Πρώτη μεταγραφή!

Καταρχήν χρόνια πολλά σε όλους και σε όλες μιας και χαθήκαμε λιγάκι τις τελευταίας μέρες, άσχετα αν τελικά δεν χάσαμε και τίποτα. Nα έχουμε πάνω απ' όλα ΥΓΕΙΑ και όσο το δυνατό περισσότερη θετική σκέψη και υα υπόλοιπα μπορεί και να 'ρθουν. Είχε πάντως και ευχάριστα μαντάτα το διοικητικό συμβούλιο της ΠΑΕ και από αυτά θέλω να ξεκινήσω.

Ο Δημήτρης Γόντικας σε μια γενικότερη ενημέρωση στα μέλη για τα “πάρε - δώσε” γνωστοποίησε ότι επί της ουσίας υπάρχει συμφωνία με τον Λάζαρο Χριστοδουλόπουλο για την ανανέωση του συμβολαίου του. Αν μη τι άλλο μια ιδιαιτέρως θετική εξέλιξη στις μαύρες (εξωαγωνιστικά) μέρες που βιώνει ο σύλλογος. Ναι, η είδηση είναι λίγο έως πολύ γνωστή και αναμενόμενη, δεν αποτελεί “βόμβα” έχει όμως άλλη αξία όταν επιβεβαιώνεται από τα χείλη του προέδρου.

Ο Λάζαρος, αφού ξεπέρασε τον Γολγοθά με την αποκατάσταση του χιαστού, επιστρέφει σε λίγες μέρες φουριόζος έχοντας ένα λόγο παραπάνω για να χαμογελά. Θεωρώ την παρουσία του απαραίτητη και στο παρόν αλλά και το μέλλον του συλλόγου και την συμφωνία μαζί του ως μια κίνηση που σίγουρα χαροποιεί πολύ και τον Φερέιρα καθώς μιλάμε για παίκτη κομμένο και ραμμένο στο στιλ που έχει καθιερώσει.

Ενα μεγάλο ταλέντο, που μπορεί να άργησε λίγο να πάρει μπρος αλλά τα έβγαλε τα λεφτά του δείχνοντας ότι διαθέτει όχι μόνο ποιότητα αλλά κυρίως τσαγανό και θέληση. Μακάρι να είχαμε ανάλογο happy end και με τον Νίνη, εκεί ωστόσο όπως έχετε πληροφορηθεί τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά καθώς ο Σωτηράκης μόνο με θαύμα θα αλλάξει την απόφασή του να ανοίξει φτερά για το εξωτερικό. Το χειρότερο σε αυτή την υπόθεση θα είναι το όποιο διαζύγιο να είναι και επεισοδιακό εξαιτίας της φερόμενης (και παράνομης) διαπραγμάτευσης του παίκτη πριν μπει στο τελευταίο εξάμηνο! H "άμυνα" πάντως του Παναθηναϊκού ακόμη κι αν επί της ουσίας δεν αλλάζει πολλά, νομίζω πως ήταν επιβεβλημένη και προς τη σωστή κατεύθυνση.Όσο για τον Σιμάο, παρά το γεγονός ότι υπάρχει διαφορά, είναι θετικό ότι θέλει να μείνει και το θέμα έχει ψωμί ακόμα.

Από εκεί και πέρα αυτό που επιβεβαιώθηκε είναι ότι ο Παναθηναϊκός εξακολουθεί να βαδίζει στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα. Η κίνηση των ανθρώπων που “τρέχουν” την ομάδα να ζητήσουν λεφτά από τους μετόχους, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα πέσει στο κενό, αφού ο καθένας επικαλείται τους δικούς του λόγους για να μην (ξανά) βάλει το χέρι στην τσέπη.

Δεν οδηγεί πουθενά να ανοίξουμε συζήτηση για το ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο. Τα έχουμε πει και τα έχετε πει, όμως αυτό που μετράει είναι το αποτέλεσμα που για την ώρα είναι το... αδιέξοδο. Κι αυτό πονάει και τρελαίνει όλους τους ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥΣ, αν και προσωπικά δεν σταματώ να πιστεύω ότι κάτι μπορεί να γίνει.

Την ίδια ώρα βλέπετε πως τριγύρω υπάρχουν άνθρωποι που είτε είναι σίγουροι είτε απλά ελπίζουν για το αίσιο τέλος της ιστορίας με τους Αραβες, κάτι όμως που δεν φαίνεται στην πράξη. Προσωπικά έχω εκφράσει και στη δεύτερη περίπτωση τις έντονες επιφυλάξεις μου και παρότι θα... χαρώ πολύ να διαψευστώ, δυστυχώς δεν το βλέπω. Όσο η “ενημέρωση” και τα “ρεπορτάζ” προέρχονται είτε από δηλώσεις είτε από “διαρροές” του Τσάκα καταλαβαίνει κανείς ότι δεν μπορείς να την πάρεις στα σοβαρά την ιστορία. Νομίζω καταλαβαινόμαστε...