Που η αλήθεια μοιάζει ψέμα...

Όποιο φύλλο κι αν τραβήξει, το αποτέλεσμα είναι εκείνο που θέλει. Εκείνοι που δεν ξέρουν και δεν ενδιαφέρθηκαν ποτέ να μάθουν, το ονόμασαν τύχη. «Γκαστόνε» έσπευσαν να τον βαφτίσουν, μόνο και μόνο για να βρουν ένα εύκολο άλλοθι στην ακατανόητη ξαφνική επιτυχία ή ακόμα-ακόμα και στη δική τους αποτυχία. Εκείνοι που κατάλαβαν, έμειναν κοντά του για να μάθουν. Ο άνθρωπος που έχει κατακτήσει 28 τίτλους στη ζωή του ως προπονητής, δεν μπορεί να είναι μόνο τυχερός. Το gazzetta.gr σας παρουσιάζει τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς, αφιερώνοντας μια ιστορία για κάθε έναν από τους τίτλους του.

29. «Πιστεύω πως ήταν το τελευταίο μου παιχνίδι στο ΟΑΚΑ και πιθανώς να είναι το τελευταίο στο ΣΕΦ. Τίποτα δεν εξαρτάται από μένα. Δεν τίθεται θέμα αν θέλω να συνεχίσω. Ποτέ δεν ήταν αυτό το θέμα. Πιστεύω πως ανεξάρτητα από αποτελέσματα η σεζόν μας ήταν εξαιρετική, αν αναλογιστούμε πώς ξεκίνησε η χρονιά. Είναι φυσιολογική κατάσταση να είναι μια ομάδα με τον ίδιο προπονητή μετά από 13 χρόνια; Ο Φέργκιουσον είναι 25 χρόνια στη Γιουνάιτεντ κι εγώ θα ήθελα να είμαι 36 χρόνια. Δεν είναι δική μου όμως η απόφαση. Αγαπώ τον Παναθηναϊκό και δεν είναι μια σχέση προπονητή-ομάδας».

Τα σύννεφα που μαζεύτηκαν στις 30 Μαΐου σήμαναν συναγερμό. Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς έμοιαζε έτοιμος να παραδώσει τα κλειδιά στο επόμενο αφεντικό. Ο κόσμος του Παναθηναϊκού που ποτέ δεν θα ήταν έτοιμος για μια τέτοια εξέλιξη, το πάλεψε. Λίγο μετά το χαμένο πέμπτο τελικό, στο κέντρο της Αθήνας θα αποσπούσαν μια ακόμα δήλωση αγάπης και πίστης. Αιώνια πιστός, όπως επιτάσσει το σύνθημα. «Η καρδιά μου, το σπίτι μου και η ζωή μου είναι εδώ. Θα κάνω ότι μπορώ, θα κάνω τα πάντα. Δεν μπορώ να υποσχεθώ τίποτα, αλλά θα κάνω τα πάντα για να μείνω. Πάνω απ' όλα πρέπει να μείνουν και οι παίκτες. Το σύνθημά σας λέει: «στις δύσκολες στιγμές να είμαστε όλοι μαζί». Και το θέμα είναι να είμαστε και στο μέλλον όλοι μαζί».

Η επιθυμία δεν αρκούσε. Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς φεύγει απ’ τον Παναθηναϊκό και φεύγει με έναν τρόπο που δεν αρμόζει σε έναν γεννημένο νικητή, που δεν αντέχει την ήττα. Έστω κι αν οι πράσινοι ξεπέρασαν τις προσδοκίες και έφτασαν να διεκδικούν – στο φάιναλ φορ – έναν ευρωπαϊκό τίτλο, κόντρα στο μπάτζετ τους. Φεύγει, όμως, με έναν ακόμα τίτλο στο παλμαρέ του. Στις 10 Μαρτίου κατέκτησε το κύπελλο Ελλάδας, σ’ έναν από τους πιο δύσκολους αγώνες του, όπως θα δήλωνε τότε. «Δεν ξέρω κι εγώ πόσους τελικούς έχω παίξει, αλλά ο σημερινός ήταν ο πιο δύσκολος και σκληρός».

Το βράδυ το πρόγραμμα είχε μπουζούκια. Είχε τον Αντώνη Ρέμο να του τραγουδάει και να του αφιερώνει το «μη φύγεις». «Είναι ωραίο τραγούδι, όπως και το είναι στιγμές», θα υπερθεμάτιζε την επόμενη μέρα ο Δημήτρης Ιτούδης. Μόνο που τέτοιες στιγμές δεν ήθελε κανείς να ζήσει…

28. Φημολογείται πως το καλοκαίρι που υπέγραφε το νέο του συμβόλαιο, δεν είχε ακριβώς... ξετρελαθεί με τα νέα οικονομικά δεδομένα. Κι όταν όλοι τριγύρω του «φώναζαν» τους πρώτους μήνες της σεζόν για την ανάγκη ενίσχυσης στην περιφέρεια, εκείνος έμοιαζε με πεισματάρη και ξεροκέφαλο μεσήλικα που δεν θέλει να ακούσει κανέναν. Ύστερα από τόσους τίτλους που έχει κατακτήσει, θα έπρεπε να του δώσουμε ένα δίκιο.

Γιατί όταν έφτασε ο Μάρτης και άρχισαν να κρίνονται οι τίτλοι, ο Παναθηναϊκός είχε μεταμορφωθεί. Και πιο πολύ από κάθε άλλη σεζόν χρειάστηκε ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς να βάλει «πλάτη» για την ομάδα του και να ρίξει ο ίδιος το σύνθημα για να πιστέψουν όλοι σε εκείνο που έμοιαζε θαύμα. «Αν θέλουμε να είμαστε στο Final Four θα πρέπει να παίξουμε πολύ σοβαρά σε όλη τη σειρά. Δεν ξέρω τι λένε στη Βαρκελώνη, αλλά είμαι σίγουρος ότι δεν πιστεύουν πως θα έχουνε εύκολο έργο. Κανείς δεν θα πάει από εμάς στη Βαρκελώνη για τουρισμό. Θα πάμε να αγωνιστούμε. Αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος. Να πιστεύουμε στους εαυτούς μας».

