισε πως παίζουν και Αμερικανοί στον Παναθηναϊκό. Η λύση δόθηκε από την... ερώτηση που τέθηκε μετά από τον τρίτο ημιτελικό. Καλάθης ή Σάρας; Και Καλάθης και Σάρας... Οχι για την τελευταία επίθεση του Παναθηναϊκού, όπως ήταν το ερώτημα την Τρίτη. Αλλά για ολόκληρο το ματς. Οι δυο τους ήταν οι ηγέτες της ομάδας τους στη Νόκια Αρίνα. Ο Καλάθης έβαλε δίποντα και τρίποντα, έκανε κλεψίματα, έβαλε τις βάσεις για τη νίκη.

Ο Γιασικεβίτσιους προσαρμόστηκε με καθυστέρηση 48 ωρών στο παλιό του σπίτι, πέτυχε τα σουτάκια του και άφησε το... απίστευτο για το τέλος. Με τρεις διεισδύσεις που δεν τις έκανε ούτε πριν από δέκα χρόνια, κράτησε ζωντανό τον Παναθηναϊκό όταν η μπάλα έκαιγε. Μαζί με τον Κώστα Καϊμακόγλου, ήταν οι κορυφαίοι του Παναθηναϊκού στο Τελ Αβίβ. Και πλέον, μετά το 2-2 το ματς μπολ γίνεται στο ΟΑΚΑ. Οι πράσινοι επιβίωσαν και τώρα είναι πάλι το φαβορί.

Αποδεικνύεται, λοιπόν, ότι στα πλέι οφ της Ευρωλίγκα όλα γίνονται. Τα στατιστικά και οι παραδόσεις έχουν πάει περίπατο, κάθε ματς είναι ξεχωριστό. Ο Παναθηναϊκός έπαιξε άμυνα όπως και στο πρώτο παιχνίδι, μόνο που τώρα έπαιξε και επίθεση. Είχε τρεις παίκτες σε καλή μέρα, σε αντίθεση με την Μακάμπι που έτρεμε και πάλι στην ιδέα της νίκης! Δεν άντεξε στο ρόλο του φαβορί η Μακάμπι, αυτή τη φορά η ματς απ ζώνη του Μπλατ δεν στάθηκε ικανή να νικήσει τον Παναθηναϊκό, που βρήκε άλλον ένα τρόπο για να δείξει το μέταλλό του... Βέβαια η δουλειά δεν τελείωσε, αλλά αυτό που έπρεπε να γίνει στο Ισραήλ, έγινε.

Οσο για τον Ολυμπιακό παίρνει τη σκυτάλη και πρέπει να θυμάται κι αυτός πως κάθε παιχνίδι στα πλέι οφ της Ευρωλίγκα είναι διαφορετικό. Το ΣΕΦ θα είναι "καμίνι", αλλά και η Νόκια Αρίνα δεν ήταν; Η Παλαέστρα δεν ήταν; Ως τώρα έχουν γίνει τέσσερα μπρέικ συνολικά, γι αυτό και οι ερυθρόλευκοι πρέπει να μπουν αποφασισμένοι να μην αφήσουν τη Σιένα να πάρει ανάσα. Η άμυνα πρέπει να είναι οδηγός και πάλι, ο Ολυμπιακός πρέπει να βγάλει όλη του την ενέργεια, δίχως να σαστίσει μπροστά στο στόχο. Οι ερυθρόλευκοι βρίσκονται ένα βήμα πριν από το φάιναλ φορ και δεν έχουν παρά να κάνουν ό,τι και στα προηγούμενα παιχνίδια τους. Να κυριαρχήσουν στο παρκέ, δίχως να υποτιμήσουν τη Σιένα.

Το +20 του τρίτου αγώνα δεν λέει τίποτα, ούτε η απουσία του Θόρντον. Αλλωστε και ο Ολυμπιακός έχει τα προβλήματά του με τους Λο και Ντόρσεϊ. Η Ελλάδα έχει μια χρυσή ευκαιρία να ταξιδέψει με δύο ομάδες στην Πόλη και οι ερυθρόλευκοι πρέπει να κάνουν την αρχή. Το ελληνικό μπάσκετ μας κάνει και πάλι υπερήφανους και η διπλή συμμετοχή στο φάιναλ φορ είναι κάτι που δίνει χαρά σε όλους όσοι αγαπούν τον αθλητισμό και κυρίως την πορτοκαλή μπάλα.