27. «Μου αρέσουν πολύ όλα. Η Αθήνα σαν πόλη, αλλά νιώθω και πράσινος. Είμαι ικανοποιημένος από τους συνεργάτες μου, τη διοίκηση, τους παίκτες, όλους. Αυτό είναι το ένα κομμάτι. Το άλλο είναι ότι έχουμε εμπειρία ότι στη ζωή υπάρχουν κάποια προβλήματα. Η εμπειρία είναι φέτος ότι υπήρχαν κάποια προβλήματα που μπορούμε να τα διορθώσουμε και να γίνουμε καλύτεροι όλοι. Αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος να παραμείνουμε στην κορυφή και να κερδίζουμε τίτλους».

Το άκουσμα της είδησης το απόγευμα της 9ης Ιουνίου του 2010 έκανε τους οπαδούς του Παναθηναϊκού να χαρούν περισσότερο από κάθε προηγούμενη φορά. Ίσως γιατί δεν είχαν φοβηθεί τόσο πολύ ποτέ ξανά στο παρελθόν ότι θα έχαναν τον άνθρωπό τους. Με την ολοκλήρωση του συμβολαίου του πλησίασε την 15ετη θητεία του Ευγένιου Γκέραρντ στον ΟΦΗ. Κι αν υπέγραφε καινούργιο, τότε ίσως να απειλούσε τον τίτλο του Ολλανδού τεχνικού ως ο μακροβιότερος τεχνικός σε ελληνική ομάδα.

26. Δίπλα του έχει πάντα τον Δημήτρη Ιτούδη. Ο συνεργάτης του στον πάγκο του Παναθηναϊκού είναι εκείνος που απορροφά τους κραδασμούς. Οι φωνές του Ομπράντοβιτς προν τον Ιτούδη είναι ορισμένες φορές τόσο δυνατές, που διαιτητής τον είχε ρωτήσει στη διάρκεια ενός αγώνα αν έχει σοβαρό πρόβλημα μαζί του. Μόνο που η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική. Είναι αδελφική...

«Είμαστε δέκα χρόνια μαζί. Δουλεύουμε πάρα πολύ καλά μαζί. Είναι ο αδερφός που δεν είχα. Ο Δημήτρης σαφώς και είναι έτοιμος για να γίνει πρώτος προπονητής. Του εύχομαι να κάνει ό,τι εκείνος θέλει. Το καλύτερο για τον ίδιο και για τη οικογένειά του. Πριν από δύο χρόνια είχε δεχθεί μία πάρα πολύ σοβαρή προταση από την Ταού. Συζητήσαμε και του εξήγησα ότι είναι μία απόφαση που πρέπει να πάρει ο ίδιος. Αποφάσισε να μείνει στην ομάδα. Και όλα αυτά που λένε ότι φοβήθηκε να φύγει είναι μαλ... από αυτούς που συνηθίζουν να τα λένε! Ο Δημήτρης δεν έφυγε γιατί δεν ήθελε να δημιουργήσει προβλήματα. Δεν πιστεύω ότι θα βρεθούμε ποτέ αντίπαλοι, αλλά είναι αλήθεια ότι θα ήθελα πάρα πολύ να τον δω να είναι νευρικός στον πάγκο».

25. Εκείνοι που τον έφεραν στον Παναθηναϊκό κι εκείνοι με τους οποίους συνεργάζεται όλα αυτά τα χρόνια, είναι και εκείνοι που στα δύσκολα τον στήριξαν. Οι αδελφοί Γιαννακόπουλοι ουδέποτε σκέφτηκαν να προσλάβουν άλλον τεχνικό και με κάθε ευκαιρία δηλώνουν πως ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς θα μείνει στο Τριφύλλι όσο ο ίδιος το επιθυμεί. Μια άγνωστη ιστορία τον θέλει να έχει υποβάλει παραίτηση τον Οκτώβριο του 2000 μετά τις ήττες του Παναθηναϊκού από την Κροάσια Σπλιτ και την ΤΣΣΚΑ. Ουδείς από τα δύο αδέλφια το σκέφτηκε στιγμή και το θέμα έκλεισε με τον ίδιο τρόπο που κλείνουν όλες οι συζητήσεις ανάμεσα στους ιδιοκτήτες της ΚΑΕ και στον Ομπράντοβιτς!

Δηλαδή, μέσα σε πέντε λεπτά. Τόσο τους είχε πάρει να συμφωνήσουν το 1999, τόσο για κάθε ανανέωση συμβολαίου, τόσο για κάθε πρόβλημα στη μέση της σεζόν. Η μοναδική συζήτηση που διαρκεί περισσότερο ανάμεσα στον Ζέλικο Ομπράντοβιτς και τον Θανάση Γιαννακόπουλο είναι για τις... γραβάτες, με τον τεχνικό του Τριφυλλιού να παραδέχεται «είναι ξεχωριστός, για τις γραβάτες όπου με... νικάει».

24. Ανάμεσα στα προτερήματα που πρέπει να έχει ένας προπονητής είναι η πονηριά. Και ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς, άλλοτε πράττοντας απολύτως ειλικρινά και άλλοτε με λίγο... γυναικείο μυαλό, καταφέρνει να παίρνει αυτό που θέλει από τους παίκτες του. Ο μύθος τον θέλει να διατηρεί επίτηδες κόντρα με τον Ζέλιμιρ Ρέμπρατσα, επειδή τον έβλεπε ότι απέδιδε καλύτερα μέσα στο παρκέ και έφτασε στο σημείο κάποτε να τον αφήσει να βλέπει την πλάτη του Ροδόστογλου, πριν αποφασίσει να τον βάλει σε αγώνα.

Το ίδιο έπραξε και πριν τρία χρόνια, όταν σε κάποια στιγμή της σεζόν ο Παναθηναϊκός δεν τραβούσε. «Θα γελάει μαζί μας όλη η Ευρώπη», είχε πει στους παίκτες του μετά τον αγώνα με την Πρόκομ και όπως τόνισε στις πρόσφατες συνεντεύξεις του το εννοούσε. «Δεν θέλω να κοροϊδεύω κανέναν, όταν έχω πρόβλημα με τους παίκτες το λέω ευθέως. Πρώτα απ' όλα τους δείχνω το βίντεο για να καταλάβουν τι έχουν κάνει λάθος. Όπως έγινε για παράδειγμα μετά τον αγώνα με την Πρόκομ». Οι ίδιοι οι παίκτες του Παναθηναϊκού έχουν δηλώσει ότι εκείνο το ξέσπασμα του Ομπράντοβιτς άλλαξε όλη τη σεζόν.

23. Η σχέση τους δεν μοιάζει απλά αρμονική. Είναι κιόλας! Μόνο που δεν ήταν πάντα έτσι. Όταν είχε αναλάβει τον Παναθηναϊκό ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς χρειάστηκε χρόνο και προσπάθεια για να επιβάλει τον δικό του νόμο. Ένας από τους πρώτους παίκτες με τους οποίους ήρθε σε κόντρα ήταν ο Φραγκίσκος Αλβέρτης. Στο κλειστό γυμναστήριο της Δάφνης είχε γίνει μια... επική αναμέτρηση των δύο στα αποδυτήρια με δυνατές φωνές και χοντρές κουβέντες. Αφού, λοιπόν, ξεκαθάρισαν όσα τους δυσκόλευαν τη συνεργασία, είχαν την τέλεια επαφή εντός και εκτός παρκέ.

«Είναι ο απόλυτος αρχηγός, όποιος μιλάει για τον Παναθηναϊκό σκέφτεται τον Αλβέρτη. Ελπίζω να συνεχίσει να είναι μαζί μας, στην Ευρώπη δεν γνωρίζω παίκτη που να έχει μείνει 19 χρόνια σε μια ομάδα και να κατακτήσει τόσους τίτλους. Είναι πραγματικός αρχηγός και ξέρει τι πρέπει να κάνει τόσο εντός όσο και εκτός του παρκέ», λέει σήμερα για τον παίκτη του.

22. Σιχαίνεται την ήττα... Δεν είναι μυστικό, ούτε το κρύβει άλλωστε. Εκείνοι όμως που την σιχαίνονται περισσότερο είναι οι παίκτες του! Έπειτα από αρνητικά αποτελέσματα και απογοητευτικές εμφανίσεις, η επόμενη μέρα είναι συνήθως πολύ δύσκολη. Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς έχει τύχει να κλείσει τους παίκτες του και για... πέντε ώρες στο ΟΑΚΑ προκειμένου να περάσουν όλη την... τελετουργία. Βίντεο, κατσάδα, προπόνηση, σπριντ, φυσική κατάσταση! Συνήθως, ύστερα από μια τέτοια διαδικασία οι περισσότεροι δεν σκέφτονται να χάσουν ξανά!

21. Ποτέ στη διάρκεια των αγώνων δεν αφήνει τους συνεργάτες του ή και τους παίκτες του να αντιληφθούν ότι ανησυχεί για κάτι. Βγάζει απίστευτη αυτοπεποίθηση στο γήπεδο και μια σιγουριά πως όλα θα κυλήσουν στο τέλος υπέρ της εκάστοτε ομάδας του. Λίγες μέρες μετά το Final Four του 2000, ο Δημήτρης Ιτούδης θυμήθηκε μια χαρακτηριστική ιστορία. «Στα τρία λεπτά πριν το τέλος του αγώνα, ο Κάτας πέτυχε το τρίποντο που έστειλε τη διαφορά στους έξι πόντους. Ο χρόνος που απέμενε ήταν υπεραρκετός για να ανατρέψει την κατάσταση η Μακάμπι. Ο Ζέλικο, με το που μπήκε το τρίποντο, γύρισε προς τον πάγκο και μας είπε: «Ηρεμήστε, αυτό ήταν. Το Ευρωπαϊκό είναι δικό μας». Τέτοια είναι η σιγουριά του την ώρα των αγώνων. Δεν το έχω ξαναδεί αυτό σε άνθρωπο του μπάσκετ».

20. Κάθε άνθρωπος που ζει μέσα σε ένταση και οι ρυθμοί της ζωής του τον αναγκάζουν να είναι συνεχώς σε εγρήγορση, θέλει τρόπους για να ισορροπεί και να ηρεμεί όταν βρίσκεται έξω από την καθημερινότητά του. Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς διαβάζει πολλά φιλοσοφικά βιβλία και όπως έχει πει «προτιμώ τους Σέρβους συγγραφείς, ενώ μου αρέσουν γενικώς όλοι οι μοντέρνοι Ευρωπαίοι. Ο καλύτερος όμως είναι ο Ντοστογιέφσκι». Επίσης, του αρέσει να ψαρεύει, ενώ και η μουσική αποτελεί καταφύγιό του. Οι μπαλάντες του Μπομπ Ντίλαν, τα ισπανικά φλαμέγκο και ο Αντώνης Ρέμος αποτελούν αγαπημένες του επιλογές.

Το είπε, άλλωστε, και σε πρόσφατη συνέντευξή του: «Είναι πολύ καλός, έχουμε ένα επιπλέον κίνητρο να κατακτούμε τίτλους γιατί εκείνος είναι έτοιμος να τραγουδήσει για μας». Δεν έχασε το ραντεβού του ούτε φέτος...

19. Παρότι έχει ξεπεράσει τη δεκαετία στη χώρα μας, δεν έκανε την υπόσχεσή του πραγματικότητα. Στις αρχές του 2000 είχε δηλώσει πως αν ανανέωνε τη συνεργασία του με τον Παναθηναϊκό, θα μάθαινε ελληνικά. Και μπορεί να έχει μάθει να καταλαβαίνει και να επικοινωνεί, όμως δεν τα χρησιμοποιεί δημοσίως. Επί δέκα χρόνια μιλάει στη μητρική του γλώσσα και μεταφράζει ο Δημήτρης Ιτούδης. Η απόδειξη ότι ο Ομπράντοβιτς είναι πολύ εκνευρισμένος, είναι όταν σταματάει να μιλάει στα σέρβικα και χρησιμοποιεί τα αγγλικά. Τότε, όλοι αντιλαμβάνονται ότι έχει... φορτώσει για τα καλά. Σε παλαιότερη συνέντευξή του είχε πει πως δεν θέλει να μάθει να ελληνικά, για να μην καταλαβαίνει τι γράφουν οι εφημερίδες κι εκνευρίζεται παραπάνω.

Και το λάθος του δεν διστάζει να το παραδέχεται δημοσίως: «Είναι ντροπή να μη μιλάω μετά από δέκα χρόνια ελληνικά».

18. Το φθινόπωρο του 2006 σήκωσε μπαϊράκι για πρώτη φορά σε τέτοιο βαθμό. Παρότι οι σχέσεις του με τον κόσμο του Παναθηναϊκού ήταν και παραμένουν άριστες, στην κοινή συνέντευξη Τύπου των προπονητών για την έναρξη του πρωταθλήματος, ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς φρόντισε να στείλει το μήνυμα. «Το θέμα είναι τι θα γίνει με τη βία στα γήπεδα. Είναι δύσκολο να παλεύεις κόντρα στους χούλιγκαν. Εγώ είμαι ο πρώτος που θα φύγει αν ένας φίλαθλος του Παναθηναϊκού πετάξει κάποιο αντικείμενο». Έκτοτε και με δεδομένο ότι στα ματς Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού τα έχουμε δει (σχεδόν) όλα, ο Ομπράντοβιτς γίνεται όλο και πιο απόλυτος γύρω από το θέμα. «Αν αυτοί λένε ότι είναι Παναθηναϊκοί, τους ζητώ να μην έρθουν ξανά στο γήπεδο!» είπε μετά τον δεύτερο περυσινό τελικό στο ΟΑΚΑ, ενώ πέρυσι πήρε την πρωτοβουλία να αποσύρει την ομάδα του από το ΣΕΦ όταν άρχισαν τα έκτροπα.

Προκειμένου να δώσει το καλό παράδειγμα, έχει γίνει και ο ίδιος θύμα των ανεγκέφαλων. Στο ματς με τον Ολυμπιακό το 2007 έτρεξε να προφυλάξει τον Πίνι Γκέρσον και τους παίκτες των Ερυθρολεύκων από τη βροχή αντικειμένων, με αποτέλεσμα να χτυπήσει στο κεφάλι και να τα βάλει με τους οπαδούς του Παναθηναϊκού. Δεν έκανε όμως την υπόσχεσή του πράξη και δεν έφυγε ο ίδιος από το γήπεδο.

17. Έχει τη φήμη του σκληρού προπονητή, όμως στις δημόσιες τοποθετήσεις του γίνεται πάντα ασπίδα για τους παίκτες του, ειδικά σε ατομικό επίπεδο. Ακόμα κι αν χρειαστεί να γίνει αγενής. Μετά τον αγώνα Άρης-Παναθηναϊκός και το επεισόδιο του Ουίλι Σόλομον με τον Γιώργο Καλαϊτζή, ο Βαγγέλης Αλεξανδρής διαμαρτύρεται στη συνέντευξη Τύπου για τη διαιτησία. Ο Ομπράντοβιτς, που είχε μιλήσει προηγουμένως, προσπαθεί να παρέμβει και ο Αλεξανδρής του υπενθυμίζει πως μίλησε πριν και δεν μπορεί να το κάνει ξανά. Τότε ο Ομπάντοβιτς λέει: «Είμαι ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς και μπορώ να μιλάω όταν κρίνω ότι πρέπει να μιλήσω».

16. Η Ελλάδα ήταν οικοδέσποινα των Ολυμπιακών Αγώνων και ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς με πέντε χρόνια παρουσίας στη χώρα μας, θα μπορούσε σίγουρα να είναι πιο ευγενικός. Ο τεχνικός του Παναθηναϊκού σχολιάστηκε αρνητικά με την ιδιότητα του εκλέκτορα της Εθνικής Σερβίας μετά τον αγώνα με την Αργεντινή και δεν σχολιάστηκε μόνο στη χώρα μας, αλλά παγκοσμίως. Η αφορμή δόθηκε στη συνέντευξη Τύπου. Ο Ραντόγεβιτς προσφέρθηκε να μιλήσει στα αγγλικά, αλλά ο «Ζοτς» του το απαγόρευσε. Ο εθελοντής μεταφραστής απέδωσε μέσα σε δύο προτάσεις δηλώσεις διάρκειας περίπου δύο λεπτών του Ραντόγεβιτς και ο Ομπράντοβιτς εξερράγη. Κι όταν ήρθε η ώρα να μιλήσει εκείνος, έφτασε στα άκρα. «Δεν γνωρίζω ποιος είναι υπεύθυνος. Εδώ είναι Ολυμπιακοί Αγώνες! Έχω δικαίωμα να μιλάω στη γλώσσα μου και είναι υποχρεωμένοι να έχουν έναν επαγγελματία».

15. Στην Ελλάδα είμαστε καχύποπτοι. Είτε πρόκειται για τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς είτε για τη… μάνα μας. Στα πρώτα του χρόνια στην Ελλάδα αντιμετώπιζε το πρόβλημα που έχουν σχεδόν όλοι οι ξένοι τεχνικοί στη χώρα μας. Υπήρχαν διαρροές και φήμες ότι θέλει να φέρνει παίκτες από τη Γιουγκοσλαβία για ευνόητους λόγους. Γι' αυτό, ξαφνικά, αποφάσισε να σταματήσει τέτοιες μεταγραφές και διέκοψε κάθε συνεργασία με Σέρβο μάνατζερ. Άνθρωποι του περιβάλλοντός του λένε ότι το έκανε γιατί δεν θέλει απλά να είναι τίμιος, αλλά και να φαίνεται τίμιος. Κάτι σαν την γυναίκα του… Καίσαρα, αλλά κομματάκι διαφοροποιημένο.

14. Πριν γίνει σπουδαίος προπονητής, ήταν μεγάλος μπασκετμπολίστας. Έπαιζε στη θέση που υποτίθεται ότι… μεγαλώνει τους πετυχημένους τεχνικούς. Η καριέρα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς ξεκίνησε στην ομάδα της πόλης του, δηλαδή στο Τσάτσακ. Εκεί αγωνίστηκε ως το 1986, όταν και μεταπήδησε στην Παρτιζάν. Στην ομάδα της καρδιάς του κέρδισε το πρωτάθλημα το 1987 κι έπαιξε στο φάιναλ φορ του 1988, πριν έρθουν οι μεγάλοι τίτλοι. Το 1988 στη Σεούλ κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες και το 1989 το κύπελλο Κόρατς με την Παρτιζάν. Το 1990 και πάλι με την εθνική ομάδα της χώρας του, κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Αργεντινής.

«Ήμουν ένας παίκτης που πάντα ήθελα να ακολουθήσω τις οδηγίες του προπονητή και να βοηθήσω τους συμπαίκτες μου. Στην Εθνική ομάδα ερχόντουσαν οι υπόλοιποι παίκτες και με ρώταγαν τι είπαμε στα τάιμ άουτ και τι θέλει ο προπονητής, από μικρός λοιπόν είχα στο μυαλό μου το προπονητικό πλάνο». Έτσι χαρακτήρισε πρόσφατα τον εαυτό του ως παίκτη...

13. Πολλές φορές ισορροπεί στα όρια του εκνευρισμού, με αποτέλεσμα να ξεπερνάει τα τετριμμένα. Έχει δώσει δείγματα αλαζονείας και είναι ενδεικτική η κόντρα του με τον Γιόνας Καζλάουσκας πριν από μερικά χρόνια. «Ποιος είναι ο Καζλάουσκας;» είχε αναρωτηθεί σε μια συνέντευξη Τύπου, για να διευκρινίσει στη συνέχεια ότι απλά είχε ξεχάσει το όνομά του. Το ίδιο, όμως, είχε συμβεί και πριν από κάποια χρόνια. Τότε, οι φήμες ότι ο Παναθηναϊκός είχε κλείσει τον Χέρμαν ήταν κάτι παραπάνω από έντονες και σε πηγαδάκι με τους δημοσιογράφους ξεσπάει. «Με έχετε πρήξει με τον Χέρμαν. Ο Χέρμαν, ο Χέρμαν, ο Χέρμαν... Who is Herman?».

Παρόμοια συμπεριφορά επέδειξε και στο περυσινό φάιναλ φορ στο Βερολίνο. Μετά τη συνέντευξή Τύπου, σταμάτησε μπροστά στον δημοσιογράφο του ΣΚΑΪ και όταν ρωτήθηκε για τα «περίεργα πράγματα» για τα οποία είχε μιλήσει νωρίτερα, ξέσπασε: «Αυτή είναι η πρώτη ερώτηση που έχεις να μου κάνεις για την κατάκτηση του κυπέλλου; Την επόμενη φορά που θα σου δώσω την ευκαιρία να μου πάρεις συνέντευξη, να έχεις σκεφτεί καλύτερα τι θα ρωτήσεις», φώναζε σε ζωντανή σύνδεση κι ενώ παράτησε σύξυλο τον δημοσιογράφο.

12. Αν κάποιος ήθελε να στοιχηματίσει το καλοκαίρι του 1998 πως ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς θα ερχόταν να δουλέψει στην Ελλάδα, τότε σίγουρα θα ήταν από τους ανθρώπους που τους αρέσουν το ρίσκο. Λίγο πριν από τον αγώνα της Ελλάδας με τη Σερβία στο Μουντομπάσκετ του 1998 και με το κλίμα ήδη τεταμένο, ο νυν τεχνικός του Παναθηναϊκού είχε ανεβάσει τους τόνους. «Αν είχαμε τον Tάρλατς και τον Γκούροβιτς στο Mουντομπάσκετ, το χρυσό μετάλλιο θα το φορούσαμε από τώρα στα στήθη μας. Κάποιοι όμως μας φοβήθηκαν και δεν μας επέτρεψαν να τους έχουμε τώρα κοντά μας. Η απάντησή μας θα 'ναι να κερδίσουμε, έτσι κι αλλιώς, το χρυσό μετάλλιο», είχε δηλώσει ο Ομπράντοβιτς αφήνοντας σαφείς υπαινιγμούς για την ελληνική ομοσπονδία.

11. Όταν κάνει τη δουλειά του, είναι 100% επαγγελματίας. Μπορεί να τσακωθεί με οποιονδήποτε τον ρωτήσει κάτι που δεν του αρέσει και να στήσει καβγά μέσα σε δευτερόλεπτα στη διάρκεια μιας συνέντευξης Τύπου. Οι σχέσεις του με τους δημοσιογράφους, όμως, δεν αντικατοπτρίζονται με εντάσεις και καβγάδες. Πολλές φορές μπορεί να καθίσει μαζί τους και να τους εξηγήσει μέσω του βίντεο ενός αγώνα τι πιστεύει ότι έφταιξε. Και στο τέλος κάθε σεζόν κάνει το τραπέζι στους δημοσιογράφους, με το αλκοόλ να είναι απαραίτητο συστατικό. Οι φήμες τον θέλουν να μη σταματάει σε ένα και δύο ποτηράκια, με συνέπεια όταν πια έχουν περάσει πολλές ώρες, να βγάζει πολλές «ειδήσεις» για τη χρονιά που έχει τελειώσει.

10. Η κοινή του πορεία με τον Παναθηναϊκό ξεκινάει τον Ιούνιο του 1999. Οι αδελφοί Γιαννακόπουλοι συζητούσαν με τον Γιάννη Ιωαννίδη παρά τις αντιρρήσεις του κόσμου και ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς είχε επαφές και με τον Άρη. Ο Σέρβος τεχνικός απαιτούσε τα ίδια χρήματα που θα έπαιρνε και ο Ιωαννίδης αν αναλάμβανε τον Παναθηναϊκό - και στο τέλος τα πήρε. Το ποσό ανερχόταν κοντά στα 1,2 δις δραχμές για τρία χρόνια και η έναρξη της συνεργασίας ήταν γεγονός. «Είναι η καλύτερη επιλογή για τον Παναθηναϊκό και μαζί του θα κάνουμε το παν, ώστε να ενισχύσουμε την ομάδα και να τη φέρουμε στην κορυφή ολόκληρης της Ευρώπης», ήταν η υποδοχή του κ. Γιαννακόπουλου στον 39χρονο τεχνικό, ο οποίος σε δέκα χρόνια καριέρας στους πάγκους έχει μαζέψει ένα σωρό τίτλους .

«Θα προσπαθήσω να τους κάνω περισσότερους, γιατί ο Παναθηναϊκός είναι μεγάλη ομάδα και χρειάζεται άμεσα αποτελέσματα από μένα», είχε απαντήσει τότε ο Ομπράντοβιτς, δείχνοντας να γνωρίζει τις συνθήκες στη χώρα μας.

9. Στην Ελλάδα είναι η ζωή του, όμως η καρδιά του μοιράζεται. Ένα κομμάτι βρίσκεται στο Λονδίνο, όπου κάνει το μεταπτυχιακό της η μεγάλη του αδυναμία. Η κόρη του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, Άννα, είναι η μοναδική που… δικαιούται να του τηλεφωνεί όταν είναι εκνευρισμένος. Του αρκεί να ακούσει τη φωνή της ή ακόμα και να μιλήσει για εκείνην προκειμένου να ξεχαστεί και να ηρεμήσει. Ο Ομπράντοβιτς κάνει τα πάντα για την ευτυχία της κόρης του και μοναδικό του απωθημένο είναι ότι δεν τη βλέπει όσο συχνά θα ήθελε.

Το ίδιο ισχύει και για τη μητέρα του, όμως αυτό το κενό προσπαθεί μόνος του να το «μπαλώσει». Κάθε φορά που οι υποχρεώσεις του το επιτρέπουν, ο τεχνικός του Παναθηναϊκού παίρνει το αεροπλάνο προκειμένου να βρεθεί κοντά στη μητέρα του. Και όπως είπε πρόσφατα, η απευθείας πτήση για το Βελιγράδι είναι ένας από τους βασικούς λόγους που αγαπάει την Αθήνα.

Στο Βελιγράδι ζει και ο μικρός του γιος (12 ετών) Τζόρτζε, με τον οποίο προσπαθεί να περνάει όσο περισσότερο χρόνο γίνεται τα καλοκαίρια. Όπως λέει ο Ομπράντοβιτς, συνηθίζει να του κάνει ερωτήσεις για το μπάσκετ και τον Παναθηναϊκό και η πιο συνηθισμένη ερώτηση είναι γιατί αλλάζει συνέχεια πεντάδες!

8. Δεν χρειάστηκε να έρθει ο Ομπράντοβιτς στο ελληνικό πρωτάθλημα για να ξεκινήσει μια μεγάλη κόντρα. Ο Γιάννης Ιωαννίδης και ο τεχνικός του Παναθηναϊκού είχαν παρελθόν πολύ πριν από την άφιξη του «Ζοτς» στη χώρα μας. Από τότε ακόμα που ο πρώτος ήταν προπονητής του Άρη και ο δεύτερος παίκτης της Παρτιζάν. «Ορίστε. Αυτοί είναι οι Γιουγκοσλάβοι. Όχι μόνο ελέγχουν όλα τα κυκλώματα, αλλά κατάφεραν να βγάλουν τον Σάβοβιτς από τον στρατό και τον Ομπράντοβιτς από τη φυλακή. Πώς να τους νικήσεις...», έλεγε ο Ιωαννίδης ύστερα από έναν αγώνα Παρτιζάν-Άρη, στον οποίο οι Γιουγκοσλάβοι κέρδισαν. Ο Ομπράντοβιτς πάντα εκνευριζόταν με τις δηλώσεις περί σέρβικου λόμπι και παρότι κατά καιρούς υπήρχαν δηλώσεις… ευγενείας από αμφότερες τις πλευρές, υπήρξαν και εκείνες που άναψαν τη φωτιά.

«Τι να μας πει τώρα ο Ομπράντοβιτς. Κοιμήθηκε ο... Θεός και πήρε το Κύπελλο. Αυτά δεν γίνονται ούτε στο σινεμά, αλλά άμα σκηνοθετήσει κάτι ο Θεός, δεν μπορείς να το αλλάξεις» (Ιωαννίδης, 13 Απριλίου 1995).

«Ναι, ξέρω ότι ο Ιωαννίδης είπε ότι μου χάρισε το Κύπελλο ο Θεός αλλά τον καταλαβαίνω. Και εγώ αν έχανα θα έψαχνα για δικαιολογίες...» (Ομπράντοβιτς, Ιανουάριος 1996).

«Το μπάσκετ εξουσιάζεται από τη σερβική μαφία» (Ιωαννίδης, Μάρτιος 1996).

«Ο Ιωαννίδης ξεχνά ότι και η δική του ομάδα στηρίζεται σε Σέρβους παίκτες. Ο Ολυμπιακός έχει κάνει μια μεγάλη επένδυση, αλλά χρειάζεται έναν προπονητή με νοοτροπία νικητή και ο Ιωαννίδης δεν είναι τέτοιος» (Ομπράντοβιτς, 8 Απριλίου 1996).

7. Η μοίρα του ανθρώπου μπορεί να αλλάξει σε στιγμές που δεν το περιμένει, σε δευτερόλεπτα. Τον Μάιο του 1991 ήρθε το μετέωρο βήμα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Η στιγμή που από μεγάλος παίκτης έγινε ακόμα μεγαλύτερος προπονητής. Ο Ντούσαν Ίβκοβιτς τον περίμενε το επόμενο πρωί στη συγκέντρωση των διεθνών για το Ευρωμπάσκετ της Ρώμης, όμως το επόμενο πρωί ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς είχε γίνει προπονητής. Κάθε μύθος, άλλωστε, χρειάζεται μια… παράλογη αφετηρία. Κατόπιν απόφασης του Ντράγκαν Κιτσάνοβιτς έγινε προπονητής στην Παρτιζάν και στο φινάλε της σεζόν θα πανηγυρίσει το tremble με την ομάδα του.

«Δεν μπορούσα να φανταστώ εκείνη την εποχή πως θα έφτανα σε αυτό το σημείο. Όλα έγιναν γρήγορα το συγκεκριμένο βράδυ. Άλλαξα ζωή σε μία νύχτα. Ακούγεται μεγάλο, όμως, ήταν κάτι που ήθελα πολύ να κάνω και για το οποίο προετοιμαζόμουν καιρό. Ήμουν μπασκετμπολίστας και παράλληλα προπονητής σε εφηβικές και παιδικές ομάδες, ενώ παρακολουθούσα τα μαθήματα στη σχολή των προπονητών».

6. Η σχέση τους δεν είναι μυστική. Σε κάθε του συνέντευξη τον χαρακτηρίζει «αδελφό, πατέρα, κουμπάρο»… Ο Ντούσαν Ίβκοβιτς είναι ένας από τους ανθρώπους που βρίσκονται πολύ κοντά στον Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Διάφορες ιστορίες τούς θέλουν να τσακώνονται ακόμα και για το κρασί, αφού ο ένας έχει αδυναμία στο κόκκινο κρασί και άλλος στο λευκό. Όταν ο Ίβκοβιτς ήταν προπονητής στην ΑΕΚ και ο Ομπράντοβιτς στον Παναθηναϊκό, η… κουμπαριά είχε αποτελέσει αφορμή να ακουστούν διάφορα κακόβουλα σχόλια και ο «Ζοτς» ήταν κάθετος για τους ψιθύρους.

«Μου έμαθε και μου μαθαίνει πολλά πράγματα. Πράγματα για το μπάσκετ και τη ζωή. Η σχέση μου με τον Ντούντα είναι σχέση ζωής. Όταν είμαστε στο παρκέ είναι εντελώς διαφορετικά τα πράγματα. Εκείνος είναι εκεί, στην απέναντι πλευρά, και εγώ από εδώ. Θέλω να τον κερδίσω και εκείνος το ίδιο. Πρέπει ο κόσμος να καταλάβει πως άλλο είναι το επάγγελμα και άλλο οι διαπροσωπικές σχέσεις».

5. Ένα ολόκληρο και ξεχωριστό κεφάλαιο στη ζωή του και στην καριέρα του είναι η εθνική ομάδα της χώρας του. Και το Ευρωμπάσκετ του 2005 θα μπορούσε να καλύψει το μισό βιβλίο. Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς ήταν προπονητής στην ομάδα που απέτυχε όσο καμία άλλη τα τελευταία χρόνια κι αυτό γιατί ήταν στο σπίτι της. Όταν αποκλείστηκε η Σερβία στην προ διετίας διοργάνωση, στη χώρα επικρατούσε... κόλαση. Συμπεριφέρονταν όλοι σαν να ήρθε η συντέλεια του κόσμου. Όλοι οι άνθρωποι του σερβικού μπάσκετ κρύβονταν. Την επόμενη μέρα του αποκλεισμού, ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς εμφανίστηκε στο στούντιο ενός τηλεοπτικού σταθμού, σε ένα... άθλιο σκηνικό. Κακός φωτισμός και στο στούντιο υπήρχε μόνο μία καρέκλα, στην οποία καθόταν ο ίδιος.

Από τις 12 το βράδυ μέχρι τις 6 τα ξημερώματα, απαντούσε σε ερωτήσεις τηλεθεατών. Μόνο αυτός υπήρχε στο στούντιο και έμοιαζε με μια τηλεοπτική δίκη. Όποιος είδε τη συνέντευξη, έχει να λέει πως είδε τον Ομπράντοβιτς πιο εκνευρισμένο από ποτέ. Ήταν επί έξι ώρες κατακόκκινος, σχεδόν... ούρλιαζε από τα νεύρα και έλεγε τα πάντα για τους πάντες. Παίκτες, παράγοντες, τον εαυτό του, όλους. Μίλησε για κακές σχέσεις μεταξύ των αθλητών, για καβγάδες στα αποδυτήρια, για ξενύχτια και γυναίκες στο ξενοδοχείο, κατονόμασε παίκτες και εξιστόρησε καταστάσεις. Εκεί παραδέχθηκε ότι το μεγαλύτερο λάθος της ζωής του ήταν το γεγονός ότι δέχθηκε να αναλάβει την εθνική ομάδα της Σερβίας για το Ευρωμπάσκετ του 2005, ενώ η σερβική τηλεόραση μετέδωσε όλη αυτή τη συνέντευξη, διάρκειας έξι ωρών, περί τις... 50 φορές μέσα στο επόμενο τριήμερο!

4. Αν θέλετε να τον κάνετε φίλο σας, μην πείτε ποτέ τη συγκεκριμένη λέξη. Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς θολώνει όταν ακούει να τον αποκαλούν «Γκαστόνε» και πολλές φορές στο παρελθόν έχει μιλήσει για ατυχίες του, στις οποίες ουδείς αναφέρεται. Το τρίποντο του Μπάνε Πρέλεβιτς στον ημιτελικό του φάιναλ φορ της Βαρκελώνης το 1998, από το οποίο η Μπένετον αποκλείστηκε από την ΑΕΚ, είναι ένα από τα παραδείγματα που αντιτάσσει σε όποιον τον χαρακτηρίζει τυχερό. Σε συνέντευξη που έδωσε σε αθλητική ιστοσελίδα παλαιότερα και η οποία είχε γίνει την επομένη του αποκλεισμού από την Ταουγκρές μέσα στο ΟΑΚΑ, κάποιος αναφέρθηκε στην… κακιά λέξη.

Βλέποντας την ερώτηση εξαγριώθηκε, πήρε το πινακάκι στο οποίο σημειώνει τα συστήματα της ομάδας και με τον μαρκαδόρο του έγραψε: «1993, Παρτιζάν: πρωτάθλημα, κύπελλο, Ευρωπαϊκό! 1994, Μπανταλόνα: Ευρωπαϊκό. 1995, Ρεάλ: Ευρωπαϊκό...». Όταν ολοκλήρωσε με όλους τους τίτλους που έχει κατακτήσει στην καριέρα του, είπε «ε, λοιπόν, είμαι τυχερός...».

«Το ενδιαφέρον είναι ποιος ξεκίνησε αυτή την ιστορία με το "Γκαστόνε", εγώ δεν θυμάμαι», είχε πει σε συνέντευξή του στον Sentra fm.

3. Τα λάθη του παρελθόντος μπορούν να γίνουν οδηγός επιβίωσης για το μέλλον. Το πιο μελανό σημείο στη ζωή του Ζέλικο Ομπράντοβιτς ήταν η φυλάκισή του - και μάλιστα δύο φορές στα τέλη της δεκαετίας του ’80. Η πρώτη φορά ήταν γιατί το έσκασε από τον στρατό και η δεύτερη γιατί παρέσυρε και σκότωσε με το αυτοκίνητό του μια ηλικιωμένη γυναίκα. Ο Ομπράντοβιτς δεν προσπάθησε ποτέ να αποσιωπήσει το γεγονός ούτε απέφευγε να μιλήσει για το διάστημα που έμεινε στη φυλακή, ώστε να μην το γνωρίζει ο κόσμος.

«Είναι ένα μέρος της ζωής μου και αυτό το κομμάτι. Δεν είναι κρυφό και δεν το αποφεύγω, αφού είναι γεγονός. Μάλιστα κατ’ επανάληψη έχω αναφερθεί σε αυτό και έχω εξηγήσει τι είχε συμβεί. Από τότε έχουν περάσει 15 ολόκληρα χρόνια. Τώρα το αντιμετωπίζω σαν ένα μάθημα. Ο άνθρωπος διδάσκεται από τα θετικά και από τα αρνητικά πράγματα που του συμβαίνουν. Και εγώ από εκείνο το περιστατικό έμαθα πολλά».

2. Ο άνθρωπος που γλίτωσε από τον θάνατο δεν μπορεί να φοβάται και πολλά σε έναν αγώνα μπάσκετ. Στις 24 Φεβρουαρίου του 1997 στο
301ο χιλιόμετρο της Εθνικής οδού Αλμπαθέτε-Μαδρίτης, το αυτοκίνητό του ξέφυγε από την πορεία του και καρφώθηκε σε έναν τηλεφωνικό θάλαμο. «Εκείνη τη στιγμή κατάλαβα πόσο σπουδαία είναι η ζωή. Για λίγα δευτερόλεπτα νόμιζα ότι πέθανα και αναστήθηκα, και γι' αυτό γιορτάζω δύο φορές τα γενέθλιά μου», περιγράφει. Το αυτοκίνητό του είχε καταστραφεί ολοσχερώς και όλοι όσοι είδαν ό,τι έμεινε από το αμάξι του, χαρακτήρισαν θαύμα το γεγονός ότι δεν πέθανε.

Τα πραγματικά του γενέθλια είναι στις 9 Μαρτίου και πριν δύο χρόνια τα γιόρτασε περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά. Μαζί με την κόρη του, που συμπλήρωσε 25 χρόνια, ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς έκλεισε μισό αιώνα ζωής παρέα με περισσότερους από 500 καλεσμένους από κάθε άκρη της Ευρώπης. Νυν παίκτες του, πρώην παίκτες του, αντίπαλοι, προπονητές, δημοσιογράφοι και φίλοι του βρέθηκαν στο Βελιγράδι προκειμένου να τιμήσουν τον τεχνικό του Παναθηναϊκού με την παρουσία τους.

1. Έχει ένας άνθρωπος τόσο επιτυχημένος αδύνατα σημεία; Έχει η κορυφή μοναξιά; Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς έδωσε την απάντηση στην πρόσφατη συνέντευξή του. Και γράφει μόνος του τον επίλογο στις ιστορίες που ισούνται με τους τίτλους του. «Τα πάντα θα άλλαζα για να είχα εδώ τον πατέρα μου. Ήταν το πιο σημαντικό πρόσωπο στη ζωή μου, τον έχασα πριν από περίπου δύο χρόνια. Θα τα έδινα όλα για να τον είχα εδώ, δίπλα μου. Θα έδινα τα πάντα προκειμένου να βρισκόμουν για μια ώρα μαζί του».